ΒΕΡΟΛΙΝΟ-
Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη- απο τις ελάχιστες που δίνει τα τελευταία χρόνια-της Νάνας Μούσχουρη στην γερμανική εφημερίδα "Der Tagesspiegel" της 28ης Δεκεμβρίου 2008. Την συνέντευξη μετέφρασε ο Βασίλης Κοντόπουλος.
Κυρία Μούσχουρη, ήσασταν ευρωβουλευτής των Ελλήνων Χριστιανοδημοκρατών.Η ελληνική νεολαία βγήκε αυτή τη στιγμή στους δρόμους...
Λυπάμαι, δεν θέλω να πω τίποτε επί του θέματος, απολύτως τίποτε.
Κρίμα. Έχετε τη φήμη φιλικού ανθρώπου, και...
Σας παρακαλώ! Δεν φαντάζομαι πως θέλετε να με ρωτήσετε γιατί είμαιφιλική;
Και όμως, μεταξύ άλλων θέλουμε να ρωτήσουμε και αυτό. Γιατί στη θέσησας θα μπορούσατε κάλλιστα να είστε μια ντίβα.
Θέλω να μιλάω με τους ανθρώπους και για τον σκοπό αυτό πρέπει να είναικανείς φιλικός, είναι θέμα καλής ανατροφής. Και τι σημαίνει, αλήθεια,"στη θέση μου";
Σημαίνει ότι έχετε πουλήσει 250 εκ. δίσκους. Μόνο η Madonna σας έχειξεπεράσει.
Αχ, τα νούμερα δεν μ' ενδιαφέρουν. Παλαιότερα έπαιρνε κάποιος ένανχρυσό δίσκο ως αναγνώριση - και όχι αυτόματα για έναν συγκεκριμένοαριθμό δίσκων που πούλησε.
Σας λείπει η αναγνώριση;
Πρέπει να πω, πως η δουλειά άλλαξε. Παλαιότερα, τα γράμματα που έπαιρνααπό τη δισκογραφική εταιρεία με τις κυκλοφορίες μου έγραφαν: ΝάναΜούσχουρη: Καλλιτέχνις. Σήμερα διαβάζω μόνο τους αριθμούς τωνπροϊόντων. Η μουσική δεν αναγνωρίζεται σήμερα ως τέχνη.
Πώς σας φαίνονται οι σημερινοί Popstars, για παράδειγμα η Britney Spearsή η Alicia Keys;
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω τα τραγούδια τους. Όλα μου φαίνονται ίδια, σαν ναθέλουν να πουλήσουν ένα απορρυπαντικό.
Δεν ξεχωρίζετε καμιά τραγουδίστρια;
Ναι, η Norah Jones μου αρέσει. Η μουσική της ακούγεται γνώριμη και καινούρια ταυτόχρονα. Στη φωνή της συνυπάρχουν ο πόνος και το πάθος.Και η Duffy μου αρέσει.
Η Duffy είχε φέτος ένας χιτ με το "Mercy".
Όταν ακούω τη φωνή της, έχω την εντύπωση ότι τραγουδάει για τον εαυτό της, χωρίς να πρέπει να προκαλεί συνέχεια. Μου θυμίζει εμένα, ότανήμουν νέα.
Την κατηγορούν ότι αντιγράφει τη Dusty Springfield της δεκαετίας του'60.
Και τι το κακό βρίσκουν σ' αυτό; Όταν ήμουν νέα αντέγραφα την EllaFitzgerald και τη Sarah Vaughan, για να βρω αργότερα το δικό μου ύφος.Κι αν θέλετε το πιστεύετε, βρίσκω σπουδαία και την Amy Winehouse.Ελπίζω να μην έχει το τέλος της Billie Holiday.
Εκείνη πέθανε από κίρρωση που προκλήθηκε από υπερβολική κατανάλωσηναρκωτικών. Θα μπορούσατε ποτέ εσείς να φανταστείτε να πείτε ένατραγούδι για τον φόβο της απεξάρτησης, όπως η Amy Winehouse;
Δεν θα το απέρριπτα, αλλά φοβάμαι ότι δεν μου ταιριάζει. Δεν έχω ανάλογες εμπειρίες.
