HOST(H)ESS: 20
must
για τον
φίλο σου που
φιλοξενείς
στη Θεσσαλονίκη
Γιατί τα πρόσωπα που πατάνε δυνατά το ξεφτισμένο welcome της εξώπορτάς μας αδιαφορώντας για τη βρωμιά και χτυπάνε παίζοντας εκνευριστικά με το κουδούνι που αναβοσβήνει με βιαστική γραμματοσειρά το όνομά μας, αξίζουν τα καλύτερα μεταξύ καλυτέρων όταν έρχονται στην πόλη μας.
Οι αληθινές ιστορίες ξεναγήσεων ή η πραγματικότητα του να βλέπεις την πόλη πάντα μέσα από τα μάτια των ντόπιων, δεν συμπεριλαμβάνουν εγχειρίδια και οδηγούς, τουλάχιστον όχι για την πρώτη μέρα. Την πρώτη μέρα θα δείξουμε τον καλό μας καθαρό και συμμαζεμένο εαυτό και από την αμέσως επόμενη κυριολεκτικά αβίαστα και σχεδόν απνευστί, την οικειότητα της αλήθειας μας. Έτσι στην αρχή μεταμορφώνεσαι και ο ίδιος σε τουρίστα στην πόλη σου γιατί όσα εσύ έχεις προλάβει να βαρεθείς, κάποιος άλλος δίπλα σου τα ζει με φόντο το απόλυτο της “πρώτης φοράς”.
Θα τον πας ακόμα και μηχανικά στα πιο γνωστά και φανερά σημεία, για να τα δει ιδίοις όμμασι. Στο Λευκό Πύργο και στις νέες τεχνολογίες που ενσωματώθηκαν αλλά και για σέλφι εκμεταλευόμενοι τη μοναδική θέα, στην Νέα Παραλία για περπάτημα ποδήλατο βόλτα ή τρέξιμο, στην πρώτη προβλήτα για μπύρες άραγμα και φλερτ, στα κάστρα την νύχτα για την θέα και τα φώτα, στην Βαλαωρίτου για ποτό και στα σφαγεία για live, στην παραλιακή για άφτερ ελληνάδικα και μετά για μπουγάτσα στον Γιάννη. Από την επόμενη μέρα όμως θα ξεκινήσει μία πιο βιωματική ξενάγηση στην πόλη, με στόχο να μην εντυπωσιαστεί από τα mainstream αλλά να ζήσει μαζί σου την ουσία της πόλης.
Block 33, Ικτίνου, Ολύμπου, Μύλος και κρασάδικα στη Ροτόντα, φαγητό στα Λαδάδικα και πίτσα after στην Συγγρού, Νitra Gallery και ΡΩ, Επταπύργιο και ΜΜΣΤ είναι μόνο κάποια από εκείνα που σίγουρα θα εισβάλουν έτσι και αλλιώς σε κάθε city guide που σέβεται τον εαυτό του. Ωστόσο συγκεντρώσαμε 20 επισκέψεις που δεν θα έπρεπε να παραλειφθούν για τίποτα.
Ένας μίνι οδηγός για την απόλυτη εσωτερική εμπειρία της Θεσσαλονίκης, περιλαμβάνοντας συμπυκνωμένα γερές δόσεις από τις περισσότερες εκφάνσεις της πολυσχιδούς προσωπικότητας αυτού του τόπου.
Την νύχτα που δεν θα κοιμηθείτε σπίτι θυμηθείτε φιλοξενία και πρωινά στο Caravan Β&Β …
Σε ένα ιστορικό κτίριο της πόλης άνοιξε πριν από λίγους μόλις μήνες ο πιο όμορφος ξενώνας στην Θεσσαλονίκη. Το Caravan εξαπλώθηκε σαν λέξη κωδικός στα στόματα των πιο δρατήριων και “μέσα σε οτιδήποτε new” παιδιών της πόλης και η Εγνατία απέκτησε άλλο ένα δυνατό λόγο για να κερδίσει πόντους δικαιωματικά στο επόμενο next big thing της Θεσσαλονίκης. Το The caravan είναι ένας ξενώνας ταξιδευτών, ένα σύγχρονο bed and breakfast στην καρδιά του κέντρου. Ένα τροχόσπιτο με καπελάκι που θέλει να είναι ανοιχτό στους κατοίκους της πόλης προσπαθώντας να μπερδέψει τους ταξιδιώτες με τους ντόπιους,τους επισκέπτες με τους γείτονες, τους φίλους με τους αγνώστους.
Στην Α’ Προβλήτα και για κάτι πέραν των κλασικών…
Στην Ά Προβλήτα όχι μόνο για τα υπέροχα παγκάκια, το ξύλινο δάπεδο, τα πλακόστρωτα τις αποθήκες και τα αστέρια με κουτάκια μπύρας στα χέρια, αλλά και για το Μουσείο Φωτογραφίας. Είναι ένας από τους πλέον σύγχρονης αισθητικής χώρους στην πόλη, η δομή και το design του είναι χαρακτηριστική και εκτός αυτού οι εκθέσεις που φιλοξενεί γίνονται συχνά talk of the town, όπως συνέβει και με την σχετικά πρόσφατη FACES. Το Μουσείο Φωτογραφίας και Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης σε υποδέχεται στο ιδιαίτερο gift shop του και οι άνθρωποί του αναλαμβάνουν να σε μυήσουν στην απόλυτη εμπειρία του από την πρώτη στιγμή. Στα + το γεγονός ότι μπορείς να φύγεις επιλέγοντας να πάρεις μαζί σου ένα από τα πιο cool αναμνηστικά της πόλης.
Στο πιο urban new δισκάδικο της πόλης, ξεπερνάνε υψοφοβίες με τα σπανίων μουσικών, συλλεκτικών δίσκων και φρέσκων ήχων…
To νέο πολυμορφικο-μουσικό και όχι μόνο spot της πόλης ακούει στο όνομά του Vinyl Salvation. Είναι ένα από τα πιο σύγχρονα, urban, φρέσκα και δυναμικά ανερχόμενα πολιτιστικά σημεία συνάντησης στην Θεσσαλονίκη, με την ποιότητα των υπηρεσιών του και το απόθεμα σε τίτλους δίσκων του αλλά και την καλύτερη θέα στο κέντρο της πόλης να το καθιερώνουν ως ένα από τα πιο αγαπημένα σημεία downtown. Nα πάρετε το πιο υπέροχό σας πλάσμα, να περάσετε μια βόλτα, να αφεθείτε στο vibe του και να απολαύσετε θέα, μουσικές και βινύλια. Θα φύγετε σίγουρα με μουσικές στα χέρια είναι σχεδόν αναπόφευκτο. Τέτοιο δισκάδικο με τέτοια ταράτσα και τέτοιους ανθρώπους, δύσκολα εγκαταλείπεται!
Πήγαινε τον να δει έναν νεοκαφενέ στο πιο γραφικό στενάκι της πόλης
Το στενάκι της οδού Πάικου στον Φραγκομαχαλά είναι σκέτη μαγεία. Λες κια αποβιβάστηκες στην αβάνα. Πιάνοντας την πρόσφατη ιστορία του Φραγκομαχαλά, με τη μορφή που έχει σήμερα, δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι, η ευρύτερη περιοχή της Βαλαωρίτου δεν θα υπήρχε όπως είναι εάν, 15 χρόνια πριν, το 2000, δεν είχαν ανοίξει οι «4 Εποχές» (Πάικου 1, τηλ: 2310 540913, 12.00 – 04.00). Το όμορφο καφενείο, εκτός από καφέ, μεζέδες και άλλα πιάτα και … οινοπνεύματα, σερβίρει πλέον και cocktails, έχοντας πάρει και τη μορφή ενός κανονικού μπαρ. Μαζί τα κρασιά, τα τσίπουρα, τα ούζα και διάφορες παγωμένες ελληνικές μπύρες. Α! Και σπιτική λεμονάδα «4 Εποχές».
