1944
SWINGING ON A STAR
Μουσική: James Van Heusen. Στίχοι: Johnny Burke
Ερμηνευτής: Bing Crosby
από την ταινία “Going my way” («Ο δρόμος της αγάπης»)
Σκηνοθεσία: Leo Mc Carey
Πρωταγωνιστούν: Bing Crosby, Barry Fitzgerald, Rise Stevens, Frank Mc Hugh, James Brown, Gene Lockhart, Jean Heather, Porter Hall, Fortunio Bonanova, Stanley Clements, Carl Switzer.
Άλλα τραγούδια: “Ave Maria”, “The day after forever”, “Going my way”, “Silent night”, “Too-ra-loo-ra-loo-ral”. Επίσης ακούγεται η “Habanera” από την “Carmen” του Bizet.
Η ιστορία ενός ιερέα (Bing Crosby) που κερδίζει τον προϊστάμενο του ιερέα και μια συμμορία παιδιών του δρόμου είχε τόση απήχηση (Όσκαρ καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, καλύτερου σεναρίου, ερμηνείας, α’ και β’ ρόλου – Crosby και Fitzgerald αντίστοιχα και τραγουδιού), έγινε η πιο εμπορική ταινία του 1944 στις ΗΠΑ, που γυρίστηκε και συνέχεια “The bells of St. Mary’s”.
To “Swinging on a star” γεννήθηκε ένα βράδυ στο σπίτι του Crosby, την ώρα του γεύματος με προσκεκλημένους τους James Van Heusen, Johnny Burke, όταν ένας από τους γιους του Crosby άρχισε να εκτρέπεται. Ο πατέρας του τον μάλωσε που φέρεται σαν μουλάρι. Αυτή η τελευταία λέξη ξύπνησε την στιχουργική έμπνευση του Burke, που έγραψε για ένα παιδί άτακτο, πεισματάρη σαν μουλάρι, ένα παιδί που θα ήταν είτε ψάρι είτε κάποιος που θα κουνιόταν πάνω σ’ ένα αστέρι αν προσπαθούσε περισσότερο. Την επόμενη μέρα το τραγούδι ήταν έτοιμο.
Ο Crosby στην ταινία το τραγουδά σε συμμορία παιδιών, που ήταν τα μέλη της Παιδικής Χορωδίας Robert Mitchell, ντυμένα σαν παιδιά του δρόμου. Όταν ήρθε ο καιρός να γίνει ο δίσκος χρησιμοποιήθηκε το κουαρτέτο Williams Brothers – ανάμεσα τους ο 14χρονος τότε και μετέπειτα διάσημος τραγουδιστής Andy Williams. Ο δίσκος πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα (Νο1 το 1944). Μια άλλη εκτέλεση την ίδια εποχή από τον Gray Rains είχε μικρότερη επιτυχία
1945
IT MIGHT AS WELL BE SPRING
Μουσική: Richard Rodgers. Στίχοι: Oscar Hammerstein II
Ερμηνεύτρια: Jeanne Crain (με την φωνή της Louanne Hogan
από την ταινία “State Fair” («Νύχτες τ’ Απρίλη»)
Σκηνοθεσία: Walter Lang
Πρωταγωνιστούν: Jeanne Crain, Dana Andrews, Dick Haymes, Vivian Blaine, Charles Winninger, Fay Bainter, Donald Meek, Frank Mc Hugh, Percy Kilbride.
Χορογραφίες: Hermes Pan.
Άλλα τραγούδια: “All I owe loway”, “Isn’t it kinda fun?”, “It’s a grand night for singing”, “Our state fair”, “That’s for me”.
Η ταινία αυτή αποτελεί νέα έκδοση του φιλμ του 1933, ενώ υπάρχει και η μεταγενέστερη ταινία του 1962-πάντα με τον ίδιο τίτλο.
Είναι το μοναδικό φιλμ για το οποίο έγραψαν αποκλειστικά μουσική και τραγούδια οι Rodgers-Hammerstein.
