ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΑΤΙΡΑ ΣΤΟ ΓΛΥΚΟΠΙΚΡΟ «SWEET MOVIE»

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΕΡΤ-3

Η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3, στo κλείσιμο του επιτυχημένου αφιερώματός της Ευρωπαϊκό Πολιτικό Σινεμά, παρουσιάζει τη Δευτέρα 6 Ιουνίου στις 21:00 στην αίθουσα ΒΑΚΟΥΡΑ 1 (Ιωάννου Μιχαήλ 8, τηλ. 2310233665) τη σουρεαλιστική πολιτική κωμωδία του Ντούσαν Μακαβέγιεφ Sweet Movie (Γαλλία, 1974, έγχρωμη, 97'). Παίζουν: Καρολ Λορ, Πιέρ Κλεμαντί, Σάμι Φρέι, Τζον Βέρνον.

Η συνδιοργάνωση και καλλιτεχνική επιμέλεια γίνονται από το ΚΕΜΕΣ και θα προλογίσει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου. Στους θεατές θα διανεμηθεί έντυπη ανάλυση του Βασίλη Ραφαηλίδη από την εφημερίδα “Το Βήμα”, ενώ στο τέλος της προβολής θα ακολουθήσει μακρά συζήτηση με το κοινό.

Το προς συζήτηση θέμα στο λαϊκό πανεπιστήμιο για τον κινηματογράφο θα είναι: Tα χαρακτηριστικά του σινεμά-κολάζ.

Η παράλληλη ιστορία δύο γυναικών, μιας νικητριας ενός διαγωνισμού ομορφιάς και μιας καπετάνιου ενός πλοίου ζάχαρης, που συναγωνίζονται για την ερωτική έυνοια ενός εκατομμυριούχου.

Η ανάλυση που θα διανεμηθεί είναι η ακόλουθη:

«Τον Γιουγκοσλάβο Ντούσαν Μακαβέγιεφ, που σπούδασε ψυχολογία, που ασχολήθηκε επί χρόνια με την κινηματογραφική κριτική, που υπήρξε δραστήριο μέλος του Κ.Κ. της πατρίδας του και που εγκατέλειψε και το Κόμμα και τη Γιουγκοσλαβία όταν πείστηκε πως ο σιτουασιονιστής Ραούλ Βανεγκέμ έχει δίκιο λέγοντας: «αυτοί που μιλούν για επανάσταση χωρίς να την αντιλαμβάνονται  σαν πράξη καθημερινή, μιλούν έχοντας ένα πτώμα ανάμεσα στα δόντια τους», τον Ντούσαν Μακαβέγιεφ, λοιπόν, τον φανατικό οπαδό του Βίλχελμ Ράιχ τον γνωρίζετε  ήδη απ' τις ταινίες  Ο  άνθρωπος δεν είναι πουλί (1965), ΄Εγκλημα ζηλοτυπίας (1967) και Τα μυστήρια του οργανισμού (1971), που όλες έχουν ένα ύφος λίγο ως πολύ ντοκυμανταιρίστικο. Με το Σουήτ Μούβι (1974) αποκόβεται απ΄το ντοκουμέντο που ωστόσο δεν το ξεχνάει και 'δω και περνάει στην πιο καθαρή και απόλυτη φιξιόν που όμως αρθρώνεται έξοχα με την πραγματικότητα.

Είναι αδύνατο να αφηγηθείς το στόρυ του Σουήτ Μούβι γιατί σχεδόν δεν υπάρχει. Ο ίδιος ο Μακαβέγιεφ ορίζει την ταινία του σαν «ένα φίλμ  από ζάχαρη, μια κωμωδία ερωτική ελαφρώς αρωματισμένη με αντιψυχιατρική, ένα δονούμενο κινηματογραφικό δοκίμιο πάνω στην ανθρώπινη ευαισθησία, που θα πρέπει να χρησιμοποιήσει σαν διαφημιστικό σλόγκαν το: «δοκιμάστε με, είμαι γλύκα». Να, λοιπόν, ένα φίλμ  που μέσω της οράσεως στοχεύει απ' ευθείας στη…γεύση και την αφή! Και μέσα απ' αυτήν στα κύτταρα ολόκληρου του κορμιού. Και πίσω απ' αυτά στον κρυμμένο και στραπατσαρισμένο πυρήνα του ένστικτου. Λοιπόν, ας είμαστε ρεαλιστές: ας ζητούμε το αδύνατο, όπως έλεγαν οι εξεγερμένοι Γάλλοι φοιτητές το Μάιο του '68. Που ωστόσο δεν είναι και τόσο αδύνατο. Αρκεί να υιοθετήσουμε τη ραϊχική αρχή «της  μη-ηθικότητας», την αρχή «του ξεκινήματος απ΄το μηδέν».

Πάνω από τα κόμματα, πάνω απ' τις ιδέες υπάρχει η ίδια η ζωή, υπάρχει η άβυσσος της ανθρώπινης υπαρξιακής απελπισίας, υπάρχουν τα πολύπλοκα διφορούμενα που προσπαθούν να κρυσταλλωθούν  γύρω απ' το σίγουρο  ένστικτο, ώστε ο πολιτισμός μας να ξαναβρεί τη χαμένη του ευαισθησία, που σημαίνει, τελικά, τη χαμένη σεξουαλικότητα.