Για την θρησκο-καλτ έκφανση της συμπρωτεύουσας…
Στην μικρή παλαιοχριστιανική μονή του Όσιου Δαυίδ στην Άνω Πόλη. Το μνημείο προκαλεί δέος εξαιτίας της ιστορίας του αλλά μπαίνοντας η εικόνα σου προκαλεί άπειρα εγκεφαλικά ερεθίσματα, στοφάς από εκείνης που μόνο η ρεαλιστική εικόνα της Θεσσαλονίκης μπορεί να σου χαρίσει. Αρχικά το μνημείο βρίσκεται στον κατάλογο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO αλλά την φροντίδα του χώρου έχουν αναλάβει κάποιες ηλικιωμένες κυρίες, όχι πάντα ευγενικές, που φέρονται λίγο σαν να κάνεις επίσκεψη στο σπίτι τους. Ανεμιστήρες, λάμπες, καρέκλες και κιλιμάκια απλωμένα στον περιορισμένο χώρο. Θα προσπαθήσεις επί ματαίω να κρατήσεις τα μάτια σου κολημμένα στον τρούλο με το μοναδικό ψηφιδωτό για να νιώσεις την ατμόσφαιρα των αιώνων που βαραίνουν το κτίσμα αλλά μην παραδωθείς γιατί στο προαύλιο μπροστά του ναού εκτός από τνη θέα, οι πλαστικές καρέκλες με το τραπεζάκι που ταιριάζουν σε μια οποιαδήποτε ελληνική βεράντα σπιτιού θα ολοκληρώσουν την εμπειρία.
(Sun)set a fire down in your soul στην ταράτσα του Μ2…
Σε ένα από τα πιο εντυπωσιακά κτίρια της πόλης, ένα σχέδιο με την δική του προσωπικότητα και με μία ακαταμάχητη ταράτσα. Στην περίπτωση που δεν είναι κλεισμένη για κάποιο event πάντα, πάρτε τον καφέ σας από το ωραίο cafe του Μ2 και ανεβείτε με το take away σας στην ταράτσα του να απολαύσετε ηλιοβασίλεμα, Νέα Παραλία, κόσμο, θερμαικό και Όλυμπο απέναντι αλλά και το παραλιακό μέτωπο της πόλης πιάτο μπροστά σας.
Εκεί που απαθανατίζει τους αιώνιους όρκους της η “Νύμφη”…
Δεν νομίζω να υπάρχει ευτυχισμένος γάμος στην πόλη και αυτός να μην κρύβει έστω μισή φωτογράφιση στο εκκλησάκι στην μαρίνα της Αρετσούς. Καραβάκια, ηλιοβασιλέμματα, εντυπωσιακό και γραφικό σκηνικό αλλά αναμφίβολα μαγεύεσαι. Νιώθεις ότι από κάπου θα αρχίσει να ακούγεται το “ένα πρωινό η παναγιά…”. Να κάνετε ένα πέρασμα συνήθως Κυριακή απόγευμα στο σημείο συνοστίζονται κυριολεκτικά τα νεότερα φρέσκα μόλις ολίγων ωρών παντρεμένα ζευγάρια της πόλης, μαζί με κουμπάρους και φωτογράφους και περιμένουν να τελειώσουν οι πόζες των προηγούμενων για να πάρουν σειρά. Είναι απίστευτα διασκεδαστικό και σαν bonus μπορεί και να σας ζητηθεί να συμμετέχετε ως κομπάρσοι κλπ.
Ένα mainstream που δεν θα γίνει ποτέ mainstream…
To φαγητό στην Θεσσαλονίκη είναι άπειρο όπως σχεδόν άπειρες και οι επιλογές για το που να φας. Δεν θα μπούμε σε αυτή την διαδικασία γιατί σίγουρα θα έχεις ήδη τα αγαπημένα σου στέκια τα οποία και θα επιλέξεις. Ωστόσο ο λόγος που δεν μπορείς να αφήσεις απέξω το Estrella είναι γιατί αυτός ο χώρος, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, κατάφεραν εκτός από το να βάλουν στον χάρτη της πόλης το street food το brunch κλπ, να το κάνουν μόδα αλλά και ταυτόχρονα η εξέλιξή τους να μην έχει φρένο. Το Estrella είναι γνωστό πλέον σε όλη την Ελλάδα, έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του και στον διεθνή Τύπο αλλά πολύ περισσότερο τα δίνει καθημερινά σε όλη την πόλη. Τόσο χρώμα, τέτοιο pop art φαγητό, δεν θα έχεις ξαναφάει. Δεν θα ήθελες να παραλείψεις αυτή την στάση. Sharing is caring λένε, οπότε δείξε στον φίλο σου τι θα πει Τέχνη που τρώγεται στην Θεσσαλονίκη.
Στη Φλέμινγκ της κουλτούρας, πέρασμα απαραίτητο για λίγο πιο ανήσυχο θέατρο…
Πηγαίνεται μια βόλτα στην Φλέμινγκ, ρίξτε μια ματιά τι παραστάσεις-πρότζεκτ-εκθέσεις ανεβάζουν επιτόπου Θέατρο Τ και Blackbox, δύο από τις πιο ιντριγκαδόρικες σκηνές της πόλης. Κείμενα δυνατά, σκέψεις δυνατότερες, κόσμος που ξέρει γιατί οδηγήθηκε στην Φλέμινγκ και πολύ περισσότερο οπτικοακουστικά υπερθεάματα που δείχνουν πόσο ανήσυχη είανι πέραν των κλασικών, καλλιτεχνικά αυτή η πόλη.
Στη Θεσσαλονίκη μέχρι και το shoping therapy έχει ιστορία, είναι ένα αστείο που δείχνει πως δεν θα τελειώσει ποτέ…
Δεν γίνεται να μην κάνετε πέρασμα από το Καπάνι για την εμπειρία, από την Άθωνος για λίγο αλάτι ιμαλαίων και ποικιλία τσαγιού για αδυνάτισμα και από την Τοσίτσα- Μπιτ Παζάρ για ανίχνευση μικρών διαμαντιών ανάμεσα σε 45άρια και σκονισμένους βασιλιάδες της ποπ, που ζούνε κρυμμένοι ανάμεσα σε αμπαζούρ και προπολεμικούς καθρεύτες. Αν πιάσετε μεσημέρι πιείτε ρακές στα κρητικομάγαζα και ακούστε φιλόξενες ιστορίες ή αν σας πιάσει το σούρουπο μείνετε για ρετσίνες και μεζέδες στο Μπιτ Παζάρ.
Στα κρυμμένα σύμπαντα που εκπέμπονται vibes άλλων ζωών…
Ένα άλλο σύμπαν τρέχει παράλληλα με το δικό μας σε κρυμμένα σοκάκια στην πόλη, εκεί που ο χρόνος όχι μόνο σταμάτησε στο παρελθόν αλλά δείχνει να μην θέλει και να επιστρέψει. Ευτυχώς γιατί δεν υπάρχει καλύτερη αφορμή έμπνευσης από την εικόνα αυτών των στενών στην Οδό Σιθωνίας στα ανατολικά, οδό Τροίας στη Νεάπολη, οδό Μαύρης Πέτρας στην Άνω Πόλη. Μικρόκοσμοι με λίγους ανθρώπους στα μικρά πεζούλια που εσωκλείνουν χρώμα και ενέργεια άλλης στόφας. Ιδανικό για περπάτημα, ανακάλυψη αλλά και η χαρά του instagrammer.
