Τα τραγούδια των Οσκαρ 1954-1958

1954
THREE COINS IN THE FOUNTAIN
Μουσική: Jule Styne. Στίχοι: Sammy Cahn
Ερμηνευτής: Frank Sinatra
από την ταινία “Three coins in the fountain” («Πιστεύοντας στον ερώτα»)

Σκηνοθεσία: Jean Negulesco
Πρωταγωνιστούν: Clifton Webb, Dorothy McGuire, Jean Peters, Louis Jourdan, Maggie McNamara, Rossano Brazzi, Cathleen Nesbitt.

Μια ρομαντική ιστορία με φόντο την Ρώμη. Τρεις γυναίκες κάνουν τις ευχές τους πετώντας νομίσματα στην Fontana di Trevi. Η ταινία κέρδισε Όσκαρ για την φωτογραφία και το τραγούδι.

Οι στίχοι του τραγουδιού που ακούγεται να ερμηνεύει ο Frank Sinatra ρωτάνε ποια από τις τρεις Αμερικανίδες, που έριξαν νόμισμα στην πηγή θα δει την ευχή της να ικανοποιείται.
Από τότε η Fontana di Trevi έγινε ένας από τους πιο επισκέψιμους χώρους της Ρώμης.

Οι δύο τραγουδοποιοί, σύμφωνα με το συμβόλαιο τους, πήραν το 50% των εισπράξεων του φιλμ, το οποίο είχε γυριστεί σε Cinemascope, στην προσπάθεια της Fox με την εικόνα ευρείας οθόνης να προσελκύσει το κοινό από την τηλεόραση στους κινηματογράφους.

Ήταν ο συνθέτης Styne, που όταν είδε τις πρώτες εικόνες από τα γυρίσματα είπε «Γιατί δεν τιτλοφορείται “Τρία νομίσματα στην πηγή;”». Ο παραγωγός αναρωτήθηκε αν θα μπορούσαν να γράψουν ένα τραγούδι με τέτοιο τίτλο και ο στιχουργός Cahn τον διαβεβαίωσε ότι είναι πιο εύκολο από το “We believe in love”, που ήταν ο αρχικός τίτλος. Ο Cahn τελείωσε τους στίχους σε 20 λεπτά και άλλα 20 λεπτά χρειάστηκε ο Styne για την μελωδία. Τότε διευθυντής της παραγωγού εταιρίας στη Νέα Υόρκη ήταν ο Σπύρος Σκούρας που ήθελε την λέξη “love” στον τίτλο. Υποχώρησε μόνο όταν του είπαν ότι θα το ερμηνεύσει o Frank Sinatra. Ήταν η 14η φορά που ο Cahn ήταν υποψήφιος. Στα επόμενα χρόνια θα κέρδιζε άλλα τρία Όσκαρ. Για τον Styne ήταν το μοναδικό του Όσκαρ.

Τρεις εκτελέσεις σε δίσκους του “Three coins in the fountain” είχαν επιτυχία το 1954. Με τους Four Aces (No1), Frank Sinatra, Julius La Rosa.

1955
LOVE IS A MANY – SPLENDORED THING
Μουσική: Sammy Fain. Στίχοι: Paul Francis Webster
Ερμηνευτές: Four Aces
από την ταινία “Love is a many – splendored thing” («Έκστασις και πάθος»)

Σκηνοθεσία: Henry King
Πρωταγωνιστούν: William Holden, Jennifer Jones, Murray Matheson, Torin Thatcher, Jorja Curtright, Virginia Gregg, Isabel Elsom, Richard Loo, Soo Yong, Philip Ahn, James Hong, Keye Luke.

Μελοδραματική ταινία που εκτυλίσσεται στο Χονγκ Κονγκ την εποχή του πολέμου στην Κορέα. Η ιατρός Jones ερωτεύεται τον πολεμικό ανταποκριτή Holden. Όσκαρ απέσπασαν τα κοστούμια, η υπόκρουση του Alfred Newman και το τραγούδι.

Οι στίχοι μιλούν για την αγάπη και που βρίσκεται και η απάντηση έρχεται στο ρεφραίν ότι η αγάπη βρίσκεται στην φύση καθώς και στο πρωινό φιλί δύο ερωτευμένων στην ομίχλη.

Μολονότι προσφέρθηκε σε πολλούς διάσημους τραγουδιστές (Tony Martin, Eddie Fisher, Doris Day, Nat King Cole, κ.α.) οι οποίοι αρνήθηκαν να το ηχογραφήσουν διότι την χαρακτήρισαν ως βαριά μπαλάντα και παλαιομοδίτικη. Τελικά συμφώνησαν οι Four Aces και η επιτυχία της ταινίας τους βοήθησε να πουλήσουν πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα. Μια άλλη χορωδιακή εκτέλεση του τραγουδιού ακούγεται στο “Grease” (1978).

Ο τίτλος της σύνθεσης προέρχεται από το ποίημα της Francis Thompson “The kingdom of God”. Ο παραγωγός της ταινίας Buddy Adler διάλεξε τους δύο τραγουδοποιούς κυρίως διότι είχαν κερδίσει Όσκαρ το 1953 με το “Secret love”.

Την σύνθεση στην τελετή των Όσκαρ ερμήνευσε ο Eddie Fisher.

Σε δίσκους το “Love is a many-splendored thing” έγινε επιτυχία το 1955 σε πέντε εκτελέσεις: Four Aces (No1), Don Cornell, David Rose, Woody Herman, Don, Dick N’ Jimmy.

1956
WHATEVER WILL BE, WILL BE (Que sera, sera)
Μουσική - στίχοι: Jay Livingston – Ray Evans
Ερμηνεύτρια: Doris Day
από την ταινία “The man who knew too much” («Ο άνθρωπος που γνώριζε πολλά»)

Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock.
Πρωταγωνιστούν: James Stewart, Doris Day, Brenda De Banzie, Bernard Miles, Ralph Truman, Daniel Gelin, Alan Mowbray, Carolyn Jones, Hillary Brook.

Είναι η δεύτερη φορά που γυρίζει το ίδιο σενάριο ο σκηνοθέτης. Η πρώτη ήταν το 1934. Η πιο συγκλονιστική σκηνή είναι σίγουρα όταν ο συνθέτης-μαέστρος Bernard Herman διευθύνει την London Philharmonic στο Albert Hall στην εκτέλεση του έργου του Arthur Benjamin “Storm clouds”.

Το τραγούδι που κέρδισε το Όσκαρ ερμηνεύει η Doris Day σε μια δεξίωση σε πρεσβεία, όταν την παρακαλούν ως πρώην τραγουδίστρια και νυν σύζυγο διπλωμάτη να εκτελέσει ένα κομμάτι. Την ακούει ο μικρός γιος της που έχουν απαγάγει κάποιοι και καταφέρνει να δραπετεύσει από το δωμάτιο της πρεσβείας όπου είναι φυλακισμένος και να φθάσει στους γονείς του.

Η εκτέλεση της Doris Day πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα, έγινε το μουσικό σήμα των συναυλιών της και της τηλεοπτικής της εκπομπής και, φυσικά, η μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας της.

Η Day ερμηνεύει την σύνθεση και στις ταινίες του 1960 “Don’t eat the daisies” και του 1966 “The Glass Bottom Boat”.

Λόγω των ισπανικών λέξεων “Que sera, sera” που είναι ο β’ τίτλος του τραγουδιού το ηχογράφησαν πολλοί Ισπανοί καλλιτέχνες και άλλοι όπως οι Shirelles, Connie Francis, Anton Karas, Johnny Thunders.

Το φαβορί εκείνης της χρονιάς ήταν το “True love” του Cole Porter, αλλά η τύχη ευνόησε τους Livingston – Evans που είχαν άλλο ένα Όσκαρ στο σπίτι τους από το 1948 για το “Buttons and bows”.

