Ο άνθρωπος που σφράγισε με τη φωνή και τη γοητεία του το τάνγκο, το μουσικό είδος που γεννήθηκε στις φτωχογειτονιές του Μπουένος Άιρες και του Μοντεβιδέο στα τέλη του 19ου αιώνα και αγαπήθηκε σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Οι θαυμαστές του τον αποκαλούσαν «Καρλίτος», «Βασιλιά του Τανγκό», «Μάγο» (El Mago) και περιπαικτικά «Ο Μουγκός» (El Mudo). Γάλλοι, Ουρουγουανοί και Αργεντίνοι ερίζουν για την καταγωγή του.
Ο Κάρλος Γκαρντέλ (Carlos Gardel) γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1890 στην Τουλούζη της Γαλλίας. Το πραγματικό όνομά του ήταν Σαρλ Ρομιό Γκαρντέλ ή Γκαρντές. Σε ηλικία 27 μηνών βρέθηκε μαζί με τη μητέρα του στην Αργεντινή, συγκεκριμένα στη συνοικία Αμπάστο του Μπουένος Άιρες. Από την πλευρά τους, οι Ουρουγουανοί υποστηρίζουν ότι ο Γκαρντέλ δεν γεννήθηκε στην Τουλούζη, αλλά σε μια μικρή πόλη της χώρας τους.
Ο Γκαρντέλ άρχισε την καριέρα του σε ηλικία 23 ετών, τραγουδώντας σε μπαρ και γιορτές. Αργότερα συνεργάστηκε με τον Χοσέ Ρασάνο, με τον οποίο ερμήνευε κυρίως παραδοσιακά τραγούδια. Στη συνέχεια πρωταγωνίστησε στο λεγόμενο tango-cancion (τάνγκο-τραγούδι) και το πρώτο του τραγούδι Mi noche triste (Η θλιμμένη μου νύχτα) έγινε τεράστια επιτυχία σε όλη τη Λατινική Αμερική το 1913, πουλώντας 10.000 δίσκους, αριθμός μυθικός για εκείνη την εποχή.
Γνώρισε την αποθέωση σε όλη τη Νότιο και Κεντρική Αμερική, αλλά και στην Ευρώπη, όπου εμφανίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1920. Πρωταγωνίστησε, επίσης, σε κινηματογραφικές ταινίες με θέμα το ταγκό και τη μουσική του.
Το τέλος ήρθε ξαφνικά, στις 24 Ιουνίου 1935, όταν το αεροπλάνο στο οποίο επέβαινε συνετρίβη στο Μεντεγίν της Κολομβίας. Εκατομμύρια άνθρωποι έκλαψαν για τον χαμό του, ενώ η σορός του "ταξίδεψε" στην Κολομβία, στις ΗΠΑ και τη Βραζιλία.
Ετάφη στο νεκροταφείο Τσακαρίτα του Μπουένος Άιρες. Εκεί σπεύδουν καθημερινά εκατοντάδες άνθρωποι για να αφήσουν ένα λουλούδι στο άγαλμα που έχει τοποθετηθεί δίπλα στον τάφο του. Μάλιστα, οι υπεύθυνοι του νεκροταφείου φροντίζουν ώστε το τσιγάρο που υπάρχει στο χέρι του να είναι πάντοτε αναμμένο.
Μεγάλες επιτυχίες του Κάρλος Γκαρντέλ θεωρούνται τα τραγούδια: Mano a Mano (Χέρι με Χέρι), Noche Fria (Κρύα βραδιά), Me da pena confesarlo, Tomo y obligo, Amor (Αγάπη), Mi Buenos Aires querido (Αγαπημένο μου Μπουένος Άιρες), Cuesta abajo, Amores de estudiante (Μαθητικοί Έρωτες), Soledad (Μοναξιά), Volver (Η επιστροφή), Por una cabeza (Με βραχεία κεφαλή) και El día que me quieras.