Μια φορά melting pot – πάντα melting pot…
Ένα little big house στην Άνω Πόλη δίνει την ταράτσα του, φοράει την ημιδιαχειριζόμενη ταμπέλα του και σε αφήνει να κάνεις παιχνίδι και συγχρωτισμό με νέους ηλικιακά ταξιδευτές από όλη την γη που επιλέγουν την Θεσσαλονίκη ως στάση στον δικό τους γύρο του κόσμου. Ανηφορίζεις με το επίσης μικροσκοπικό magic bus αυτής της πόλης -μετά από εκείνο των Τρυπών- θα το αναγνωρίσεις είναι το νούμερο 23 και το χαζεύει όλη η πόλη όταν περνάει από μπροστά σου γιατί εκτός των χαρούμενων σχεδίων του, ακόμα και οι επιβάτες έχουν τα πιο ζεν πρόσωπα των δρόμων. Ανεβείτε σε αυτό το μικρό ταρατσάκι και ρωτήστε Ιταλούς, Ισπανούς ή Καλιφορνέζους “Πόσο Νύμφη βρίσκουν τελικά την Νύμφη του Θερμαικού”;
Για το “ήμουν και εγώ εδώ”…
Θυμάστε κάτι σχόλια, σίγουρα θα τα είχατε ακούσει-δει, μετά για παράδειγμα από την εμφάνιση του Bob Dylan στην Θεσσαλονίκη. “Δεν ήταν Bob Dylan αυτό” κλπ. Ισχύει αλλά όποιος πήγε να ακούσει τον Dylan περιμένωντας να έχει σταματήσει ο χρόνος του 20 χρόνια πριν, έκανε απλά λάθος. Στον Dylan πήγε όλη η πόλη -σχεδόν- για να μπορεί να λέει ότι “άκουσα και εγώ τον Bob Dylan live” και όχι για να ευχαριστηθεί το γάργαρο γρέζι της φωνής του. Αυτό συμβαίνει και με το Βerlin. Ίσως το θρυλικότερο bar της Θεσσαλονίκης. Δεν θα πας στο Berlin γιατί θα ζήσεις αυτό που ζούσαν τότε τα ροκ παιδιά σε μια πόλη που συστηνόταν πρώτη φορά σε νεωτερισμούς ή λίγο αργότερα που έκαναν ουρά και πανικό για να μπορέσουν να μπουν σε live των Τρύπες, αλλά θα πας γιατί έχεις ακούσει τις ιστορίες που εκτυλίχθηκαν εκεί, την προσωπικότητα του ιδιοκτήτη, το vibe και όλα αυτά που κουβαλάνε τόσα χρόνια τα σταντ, η μπάρα και οι μουσικές του. Berlin still happens και ως γνωστόν θα πας νύχτα και θα φύγεις με τους πρώτους κουλουρτζήδες.
Για τους ίδιους λόγους (και για μερικούς υποκειμενικότερους παραπάνω) θα κάνεις πέρασμα και από τον Θερμαικό…
Το “άντεξε στον χρόνο” τον αδικεί γιατί η αλήθεια είναι ότι το μόνο που κάνει ο χρόνος στο ομόνυμο cafe bar του πιο διάσημου κόλπου της χώρας, είναι να του προσθέτει την γοητεία των γκρίζων κροτάφων. Όταν οι μουσικές και οι άνθρωποι λειτουργούν προσθετικά παθιασμένα ανά τα χρόνια και όσο οι πρίγκιπες και οι dives δεν αποκαθηλώνονται από τους τοίχους, η “ξεσσαλονίκη” κρατάει την φλόγα της παραλίας ακόμα δυνατή. Από τον χώρο του έχει περάσει η αφρόκρεμα των πιο ιδιαίτερων, άσημων και διάσημων, παιδιών της πόλης. Μην πάρετε απουσία. Στην Λ.Νίκης 21.