Το φίλμ δομείται εντελώς ελεύθερα και χωρίς στηρίγματα στο μύθο, γύρω απ' τη μικρή οδύσσεια δύο γυναικών. Η πρώτη (Κάρολ Λορ) ψάχνει για τη χαμένη της ευαισθησία και η δεύτερη προσπαθεί να περισώσει ό,τι απόμεινε απ΄ αυτήν. Η πρώτη είναι η Καναδέζα Μις Κόσμος 1984, σύζυγος του Μίστερ Κάπιταλ (κεφαλαίου), που πέφτει θύμα της επιτυχίας της και που οι περιπέτειές της αρχίζουν τη στιγμή που ο γυναικολόγος που ελέγχει τους παρθενικούς υμένες των υποψηφίων συζύγων του Μίστερ Κάπιταλ διαπιστώνει πως τα γεννητικά της όργανα…ακτινοβολούσαν φώς ανέσπερον! Όμως, τούτο το φως θα σβήσει απ' τις αλλεπάλληλες εμβαπτίσεις μέσα στα «αγαθά»: δολλάρια, γάλα, ζάχαρη, σεξ υστερικό με νέγρους με μυθικούς μυώνες και τραγουδιστές με μυθική φωνή. Τελικά θα πεθάνει πνιγμένη μέσα στη λειωμένη σοκολάτα.

Η δεύτερη γυναίκα, η Άννα Πλανέτα (η Άννα του πλανήτη) περιφέρεται ανά τον κόσμο με το πλοίο της «Η επιβίωση» που δεν πιάνει σε λιμάνι ποτέ. Είναι το πλοίο της περιοδεύουσας Επανάστασης που έχει στην πλώρη του, δίκην γοργόνας, το τεράστιο είδωλο του δακρυσμένου Καρλ Μαρξ. Κλαίει, ο δύστυχος, για τη μουμιοποίηση του οράματός του και για τα πτώματα των δολοφονημένων απ' τα «ηθικά» συστήματα παιδιών που ξεβράζονται στην παραλία.

Σύνδεσμος ανάμεσα στις δυο γυναίκες ο ναύτης Βακούλιντσουκ (Πιέρ Κλεμαντί), ζωντανεμένος ήρωας του Θωρηκτού Ποτέμκιν που το όνομά του συνηχεί μ' αυτό του Μπακούνιν: Η επανάσταση της καθημερινής ζωής είναι και εύκολη και εφικτή. Αρκεί να μπορεί κανείς να ουρεί σαν τον ναύτη, χωρίς ντροπή στο ύπαιθρο, κάτω απ' τον λαμπρό ήλιο.

Οσο το ένστικτο δεν έχει μαραζώσει, η επιβίωση είναι πάντα δυνατή.Το λέει και ο Μάνος Χατζιδάκις όχι μόνο με την γνωστή ολοζώντανη συμπεριφορά του αλλά και με το έξοχο μουσικό του σχόλιο σ' αυτή τη γλυκιά ταινία.»

ΔΕΚΑ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ ΤΟ «SWEET MOVIE»

Εξάλλου, 10 λόγοι για να μην χάσετε το Sweet Movie είναι:

Για την εκπληκτική μουσική επένδυση του Μάνου Χατζιδάκι.

Για το αριστουργηματικό λειτουργικό τραγούδι που κλείνει την ταινία.

Για την ανάδειξη ενός διαφορετικού στυλ κινηματογράφησης, του σινεμά-κολάζ.

Γιατί η ετερόκλητη συρραφή εικόνων παράγει ιδεολογικά αποτελέσματα δια των συνειρμών.

Γιατί ο Μακαβέγιεφ είναι τελικά ένας απελπισμένος αριστερός γιατί άραγε δεν άραξε ακόμα το πλοίο της επανάστασης.

Για τη δριμύτατη επίθεση κατά του καπιταλισμού και των παρελκομένων του, π.χ. διαφήμιση και άλλα.

Γιατί με θάρρος και αυτοκριτική διάθεση καταγγέλλει και λάθη του σοσιαλισμού.

Γιατί πέρα από την ιδεολογία αξιοποιεί και ψυχαναλυτικά εργαλεία ευρισκόμενος κοντά στις αρχές του Βίλχελμ Ράιχ.

Για τον περίπλοκο τρόπο που συνδέει τη σεξουαλικότητα με την ψυχανάλυση, την ηδονή, την επιθυμία, την ιδεολογία, και τις ορμές θανάτου.

Γιατί πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι η τολμηρότητα και επιθετικότητα της ταινίας του δεν κρύβουν παρά τη βαθύτατη πικρία ενός προδομένου και εγκλωβισμένου σοσιαλιστή.

Υ.Γ. Με χαρά η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 και το ΚΕΜΕΣ σας ανακοινώνουν ότι με το επόμενο αφιέρωμα εγκαινιάζουν τη θερινή σεζόν τους στο θερινό κινηματογράφο Απόλλων στο κέντρο της πόλης (Σαρανταπόρου 4, τηλ. 2310828642). Θα γίνει μια προσπάθεια να αναπαραχθεί η παραδοσιακή ελληνική εθιμική ψυχαγωγία με έναν κοσμοπολίτικο χαρακτήρα του παρελθόντος. Πριν από κάθε προβολή θα υπάρχει δεκάλεπτος μουσικός πρόλογος από καλλιτέχνες της Θεσσαλονίκης. Πρώτο αφιέρωμα στην αγαπημένη Ιταλική Σάτιρα. Η ταινία εκκίνησης τη Δευτέρα 13 Ιουνίου στις 21.15 θα είναι η αριστουργηματική σάτιρα του Αλμπέρτο Λατουάντα Ο μαφιόζος (1962) με τον Αλμπέρτο Σόρντι, που κέρδισε το Χρυσό Κοχύλι στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν.