ΤΖΗΝ ΚΕΛΛΥ,ΧΟΡΕΥΤΗΣ,ΧΟΡΟΓΡΑΦΟΣ,ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ

Δύο ήταν οι κορυφαίοι χορευτές – χορογράφοι της μεγάλης οθόνης που μάγεψαν το κοινό του κινηματογράφου στον 20ο αιώνα κι αποτέλεσαν το πρότυπο για μια νέα γενιά χορογράφων και χορευτών: ο Φρεντ Ασταίρ και ο Τζην Κέλλυ.

Ο Τζην Κέλλυ (1912 – 96) ήταν ο χορευτής, που έγινε μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του Χόλλυγουντ, στις δεκαετίες του ’40 και του ’50, μολονότι οι ικανότητές του στο τραγούδι και στην υποκριτική ήταν κάτω από το μέσο όρο. Όταν πέρασε η μόδα των μιούζικαλ, στράφηκε στην σκηνοθεσία. Το 1951 η Κινηματογραφική Βιομηχανία τού απένειμε ειδικό Όσκαρ τιμώντας τον ηθοποιό, τραγουδιστή, σκηνοθέτη και χορευτή ειδικότερα για τα λαμπρά επιτεύγματα του στην τέχνη της χορογραφίας στον κινηματογράφο. Η πρώτη από τις τρεις συζύγους του ήταν η ηθοποιός Betsy Blair, από το 1941 – 57.
Ο Τζην Κέλλυ χορεύει ή τραγουδά στις ταινίες του με τους Φρεντ Ασταίρ, Φρανκ Σινάτρα, Τζούντι Γκάρλαντ, Ρίτα Χαίηγουορθ, Νίκολας Μπράδερς, Βέρα-Έλλεν, Βαν Τζόνσον, Νταν Ναίηλυ, Μάικλ Κιντ, Μίτσι Γκαίηνορ, τον αδελφό του Φρεντ Κέλλυ (είχαν μία μόνο συνεργασία στον κινηματογράφο), κ.α.
Από το 1974 – 85 ο Κέλλυ εμφανίστηκε σε 38 ταινίες. Τουλάχιστον 18 από αυτές ήταν καθαρόαιμα μιούζικαλ. Η MGM ήταν το μεγαλύτερο και το πιο ισχυρό στούντιο στο Χόλλυγουντ το 1941, όταν ο Κέλλυ έφθασε εκεί με την προοπτική να γυρίσει μια ταινία. Είχε έρθει από το Μπροντγουαίη, όπου θριάμβευσε στο “Pal Joey” και σκόπευε να επιστρέψει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Η πρώτη του ταινία για την MGM ήταν το “For me and my gal” (1942), που προβλήθηκε στην Ελλάδα με τίτλο «Για σένα π’αγαπώ».
Συμπρωταγωνίστριά του ήταν η Τζούντυ Γκάρλαντ. Αυτό που κράτησε τον Κέλλυ στο
Χόλλυγουντ ήταν η απίστευτη δεξαμενή ταλέντου που υπήρχε εκεί. Λόγω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το Χόλλυγουντ έγινε καταφύγιο για λαμπρούς Ευρωπαίους μουσικούς, ηθοποιούς και άλλους καλλιτέχνες.
Όσοι είδαν το φιλμ του 1951 «Ένας Αμερικανός στο Παρίσι» αιχμαλώτισαν για πάντα στις σκέψεις τους το Παρίσι, όπου χόρευε ο Τζην Κέλλυ με μουσική του Τζωρτζ Γκέρσουϊν, ειδικά το μπαλέτο των 17 λεπτών, στο φινάλε του φιλμ, που αποτελεί αποθέωση της χορευτικής έμπνευσης του Κέλλυ και το απόγειο της χορευτικής δημιουργικής του φαντασίας.
Ένα άλλο μιούζικαλ με τον Κέλλυ, το «Τραγουδώντας στην βροχή», έδωσε το αθάνατο χορευτικό παραλήρημα του ερωτευμένου Κέλλυ, υπό βροχήν, που είναι το διασημότερο απόσπασμα απ’όλα τα μιούζικαλς του 20ου αιώνα.
Ο Κέλλυ ήταν της ίδιας κλάσεως με τον Φρεντ Ασταίρ, αλλά αντί για ημίψηλο και φράκο φορούσε ρούχα εργασίας που ταίριαζαν, άλλωστε, στο αρρενωπό, αθλητικό χορευτικό στυλ, το οποίο τον έκανε να ξεχωρίζει, είτε είχε παρτναίρ την Τζούντυ, την Ρίτα ή Βέρα-Έλλεν, είτε μια εφημερίδα, ένα σκουπόξυλο ή μια ομπρέλα.