Πραγματικό σοκ προκαλεί η συγκλονιστική εξομολόγηση της Γώγως Μαστροκώστα, που αποκαλύπτει ότι έπασχε από καρκίνο, τον οποίο μάλιστα της διέγνωσαν οι γιατροί τρεις μέρες μετά την γέννηση της μονάκριβης κόρης της.
Κανείς δεν είχε καταλάβει τίποτα από την θλίψη της, όταν έβλεπε την Γωγώ να βγαίνει από το νοσοκομείο κρατώντας στην αγκαλιά της Βικτώρια. Όμως η ίδια γνώριζε, ότι δεν αρχίζει για αυτήν «η πιο ευτυχισμένη περίοδος» της ζωής της, όπως συνήθως συμβαίνει, αλλά ο Γολγοθάς.
«Έχει έρθει ο γιατρός μου στο δωμάτιο την ώρα που προσπαθώ να το θηλάσω. Ενώ κρατώ το μωρό μου στην αγκαλιά προσπαθεί να με βοηθήσει και να μου δείξει πως μπορεί να γίνει πιο εύκολη η διαδικασία το θηλασμού, πιέζοντας το στήθος μου σωστά. Ξαφνικά γίνεται πιο επίμονος, εστιάζοντας σε ένα συγκεκριμένο σημείο – Κολλάει… «Τι είναι αυτό;» Έχει ψηλαφίσει το σπυράκι», γράφει η ίδια στο περιοδικό Life & Style.
Από εκείνη την μέρα άρχισε το μαρτύριο της. Πόνεσε, έκλαψε, απελπίστηκε, αισθάνθηκε ένοχη και «άχρηστη», αλλά συνέχισε…
Έχοντας πάντα στο πλευρό της τον Τράι, όπως αποκαλεί τον σύζυγος της Τραϊανό Δέλλα, έφυγε για Αμερική, όπου επισκέφτηκε τους καλύτερους γιατρούς. Της έλειπε η κόρη της, το αθώο πλασματάκι που έφερε πριν λίγες μέρες στην ζωή. Στην αρχή την πήρε από κάτω, όταν άρχισαν να της πέφτουν τα μαλλιά, μετά οι βλεφαρίδες και τα φρύδια, αλλά τελικά το αποφάσισε «Αποφάσισα ότι δεν αξίζει στο μωρό μου να μεγαλώσει χωρίς την μητέρα του».
Και το έκανε! Κατάφερε να παλέψει και να νικήσει, όσο κοινότυπο και αν ακούγεται. «Άρχισα να ΠΙΣΤΕΥΩ ότι θα ΖΗΣΩ. Αυτό είχα ανάγκη: Να το πιστέψω»!
Ο λόγος που δύο χρόνια μετά η Γωγώ μοιράζεται την περιπέτεια της είναι για να παρακινήσει τις γυναίκες να «ψαχτούν».
«Ως άνθρωπος που πατάει στην γη, ποτέ δεν σταμάτησα να αναρωτιέμαι γιατί όλη αυτή η δημοσιότητα στο, γιατί όλη αυτή η υπερβολή στο πρόσωπο μου. Ήταν εντελώς δυσανάλογο όλο αυτό το ενδιαφέρον σε σχέση με τα επαγγελματικά μου. Για πρώτη φορά στην ζωή μου βρίσκω τις απαντήσεις: Για την στιγμή που θα σταθώ απέναντι στον κόσμο, ξεγυμνώνοντας κάθε λεπτό της περιπέτειας μου. Με την ελπίδα ότι πολλές γυναίκες θα υποψιαστούν, θα «ψαχτούν»…»
No comments:
Post a Comment