Η ιστορια που ακολουθει ειναι απο το εξαιρετικο ιστολογιο του Δημητρη Παρουση ,ενος φιλου δημοσιογραφου απο την Ορεστιαδα,ο οποιος ψαχνει σε απιθανα σημεια τους Ελληνες και τις δραστηριοτητες τους(www.godimitris.gr).Σημερα μας ενημερωνει για την μουσικη και τα μουσικα οργανα των Ανδεων
Περού, Λίμα, 18 Νοεμβρίου 2009
Η σημερινή ιστορία είναι… γέννημα μιας υπέροχης εμπειρίας που βίωσα πριν λίγες μέρες. Πήγα σε μια συναυλία με μουσική Andina, μουσική των ανθρώπων των Ανδεων. Για πρώτη φορά στο Περού δύο μεγάλες προσωπικότητες και μουσικοί, οι κιθαρίστες Raul Garcia Zarate και ο Manuelcha Prado βρέθηκαν στην ίδια σκηνή. Δεν γνώριζα καν την ύπαρξή τους νωρίτερα. Εδώ όμως είναι θρύλοι. Ειδικά ο Zarate που με την κιθάρα του έχει φέρει την παραδοσιακή περουβιανή μουσική σε κάθε σπίτι. Τα εισιτήρια πουλήθηκαν σε μια μέρα. Ουρές κόσμου έξω από το χώρο της συναυλίας που ζητούσαν όσο όσο ένα μαγικό χαρτάκι.
Μου έκανε φοβερή εντύπωση. Σα να ήμουν από άλλο κόσμο. Εγώ τυχαία βρέθηκα εκεί χωρίς να γνωρίζω πόσο σημαντική ήταν αυτή η μουσική συνάντηση που θα παρακολουθούσα. Δεν ήξερα καν τί θα ακούσω.
Πως λέει το τραγούδι «φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα, χωρίς εμένα», στην περίπτωσή μου θα χρησιμοποιήσω μια παράφραση, ποιητικής αδείας: «Μαγεύομαι για αυτά που γίνονται για μένα, χωρίς έμενα». Όταν ταξιδεύεις σε άλλους κόσμους συνειδητοποιείς το λίγο του δικού σου κόσμου που πίστευες ότι είναι το κέντρο. Καταρρέουν τα κάθε είδους στερεότυπα, μηδενίζεται το είναι σου, παίρνεις τη θέση σου στο σύμπαν σαν μια μικρή κουκίδα στο άπειρο. Πόσα και πόσα συνέβησαν και συμβαίνουν παράλληλα με σένα σε τούτη τη ζωή χωρίς να το ξέρεις. Και το μαγικό είναι ότι όλα αυτά είναι δίπλα σου. Δε χρειάζεται να διακτινιστείς απλά να πάρεις το σάκο σου και ναρθείς.
Ετσι βρέθηκα και σε αυτή τη συναυλία που για τους περουβιανούς είναι ορόσημο στη μουσική τους. Η αίθουσα κατάμεστη, το κοινό να σιγοτραγουδά, να βλέπεις να τους ξυπνούν πάθη και θύμισες και εγώ να τους κοιτώ αμήχανος ακούγοντας για πρώτη φορά τούτη τη μουσική…
Ομολογώ ότι ο Ζάρατε με μάγεψε με την κιθάρα του. Παίρνω άσχημο βαθμό στη μουσική, αλλά πρώτη φορά απόλαυσα κάποιον να παίζει με την ψυχή του μια κιθάρα. Ο Ζάρατε πρέπει σήμερα να είναι κάπου 70 χρόνων.
Φωτογραφίες δεν έβγαλα από τη συναυλία, αλλά σας παραθέτω σχετικά βίντεο για να πάρετε μια γεύση. Εδώ είναι ο Ζάρατε με την κιθάρα του σε ένα από τα πιο γνωστά περουβιανά τραγούδια το «El Condor Pasa» http://www.youtube.com/watch?v=txoC008tI3E και εδώ το ίδιο τραγούδι μαζί με περουβιανά παραδοσιακά όργανα http://www.youtube.com/watch?v=NxVMNQo4HAM .
Επιστρέφοντας σπίτι μου αποφάσισα να ασχοληθώ ζεστά με την περουβιανή μουσική. Ανακάλυψα ρυθμούς, μουσικές και όργανα που πρώτη φορά άκουγα και έβλεπα.
Λογικό, μια χώρα, όσο δέκα Ελλάδες μαζί, να έχει μεγάλη μουσική κουλτούρα. Η έρευνά μου συνεχίζεται, αλλά αν έχετε χρόνο και διάθεση παρακάτω θα προσπαθήσω σε λίγες γραμμές να σας μεταφέρω στον μουσικό κόσμο του Περού. Και μάλλον αυτό θα κάνω και σε κάθε χώρα που θα συναντώ στην περιπλάνησή μου αυτή.