Το τραγούδι αναφέρεται στο ανήσυχο συναίσθημα του ανοιξιάτικου πυρετού που κτυπάει κάποιον άλλη εποχή. Το ερμηνεύει η χωριατοπούλα Jeanne Crain με την φωνή της Louanne Hogan, στην κρεβατοκάμαρα της και απορεί γιατί είναι τόσο ανικανοποίητη. Αργότερα στο φιλμ το επαναλαμβάνει με ελαφρά τροποποιημένους στίχους. Το τραγούδι υπογραμμίζει την έλλειψη συναισθηματικής ισορροπίας και την σύγχυση του χαρακτήρα με την αλλαγή από το κλειδί του ντο σε φα. Αναφέρεται στην ερωτική διάθεση της χωριατοπούλας στο τέλος του καλοκαιριού όταν γίνεται το πανηγύρι της ταινίας.
Η ταινία, που αναφέρεται στην Iowa, γυρίστηκε σε στούντιο της Καλιφόρνια ενώ τα τραγούδια γράφηκαν στη Νέα Υόρκη, Κοννέκτικατ, Πενσυλβάνια.
Το “It might as well be spring” έγινε επιτυχία το 1945 τόσο από τον συμπρωταγωνιστή του φιλμ και τραγουδιστή Dick Haymes, όσο και από την ορχήστρα Paul Weston. Επίσης το 1946 από την ορχήστρα Sammy Kaye.
Στην έκδοση του 1962 την σύνθεση ερμηνεύει η Pamela Tiffin (με την φωνή της Anita Gordon). Οι δύο τραγουδοποιοί είχαν ήδη δώσει το 1943 τα τραγούδια τους για την τεράστια επιτυχία του Μπρόντγουαιη “Oklahoma”.
1946
ON THE ATCHISON, TOPEKA AND SANTA FE
Μουσική: Harry Warren. Στίχοι: Johnny Mercer
Ερμηνεύτρια: Judy Garland
από την ταινία “The Harvey Girls”
Σκηνοθεσία: George Sidney
Πρωταγωνιστούν: Judy Garland, Ray Bolgar, John Hodiak, Angela Lansbury, Preston Foster, Virginia O’ Brien, Marjorie Main, Kenny Baker, Cyd Charisse, Catherine Mc Leod.
Άλλα τραγούδια: “In the valley”, “It’s a great big world”, “Oh, you kid”, “Swing your partner round and round”, “The train must be fed”, “Wait and see”, “The wild wild west”.
Η ανάπτυξη του σιδηρόδρομου επεκτείνει τα εστιατόρια του Fred Harvey στους νέους σταθμούς κατά μήκος των ΗΠΑ, όπου προσκαλούνται νέες, κατάλληλες κοπέλες για να εργαστούν.
Η υπόθεση της ταινίας έδωσε την δυνατότητα να γραφεί από δύο μεγάλους μάστορες του πενταγράμμου ένα από τα καλύτερα τραγούδια για τραίνα. Μολονότι οι περισσότεροι το θυμούνται με την Judy Garland ήταν κι άλλοι που τραγουδούν μαζί της στο δυναμικό φινάλε. Η σκηνή αρχίζει σ’ ένα σαλούν στο Sandrock, στο Νέο Μεξικό, όπου ακούγεται για πρώτη φορά το σφύριγμα του τραίνου. Ο σταθμάρχης Ben Carter ανακοινώνει την άφιξη του τραίνου με προέλευση την Φιλαδέλφεια και μια ομάδα κάου μπόϋς το τραγουδούν στην πλατφόρμα του σταθμού. Σύντομα στο τραγούδι ενώνονται οι φωνές των επιβατών Ray Bolger, Virginia O’ Brien και των σιδηροδρομικών Vernon Dent, Jack Clifford. Στο μεσαίο τμήμα της σύνθεσης (που έγραψαν οι Roger Edens – Kay Thompson) καθένα από τα κορίτσια του Harvey που φθάνουν με το τραίνο τραγουδούν για τον τόπο καταγωγής τους και για τις ελπίδες τους για μια νέα ζωή στην Δύση. Το τραίνο φθάνει στον σταθμό και όλοι οι επιβάτες και οι ντόπιοι τραγουδούν με επικεφαλής τους Judy Garland – Ray Bolger. Αργότερα ο Bolger χορεύει κλακέτες με την ίδια μελωδία.
Πέντε εκτελέσεις του τραγουδιού ξεχώρισαν το 1945: Johnny Mercer (No1), Bing Crosby, Tommy Dorsey, Judy Garland, Tommy Tucker.
Δύο κομμάτια του φιλμ αφαιρέθηκαν πριν από την προβολή. Είναι το “March of the doagies”, “My intuition”.
