Σηκώθηκε το πρωί, πλύθηκε, ντύθηκε, γυάλισε τα παπούτσια της και ξαναέβαλε στο πίσω μέρος του μυαλού της όσα έζησε μέχρι να φτάσει στην Ελλάδα. Θα τα ξαναθυμηθεί και πάλι και θα κλάψει, όταν φτάσει στον προορισμό της. Όταν θα νιώσει ασφαλής. Κάπου στην Γερμανία, στην Σουηδία, την Γαλλία, ή όπου έχει φίλους και συγγενείς. Μαζί με τους τρεις συνοδοιπόρους της, έφτασε στην Ειδομένη. Τρεις κοπέλες και ένας νεαρός. Πλησίασαν δειλά δειλά την γραμμή που χωρίζει την Ελλάδα από την ΠΓΔΜ. Στα αριστερά της εισόδου, συγκεντρωμένοι εκατοντάδες πρόσφυγες από το Ιράν, το Μπαγκλαντές, την Σομαλία, την Μπουρκίνα Φάσο, το Πακιστάν και άλλες χώρες, διαμαρτύρονται για το κλείσιμο των συνόρων. Οι Σύριοι, οι Αφγανοί και οι Ιρακινοί περνάνε δίχως πρόβλημα, αφού προέρχονται από περιοχές όπου γίνεται πόλεμος. ‘Έδειξαν τα χαρτιά τους στους Σκοπιανούς και…σοκ. Οι τρεις περνάνε. Εκείνη όχι. Είναι αργά το μεσημέρι. Πίσω από το συρματόπλεγμα οι φίλες της κοιτάζουν με αγωνία. Παρακαλούν τους στρατιώτες. Είναι ανένδοτοι. Εκείνοι κοιτάζει σαν χαμένη. Έχει παγώσει μπροστά στο συρματόπλεγμα. Δεν μπορεί να κάνει ούτε μπρος ούτε πίσω. «Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό» σκέφτεται. Κοιτάζει μπροστά. Το συρματόπλεγμα. Οι στρατιώτες. Ένα τεθωρακισμένο όχημα. Οι ράγες του τρένου και στα 500 μέτρα, ο σταθμός. Τα βαγόνια περιμένουν τους πρόσφυγες.
Το τρένο που θα την οδηγήσει ακόμη πιο κοντά στον προορισμό της, είναι τόσο κοντά και τόσο μακριά συνάμα. Κοιτάζει πίσω. Οι λάσπες του καταυλισμού της Ειδομένης. Οι Ιρανοί με τα ραμμένα στόματα. Παντού σκηνές και σκουπίδια. Χημικές τουαλέτες και οσμές από κάτουρο. Δεν μιλάει κανείς. Ο χρόνος έχει σταματήσει και όλοι παρακολουθούν σιωπηλοί το δράμα της κοπέλας. Έχουν ξεχάσει το δικό τους δράμα. Έχουν ξεχάσει τα συναισθήματα τους. Την ζήλια τους, όταν βλέπουν τους Αφγανούς, τους Ιρακινούς και τους Σύριους να περνάνε το συρματόπλεγμα. Όλοι κοιτάζουν την κοπέλα. Κάνει μερικά βήματα πίσω. Βγαίνει πίσω από τα κιγκλιδώματα και αρχίζει να κλαίει. Κοιτάζει γύρω της για να βρει συμπαράσταση. ΄‘Άλλη μια ψυχή εγκλωβισμένη στην αποθήκη της Ειδομένης. Κρίμα το γυάλισμα των παπουτσιών το πρωί λίγο πριν ξεκινήσει. Στην Ειδομένη δεν υπάρχει χώρος για γυαλιστερά παπούτσια. Στην Ειδομένη σε λίγο θα ξεσπάσει καταιγίδα και οι λάσπες θα γίνουν περισσότερες.ΑΝΤΩΝΗΣ ΡΕΠΑΝΑΣ
No comments:
Post a Comment