«Όταν αγαπά κανείς, τα πράγματα αποκτούν ακόμη μεγαλύτερο νόημα». Σύμφωνα με τον Πάολο Κοέλιο. Και θα συμπληρώσω, ότι το ίδιο ισχύει και για τους τόπους. Λίγο πιο πάνω από το γραφικό λιμανάκι του Αλογόπορου στο Πηλίο, η Νίκη Σωτηρίου και ο Γιάννης Μαρμαράς πολλά χρόνια πριν, όταν ήθελαν να χαλαρώσουν, πήγαιναν για πικνικ στο οικόπεδο της οικογένειας. Εκεί κοντά στο λιμανάκι του Αλογόπορου. Για να απολαύσουν τη θάλασσα. Tο γραφικό νησάκι απέναντι τους, το Παλαιό Τρίκερι και την ηρεμία του τοπίου. Εκεί, ανάμεσα στη θάλασσα και τα λιόδεντρα γεννήθηκε η ιδέα.
Το 1995 Ξεκίνησαν να χτίζουν τα δύο πρώτα σπιτάκια. «Τα πράγματα τότε, δεν ήταν απλά δύσκολα, αλλά ακατόρθωτα». Μας λέει η Νίκη και συνεχίζει: «Δεν υπήρχε δρόμος. Η πρόσβαση ήταν πολύ δύσκολη και ακόμη πιο δύσκολη η απόφαση μας να χτίσουμε σε αυτή την τοποθεσία. Όλα τα υλικά τα φέραμε με πλοίο. Μας έλεγαν όλοι, τι τρέλα κουβαλάμε. Γιατί το μέρος ήταν τελείως ερημικό. Όμορφο, άγριο, αλλά ερημικό. Εμείς όμως το αγαπούσαμε. Δε δίναμε σημασία στις δυσκολίες… Θέλαμε να χτίσουμε τον προσωπικό μας παράδεισο. Έτσι όπως τον ονειρευτήκαμε». Αφού τελειώσανε τα δύο πρώτα σπιτάκια, έγινε ο δρόμος που ένωνε το νησί με τον Αλογόπορο. Χωματόδρομος. «Για το τρίτο σπιτάκι φέραμε τα υλικά στο λιμάνι με φορτηγό και τα κουβαλήσαμε μέχρι το οικόπεδο με μουλάρια. Ενώ όταν πια φτιάξαμε το τέταρτο σπίτι, είχε ανοίξει ο δρόμος μέχρι το οικόπεδο». Το τελευταίο σπίτι τελείωσε το 2007. Η Νίκη και ο Γιάννης δε χτίσανε το μικρό τους παράδεισο με σκοπό την τουριστική εκμετάλλευση, αλλά όπως προ είπαμε, από αγάπη. Η τουριστική εκμετάλλευση, προέκυψε στην πορεία. «Όταν έγινε το τρίτο και το τέταρτο σπίτι, ήρθαν κάποιοι ξένοι. Ενθουσιάστηκαν με την τοποθεσία κι έτσι πήραμε την απόφαση να τα νοικιάσουμε. Δεν ξεκινήσαμε με αυτή την προοπτική. Ήμασταν ερωτευμένοι με το μέρος. Όταν μοιράσαμε την περιουσία, αυτό το κομμάτι δεν το ήθελε κανένας, διότι ήταν απομονωμένο και η πρόσβαση ήταν δύσκολη για να χτίσει κανείς οτιδήποτε…».
Η Νίκη στο μικρό της παράδεισο.
Κάπως έτσι γεννήθηκαν τα Alogoporos studios. Μέσα σε έναν πανέμορφο ελαιώνα, με μοναδική θέα στο παλαιό Τρίκερι και με τρεις ιδιωτικές παραλίες ακριβώς μπροστά από τα σπιτάκια. Η Νίκη δεν είχε σχέση με τον τουρισμό. Όμως παρ όλες τις δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει, της αρέσει η επαφή με τον κόσμο. «Ο Τουρισμός δεν είναι εύκολος, αλλά το αγαπάς. Γι’ αυτό και δουλεύω μόνη μου. Και οι πελάτες το αναγνωρίζουν και έρχονται κάθε χρόνο. Κάθε χρόνο έχουμε σταθερούς πελάτες. Έρχονται και «αδειάζουν από ενοχλητικές σκέψεις». Οι πιο απαιτητικοί πελάτες, είναι οι Έλληνες. Είναι δύσκολο κάποιος να «αναγνωρίσει» αυτό το μέρος. Απευθύνομαι σε ανθρώπους που αναζητούν την ηρεμία και κατανοούν, ότι στον Αλογόπορο δε θα έρθουν για την πολυτέλεια. Οι περισσότεροι τον θεωρούν παράδεισο. Εδώ ξεκουράζονται πραγματικά…».
- Η θέα από το Alogoporos studios. Το νησάκι, Παλαιό Τρίκερι. Φωτογραφία: Διαμαντής Μαρμαράς.
- Ιδιωτικές παραλίες.
Η ακτή κάθε χρόνο δημιουργείται από την αρχή. Κάθε χειμώνα καταστρέφεται. Και την Άνοιξη την ξαναδημιουργούν από την αρχή με προσωπική εργασία. Το βασικό όμως πρόβλημα και το πιο σημαντικό, είναι το νερό. « Το ακριβοπληρώνουμε. Ο δήμος μέχρι σήμερα, δεν έχει φέρει νερό στην περιοχή παρόλο που υπάρχει τουριστική ανάπτυξη. Δεν υπάρχει καμία βοήθεια από τους τοπικούς άρχοντες…»
Οι κατοικίες στον Alogoporo studios
Στο ερώτημα μας, τι είναι αυτό που ζητούν οι πελάτες όταν φεύγουν. Η απάντηση είναι να ξαναγυρίσουν του χρόνου. Αυτό κυρίως εύχονται οι βορειοευρωπαίοι επισκέπτες. «Μου λένε, ότι θα ξαναγυρίσουν του χρόνου. Μου ζητούν μαρμελάδα πορτοκάλι από τη δική μου χειροποίητη μαρμελάδα και φραγκόσυκα από την φραγκοσυκιά μας. Κι όλοι, πριν φύγουν με το αυτοκίνητο, κατεβαίνουν μέχρι κάτω στην ακτή. Δίπλα στη θάλασσα και γεμίζουν εικόνες και αρώματα».
Αγναντεύουν το απέραντο γαλάζιο, για να κρατήσουν όσο γίνεται περισσότερο την εικόνα που τους μάγεψε… Μέχρι το επόμενο καλοκαίρι. Που θα επιστρέψουν ξανά στο μικρό τους παράδεισο…ΜΑΧΗ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΟΥ
No comments:
Post a Comment