Monday, April 26, 2010

ΟΛΟΙ ΞΕΧΑΣΑΝ ΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΜΑΚΡΗ

Ολοι τον ξέχασαν, ακόμη και άνθρωποι που τους αφιερώθηκε, όπως ο Γιώργος Μητσικώστας. Ζει καθηλωμένος σε μια πολυθρόνα. Από το παράθυρο του διαμερίσματος στο οποίο μένει, ένα ισόγειο στο Ν. Ηράκλειο, ο ηθοποιός Χρήστος Μακρής παρακολουθεί τους περαστικούς και το παράπονό του γίνεται κόμπος που ανεβαίνει στον λαιμό και τον πνίγει. «Γιατί σ’ εμένα; Δεν έκανα κακό σε άνθρωπο, τη δουλειά μου έκανα, την οποία αγαπούσα!» Δεν χάνει όμως και την ελπίδα του: «Είμαι στρατιώτης, δεν το βάζω κάτω. Υπομένω και περιμένω, αν και οι δυσκολίες είναι πολλές» μας λέει.

Από μια σοβαρή λοίμωξη κινδύνεψε να χάσει και τα δύο του πόδια. Υστερα από πολύμηνη νοσηλεία και συνεχείς θεραπείες, η λοίμωξη υποχώρησε σε ποσοστό 80%. Παλεύει για να θεραπευτεί και να βγει ξανά στο θέατρο. «Αυτό που νοστάλγησα περισσότερο είναι η μυρωδιά του θεάτρου! Για το θέατρο έγινα ηθοποιός» λέει με συγκίνηση.

Ο Χρήστος Μακρής μιλάει μέσα από την καρδιά του. «Είμαι σε απόγνωση» δεν διστάζει να αποκαλύψει, καθώς δεν μπορεί να εργαστεί για να αντεπεξέλθει στα έξοδα της καθημερινότητας και να στηρίξει και την ηλικιωμένη μητέρα του, η οποία ζει μαζί του. Η μικρή σύνταξη της κυρίας Αννας τελειώνει στις τρεις - τέσσερις ημέρες και ακολουθεί ένας μήνας γεμάτος αγωνία και άγχος.

Από το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών δεν έχει παράπονο. «Τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου! Η αγάπη τους με κρατάει. Διαφορετικά, σας μιλάω ειλικρινά, θα είχα δώσει τέλος στη ζωή μου».

Η αδιαφορία ορισμένων ανθρώπων με τους οποίους μοιράστηκε επιτυχίες και χαρές τον πληγώνει. Οπως του Γιώργου Μητσικώστα, με τον οποίο συνεργάστηκε οκτώ χρόνια στην τηλεόραση: «Δεν θέλω να αναφέρω ούτε το όνομά του γιατί μου φέρθηκε άσχημα. Πέρασα δύσκολες στιγμές, το γνώριζε και δεν πήήρε ούτε ένα τηλέφωνο να δει τι κάνω. Εγω τον στήριξα πραγματικά. Αν και είχα προτάσεις, δεν έφυγα από δίπλα του, είπα θα μείνω, θα παλέψω. Ο κ. Μητσικώστας όμως με αγνόησε πλήρως. Γνώριζε ότι ήμουν στο νοσοκομείο, περνούσε απ’ έξω και δεν ερχόταν να με δει. Οκτώ χρόνια συνεργασίας δεν ήταν και λίγα! Το θεωρώ αχαριστία αυτό. Εάν μάθαινα ότι ένας συνάδελφός μου περνάει δύσκολες στιγμές, θα ενδιαφερόμουν. Οχι να του δώσω χρήματα, εάν δεν είχα, αλλά θα πήγαινα για να του πω ότι πρέπει να κάνει υπομονή και να του δώσω κουράγιο. Δεν θα ήμουν ποτέ αγνώμων! Με τον Μητσικώστα χωριστήκαμε με αγκαλιές και φιλιά, δεν μαλώσαμε. Τι να σας πω! Ως καλλιτέχνης είναι ψηλά, αλλά εμένα μου φέρθηκε άσχημα».

Τις καλύτερες αναμνήσεις έχει ο Χρήστος Μακρής από τη συνεργασία του με τον Γιώργο Κιμούλη («Βολπόνε») και τον Μανούσο Μανουσάκη («Για μια γυναίκα κι ένα αυτοκίνητο»). «Είμαι σίγουρος ότι εάν ο Γιώργος Κιμούλης γνώριζε την κατάστασή μου, θα ενδιαφερόταν και θα μου τηλεφωνούσε. Μου είναι αδύνατον να φανταστώ το αντίθετο».

Ωστόσο ο ηθοποιός δείχνει κατανόηση για όλους: «Το γνωρίζω ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν τα προβλήματά τους. Είναι δύσκολη η εποχή μας. Ομως, εγώ παραμένω ευαίσθητος και ρομαντικός. Σε αυτή τη δουλειά όμως πρέπει να είσαι σκληρός για να επιβιώσεις. Οι άνθρωποι του θεάτρου μπορεί να συμπονούν ο ένας τον άλλον, αλλά δεν τηλεφωνούν. Ο Σπύρος Μπιμπίλας, η Αννα Φόνσου, η Λίλα Καφαντάρη, όλοι είναι δίπλα μου και τους ευχαριστώ. Αλλά έχω συνεργαστεί και με πολλούς άλλους, και με τον Κώστα Βουτσά και με τη Μάρθα Καραγιάννη. Ούτε αυτοί μου τηλεφώνησαν» λέει με παράπονο. Ο ηθοποιός μιλάει με τα καλύτερα λόγια και για την Τατιάνα Στεφανίδου, η οποία του άπλωσε το χέρι.

«Εν πάση περιπτώσει, ας ελπίσουμε ότι όλα θα περάσουν. Και για το μόνο που στενοχωριέμαι είναι ότι δεν θα απολαύσω αυτό το καλοκαίρι τη θάλασσα που λατρεύω. Του χρόνου» συμπληρώνει και τα μάτια του γεμίζουν αισιοδοξία.

No comments:

Post a Comment