ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΑΤΙΡΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΤΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΣΤΗΝ «ΑΤΙΜΑΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΝΗ»  ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΕΡΤ-3

Η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3, στα πλαίσια του αφιερώματός της στην Ιταλική Σάτιρα, παρουσιάζει τη Δευτέρα 4 Ιουλίου στις 21:00 στο θερινό σινεμά ΑΠΟΛΛΩΝ (Σαρανταπόρου 4, κάθετη στη Βασιλέως Γεωργίου, τηλ. 2310828642) τη βραβευμένη κοινωνική σάτιρα του Πιέτρο Τζέρμι Ατιμασμένη και εγκαταλελειμμένη (Ιταλία, 1964, ασπρόμαυρη, 115'). Παίζουν: Στεφανία Σαντρέλι, Σάρο Ούρτσι, Άλντο Πουλίζι, Λάντο Μπουτσάνκα. Από τις 21:00 ως τις 21:30 θα υπάρξει μουσικός πρόλογος από τη Στέλλα Χριστοφορίδου και τον Κώστα Γρούσκο που ερμηνεύσουν κινηματογραφικά και διασκευασμένα νησιώτικα τραγούδια.

Η συνδιοργάνωση και καλλιτεχνική επιμέλεια γίνονται από το ΚΕΜΕΣ. Θα προλογίσει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, ενώ στους θεατές θα διανεμηθεί έντυπη ανάλυση του Κώστα ΚΓΠ από το Cine.gr. Στο τέλος της προβολής θα ακολουθήσει μακρά συζήτηση με το κοινό.

Το προς συζήτηση θέμα στο λαϊκό πανεπιστήμιο για τον κινηματογράφο θα είναι: Οι  ομοιότητες των κοινωνικών ηθών Ελλάδας και Ιταλίας τη δεκαετία του '60.

Μια ανήλικη στη Σικελία της δεκαετίας του '60 μένει έγκυος από τον αρραβωνιαστικό της αδερφής της και αναγκάζεται να τον παντρευτεί για να σώσει την τιμή της οικογένειάς της.

Η ανάλυση που θα διανεμηθεί είναι η ακόλουθη:

«Το σενάριο είναι τυπικό των ηθών και των εθίμων της Σικελίας στις αρχές της δεκαετίας του '60: Η 16χρονη Αγκνές μένει έγκυος από τον Πεπίνο, τον αρραβωνιαστικό της αδελφής της, Ματίλντε. Ο πατέρας Ντον Βιντσέντσο, τυπικός αυταρχικός Σικελός, γίνεται έξαλλος, αλλά σκαρφίζεται τρόπους για να διασώσει την "τιμή" της οικογένειας στο μικρό τους χωριό... Ετσι, ο Πεπίνο πρέπει υποχρεωτικά να παντρευτεί την Αγκνές και όχι την Ματίλντε, στην οποία στήνει ένα συνοικέσιο με ένα παρακμιακό τύπο για να την παρηγορήσει. Οταν όμως ο Πεπίνο το ξανασκέφτεται, εξαφανίζεται, και ο πατέρας Ντον Βιντσέντσο στέλνει τον γιο του, Αντόνιο, να τον βρει και να τον δολοφονήσει. Η Αγκνές το καρφώνει στην χωροφυλακή του χωριού και τότε όλες οι καρδιές και οι γλώσσες λύνονται...

Εκπληκτικό ηθογραφικό δράμα του νεορεαλιστικού Ιταλικού κινηματογράφου, που την δεκαετία του 1960 ήταν στο φόρτε του. Η ταινία περιέχει κωμικά (ή, τραγικά στοιχεία, ανάλογα πως τα βλέπει κανείς...) καθώς ξεδιπλώνονται οι πιεσμένοι ανθρώπινοι χαρακτήρες και τα αισθήματα τους. Οι συνέπειες της λαγνείας στην αυστηρή συντηρητική κοινωνία (η οποία δοξοποιούσε μέν την παρθενιά της γυναίκας μέχρι τον γάμο αλλά δεν σταματούσε τα αρσενικά από το να κυνηγάνε λυσσασμένα το προγαμιαίο σεξ) καθώς και η ανάκτηση της χαμένης οικογενειακής "τιμής" στοιχειώνουν το έργο και ορίζουν την καθημερινότητα πλεον των πρωταγωνιστών του.

Οι ερμηνείες είναι ρεαλιστικές και εκπληκτικές, ιδιαίτερα του πατέρα-αφέντη Ασκαλόνε (Σάρο Ούρτσι), της ατιμασμένης κόρης Αγκνές Ασκαλόνε (Στεφανία Σαντρέλι) και του άβουλου γιού Αντόνιο Ασκαλόνε (που τον υποδύεται ο θρυλικός κωμικός της ιταλικής φαρσοκωμωδίας Λάντο Μπουτσάνκα).

Τη συστήνω ανεπιφύλακτα σε όσους μεγάλωσαν την δεκαετία του 1960, της οποίας τα ήθη και οι κοινωνικές δομές "χάνονται" πια στα βάθη του χρόνου και των μνημών μας...»

ΔΕΚΑ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ ΤΗΝ «ΑΤΙΜΑΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΝΗ»

Εξάλλου, 10 λόγοι για να μην χάσετε την Ατιμασμένη και Εγκαταλελειμμένη είναι:

Για τη σκηνοθεσία του Πιέτρο Τζέρμι, που κινείται στα όρια της κοινωνικής ηθογραφίας χωρίς ποτέ να γίνεται φολκλόρ.

Για το σενάριο των Βιντσεντσόνι και Άτζε-Σκαρπέλι, που συλλαμβάνει άριστα το πνεύμα της σικελικής υπαίθρου.

Για την αναπαράσταση μιας κοινωνικής πραγματικότητας που θυμίζει σε πολλά την ελληνική.

Για τον λεπτό χειρισμό ενός ευαίσθητου κοινωνικού θέματος, του ερωτικού κυνηγιού των αντρών και της πάση θυσίας αγνότητας των γυναικών.

Για τη σπουδαία ερμηνεία της πρωταγωνίστριας Στεφανία Σαντρέλι, που αποδίδει πειστικά την εγκλωβισμένη κόρη.

Για τους ρόλους των υπολοίπων χαρακτήρων, που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση εγκλωβισμού με την κεντρική ηρωίδα.

Για τα κωμικά στοιχεία της πλοκής, που ανακουφίζουν την ένταση, χωρίς να βαίνουν εις βάρος του κεντρικού νοήματος.

Για τη μουσική επένδυση του Κάρλο Ρουστικέλι, σαρκαστική και ταυτόχρονα δραματική.

Για τη φωτογραφία του Αγιάτσι Παρολίν, που αν και ασπρόμαυρη, αποδίδει τέλεια τον εκτυφλωτικό ήλιο που λειτουργεί πιεστικά προς τους ήρωες.

Γιατί η ταινία είναι ίσως η πλέον αντιπροσωπευτική μεταξύ των ιταλικών της ίδιας θεματολογίας.

Υ.Γ. Την επόμενη Δευτέρα 11 Ιουλίου η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 παρουσιάζει στα πλαίσια του ίδιου αφιερώματος τη βραβευμένη δραματική κωμωδία του Ντίνο Ρίζι Άρωμα γυναίκας (1974).