ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ, ΥΠΑΡΞΙΑΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΗΘΙΚΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΟ «ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΕΡΤ-3

Η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3, στα πλαίσια του αφιερώματός της Ευρωπαϊκό Πολιτικό Σινεμά, παρουσιάζει τη Δευτέρα 4 Απριλίου στις 21:00 στην αίθουσα ΒΑΚΟΥΡΑ 2 (Ιωάννου Μιχαήλ 8, τηλ. 2310233665) τη συναρπαστική περιπέτεια του Ζορζ Λοτνέρ Ο επαγγελματίας (Γαλλία, 1981, έγχρωμη, 108'). Παίζουν: Ζαν Πολ Μπελμοντό, Ρομπέρ Οσέν, Ζαν Ντεσεγί, Σιριέλ Κλερ.

Η συνδιοργάνωση και καλλιτεχνική επιμέλεια γίνονται από το ΚΕΜΕΣ. Θα προλογίσει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, ενώ στους θεατές θα διανεμηθεί έντυπη ανάλυση του Βασίλη Ραφαηλίδη. Στο τέλος της προβολής θα ακολουθήσει μακρά συζήτηση με το κοινό.

Το προς συζήτηση θέμα στο λαϊκό πανεπιστήμιο για τον κινηματογράφο θα είναι: Το σύγχρονο γαλλικό νεονουάρ και η υπαρξιακή του προβληματική.

Ένας Γάλλος μυστικός πράκτορας επιστρέφει με εκδικητικές διαθέσεις στο Παρίσι μετά την προδοσία από την υπηρεσία του.

Η ανάλυση που θα διανεμηθεί είναι η ακόλουθη:

«Όταν ένας παλιός και πεπειραμένος σκηνοθέτης σαν τον Ζορζ Λοτνέρ βοηθηθεί από έναν παλιό και πεπειραμένο σεναρίστα σαν τον Μισέλ Οντιάρ, το αποτέλεσμα της συνεργασίας αποκλείεται να είναι ευκαταφρόνητο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το αποτέλεσμα δεν θα ήταν ακόμα καλύτερο αν στη θέση του σκηνοθέτη βρισκόταν ένας περισσότερο ικανός και λιγότερο βαριεστημένος άνθρωπος. Το σενάριο μοιάζει να γράφτηκε στα μέτρα του Ζαν-Πολ Μπελμοντό, που πριν  είκοσι χρόνια  περίπου, στο Με κομμένη την ανάσα του Γκοντάρ λάνσαρε ένα  χαρακτήρα απ΄ τον οποίο δεν ξεκόλλησε σχεδόν ποτέ. Τον χαρακτήρα  του «κυνηγημένου ανθρώπου» που ήδη είχε προδιαγράφει ο Χάμφρεϋ  Μπόγκαρτ  στη δεκαετία του πενήντα, αλλά με τρόπο λιγότερο σκληρό, κυνικό και τραγικό. Οι χαρακτήρες που έπλασε ο Μπελμοντό βγαίνουν κατ΄ ευθείαν  απ΄ την προβληματική  του Καμύ, και πιο συγκεκριμένα  απ΄ την προβληματική του Επαναστάτη ανθρώπου και του Μύθου του Σισύφου. Ο σύγχρονος ήρωας είναι δύσκολο πιά νά'χει άλλη μορφή απ΄ αυτήν του Μπελμοντό. Είναι ο κατά μόνας ηρωικά εξεγερμένος και ελάχιστα ηρωικά θνήσκων. Εδώ ο  Μπελμοντό είναι και πάλι ένας «κυνηγημένος άνθρωπος» που μετατρέπεται σε κυνηγό από απελπισία και αξιοπρέπεια, εν πλήρη  επιγνώσει του μοιραίου τέλους. Ο Ζος  Μπομόν (Μπελμοντό) είναι ένας φανταστικός πράκτορας (που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι  πραγματικός) που εντέλεται να σκοτώσει έναν φανταστικό Αφρικανό  δικτάτορα. Όμως η τακτική της  χώρας του έχει αλλάξει, ομοίως και τα σχέδια της υπηρεσίας του. Ο δικτάτορας από εχθρός έγινε φίλος και ο πράκτορας για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας παραδίδεται στον δικτάτορα. ΄Όμως δραπετεύει και βάζει σκοπό της ζωής του να εκτελέσει την παλιά και αναιρεμένη εντολή: Να σκοτώσει τον Αφρικανό, δημιουργώντας αυτή τη φορά προβλήματα στην υπηρεσία  του που του έστησε την παγίδα. Το σχέδιό του θα εκτελεστεί με τα μέσα και τις μεθόδους που του δίδαξαν οι παλιοί του φίλοι και καινούργοι εχθροί. Ενώ ο Ζος Μπομόν θα βαδίσει ηρωικά προς τον προδιαγραμμένο θάνατό του. Ουσιαστικά αυτό που παρακολουθούμε  είναι η προετοιμασία  για μια αυτοκτονία ενός πεισματάρη και εγωιστή ανθρώπου που τα παίρνει όλα τοις μετρητοίς. Αιωνία η μνήμη του Ζος Μπομόν. Ήταν ένας γνήσιος ήρωας του κάλπικου καιρού μας.»

ΔΕΚΑ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ ΤΟΝ «ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑ»

Εξάλλου, 10 λόγοι για να μην χάσετε τον Επαγγελματία είναι:

Για το ευρύτερο αντεξουσιαστικό κλίμα της ταινίας.

Γιατί η πολιτική σμίγει με τα προσωπικά ερωτήματα και αδιέξοδα.

Για το βαθύτατο υπαρξιακό σχόλιο των σεναριογράφων και του σκηνοθέτη που θυμίζει Καμύ.

