Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που η βρετανική ποπ υποδεχόταν ένα συγκρότημα το οποίο και έμελε να γράψει τη δική του ιστορία στη μουσική. Ο λόγος για τους θρυλικούς Yazoo που με τις ιδιαίτερες μουσικές συνθέσεις του Βινς Κλάρκ και τη βελούδινη φωνή της τραγουδίστριας Alison Moyet, κατάφεραν να δημιουργήσουν μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της δεκαετίας του 80.
Τρεις μέρες μας χωρίζουν από μια εντυπωσιακή συναυλία –αναδρομή σε όλα εκείνα τα μουσικά ακούσματα. Και αυτό διότι η Άλισον Μουαγιέ έρχεται για πρώτη φορά στην Αθήνα για μια και μοναδική βραδιά.
Το Σάββατο 20 Μαρτίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στην αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης, μια ολόκληρη «γενιά» τραγουδιών θα μας θυμίσει τα 25 επιτυχημένα χρόνια παρουσίας της στη παγκόσμια μουσική σκηνή.
Η αναδρομή θα ξεκινήσει με μεγάλες επιτυχίες , όπως το «All Cried Out», το «Love Resurrection», το «Invisible» για να μας θυμήσει τις ανεπανάληπτες επιτυχίες «This Is Love», «Only You», «Hoodoo», «Love Letters».
Η καριέρα της Alison Moyet που ξεκίνησε από τουςπερίφημους Yazoo, από τα πιο αγαπημένα συγκροτήματα στις αρχές της δεκαετίας του 1980, συνεχίστηκε με τις solo πλέον εμφανίσεις και ηχογραφήσεις που την ανέδειξαν σε ίνδαλμα της παγκόσμιας ποπ σκηνής.
Σήμερα 25 χρόνια μετά «συνοψίζει» τη ζωή και τις μελωδίες της σε ένα άλμπουμ με είκοσι κλασικές ηχογραφήσεις και έντεκα ολόφρεσκες ερμηνείες των πιο αγαπημένων τραγουδιών της. «...Στα κλασικά τραγούδια οι στίχοι μπορεί να είναι όμορφοι και έξυπνοι, ενίοτε μπανάλ, βρίσκεις όμως την αλήθεια στην απλότητά τους» δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή της η Alison Moyet.
Αυτά τα αληθινά τραγούδια θα απολαύσουμε και στην Αθήνα το Σάββατο 20 Μαρτίου 2010. Αποκαλυπτική γι’ αυτήν την ιδιαίτερη πορεία της είναι η προσωπική τοποθέτηση της τραγουδίστριας: «Για μια στιγμή, στα μέσα της δεκαετίας του ’80, ήταν διασκεδαστικό να είσαι μια σκύλα ποπ σταρ! Αυτό όμως άλλαξε, έπαψε να είναι αρκετό! Τώρα είμαι σε θέση να θέσω την παλιότερη δουλειά μου σ’ ένα πλαίσιο και να βρίσκω ευχαρίστηση σ’ αυτή τη διαδικασία. Έχει σημασία να συνδεθείς με το κοινό σου , γιατί τα τραγούδια θα ζήσουν περισσότερο από σένα. Βέβαια μια τέτοια αναδρομή είναι περίεργη. Σκέφτεσαι ότι δεν συμφέρει πάντα να επανεξετάζεις το παρελθόν. Σαφώς αναγνωρίζω τον εαυτό μου περισσότερο στα τωρινά μου τραγούδια. Κοιτάζοντας όμως την τότε εικόνα μου, αναγνωρίζω τις μάχες που έπρεπε να δώσω, νιώθω περήφανη για όσα πέτυχα, και κυρίως για τα μαθήματα που πήρα».
No comments:
Post a Comment