1947
ZIP – A – DEE – DOO - DAH
Μουσική: Allie Wrubel. Στίχοι: Ray Gilbert
Ερμηνευτής: James Baskett
από την ταινία “Song of the South” («Το τραγούδι του Νότου»)
Σκηνοθεσία: Wilfred Jackson (κινούμενα σχέδια), Harve Foster (ζωντανή δράση)
Πρωταγωνιστούν: Ruth Warrick, James Baskett, Bobby Driscoll, Luana Patten, Lucile Watson, Hattie Mc Daniel, Glenn Leedy.
Άλλα τραγούδια: “Everybody has a laughing place”, “How do you do?”, “Let the rain pour down”, “Sooner or later”, “Uncle Remus said”, “Who wants to live like that?”, “Song of the south”.
Ένα μοναχικό μικρό αγόρι που ζει σε μια φυτεία στις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ, βρίσκει την ευτυχία στα παραμύθια του θείου Remus. Οι εξωτερικές σκηνές γυρίστηκαν στην πόλη Φοίνιξ της Αριζόνα. Το αξιοπερίεργο είναι ότι η ταινία δεν κυκλοφόρησε ούτε σε VHS, ούτε σε DVD λόγω του αμφιλεγόμενου θέματος το οποίο θεωρήθηκε ρατσιστικό.
Ο James Baskett (ως Uncle Remus) αφηγείται την πρώτη ιστορία και τραγουδά το “Zip-a-dee-doo-dah”. Στο τέλος ο μικρός Bobby Driscoll, ο Basket και η Luana Patten επαναλαμβάνουν το χαρούμενο τραγούδι με μια χορωδία που δεν φαίνεται.
Σε δίσκους το τραγούδι έγινε επιτυχία το 1947 από τους Johnny Mercer – Pied Pipers / Sammy Kaye / Modernaires – Paula Kelly.
Επίσης είχε επιτυχία το 1962 στην εκτέλεση των Bob B. Soxx and the Blue Jeans (μουσικοί του γκρούπ ήταν οι Glen Campbell, Bill Strange, Leon Russell με τραγουδίστρια την Darlene Love).
1948
BUTTONS AND BOWS
Μουσική - στίχοι: Jay Livingston – Ray Evans
Ερμηνευτής: Bob Hope
από την ταινία “The Paleface” («Το χλωμό πρόσωπο»)
Σκηνοθεσία: Norman Z. Mc Leod.
Πρωταγωνιστούν: Bob Hope, Jane Russell, Robert Armstrong, Iris Adrian, Robert Watson.
Άλλα τραγούδια: “Get a man!”, “Meetcha ’round the corner”.
Κωμωδία αλλά και παρωδία γουέστερν με τον δημοφιλή κωμικό Bob Hope που υποδύεται έναν ντροπαλό οδοντογιατρό, ο οποίος γίνεται κάου μπόϋ και τραγουδά την σύνθεση στην Jane Russell πάνω στην ιππήλατη άμαξα τους. Ο Hope παίζει και concertina, ένα είδος ακορντεόν γνωστό από το 1822.
Πριν προβληθεί η ταινία είχε ήδη κυκλοφορήσει το “Buttons and bows” από την Dinah Shore (Νο1 το 1948), πουλώντας πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα. Στην επιτυχία του τραγουδιού αποδίδει την μεγάλη απήχηση του φιλμ ο μετριοπαθής Hope.
Στην αρχή οι δημιουργοί του τραγουδιού βρήκαν την ινδιάνικη λέξη “Snookam” για τίτλο αλλά ο σκηνοθέτης διαφώνησε κι έτσι βρέθηκε το “Buttons and bows”. Στην τελετή των Όσκαρ το 1948 την σύνθεση ερμήνευσε η Jane Russell.
Στην συνέχεια του φιλμ “Son of paleface” (1952) το τραγούδι αποδίδεται πολύ καλύτερα από τον Hope με την Russell μαζί με τον τραγουδιστή κάου μπόϋ Roy Rogers.
Τα 1948 εκτός από την Shore το τραγούδι είχε άλλες πέντε δημοφιλείς εκτελέσεις, από τους: Dinning Sisters / Betty Garrett / Betty Jane Rhodes / Evelyn Knight / Gene Autry.
No comments:
Post a Comment