1957
ALL THE WAY
Μουσική: James Van Heusen. Στίχοι: Sammy Cahn
Ερμηνευτής: Frank Sinatra
από την ταινία “The joker is wild” («Χαρτοπαίκτης τραγουδιστής»)

Σκηνοθεσία: Charles Vidor.
Πρωταγωνιστούν: Frank Sinatra, Mitzi Gaynor, Jeanne Crain, Eddie Albert, Beverly Garland, Jackie Coogan, Sophie Tucker.

Άλλα τραγούδια: “At sundown”, “I cried for you”, “If I could be with you one night tonight”, “I love my baby”, “June in January”, “Naturally” (από την “Martha” του Flotow), “Out of nowhere”, “Swinging on a star”.

O Sinatra είναι το κεντρικό πρόσωπο στην βιογραφία του τραγουδιστή των κλαμπ Joe E. Lewis με τις Crain-Gaynor στους ρόλους των δύο γυναικών που αγαπά. Ο Sinatra ερμηνεύει το βραβευμένο με Όσκαρ τραγούδι στην εναρκτήρια βραδιά ενός πολυτελούς νυκτερινού κλαμπ του Σικάγου. Αργότερα επαναλαμβάνεται η σύνθεση από έναν δίσκο που παίζει. Οι στίχοι μιλούν για έναν άνθρωπο με βαθιά και ατελείωτη αφοσίωση μολονότι ο χαρακτήρας του Lewis δεν είχε καμία σχέση μ’ αυτές τις αρετές. Το τραγούδι άρεσε αμέσως στο κοινό, όχι όμως και η ταινία που ξανακυκλοφόρησε με τίτλο “All the way”. Ο δίσκος του Sinatra ακούγεται και στην υπόκρουση του φιλμ “Once is not enough” (1974).

Στην απονομή των Όσκαρ απόντος του Sinatra το ερμήνευσε ο φίλος του Dean Martin.

Ο δίσκος του Sinatra πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα.

1958
GIGI
Μουσική: Frederick Loewe. Στίχοι: Alan Joy Lerner
Ερμηνευτής: Louis Jourdan
από την ταινία “Gigi” («Ζιζί»)

Σκηνοθεσία: Vincente Minnelli.
Πρωταγωνιστούν: Leslie Caron, Maurice Chevalier, Louis Jourdan, Hermione Gingold, Jacques Bergerac, Eva Gabor.

Άλλα τραγούδια: “Gossip”, “I’m glad I’m not young anymore”, “I remember it well”, “It’s a bore”, “The night they invented champagne”, “The Parisians”, “Say a prayer for me tonight”, “She is not thinking of me”, “Thank heaven for little girls”.

Η ιστορία της Colette (1873-1954) για μια νεαρή Γαλλίδα που την ετοιμάζουν για γάμο στο τέλος του 19ου αιώνα έγινε ένα γοητευτικό μιούζικαλ με υπέροχα τραγούδια όπου εκτός από την Leslie Caron λάμπουν δύο μεγάλα αστέρια, ο Maurice Chevalier και η Hermione Gingold.

Το φιλμ κέρδισε εννέα Όσκαρ (ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, εικόνας, κοστουμιών, υπόκρουσης (Andre Prerin), κλπ. O Chevalier κέρδισε, επίσης, ένα ειδικό, τιμητικό Όσκαρ.

Την σύνθεση ερμηνεύει ο Παριζιάνος πλαίημποϋ Louis Jourdan όταν καταλαβαίνει ότι είναι ερωτευμένος με την ηρωίδα – αγοροκόριτσο, που μεγάλωσε μπροστά στα μάτια του. Το τραγούδι εξυπηρετεί τα ίδια συναισθήματα όπως το “I’ve grown accustomed to her face” στο “Ωραία μου κυρία».

Η δημοφιλέστερη εκτέλεση του τραγουδιού σε δίσκο ήταν από τον Vic Damone (1958).

Με την ταινία “Gigi” έκλεισε η εποχή των λαμπερών μιούζικαλ της MGM, ένα κινηματογραφικό είδος που αναπτύχθηκε τόσο πολύ τις προηγούμενες τρεις δεκαετίες.