ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ   #62

ΟΝΕ DOZEN ROSES

Τέσσερις εκτελέσεις του «One dozen roses» συναγωνίζονταν το 1942 για να κερδίσουν το κοινό. Από τον Harry James, τον Glen Gray, την Dinah Shore και τον Dick Jurgens. Ο τελευταίος είχε δική του μεγάλη ορχήστρα από το 1928 και συνέθεσε τραγούδια όπως «Elmer’s tune», «Careless», «If I knew then» και μαζί με άλλους το «One dozen roses». Ερμηνευτής στην εκτέλεση του «One dozen roses» από την ορχήστρα Jurgens είναι ο Buddy Moreno.

ONE FOR MY BABY

Για την ταινία του 1943 «The sky’s the limit» όπου το παρουσιάζει ο Fred Astaire, συνέθεσαν ο Johnny Mercer και ο Harold Arlen το «One for my baby». Το 1948, το τραγουδά η Ida Lupino στο «Roadhouse», το 1952 η Jane Russell στο «Macao» και το 1955 ο Frank Sinatra στο «Young at heart». Μολονότι το ηχογράφησαν σε δίσκους οι Johnny Mercer, Tony Bennett, Frank Sinatra, Mel Torme, Oscar Peterson κ. ά., μόνο η Lena Horne το έκανε επιτυχία (1945). Στο άλμπουμ «The quality of Mercer» του 1978 το συμπεριέλαβε η Susannah McCorkle, που το χειρίστηκε με ευγένεια.

ONE HAS MY NAME

Ο τραγουδιστής της country Eddie Dean και η σύζυγός του Dearest Dean έγραψαν με τον Hal Blair τη σύνθεση «One has my name (the other has my heart)» που έκανε επιτυχία ο Jimmy Wakely (10/ 48) και 18 χρόνια αργότερα ο Barry Young (13/ 66). Το τραγούδι ηχογράφησαν επίσης οι Eddie Dean (1948), Bob Eberly (1949), Jerry Lee Lewis (1961). O Wakely (1914-82), τραγουδιστής, κιθαρίστας και πιανίστας της country πήγε στο Χόλιγουντ το 1940. Με το τρίο του συνεργαστηκε στο «Melody ranch», την ραδιοφωνική εκπομπή του Gene Autry. Στη συνέχεια έπαιξε σε 70 ταινίες ως τραγουδιστής.

ONE I LOVE (belongs to somebody else), The

Εντυπωσιακός είναι ο αριθμός των επιτυχιών που παρήγαγαν από κοινού το 1924 ο συνθέτης Isham Jones και ο στιχουργός Gus Kahn. Σύμφωνα με μια εκδοχή η σύζυγος του Jones τού χάρισε εκείνη την χρονιά για τα γενέθλιά του ένα πιάνο και μέσα σε μια μέρα συνέθεσε τα «I’ll see you in my dreams», «Spain», «It had to be you» και «The one I love (belongs to somebody else)» Το τελευταίο έκαναν επιτυχία την ίδια χρονιά οι Al Jolson, Isham Jones, Ray Miller, Sophie Tucker και το 1938 ο Tommy Dorsey. Τρία χρόνια αργότερα το ξαναηχογράφησε ο Tommy Dorsey και το ξανάκανε επιτυχία (15/ 40). Μαζί του στα φωνητικά ήταν οι Frank Sinatra, Pied Pipers. Η σύνθεση ακούγεται στις ταινίες: «Everybody sing» (1938) από την Judy Garland, «I’ll see you in my dreams» (1951) από την Doris Day, «The Helen Morgan Story» (1957) από την Ann Blyth (ντουμπλαρισμένη από την Gogi Grant).

ONE KISS

Το 1928, παρουσιάστηκε στο Μπρόντγουέι η οπερέτα «New moon», που η υπόθεσή της διαδραματίζεται στη Νέα Ορλεάνη του 1792. Η ίδια περίοδος και το ίδιο σκηνικό υπάρχουν και στην οπερέτα του 1910 «Naughty Marietta». Ακόμα και το ίδιο λάθος είναι παρόν! Η υπόθεση θέλει τη Νέα Ορλεάνη υπό γαλλική κατοχή, ενώ τότε, στην πραγματικότητα, ανήκε στους Ισπανούς. Το 1930, γυρίζεται η κινηματογραφική έκδοση με διαφορετικό σενάριο και το 1940 μία άλλη ταινία με τον ίδιο τίτλο, που αναφέρεται σ’ ένα ειδύλλιο στην παλιά, γαλλική Λουιζιάνα αποτελώντας διασκευή της ιστορίας του προηγούμενου φιλμ. Πρωταγωνιστές η Jeanette MacDonald και ο Nelson Eddy. Ένα από τα τραγούδια του έργου είναι το «One kiss», σύνθεση του Sigmund Romberg σε στίχους Oscar Hammerstein II, που έκανε επιτυχία σε δίσκους μόνο ο Nat Shilkret, το 1929. Το κύριο θέμα του ρεφρέν είναι, ουσιαστικά, μία εκτέλεση βαλς του «No, no Nanette» του Vincent Youmans (1924). Μεταξύ άλλων το «One kiss» έχει ηχογραφήσει η Eleanor Steber, Αμερικανίδα υψίφωνος (1914-90), η οποία από το 1940-63 εμφανιζόταν στη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης.