Το βασίλειό σας για λίγο βίντατζ, λίγο καφέ και μία δόση έξυπνης επιχειρηματικότητας…
Σε ένα πατάρι συναντιέται η πλευρά της Θεσσαλονίκης που δεν ξεχνάει τα όνειρά της, που αγαπάει τους εθισμούς της στην καφείνη και αποφασίζει να μην εγκαταλείψει τα αστικά της τείχη αλλά να τα φέρει στα μέτρα της. Ένας γεωπόνος και ένας αρχιτέκτονας εδώ και κάποια χρόνια συλλέγουν, μεταποιούν, ανακυκλώνουν επαναχρησιμοποιούν, φτιάχνουν από την αρχή αν τους το ζητήσεις αλλά και υλοποιούν, αντικείμενα από το παρελθόν και ιδέες από το μέλλον. O Νίκος ο Χρήστος είναι οι 2 object repair και δημιούργησαν ένα ζεστό πολυχώρο με ένα καφέ μπάρ vintage αισθητικής στο κέντρο της πόλης ο οποίος συνυπάρχει παράλληλα με την έκθεση επίπλων. Μετέτρεψαν το κλειστό μεσοπάτωμα ενός παλιού κτιρίου σε πατάρι, το γέμισαν με ανακατασκευασμένα έπιπλα και με θέα στις τεράστιες τζαμαρίες που έχουν αντικαταστήσει όλους τους τοίχους του μαγαζιού, όση ώρα θα πίνετε καφέ μπορείτε να επιπλώνετε, κυριολετικά ή νοερά, το φανταστικό σας σπίτι και πολύ περισσότερο να πάρετε και κάτι μαζί σας φεύγοντας.
Bord de l’eau, Τoss Gallery & Τabya για πολυμορφικές παραισθήσεις επιτρεπτών δόσεων…
Το πρώτο (Bord de l’eau) παίζει σαρκαστικά με το όνομά του και σε προκαλεί να πας στην “άκρη του νερού” στο μοναδικής αισθητικής χώρο του με τις συχνές pop up εκθέσεις που φιλοξενεί στις παλιές αποθήκες που μετατράπηκαν σε εκθεσιακό χώρο παρασύροντάς σε και στο drink room του για καλές μουσικές ωραίο κόσμο και φυσικά καφείνη και αλκοόλ, στο Νο 45 της Εγνατίας στην Εμπορική Στοά. Η δεύτερη (Τoss Gallery) είναι από τις πιο δυνατές στάσεις στον Φραγκομαχαλά, “εκπαιδεύει” επισκέπτες στην σύγχρονη τέχνη και διατηρεί ουσιαστικά την αρχική φιλοσοφία που προοριζόταν νοερά η ευρύτερη περιοχή όταν ξεκίνησαν οι πρώτοι καλλιτέχνες, μουσικοί και πάσης φύσεως δημιουργικοί τύποι της πόλης να νοικιάζουν ορόφους και χώρους που μέχρι πρότινος κανείς δεν φανταζόταν, πριν από κάποια χρόνια στο Νο 1 της Βηλαρά. Η τρίτη (Τabya) κρατάει ακόμα τόσο έντονα την αίσθηση της χαράς μας για την “πρώτη φορά”, ενός αντίστοιχου χώρου στην πόλη, μέσα στα ανακαινισμένα τείχη του παντρεύει τον καφέ με την τέχνη και τη μουσική με τα βιβλία δικαιώνοντας καθημερινά τηναπόφαση πέντε φίλων που γνωρίζονταν 20 χρόνια και το τόλμησαν επιχειρηματικά με τους τέσσερις όντας άνεργους. Δίσκους, βιβλία, εκθέσεις και άκαπνο λαό στο 14Γ της Μελενίκου (έναντι πλατείας Χημείου) δεν γίνεται να μην περάσετε.
Η Θεσσαλονίκη 10 λεπτά από το κέντρο εκπέμπει στο σύμπαν των φλαμίνγκο…
Με την λογική της πόλης σε ευρεία έννοια, η συμπρωτεύουσα λίγα χιλιόμετρα από το κέντρο της εκπέμπει στο σύμπαν των ερωδιών κάνοντας τζόκινγκ και ποδηλατάδα με θέα βουβάλια και σπάνια πτηνά από την μία και φουγάρα της λιγοστής εναπομείναντης βιομηχανίας της από την άλλη. Είναι ένα σουρεάλ σκηνικό το οποίο δεν θα έπρεπε να παραλείψετε. Κωδικό όνομα: Καλοχώρι.
Πισίνα, πάρτι, μουσικές, ιντάστριαλ και λάιφσταιλ με την πόλη σταθερά 360° …
Θέα από τις λίγες στο λιμάνι της πόλης, 360 μοίρες θέαση στην πόλη, η περιοχή των παλιών σφαγείων από την μία και στο βάθος Λευκός Πύργος από την άλλη, το roof του ΜΕΤ είναι το σημείο που παίρνουν φωτιά όλα σου τα ερεθίσματα. Τσεκάρεις νωρίτερα της επίσκεψής σου γιατί στο SKY I BAR ξεκίνησαν τα πάρτι για τα οποία μιλάει όλη η πόλη και δεν θέλεις να βρεθείς χωρίς μαγικό χαρτάκι. Στην κορυφή του Νο48 της 26ης Οκτωβρίου.
Εκεί που πεθαίνουν τα τρένα…
Το μεγαλύτερο νεκροταφείο τρένων στην Β.Ελλάδα και ένα από τα μεγαλύτερα της Ελλάδας στέκει αγέροχο στα δυτικά της πόλης και είναι κρυφο-επισκέψιμο καθώς στην περιοχή γύρω από τον εγκαταλειμένο σταθμό των Λαχανόκηπων δεν υπάρχει καμία μορφή φύλλαξης του χώρου. Σπασμένα γυαλιά, θολοί καθρέφτες, σκουριά και σαπισμένα ξύλα, δέρματα που ξεθωριάζουν, πατώματα που τρίζουν, λογότυπα του οργανισμού που αλλάζουν όσο σκαρφαλώνεις και πηδάς από βαγόνι σε βαγόνι αποτυπώνοντας με τον τρόπο τους την διαχρονική εξέλιξη του μάρκετινγκ, τυπωμένες λέξεις που αρνήθηκαν να σβηστούν και προδίδουν ότι το πάλαι ποτέ lifestyle του πιο εμβληματικά διαχρονικού μέσου μεταφοράς αγαπούσε μέχρι και τον καπνό των καπνιστών. Ένας ατελείωτος καμβάς εξάσκησης για τους γκραφιτάδες αλλά και κρυφό σημείο συνάντησης φίλων των σιδηροδρόμων και νοσταλγών του σταθμάρχη, ιδανικό για μνημόσυνα ιστορίας και πάρτι ρετροργασμών. Μία αχανής έκταση περισσότερων από 1000 στρεμμάτων (από το ύψος των διυλιστηρίων έως την γέφυρα του Γαλλικού), ανάμεσα σε διακλαδώσεις, νεκρές σιδηροδρομικές γραμμές, γυρτά στοιβαγμένα βαγόνια παραδομένα στην άγρια φύση με ταπεραμέντο νταή αλλά και σε μία παράτυπη βιομηχανία αποδεκατισμού των μετάλλων στον βωμό του χάλυβα, εκτείνεται το μεγαλύτερο νεκροταφείο τραίνων στην Ελλάδα, στην περιοχή της Ιωνίας.
Bonus o δεκάλογος των χρήσιμων links:
- Όλα τα φεστιβάλ, οι εκθέσεις και τα events που θα τρέχουν μαζί σας στην πόλη.
- Ό,τι νεότερο ή κλασικό κυκλοφορεί σε κουζίνα στην πόλη.
- O απόλυτος οδηγός για τα καλύτερα cafe & bars .
- Oι εναπομείναντες θερινοί κινηματογράφοι και όσα χρειάζεται να γνωρίζεις.
- Τα καλύτερα επισκέψιμα πατάρια της πόλης για να ανέβεις σκάλες.
- Η Θεσσαλονίκη στα υπόγεια για να κατέβεις σκάλες.
- Οι πρωταγωνιστές της Θεσσαλονίκης για να πιάνετε πάντα τον παλμό της.
- Ο χάρτης των μουσείων της πόλης και η μανία με αυτά.
- Ο χάρτης της πόλης κυριολεκτικά με την Θεσσαλονίκη στο τότε και στο επισκέψιμο τώρα.
- We love downtown and you know it. Τα καλύτερα του κέντρου.
No comments:
Post a Comment