Αν εμείς έχουμε τον μπαγλαμά, αυτοί έχουν το Charango, μια μικρή κιθάρα. Εχουν τις δικιές τους φλογέρες και ειδικά την Zampoña που όταν την ακούς σε ταξιεύει πάνω από τις Ανδεις. Το πιο χαρακτηριστικό μουσικό όργανο όμως είναι το Καχόν. Το κουτί. Ένα κουτί, που χρησιμοποιείται ως τύμπανο, αλλά και σαν καρέκλα για τους μουσικούς. (προχτές ήμουν σε ένα ταβερνάκι με μουσική Criolla και το φωτογράφησα).
- Η μουσική Criolla, (Κριόγια) είναι η πιο διαδεδομένη στο Περού. Δημιούργημα των Αφροπερουάνων. Των σκλάβων από την Αφρική που βρέθηκαν στα ορυχεία του Περού, αιώνες πριν και σήμερα αποτελούν το 10% του ντόπιου πληθυσμού. Μουσική που με τους στοίχους της υμνεί των έρωτα, αλλά αυτόν που σε κάνει να πονάς… Βρήκα ένα χαρακτηριστικό άκουσμα της μουσικής αυτής και μπορείτε να την ακούσετε. http://www.youtube.com/watch?v=5j52hW3eewI
- Ένα… παρακλάδι της Criolla είναι η Negroide, και αυτή γεννήθηκε μέσα στις γειτονιές των μαύρων στη Λίμα. Όμως ο ρυθμός της είναι πιο χαρούμενος. Τραγούδια έξω καρδιά με μουλάτες να χορεύουν το χορό της κοιλιάς σε περουβιανή έκδοση και με ρυθμό από τα βάθη της Αφρικής. http://www.youtube.com/watch?v=Og6IXweID3o
- Η παραδοσιακή μουσική του Περού είναι η λεγόμενη Hyayno (Γουάνιο) Δημιουργήθηκε στα ορεινά χωριά, κάθε περιοχή δίνει το δικό της στίγμα. Τη λένε και μούσικα φολκλόρικα. http://www.youtube.com/watch?v=Y-yEGH8FgQA
- Η Marinera είναι κάτι σαν τα δικά μας τα νησιώτικα. Καμία σχέση όμως με το δικό μας ρυθμό. Στην χορογραφία του πιο πολύ μοιάζει με τάνκο. Υπάρχει η Μαρινέρα η Λιμένια (http://www.youtube.com/watch?v=RemoEpZx6R0) και η Νορτένια (http://www.youtube.com/watch?v=fGHWkmqAQ38) , δηλαδή αυτή της Λίμας και αυτή που ακούγεται στα βόρεια της χώρας.
- Εκτός από την μουσική των βουνών και της θάλασσας έχουν και την μουσική της ζούγκλας. Την Selvatica. Δεν ακούγεται πολύ στην υπόλοιπη χώρα. Λογικό γιατί η ζούγκλα είναι ένα ξεχωριστό και απομονωμένο αλλά μεγάλο γεωγραφικά κομμάτι της χώρας. Υπάρχουν λίγα γνωστά συγκροτήματα και τα περισσότερα είναι απλά μουσικά κομμάτια. Βαριόντουσαν να γράφουν στοίχους… http://www.youtube.com/watch?v=Vn2bEP81jzU
- Στις πολύ φτωχές γειτονιές της Λίμα, γεννήθηκε η μουσική Chicha (Τσίτσα). Αυτό που θα λέγαμε εμείς λαϊκά τραγούδια. : http://www.youtube.com/watch?v=BOZKHX1i7vA
- Τέλος είναι η Cumbia. Η μουσική αυτή είναι πολύ της μόδας σήμερα στο Περού. Ενας συνδυασμός της Τσίτσα και της Σάλσα μουσικής. http://www.youtube.com/watch?v=PRT-WJ_WwHQ
Σαφώς και θα ακούσεις περουβιανό ροκ, ποπ, μέταλ, κλασική μουσική ακόμη και όπερα.
Η Andina μουσική ακόμη δεν ξέρω σε πια κατηγορία ανήκει. Από το όνομά της και από τα δικά μου ακούσματα είναι η πιο ταυτόσημη με τη χώρα των Ινκας και όταν την ακούω ταξιδεύω ακόμη περισσότερο.
Γι' αυτό επέλεξα σήμερα αντί για φωτογραφίες να σας επισυνάψω μερικά μουσικά βίντεο, αξιοποιώντας έτσι το ίντερνετ για να ταξιδέψουμε με συντροφιά τις νότες όπως τις έβαλαν στο πεντάγραμμο πολιτισμοί τόσο μακριά από μας.
Η μουσική είναι η μόνη γλώσσα που ο άνθρωπος δε χρειάζεται να τη μάθει, είναι στη φύση του, είναι στην ψυχή του και οι ψυχές μας δεν έχουν σύνορα.
Το ταξίδι συνεχίζεται, πάρε ένα σάκο κι έλα…
No comments:
Post a Comment