Δεν πήρατε δηλαδή ποτέ ναρκωτικά;
Άντε πάλι, τι ερώτηση! Ήθελα να μείνω μακριά από τις κακές επιρροές.Κάπνιζα βέβαια, κι αυτό δεν κάνει καλό στη φωνή. Στις αρχές τηςδεκαετίας του '60 έπαιρνα και Βιταμίνη C. Κάποτε με κατηγόρησαν ότιείμαι αλκοολική. Αλλά ποτέ δεν είχα σοβαρά προβλήματα με το αλκοόλ,και. ...
και αυτό είναι κακοήθεια. Πότε είπαν κάτι τέτοιο για σας;
Την πρώτη φορά που πήγα στις ΗΠΑ, το 1962, έπινα πού και πού κανέναποτηράκι ουίσκι, γιατί ήμουν πολύ νευρική. Ηχογραφούσα με τον QuincyJones στο στούντιο, έναν από τους σημαντικότερους παραγωγούς. Κι οQuincy έπινε κανένα ποτηράκι, αλλά ποτέ υπερβολικά. Το ίδιο και ο HarryBelafonte, με τον οποίο αργότερα έκανα περιοδεία στις ΗΠΑ. Όλοιγνωρίζαμε τότε για το μεγάλο πρόβλημα που είχε η Judy Garland με τοαλκοόλ - και φυσικά η Piaf.
Φοβόσασταν μη γίνετε αλκοολική;
Κατάγομαι από μια φτωχή οικογένεια. Μου έμαθε να παραμένω πάντα στονίσιο δρόμο! Πρόσεξα να μη γίνω αλκοολική γιατί αυτό θα σήμαινε για μέναπως θα έχανα την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Μια τέτοια εξάρτηση θα ήτανένας από τους μεγαλύτερους εφιάλτες μου, παρόλο που έχω κατανόηση γιατις ανθρώπινες αδυναμίες.
Ο πατέρας σας ήταν χαρτοπαίχτης.
Αυτό είναι κάτι άλλο. Σίγουρα ήταν μια εξάρτηση, αλλά δεν θέλω να τησυγκρίνω με τα σκληρά ναρκωτικά. Και σε ένα σημείο μοιάζαμε. Ότανέπαιζε ο πατέρας μου, ήθελε να είναι τέλειος. Όταν τραγουδάω, θέλω κιεγώ να είμαι τέλεια.
Μπορείτε σήμερα να πάτε στο Λας Βέγκας δίχως πρόβλημα;
Όχι, εξαιτίας των άσχημων αναμνήσεων. Ο πατέρας μου έχανε συχνά όλα μαςτα χρήματα. Κι εγώ έχω μεγάλο πρόβλημα να βλέπω άλλους να παίζουν.Μόνο μια φορά με έπεισε ο Alain Delon να μείνω δίπλα του όσο έπαιζε.
Δεν με εκπλήσσει, ο Delon είχε τη φήμη του πολύ χαρισματικού.
Ακριβώς! Δεν μπόρεσα να αντισταθώ. Ο Alain Delon ήταν μισός θεός καιμισός διάβολος. Ήμασταν στο καζίνο του Megeve, ένα μέρος κοντά στο MontBlanc, πρέπει να ήταν το 1965. Ήθελα να επιστρέψω στη Γενεύη, περίπου50 χιλιόμετρα απόσταση, αλλά αυτός επέμενε: "Όχι, Νάνα, μείνετε εδώ, θασας πάω εγώ με το αυτοκίνητο. Μου φέρνετε τύχη."
Και μείνατε;
Ναι γιατί κέρδισε σε αρκετούς γύρους. Κάποια στιγμή σηκώθηκα, του έδωσαένα μετάλλιο που είχα κερδίσει σε ένα φεστιβάλ τραγουδιού της Βαρκελώνηςκαι του είπα: «Αυτό εδώ θα σας φέρει τύχη!» Λίγες μέρες αργότερα μουέστειλε μια μεγάλη ανθοδέσμη, με ένα σημείωμα: "Και όμως έχασα." Όταναργότερα ξανασυναντηθήκαμε, με ρώτησε: "Γιατί φύγατε;" Του απάντησα:"Ανεξάρτητα από το αν κερδίζετε ή χάνετε, πονάω και μόνο που βλέπω τηντράπουλα."
Έχετε δύο παιδιά, τον Nicola και την Elena. Είχαν ποτέ πρόβλημα με ταναρκωτικά;
Όχι, ήμουν τυχερή σ' αυτό το θέμα. Ήθελα πάντα να είμαι σωστή κι ελπίζωνα το πέρασα αυτό και στα παιδιά μου.
Για πολλούς καλλιτέχνες, το αλκοόλ και τα ναρκωτικά είναι ένας τρόπος νααντιμετωπίσουν την πίεση.
Ίσως αυτό πιστεύουν οι νέοι καλλιτέχνες για να αποκτήσουν περισσότερο θάρρος και σιγουριά. Αλλά και η μουσική μπορεί να είναι ένας τρόποςφυγής. Αυτός ήταν ο λόγος που ξεκίνησα να τραγουδάω.
Από τι θέλατε να ξεφύγετε όταν στα τέλη του '50 αρχίσατε να τραγουδάτεσε ραδιοφωνικές εκπομπές και σε τζαζ κλαμπ;
Ως παιδί φοβόμουν τον κόσμο γύρω μου. Ήμασταν φτωχοί, δεν ήμουν καιτόσο όμορφη και είχα κόμπλεξ κατωτερότητας. Αργότερα, νέο κορίτσι,άκουγα συχνά τους γονείς μου να τσακώνονται. Όταν ζεις τέτοια δράματα,μεγαλώνεις μέσα στη ντροπή. Πήγαινα στο σχολείο και φοβόμουν ότικάποιος, με το που θα με δει, θα καταλάβει τι συμβαίνει στο σπίτι μου.Και μόνο όταν τραγουδούσα, οι άλλοι με άκουγαν και ξεχνούσαν τιςπροκαταλήψεις τους ή τις προσδοκίες που είχαν από μένα. Μόνο τότεένιωθα κορίτσι και αργότερα γυναίκα.
Έπρεπε να μεγαλώσετε γρήγορα για να φέρετε χρήματα στο σπίτι.
Είχα μόνο υποχρεώσεις. Αρχικά έπρεπε να βγάλω χρήματα για τηνοικογένεια μας, για τους γονείς μου, και ύστερα για την μεγαλύτερηαδερφή μου. Ήθελα να είναι όλοι τους εξασφαλισμένοι. Αλλά δεν τουςκρατάω κακία. Του αποδέχομαι έτσι όπως είναι. Ο πατέρας μου ήταν έναςάνθρωπος γεμάτος αγάπη. Δεν ήξερε πώς να μου συμπεριφερθεί, αλλά ξέρωπως με αγαπούσε πάρα πολύ, κι ας μην μπορούσε να μου το πει. Όλα ταχρόνια που βρισκόμουν πάνω στη σκηνή ήταν ένα είδος ψυχανάλυσης γιαμένα. Η σκηνή ήταν το μέρος όπου έμαθα να μα αποδέχομαι τους φόβουςμου.
Οι γονείς σας όμως δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένοι όταν ανακαλύψατε τη τζαζ.
Τότε υπήρχε ένας ισχυρός φυλετικός διαχωρισμός, ακόμη και στη μουσική.Η ταζ ήταν η μουσική των μαύρων. Δεν ήταν κάτι για τους καθωσπρέπει,όποιος ασχολούταν με τζαζ, έπαιρνε ναρκωτικά, ήταν αμφίβολης ποιότητας.Οι γονείς μου φοβήθηκαν ότι θα μπορούσα να καταλήξω πόρνη. Πήγαινα τότεστο ωδείο της κλασικής μουσικής, γιατί εκείνοι ήθελαν να γίνωτραγουδίστρια της όπερας. Και τη λάτρεψα αυτή τη μουσική. ΆκουγαSchubert, Mozart, Schumann, έμαθα να διαβάζω νότες, να παίζω πιάνο, αλλάδεν μπορούσε να σταματήσω να ακούω τζαζ. Όταν αναγκάστηκα ναεγκαταλείψω το ωδείο γιατί δεν ήθελα να σταματήσω να τραγουδάω στακλαμπ, οι γονείς μου ήταν πολύ απογοητευμένοι.
Παρόλο που τους συντηρούσατε οικονομικά;
Ναι, δούλευα σαν να ήμουν εγώ ο άνδρας της οικογένειας. Δυστυχώς ο πατέρας μου δεν ήταν ποτέ σε θέση να με υπερασπιστεί. Στην αρχή τηςκαριέρας μου ήθελα πάρα πολύ την προστασία του, ακόμη και σεεπαγγελματικά θέματα, όπως οι διαπραγμάτευση συμβολαίων. Αλλά δεν έλεγετίποτε. Γι' αυτό έμαθα να στέκομαι μόνη μου σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο.
Ο πατέρας σας πρόβαλε ταινίες στον κινηματογράφο, η μητέρα σας δούλευεως ταξιθέτρια. Μεγαλώσατε σχεδόν μαζί με τον κινηματογράφο. Υπάρχεικάτι που θυμόσαστε;
Τη Judy Garland στον "Μάγο του Οζ" . Ένιωθα ακριβώς όπως ο χαρακτήραςπου υποδυόταν, η Ντόροθι, παρεξηγημένα και ευτυχισμένη μόνο όταντραγουδούσα.
Έχετε κλάψει στο σινεμά;
Έχω κλάψει με λυγμούς και κλαίω ακόμη και σήμερα όταν βλέπω δράματα.
Πότε κλάψατε για τελευταία φορά;
Θυμάμαι ότι στο "Love Story" είχα κλάψει πολύ. Τελευταία δεν βρίσκω χρόνο να πάω σινεμά, αλλά προχθές το βράδυ είδα ένα επεισόδιο τηςαστυνομικής σειράς "Cold Case". Το θέμα του ήταν ένα παιδί που σκότωσε ένα άλλο, από φθόνο. Αυτό με έκανε να κλάψω. Ήταν τόσο άδικο και η αδικία με εξοργίζει.
Τι θεωρείτε σημαντικότερο στη δουλειά σας: Πειθαρχία ή ταλέντο;
Πειθαρχία. Αν κάποιος έχει ταλέντο αλλά του λείπει η πειθαρχία, δενβοηθάει την καριέρα του. Από την άλλη, υπάρχουν πολύ πειθαρχικοί άνθρωποι που διαθέτουν λίγο ταλέντο, αλλά αυτό το λίγο τοεκμεταλλεύονται με μεγάλη επιδεξιότητα.
Στην πρώτη σας μεγάλη εμφάνιση, ο διοργανωτής έκανε παράπονα για τη σιλουέτα σας. Σήμερα, πολλές θηλυκές ποπ σταρ παλεύουν συνέχεια μεδίαιτες και γυμναστήρια. Περάσατε κι εσείς τέτοιες φάσεις;
Νομίζω πως είμαι πειθαρχική με άλλα πράγματα και όχι τόσο μ' αυτά που σχετίζονται με το σώμα μου. Τα κιλά μου πάντα ανεβοκατέβαιναν. Διαθέτω πειθαρχία σχετικά με τη φωνή μου. Πολλά από αυτά που κάνει η Μαντόνα δεν θα τα έκανα. Μου αρέσει να χορεύω, αλλά μόνο όταν είμαι μόνη μου,ποτέ πάνω στη σκηνή. Οι συναυλίες μου δεν είναι σόου του Broadway.
Γίνατε πλούσια και χωρίς να χορεύετε δημόσια. Σύμφωνα με το περιοδικόFocus, η περιουσία σας κυμαίνεται μεταξύ 100 και 200 εκατομμύριαελβετικά φράγκα.
Δεν ήμουν ποτέ μπιζνες γούμαν. Απλά δούλεψα πολύ, έδωσα πολλές συναυλίες και δεν σπατάλησα δεξιά κι αριστερά τα χρήματά μου. Αγόρασα ένα διαμέρισμα για τους γονείς μου, ένα για την αδερφή μου κι ένα για τους γονείς του πρώη συζύγου μου.
Το 1972 χωρίσατε από τον πρώτο σύζυγό σας, τον Γιώργο Πετσίλα, γιατί εκείνος ήθελε να γυρίσει στην Ελλάδα κι εσείς όχι.
Α, έβγαλε πολλά λεφτά. Θα σας πω μόνο ένα παράδειγμα. Από όλα ταχρήματα που έβγαλα από το «Wei?e Rosen aus Athen». .
την πρώτη σας μεγάλη επιτυχία το 1961 που πούλησε μόνο στη Γερμανίαπάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα .
... αγόρασα το πρώτο διαμέρισμα της ζωής μου, στο Παρίσι. Τα χρήματαδεν έφτασαν για έπιπλα, αλλά αυτό ήταν ο πρώτος χώρος που μου ανήκε ολοκληρωτικά. Ακόμη και γι' αυτό το διαμέρισμα, όταν χωρίσαμε του έδωσα 200.000 φράγκα, για να μπορέσω να το κρατήσω.
Πώς είναι η οικονομική σχέση σας με τον δεύτερο σύζυγό σας, τον AndreChapelle;
Με τον πρώτος μου σύζυγο είχα κοινό τραπεζικό λογαριασμό, ήταν απόλυτα εξαρτημένος από μένα. Τον είχα προσλάβει ως μουσικό. Με τον Andre είναι εντελώς διαφορετικά, έχει τον δικό του λογαριασμό, τον δικό του κόσμο. Κάνει παραγωγές και σε άλλους καλλιτέχνες. Αυτή τη φορά εξαρτώμαι εγώ από αυτόν - καλλιτεχνικά τουλάχιστον γιατί ήταν ένας από αυτούς που με ανακάλυψαν και με στήριξαν.
Ποιος πληρώνει στις διακοπές;
Αυτό είναι γελοίο. Φυσικά και έχουμε κοινό λογαριασμό για το σπίτι στη Γενεύη και για την κοινή εταιρεία παραγωγής. . Και όταν κάνουμεδιακοπές παίρνουμε τα χρήματα από τον κοινό λογαριασμό. Εκείνοςπληρώνει πάντα το φαγητό. Βρίσκω πολύ ευγενική αυτή τη χειρονομία.Σκεφτείτε ότι μεγάλωσα σε μια εποχή που δεν μας χάριζαν τίποτε, πουπεινούσαμε. Γι' αυτό μέχρι σήμερα λατρεύω τις πατάτες και τα φασόλια,το πρώτο μας φαγητό μετά τη γερμανική κατοχή.
Στην κατοχή μαζεύατε σαλιγκάρια για να τα φάτε. Τα έχετε ξανακουμπήσει έκτοτε;
Όχι, ποτέ, γυρίζω το βλέμμα μου αλλού και μόνο που τα βλέπω στο πιάτο.Στα εστιατόρια δεν υπάρχει πρόβλημα, μπορείς να παραγγείλεις κάτι άλλο. Αλλά τα Χριστούγεννα είναι πάντα ένα πρόβλημα. Ο άνδρας μου είναι εξαιρετικός μάγειρας, κάθε χρόνο την παραμονή των Χριστουγέννων μαγειρεύει ένα παραδοσιακό πιάτο με σαλιγκάρια για όλη την οικογένεια στη Γαλλία. Για μένα μαγειρεύει κάτι διαφορετικό, σολομό, δεν θέλω νατον κουράζω πολύ.
Δεν μπορούμε να τελειώσουμε τη συνέντευξη χωρίς να σας ρωτήσουμε για ταγυαλιά σας.
Αχ, ξέρετε, μου αρέσουν. Πάντα μου άρεσαν. Γιατί μου άλλαξαν το πρόσωπο, γιατί ο κόσμος δεν μπορούσε να δει πια πώς ένιωθα. Πάντως ηαλήθεια είναι ότι τα χρειάζομαι. Φορέστε τα μια στιγμή και θακαταλάβετε το γιατί.
No comments:
Post a Comment