ONE MEAT BALL

Οι στίχοι του Hy Zaret (με μουσική του Lou Singer) αναφέρονται σ’ έναν φτωχό που έχει στην τσέπη του χρήματα μόνο για ένα meat ball (κεφτέ) και μάλιστα χωρίς ψωμί. Ο φολκλορικός τραγουδιστής Josh White το παρουσίασε πρώτος αλλά έγινε δημοφιλές χάρη στον Jimmie Savo. Σε δίσκους το «One meat ball» έκαναν επιτυχία μόνο οι Andrews Sisters (1945). Η μελωδία βασίζεται σ’ ένα τραγούδι του 1855.

ΟΝΕ ΝΙGHT ONLY

Τον Δεκέμβριο του ’81, ανεβάστηκε στο Μπρόντγουέι το μιούζικαλ «Dreamgirls» που κράτησε γύρω στα τέσσερα χρόνια κι απέσπασε έξι βραβεία Τόνι. Ένα από τα τραγούδια του μιούζικαλ ήταν το «One night only». Αυτή τη σύνθεση του Henry Krieger ερμήνευσε σε ένα πρόγραμμα με τίτλο «Magic of the musicals» με το οποίο περιόδευσε στην Αγγλία το 1991 η Marti Webb, η αποκαλούμενη και «βασίλισσα των μιούζικαλ». Έπαιξε σε μουσικές παραστάσεις όπως «Oliver», «Godspell», «Evita» (αντικατέστησε την Elaine Page), «Cats» κ. ά.

ΟΝΕ Ο’CLOCK JUMP

Το μουσικό σήμα του Count Basie ήταν ένα χορευτικό κομμάτι που έγραψε ο ίδιος το 1937 με τίτλο «One o’clock jump». Ο Basie το έκανε επιτυχία σε δίσκο το 1937 και το 1947. Το 1938, ήταν επίσης επιτυχία και με τον Harry James και με τον Benny Goodman. Η σύνθεση ακούγεται στις ταινίες «The Powers Girl» (1943), «Reveille with Beverly» (1943), «I dood it» (1943), «You can’t ration love» (1944), «Night club girl» (1944), «The Benny Goodman Story» (1956). Η λέξη jump έγινε της μόδας από το 1938, στην περίοδο της μουσικής swing, και υποδηλώνει τον ζωηρό, ρυθμικό τρόπο εκτέλεσης αλλά και κομμάτια γραμμένα σ’ αυτό το στιλ.

ONE WAY TICKET

To «Oh Carol» ήταν μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του 1959 στην Ελλάδα, και ο Neil Sedaka ακουγόταν, απαραίτητα, σε κάθε πάρτι της εποχής. Ανάλογη απήχηση είχε και η β’ πλευρά του δίσκου των 45 στροφών. Ένα τραγούδι που δεν έγινε επιτυχία ούτε στις ΗΠΑ ούτε στην Αγγλία, αλλά στην Ελλάδα έκανε θραύση. Ήταν το «One way ticket».

ONLY A ROSE

Μια από τις δημοφιλέστερες οπερέτες της δεκαετίας του ’20 ήταν «The Vagabond King», που παρουσιάστηκε στη Νέα Υόρκη το 1925, με μουσική Rudolf Friml και στίχους του Brian Hooker. Η υπόθεση βασίζεται στο έργο «Ιf I were king», διασκευή μυθιστορήματος του R. H. Russell, που ξεκινάει στο Παρίσι, την εποχή του Λουδοβίκου ΧΙ, όταν ένας αλήτης-ποιητής σώζει τον λαιμό του, αναλαμβάνοντας βασιλιάς της Γαλλίας για μία μέρα. Το θέμα αυτό μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με τίτλο «The beloved rogue» (1927) με τον John Barrymore πρωταγωνιστή. Το 1930, ξαναέγινε ταινία («The Vagabond King») με τους Dennis King, Jeanette MacDonald (που μαζί ερμήνευσαν και το «Only a rose»), το 1936 μια άλλη έκδοση με τίτλο «If I were king» είχε πρωταγωνιστή τον Ronald Colman και το 1956 επιστρέφει πάλι («The Vagabond King») με τους Kathryn Grayson, Oreste, Rita Moreno. Ίσως η πιο γνωστή ηχογράφηση του τραγουδιού είναι από τον Mario Lanza. Ένας από τους ερμηνευτές του «Οnly a rose» είναι ο Earl Wrightson που είναι γνωστός από τη συμμετοχή του στο μιούζικαλ του 1945 «The firebrand of Florence», που την μουσική του συνέθεσε ο Kurt Weill σε στίχους Ιra Gershwin.

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΟΓΚΑΛΙΔΗΣ