ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ  #77

SO YOU’RE THE ONE

Συνθέτης, στιχουργός, τραγουδίστρια και μουσικός εκδότης, η Joan Whitney συνήθως έγραφε τραγούδια με τον σύζυγό της Alex Kramer αλλά και με άλλους όπως ο Hy Zaret («My sister and I» – 1941). Με τον Zaret έγραψε το 1941 και το «So you’re the one». Τρεις ήταν οι δημοφιλείς εκτελέσεις της σύνθεσης το 1941, από τους: Eddy Duchin, Hal Kemp – Janet Blair, Vaughn Monroe.

SPEAK LOW (WHEN YOU SPEAK LOVE)

Για το θεατρικό μιούζικαλ του 1943 «One touch of Venus» έγραψαν τη σύνθεση ο Ogden Nash (στίχοι) και ο Kurt Weill (μουσική). Ερμηνεύτρια η Mary Martin. Στην κινηματογραφική διασκευή του 1948 την αποδίδουν οι Dick Haymes – Ava Gardner (ντουμπλαρισμένη από την Eileen Wilson). Ο στιχουργός δανείστηκε τον τίτλο από τον Σαίξπηρ, που γράφει στο «Πολύς θόρυβος για το τίποτα»: «Speak low, if you speak of love». Σε δίσκους το έκανε επιτυχία μόνο ο Guy Lombardo and his Royal Canadians με ερμηνευτή τον Billy Leach (1944).

SPLISH SPLASH

Όπως πολλοί άλλοι πριν απ’ αυτόν ο Bobby Darin διάλεξε το καλλιτεχνικό επίθετό του από τον τηλεφωνικό κατάλογο. Τραγουδιστής και συνθέτης, ο Walden Robert Cassotto (όπως είναι το πραγματικό του όνομα) έπαιζε πιάνο, κιθάρα, μπάσο, ντραμς και βιμπράφωνο. Πέθανε 37 ετών, κατά τη διάρκεια εγχείρησης, όταν μία από τις δύο τεχνητές βαλβίδες που είχε στην καρδιά του σταμάτησε να λειτουργεί. Ήταν μία 7ωρη πάλη στον θάλαμο εγχειρήσεων, που την έχασε. Στη διάρκεια της σύντομης καριέρας του υπήρξε υποψήφιος για Όσκαρ ερμηνείας, για τον ρόλο του στο φιλμ του 1963 «Captain Newman MD». Η πρώτη επιτυχία του και ο πρώτος από έξι χρυσούς δίσκους που κέρδισε για τραγούδια του ήταν το «Splish Splash», που έγραψε μέσα σε 10 λεπτά, μαζί με τη μητέρα του ντισκ τζόκεϊ Murray the Κ. Παραγωγός ο τουρκικής καταγωγής Ahmet Ertegun.

Mε επιτυχίες όπως «Mack the knife», «Dream lover», «You’re the reason I’m living», «Things», ο Bobby Darin έγινε εύκολα ο αγαπημένος τραγουδιστής των τινέιτζερ. Και αυτή τη δημοτικότητά του εκμεταλλεύτηκε το 1968, όταν εργάστηκε σκληρά στην προεκλογική εκστρατεία του υποψήφιου για την προεδρία των ΗΠΑ Robert Kennedy.

STARDUST

Μολονότι δεν ήταν ο Ιsham Jones ο πρώτος που ηχογράφησε το «Stardust», το 1930, υπήρξε σίγουρα ο υπεύθυνος της καθιέρωσης του κομματιού ως κλασικού. Τη σύνθεση εμπνεύστηκε ο Hoagy Carmicheel το 1927 σε μία συνάντηση των παλιών φοιτητών του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα. Στην αρχή σαν γρήγορο κομμάτι για πιάνο που βάφτισε ένας παλιός συμφοιτητής του. Όταν ο Victor Young το ενορχήστρωσε με πιο αργό τέμπο και το ηχογράφησε ο Isham Jones, τότε άρχισε η επιτυχία του κομματιού (που μαζί με τα «Silent night» και «St Louis Blues» είναι ένα από τα τρία πιο πολυ-ηχογραφημένα τραγούδια στο πρώτο ήμισυ του 20ού αιώνα). Η δεύτερη περίοδος δημοτικότητας του τραγουδιού έρχεται το 1941 με 13 εκτελέσεις να πολιορκούν ραδιόφωνα και κοινό. Δημοφιλέστερη απ’ όλες αυτές τις ηχογραφήσεις, η εκτέλεση του Artie Shaw, που πούλησε πάνω από δύο εκατομμύρια αντίτυπα. Κλαρινέτο παίζει ο Artie και τρομπέτα ο Billy Butterfield.

STAY

Ο Maurice Williams and The Zodiacs σκαρφάλωσαν στο Νο 1 των ΗΠΑ το 1960 με το «Stay», που έγραψε ο ίδιος ο τραγουδιστής, ο οποίος υπογράφει και το «Little darling» –επιτυχία για τους Diamonds. Oι Zodiacs είναι φωνητικό συγκρότημα των rhythm ’n’ blues από τη νότια Καρολίνα, που είχαν ως αρχηγό τους τον πιανίστα-συνθέτη Maurice Williams. Το 1955, κερδίζουν βραβείο στο γυμνάσιο. Τότε τους έλεγαν Royal Charms. Μετά Gladiolas κι αργότερα Excellos. Zodiac είναι το μοντέλο ενός αυτοκινήτου που είδε σε συνεργείο ο μπασίστας του γκρουπ. Το πρότεινε σαν όνομα και το αποδέχθηκαν. Το «Stay» έγινε επιτυχία στην Αγγλία το 1963 με τους Hollies και στις ΗΠΑ το ξανανέβασαν στο hit parade οι Four Seasons (1964) και οι Jackson Browne (1978).

STEAM HEAT

Στο μιούζικαλ του Μπρόντγουέι «The pajama game» (1954) υπήρχε μια παράσταση σ’ ένα εργοστάσιο, όπου οι Carol Haney, Buzz Miller, Peter Gennaro, φοράνε ίδια μαύρα κοστούμια με παπιγιόν και ημίψηλα και τραγουδάνε και χορεύουν το «Steam heat», ένα τραγούδι που προοριζόταν για ένα έργο του 1953, αλλά δε χρησιμοποιήθηκε τότε. Χάρη σ’ αυτό το έργο, όπου πήρε κάποια στιγμή τον ρόλο της Carol Haney,κι έγινε διάσημη η ,χορεύτρια τότε, Shirley MacLaine τραγουδώντας «Steam heat». Μ’ αυτό το έργο έκανε το ντεμπούτο του ως χορογράφος ο Bob Fosse. Όταν «The pajama game» έγινε ταινία το 1957 με πρωταγωνίστρια την Doris Day, το τραγούδι ήταν παρόν. Η ταινία είχε επιτυχίες όπως «Hey there» και «Ηernandos hideaway». Η μοναδική εκτέλεση του «Steam heat» σε δίσκους, που έγινε επιτυχία, ήταν από την Patti Page (8/ 54).

STOMPIN’ AT THE SAVOY

Ήταν το 1934 όταν ο Benny Goodman, o Chick Webb και ο ενορχηστρωτής Edgar Sampson έγραψαν μία υπέροχη χορευτική δημιουργία που θα έμενε κλασική. Ήταν το «Stompin at the Savoy», που πρώτος ηχογράφησε ο Chick Webb, κι έκανε επιτυχία το 1934, και το 1936 ανάλογη απήχηση έχουν οι ηχογραφήσεις του Benny Goodman, του Ozzie Nelson, και ξανά του Chick Webb. Tο 1936, υπάρχουν και φωνητικές εκτελέσεις, μόλις ο Andy Razaf έγραψε στίχους. Στην εκτέλεση της ορχήστρας Benny Goodman, ενορχηστρωτής είναι ο εκ των συνθετών Edgar Sampson. Ποιο είναι, όμως, το Savoy που έγινε αθάνατο μ’ αυτή τη μελωδία; Είναι το Savoy Ballroom της Νέας Υόρκης στο Νο 596 της Lenox Avenue, ανάμεσα στους δρόμους 140 και 141. Στην περιοχή του Χάρλεμ ήταν η γνωστότερη αίθουσα χορού και ίσως η διασημότερη αίθουσα στην ιστορία της χορευτικής τζαζ. Εγκαινιάστηκε το 1926. Η σκηνή είχε χώρο για δύο μπάντες που εναλλάσσονταν, για να μη μένει το κοινό χωρίς μουσική ούτε λεπτό. Εδώ παρουσιάστηκε το Lindy Hop το 1936. Στη δεκαετία του ’30 πρωταγωνιστούσε, κυρίως, η ορχήστρα Chick Webb, που παρουσίασε εδώ, για πρώτη φορά, την μοναδική Ella Fitzgerald. Όταν το 1937 έγινε η μάχη των ορχηστρών με αντιμέτωπους τον Chick Webb και τον Benny Goodman, 20.000 άνθρωποι δεν κατόρθωσαν να περάσουν την είσοδο.

STORMY WEATHER 

Ενώ ο στιχουργός Ted Koehler και ο συνθέτης Harold Arlen ετοίμαζαν υλικό για τις ρεβί του Cotton Club του Χάρλεμ, έγραψαν το 1933, για τον Cab Calloway, το τραγούδι «Stormy Weather». Εκείνη τη χρονιά, όμως, δεν υπήρξε ρεβί, γι’ αυτό έδωσαν τη σύνθεσή τους στην Ethel Waters, που όχι μόνο την ηχογράφησε, αλλά την έκανε και τεράστια επιτυχία. Επιτυχία την έκαναν το 1933 και η ορχήστρα Leo Reisman με ερμηνευτή τον ίδιο τον συνθέτη Harold Arlen, αλλά και ο Guy Lombardo, o Duke Ellington που εμφανίστηκε αρκετές περιόδους στο Cotton Club, και ο Ted Lewis. Το τραγούδι αυτό έγινε τίτλος ταινίας το 1943 στην οποία εμφανίζονται οι: Lena Horne, Bill «Bojangles» Robinson, Cab Calloway, Fats Waller, Dooley Wilson. Εδώ το ερμηνεύει η Lena Horne, που το έκανε προσωπική της επιτυχία κι αθάνατο.

STORY OF A STARRY NIGHT, The

Σε ένα θέμα από το πρώτο τμήμα της Συμφωνίας Nο 6 σε σι μινόρε του Tchaikovsky (έργο 74), γνωστή και ως «Παθητική συμφωνία» (1893), βασίστηκαν οι Al Hoffman, Mann Curtis, Jerry Livingston για να γράψουν «The story of a starry night» (1941). Σε δίσκους έγινε επιτυχία από την ορχήστρα Glenn Miller με ερμηνευτή τον Ray Eberle (1942).

STORY OF THREE LOVES, The

Η ταινία «The story of three loves» του 1953 είναι σκηνοθετημένη από τον Vincente Minnelli με πρωταγωνιστές τους Pier Angeli, Moira Shearer, Kirk Douglas, Ethel Barrymore, Farley Granger, Leslie Caron, James Mason, Zsa Zsa Gabor κ. ά. Ήταν μια σειρά από ερωτικές ιστορίες πάνω σε ένα υπερωκεάνειο. Το μουσικό θέμα του φιλμ είναι διασκευή της «Ραψωδίας σε θέμα του Παγκανίνι» (18η παραλλαγή) του Ρώσου συνθέτη Sergei Rachmaninoff (1873-1943) γραμμένο το 1934. Υπήρξαν τρεις δημοφιλείς εκτελέσεις του θέματος από τους Jerry Murad (σόλο φυσαρμόνικα) με την ορχήστρα του Richard Hayman (14/ 53), τον πιανίστα William Kapell (19/ 53) και τον πιανίστα Liberace (21/ 53). O Jerry Murad, γεννημένος στην Τουρκία, ήταν βασικό στέλεχος του τρίο Harmonicats, που δημιουργήθηκε το 1944 και είχε επτά επιτυχίες από το 1947-53. Ο Richard Hayman, διευθυντής ορχήστρας, σολίστας φυσαρμόνικας, γεννήθηκε το 1920. Συνεργάστηκε ως μαέστρος με την Boston Pops Orchestra. Ήταν ενορχηστρωτής της υπόκρουσης στο φιλμ «Meet me in St Louis» και σε άλλες ταινίες. Μεγαλύτερη επιτυχία του σε δίσκους ήταν το «Ruby» (3/ 53).

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΟΓΚΑΛΙΔΗΣ