ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ

ABIDE   WITH   ME

Κατά τον θάνατο ενός προσφιλούς προσώπου ή σε ανάλογες θλιβερές περιστάσεις, η μουσική που ανακουφίζει είναι ανεκτίμητη. Όταν το τραγούδι της συμπαράστασης είναι εξαιρετικά καλό και ικανοποιεί τις καλλιτεχνικές αισθήσεις και περιορίζει τα μελαγχολικά συναισθήματα, τότε η σύνθεση είναι διπλά ανεκτίμητη. Γι’αυτό το “Abide with me” περιγράφεται από μουσικοκριτικούς ως ο πιο δημοφιλής ύμνος που γράφηκε ποτέ στην Αγγλία. Ακούγεται πάντα σε κηδείες και όπου η διάθεση για βαθιά περισυλλογή απαιτείται. Το “Abide with me” είναι κλασικό στο ιδίωμα του ήσυχου, επίσημου ύμνου. Λέγεται ότι και οι στίχοι και η μουσική ήταν εμπνευσμένοι από την δύση του ήλιου.

Το “Abide with me” («Μείνετε πιστοί σε μένα») ή “Fast falls the eventide” είναι ένας από τους πιο γνωστούς αγγλικούς ύμνους. Οι στίχοι του οφείλονται στον Henry Francis Lyte (1793-1847) και η μουσική του στον William Henry Monk (1823-89).

Ο Lyte, βοηθός εφημέριος και ψάλτης στο Charlton του Devon για 25 χρόνια, υπήρξε ποιητής και συνθέτης ύμνων. Ήταν βαριά άρρωστος όταν έγραψε το “Abide with me” το καλοκαίρι του 1847, που τραγουδήθηκε, για πρώτη φορά, λίγους μήνες αργότερα, στην κηδεία του.

O Monk, παραγωγικός συνθέτης της εποχής του, επιμελήθηκε την έκδοση «Ύμνοι αρχαίοι και σύγχρονοι» (1861), όπου για πρώτη φορά δημοσιεύεται το “Abide with me” (πάνω στην μελωδία της δικής του σύνθεσης “Fast falls the eventide”). Με τις ηχηρές, βροντώδεις αρμονίες του το “Abide with me” έγινε ο ύμνος για μεγάλες συναισθηματικές εκδηλώσεις και δημόσιες συγκεντρώσεις.

Το 1896 έβαλε δική του μουσική στους στίχους ο Samuel Liddle (1870-1940) και η δική του έκδοση έγινε επιτυχία στις αίθουσες συναυλιών από την Clara Butt (1873-1936) και στα μιουζικ χωλλ από την Lilian Doreen.

Σε δίσκους η δημιουργία των Lyte-Monk έγινε επιτυχία στις ΗΠΑ από την υψίφωνο Elizabeth Wheeler το 1910 και από το ντουέτο Alma Gluck – Louise Homer το 1913. Επίσης, μεταξύ άλλων, την ηχογράφησαν η ορχήστρα Mantovani (1962), η Ella Fitzgerald (1967), o Jim Nabors (1971) και οι Royal Scots Dragoon Guards (1972).

Στην Αγγλία έγινε τρεις φορές επιτυχία. Το 1984 και το 1985 από το συγκρότημα Inspirational Choir και το 1991 από τον Vic Reeves.

Η σύνθεση ακούγεται στις ταινίες του 1933 “Little women” (ελληνικός τίτλος «4 κόρες του δρος Μαρς») από τους Katharine Hepburn, Joan Bennett, Jean Parker, Frances Dee, Spring Byington και του 1939 “Idiot’s delight” από τους Clark Gable – Norma Shearer.

AFTER YOU’VE GONE

Ο στιχουργός Henry Creamer και ο συνθέτης Turner Layton έγραψαν το 1918 την μελωδία “After you’ve gone” που παρουσίασαν κι έκαναν δημοφιλέστατη ο Al Jolson τραγουδώντας στο Winter Gardens της Νέας Υόρκης και η Sophie Tucker σε επιθεωρησιακά έργα. Ανάμεσα σ’αυτούς που την έκαναν επιτυχία σε δίσκους ήταν οι Bessie Smith (1927), Sophie Trucker (1927), Paul Whiteman (1930), Louis Armstrong (1932), Benny Goodman (1935), Lionel Hampton (1937), Quintet of the Hot Club of France (1937). Ακούγεται στις ταινίες: “For me and my gal” (1942) από την Judy Garland, “Make mine music” (1946) από το κουαρτέτο του Benny Goodman, “Jolson sings again” (1949) από τον Larry Parks (ντουμπλαρισμένος από τον Al Jolson), “The five pennies” (1959) από τον Louis Armstrong, “All that jazz” (1979) από τον Leland Palmer. Όταν το 1935 ο Benny Goodman την έκανε επιτυχία είχε τρίο, στο οποίο εκτός από τον ίδιο συμμετείχαν ο Teddy Wilson και ο Gene Krupa.