Για τον μοναδικό σαρκαστικό τρόπο με τον οποίο ο Ζαν Πολ Μπελμοντό υποδύεται τον κεντρικό ήρωα.

Για την ανάδειξη της εντιμότητας και καθαρότητας του βασικού ήρωα.

Για την εκπληκτική, μελαγχολική και συνοδευτική της μυθοπλασίας αξέχαστη μουσική του Ένιο Μορικόνε.

Για την περίτεχνη φωτογραφία του Ανρί Ντεκέ που καθορίζει τον ψυχικό κόσμο του ήρωα.

Γιατί στο κλίμα μιας περιπετειώδους ταινίας καταδίωξης με στοιχεία νουάρ μπολιάζεται η απελπισία και αυτοκτονική διάθεση του ήρωα.

Γιατί η ταινία αποδεικνύει ότι η πολιτική είναι η τέχνη των συμβιβασμών και των συσχετισμών, ενώ η ανθρώπινη υπαρξή έχει μάθει να κάνει διαχωρισμούς καλού και κακού.

Γιατί οι σεναριογράφοι και ο σκηνοθέτης υπερπηδούν τα κλισέ και με τη βοήθεια της υπόδησης του Μπελμοντό μας τοποθετούν απέναντι σε μια σειρά ηθικών διλημμάτων και μας καλούν να απαντήσουμε.

Υ.Γ. Την επόμενη Δευτέρα 11 Aπριλίου η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 παρουσιάζει στα πλαίσια του ίδιου αφιερώματος το κλασικό πολιτικό δράμα του Φραντσέσκο Ρόζι Τζουλιάνο ο αρχιληστής (1962).

TO ΠΡOΓΡAMMA ΩΣ ΤΑ ΜΕΣΑ ΙΟΥΝΙΟΥ

ΑΠΡΙΛΙΟΣ

4/4  Ο ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ  (LE PROFESSIONEL)  Του Ζορζ Λοτνέρ, με τον Ζαν Μπελμοντό  (Γαλλία, 1981, έγχρωμη, 108’)  Υποψηφιότητα για Σεζάρ Καλύτερης Μουσικής στον Ένιο Μορικόνε

11/4  ΤΖΟΥΛΙΑΝΟ, Ο ΑΡΧΙΛΗΣΤΗΣ  (SALVATORE GIULIANO)  Του Φραντσέσκο Ρόζι, με τον Φρανκ Βολφ  (Ιταλία, 1962, ασπρόμαυρη, 123’)  Αργυρή Άρκτος Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Βερολίνου

18/4  Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΕΝΟΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥ (CONFESSIONE DI UN COMMISSARIO DI POLIZIA AL PROCURATORE DELLA REPPUBBLICA)    Του Νταμιάνο Νταμιάνι, με τον Φράνκο Νέρο  (Ιταλία, 1971, έγχρωμη, 101’)  Χρυσό Βραβείο στο Φεστιβάλ Μόσχας

25/4  Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΣΤΟ ΕΜΠΟΛΙ  (CRISTO SI E FERMATO A EBOLI)  Του Φραντσέσκο Ρόζι, με τον Τζιάν Μαρία Βολοντέ  (Ιταλία, 1979, έγχρωμη, 150’)  BAFTA Καλύτερης Ξένης Ταινίας και Χρυσό Βραβείο στο Φεστιβάλ Μόσχας

ΜΑΪΟΣ

3/5  ΗΜΑΣΤΑΝ ΤΟΣΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ  (C’ ERAVAMO TANTO AMATI) Του Ετόρε Σκόλα, με τον Βιτόριο Γκάσμαν  (Ιταλία, 1974, έγχρωμη/ασπρόμαυρη, 124’)  Σεζάρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας και Χρυσό Βραβείο στο Φεστιβάλ Μόσχας

9/5  ΧΑΡΤΟΠΑΙΚΤΗΣ ΜΕ ΤΑΛΕΝΤΟ  (LO SCOPONE SCIENTIFICO)  Του Λουίτζι Κομεντσίνι, με τον Αλμπέρτο Σόρντι  (Ιταλία, 1972, έγχρωμη, 118’)  Ιταλικό Χρυσό Κύπελλο Καλύτερης Ταινίας

16/5  ΟΙ ΔΕΚΑ ΥΠΟΠΤΟΙ  (SAPPHIRE)  Του Μπάζιλ Ντίρντεν, με τον Νάιτζελ Πάτρικ  (Βρετανία, 1959, έγχρωμη, 92’)  ΒΑFTA Kαλύτερης Ταινίας

23/5  Ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ  (ΙL MERCENARIO)  Του Σέρτζιο Κορμπούτσι, με τον Φράνκο Νέρο και τη μουσική του Ένιο Μορικόνε  (Ιταλία, 1968, έγχρωμη, 110’)

30/5  ΒΙΒΑ ΤΕΠΕΠΑ  (TEPEPA)  Του Τζούλιο Πετρόνι, με τον Όρσον Ουέλς και τη μουσική του Ένιο Μορικόνε  (Ιταλία, 1969, έγχρωμη, 127’)

ΙΟΥΝΙΟΣ

6/6  SWEET MOVIE  Του Ντούσαν Μακαβέγιεφ, με τον Πιέρ Κλεμαντί  και τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι  (Γαλλία, 1974, έγχρωμη, 98’)

13/6  ΑΓΡΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ  (I COMME… ICARE)  Του Ανρί Βερνέιγ, με τον Ιβ Μοντάν και τη μουσική του Ένιο Μορικόνε  (Γαλλία, 1979, έγχρωμη, 120’)  Υποψηφιότητες για Σεζάρ Καλύτερης Ταινίας, Σεναρίου, Ερμηνείας και Μουσικής