ΛΗΜΝΟΣ,Η ΑΝΕΜΟΕΣΣΑ

Λήμνος

Αν μέχρι σήμερα πιστεύατε πως η  Λήμνος δεν είναι τίποτε άλλο από απέραντες, άγονες εκτάσεις γεμάτες στρατόπεδα, πλανάστε πλάνην οικτράν.

Είναι καιρός να αναθεωρήσετε την άποψή σας, καθώς ο αλλοτινός τόπος εξορίας -μετά τον Εμφύλιο- σήμερα παρουσιάζει ένα τόσο διαφορετικό όσο και ελκυστικό πρόσωπο για τον επισκέπτη. Ο λόγος;

Πρόκειται για έναν πολλά υποσχόμενο προορισμό με απίθανες παραλίες, ηφαιστειογενή τοπία σπάνιας ομορφιάς, παραδοσιακά χωριά που μοιάζουν με πίνακα ζωγραφικής, πλούσια ιστορία αλλά και έντονη νυχτερινή διασκέδαση.

Η ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΜΥΡΙΝΑΧτισμένη στο νοτιοδυτικό τμήμα του νησιού, η Μύρινα δεν είναι μόνο ο μεγαλύτερος σε πληθυσμό οικισμός του. Πέρα από πολιτικοοικονομικό κέντρο, είναι μία ολοζώντανη πόλη που διατηρεί το παραδοσιακό της χρώμα, με έντονη κίνηση, προσεγμένα ξενοδοχεία και εκπληκτικές παραλίες.

Μετά από έναν περιποιημένο ελληνικό στο ιστορικό cafe Αιγαίον στο λιμάνι -στο εσωτερικό του θα δείτε φωτογραφίες με Γερμανούς στρατιώτες επί Κατοχής να πίνουν τον καφέ τους στο μαγαζί- ξεκινήσαμε το σεργιάνι από τον Τούρκικο Γυαλό, τη νοτιότερη ακρογιαλιά της Μύρινας. Από εδώ, δαιδαλώδη καλντερίμια αρχίζουν να διατρέχουν ολόκληρη σχεδόν την περιοχή, βάζοντάς μας σε πειρασμό να τα περιδιαβούμε. Τελικά υποκύψαμε γρήγορα... Παλιά σπίτια και νεοκλασικά, μικρά καφενεδάκια και φροντισμένες αυλές ξεπετάγονταν διαρκώς μπροστά μας, ώσπου φτάσαμε στον Ρωμέικο Γυαλό. Εκεί συγκεντρώνονται πολλά εστιατόρια, παλιά αρχοντικά που δεσπόζουν απ' άκρη σ' άκρη του παραλιακού δρόμου και βέβαια τα καλύτερα bars του νησιού, όπου ντόπιοι και ξένοι διασκεδάζουν μέχρι πρωίας.

ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣΑξιοπρόσεκτα όλα τα παραπάνω, όμως το καμάρι της Μύρινας είναι το παλιό βυζαντινό κάστρο του 12ου αι. Πάντοτε ανοιχτό- μας περίμενε επιβλητικό στην κορυφή της χερσονήσου που χωρίζει τους δύο Γυαλούς (Τούρκικος και Ρωμέικος).

Οι σημερινοί του «κάτοικοι» ήταν εκεί για να μας υποδεχθούν... Μην πάει ο νους σας σε «μαθουσάλες» βυζαντινούς άρχοντες. Αναφερόμαστε σε κάποια από τα 200 περίπου ελάφια που τα τελευταία χρόνια ζουν εντός των τειχών. Μάλιστα, έχουν εξοικειωθεί τόσο πολύ με τον άνθρωπο, που συχνά πυκνά κατεβαίνουν μέχρι τα σοκάκια της Μύρινας! Παντού σπηλιές, λόφοι κι ερειπωμένα κτίσματα, που με τη δύση του ήλιου «βάφονταν» άλλοτε χρυσά κι άλλοτε μωβ. Η θέα από εδώ πάνω είναι κάτι παραπάνω από καταπληκτική, με το βλέμμα να «αγκαλιάζει» όλο το Αιγαίο από τη μια πλευρά, και από την άλλη την πόλη, στολισμένη με εκατοντάδες φώτα.

ΧΡΥΣΕΣ ΑΜΜΟΥΔΙΕΣ

Την επόμενη μέρα, μετά από μία έντονη βραδιά στον Αυλώνα 2 λεπτά έξω από τη Μύρινα, σειρά είχαν οι παραλίες. Στη Λήμνο συναντήσαμε πολλούς κολπίσκους με πεντακάθαρα νερά και απίστευτα όμορφες ακρογιαλιές, οι περισσότερες από τις οποίες είναι οργανωμένες. Πρώτες στις προτιμήσεις ξένων και... εγχώριων παραθεριστών έρχονται ο Ρωμέικος Γυαλός, ο Αυλώνας και τα Ρηχά Νερά στη Μύρινα, όλες με άμμο και ξαπλώστρες, κατάλληλες και για θαλάσσια σπορ. Η τελευταία μάλιστα, είναι και η αγαπημένη της νεολαίας.

Αυλώνας

Ρηχά Νερά 

Αν πάλι δεν συμπαθείτε ιδιαίτερα τις πολυσύχναστες πλαζ, οι οργανωμένες στο Πλατύ, το Θάνος και τον Εβγάτη, κοντά στην πρωτεύουσα, είναι ό, τι ακριβώς ζητάτε. Η παραλία του Αϊ-Γιάννη προσελκύει πολλούς φίλους των watersports, μιας και ο αέρας εδώ δημιουργεί ιδανικές συνθήκες για surf. Στη βοτσαλωτή ακτή θα βρείτε αρκετά ταβερνάκια και beach bars. Η αναπάντεχη έκπληξη ήρθε από αλλού. Στα βόρεια απλώνεται το Γομάτι, ήσυχη παραλία με σιμιγδαλένια άμμο, και απόλυτη ηρεμία! Εδώ ανακαλύψαμε και μία από τις πιο εντυπωσιακές πτυχές της λημνιακής φύσης· τις περίφημες αμμοθίνες.

Εβγατη

ΜΙΑ... ΣΑΧΑΡΑ ΣΤΗ ΛΗΜΝΟ

Ακολουθώντας, λοιπόν, το χωματόδρομο από το χωριό Κατάλακκο, περίπου 5 χλμ. από το Γομάτι, εντοπίσαμε ανάμεσα στους λόφους τις ξακουστές αμμοθίνες της Λήμνου· 70 στρέμματα απόλυτης ερήμου, μία αυθεντική μικρογραφία Σαχάρας, τη δημιουργία της οποίας οι επιστήμονες αδυνατούν ακόμη να ερμηνεύσουν. Μια απίστευτη εικόνα στη μέση του πουθενά, με τα πόδια να «βουλιάζουν» βαθιά στην άμμο και τον αέρα να «γεννά» μοναδικούς κυματισμούς, βάζοντας κι εκείνος τη δική του πινελιά σ' ένα τοπίο που όμοιό του δεν είχαμε ξαναδεί.

ΣΤΗΝ ΑΛΥΚΗ

Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς το ανατολικό άκρο του νησιού και τον υδροβιότοπο της Αλυκής, έκτασης 6.500 στρεμμάτων, ιδανικό καταφύγιο για φλαμίνγκος και άλλα αποδημητικά πτηνά. Γύρω από τη λίμνη, η «αφυδατωμένη» γη μαρτυρά πως το καλοκαίρι ο υδάτινος όγκος μειώνεται, αποκαλύπτοντας χιλιάδες κοχύλια, ενώ αμέτρητες είναι τριγύρω και οι κουνελοφωλιές, ο μεγάλος μπελάς των καλλιεργητών!

ΕΝΔΟΞΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Καβείρια

Από την Αλυκή, βάλαμε επόμενο «στόχο» τους αρχαιολογικούς χώρους. Τα Καβείρια, ιερός τόπος μυστηρίων, και η Ηφαιστεία, η πόλη του ολύμπιου θεού της φωτιάς, στα βορειοανατολικά -περίπου 35 χλμ. από τη Μύρινα- αλλά και ο προϊστορικός οικισμός της Πολιόχνης με το μικρό μουσείο στα νοτιοανατολικά, μαρτυρούν «εύγλωττα» τη σημαντική παρουσία της Λήμνου στην αρχαιότητα. Και στις τρεις τοποθεσίες συναντήσαμε αρκετούς ντόπιους και ξένους επισκέπτες που περπατούσαν αργά-αργά ανάμεσα στα ερείπια ενός ένδοξου παρελθόντος. Πόλο έλξης για τους περισσότερους αποτελεί το αναστήλωμένο αρχαίο θέατρο της Ηφαιστείας, που χρονολογείται από την ελληνιστική περίοδο.

ΓΡΑΦΙΚΑ ΧΩΡΙΑ

Μύρινα

Από τους παραδοσιακούς οικισμούς της Λήμνου, υπαίθρια μουσεία λαϊκής αρχιτεκτονικής, ξεχωρίσαμε κάποιους που μας κέρδισαν με την αρχοντιά τους. Δώδεκα χιλιόμετρα περίπου μακριά από τη Μύρινα βρήκαμε τον Κοντιά, χωριό παλιών καραβοκύρηδων, με πολλούς μισοερειπωμένους ανεμόμυλους, πλούσια σπίτια με σκαλιστά φουρούσια και ένα ποτοποιείο όπου παράγεται ούζο.

Επόμενη στάση μας ο Κάσπακας, λίγο βορειότερα, σκαρφαλωμένος στο βουνό Άγιος Αθανάσιος, με πλήθος παραδοσιακές, πετρόκτιστες κατοικίες και καλοφτιαγμένους, πλακόστρωτους δρόμους. Το χειμώνα, λίγο έξω από τον οικισμό μπορείτε να δείτε καταρράκτες, που το καλοκαίρι «στεγνώνουν» εντελώς.

Ο Μούδρος στα ανατολικά, με το όμορφο λιμάνι, δεν διακρίνεται για τη γραφικότητά του, εδώ όμως υπογράφηκε στα 1918 η ανακωχή που σήμανε το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου -στο βαλκανικό μέτωπο- βάζοντάς τον στο χάρτη της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας. Εκείνο, όμως, που ειλικρινά μας γοήτευσε ήταν το Θάνος, μόλις 7 χλμ. από τη Μύρινα. Χτισμένο αμφιθεατρικά στην πλαγιά ενός λόφου, με την όμορφη πλατεΐτσα, τους ζεστούς ανθρώπους και τα παραδοσιακά σπίτια, δεν απέχει πολύ από το τέλειο καταφύγιο που προσφέρει γαλήνη και ηρεμία.

ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΚΑΒΙΩΤΙΣΣΑΠρος το τέλος του οδοιπορικού μας, ανακαλύψαμε ένα ακόμη «μυστικό» της Λήμνου. Λίγο έξω από το Θάνος, χτισμένη μέσα σε μία σπηλιά στις κορυφές του βουνού Κάκαβος, βρίσκεται μία μικρή εκκλησία, η Παναγιά η Κακαβιώτισσα, όπου κάθε Λαμπροτρίτη γίνεται μεγάλο πανηγύρι. Αν θελήσετε να την επισκεφθείτε, ακολουθήστε τη διαδρομή από Μύρινα προς αεροδρόμιο και 800 μ. μετά τον κόμβο στρίψτε δεξιά.

Μετά από 2 χλμ. χωμάτινης οδού συνεχίστε στη διχάλα αριστερά και σε 500 μ. αφήστε το αυτοκίνητο και ακολουθήστε το μονοπάτι στην πλαγιά. Το ναό θα τον δείτε όταν πλησιάσετε αρκετά, μετά από περίπου 20 λεπτά ανάβασης. Από εδώ ψηλά, θαυμάσαμε τη θέα στις απέραντες εκτάσεις από ολόχρυσα σπαρτά που έμοιαζαν να στεφανώνουν ολόκληρο το νησί, και την κρατήσαμε μέσα μας ως την πλέον χαρακτηριστική εικόνα του νησιού, μία ατελείωτη «γιορτή» του ήλιου με τη λημνιακή φύση...