AHAB   THE   ARAB

Γεννημένος το 1939 ο Ray Stevens έκανε το ντεμπούτο του στην τηλεοπτική εκπομπή του Andy Williams, ενώ το 1970 παρουσίαζε το δικό του πρόγραμμα. Από το 1961-79 είχε 27 επιτυχίες, όπως “The streak”, “Everything is beautiful”, “Ahab the Arab”, “Gitarzan”, “Misty”. Θεωρείται ο Νο1 καλλιτέχνης τραγουδιών, με χιουμοριστικό περιεχόμενο, από το 1955 και μετά. Το “Ahab the Arab” που είναι μια από τις μεγάλες επιτυχίες του, έγραψε ο ίδιος. Τον συνοδεύει η χορωδία Merry Melody Singers (5/62).

AIN’T   NOBODY   HERE   BUT   US   CHICKENS

H Joan Whitney και ο Alex Kramer, ζευγάρι στη ζωή και στη μουσική, έγραψαν δεκάδες επιτυχίες κυρίως στην δεκαετία του ’40, όπως “Candy”, “Faraway places”, “My sister and I” και “Ain’t nobody here but us chickens”. Αυτό το τελευταίο είχε απήχηση μόνο στην εκτέλεση του Louis Jordan (6/47), ενώ το ηχογράφησαν και άλλοι καλλιτέχνες όπως ο Phil Harris (1950).

AMERICAN   PATROL

Την μελωδία εμπνεύστηκε το 1885 ( ή 1891) ο E.H. Meacham κι έγινε δημοφιλής από τον «βασιλιά των εμβατηρίων» John Philip Sousa το 1901 με τίτλο “American Patrol”. Το 1917 την ξανάκανε επιτυχία η Prince’s Orchestra. Στις 2 Απριλίου 1940 ηχογραφήθηκε στο Χόλλυγουντ από την ορχήστρα Glenn Miller κι έγινε επιτυχία δύο χρόνια αργότερα (19/42 – χρυσός δίσκος), σε διασκευή σουίνγκ – εμβατήριο με ενορχήστρωση Jerry Gray. Την ίδια περίοδο διασκευάζεται σε “We must be vigilant” από τον Phil Spitalny και την γυναικεία ορχήστρα του “Hour of Charm”. Επίσης χρησιμοποιείται στις ταινίες του 1942 “Orchestra wives” (από την ορχήστρα Glenn Miller), του 1943 “When Johnny comes marching home” και του 1954 “The Glenn Miller Story”.

ANYTIME

Μολονότι γράφηκε το 1921 από τον Herbert “Happy” Lawson το “Anytime” έγινε για πρώτη φορά επιτυχία 27 χρόνια αργότερα από τον ερμηνευτή της country, Eddy Arnold (17/48 και χρυσός δίσκος). Τέσσερα χρόνια μετά το ηχογραφεί ο Eddie Fisher με την ορχήστρα Hugo Winterhalter (2/52 και χρυσός δίσκος). O Fisher ηχογράφησε άλλα δύο τραγούδια, που προηγουμένως δοκίμασε πρώτος ο Arnold. Το “I’ll hold you in my heart” (18/51) και το “Just a little lovin” (20/52). Ο Fisher υπήρξε σύζυγος των Debbie Reynolds, Elizabeth Taylor, Connie Stevens. Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 ήταν Νο 1 στην καρδιά της νεολαίας.

ARMY   AIR   CORPS   SONG – MARCH

Το επίσημο τραγούδι της Στρατιωτικής ή Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ στην διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν η σύνθεση του 1939 “The army air corps” που έγραψε ο Robert M. Crawford. Όταν ο κλάδος έγινε υπηρεσία αυτόνομη ονομάστηκε “The US Air Force”. Σε δίσκους έγινε επιτυχία από την ορχήστρα Alvino Rey (19/43) με ερμηνευτές The Four King Sisters, Bill Schallen and Chorus. Επίσης ηχογραφήθηκε κυρίως το 1943 από τους Dick Powell, Skitch Henderson, Fred Waring, Glenn Miller, κα. Παρουσιάστηκε στην θεατρική παράσταση “Winged victory” (1943), στις ταινίες “Icecapades revue” (1941), “Follow the band” (1943) από τους Bombardiers, “Winged victory” (1944).

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΟΓΚΑΛΙΔΗΣ