ΤΟ ΠΟΛΥΚΡΟΤΟ  «ΜΕΓΑΛΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ»

ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ στις 21:00 ΣΤΟ ΒΑΚΟΥΡΑ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΕΡΤ3 

Στη συνέχεια του αφιερώματος «Περί ηθικής», η κινηματογραφική λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ3 και  το ΚΕΜΕΣ προβάλλουν τη Δευτέρα 25 Νοεμβρίου στις 21:00 στον κινηματογράφο ΒΑΚΟΥΡΑ (Ιωάννου Μιχαήλ 8 τηλ.2310233665), «Το μεγάλο μυστικό της» (Secret ceremony, έγχρωμο, Ηνωμένο Βασίλειο 1968, διάρκεια 100´) σε σκηνοθεσία Τζόζεφ Λόουζι και σενάριο Τζορτζ Ταμπόρι (από διήγημα του Μάρκο Ντενέβι). Παίζουν οι Ελίζαμπεθ Τέιλορ, Ρόμπερτ Μίτσαμ και Μία Φάροου. Υποψηφιότητες στα βραβεία BAFTA καλύτερης ηθοποιού για την Μία Φάροου και μουσικής για τον Ρίτσαρντ Μπόντι Μπένετ.

Μια ωραία ώριμη γυναίκα πηγαίνει στο νεκροταφείο και εκεί ένα έφηβο κορίτσι πέφτει στην αγκαλιά της αποκαλώντας την μαμά. Στη συνέχεια θα ζήσουν μαζί. Τι συμβαίνει στην πραγματικότητα και τι σχέση έχει ένας επιβλητικός άνδρας που φέρεται να έχει βιάσει στο παρελθόν την μικρή; 

Ψυχαναλυτικό, δραματικό φιλμ, με στοιχεία νουάρ, που θυμίζει πολύ Τένεσι Γουίλιαμς και  προκαλεί έντονο εσωτερικό  φόβο.  Ο κορυφαίος Αμερικανός δημιουργός παραδίδει ένα αινιγματικό αριστούργημα, αξιοποιώντας τρεις σταρ υψηλού επιπέδου και τη φωτογραφία που υιοθετεί αποχρώσεις καφέ και μπλε, ειδικά για να υποδηλώσει ψυχολογικές διακυμάνσεις. 

Την ταινία θα προλογίσει ο Αλέξης Δερμεντζόγλου, στο κοινό θα διανεμηθεί έντυπη κριτική ανάλυση του Παναγιώτη Τιμογιαννάκη, ενώ το προς συζήτηση θέμα  μετά την προβολή θα είναι: Το αινιγματικό ελλειπτικό ψυχαναλυτικό σινεμά.

Η κριτική που θα διανεμηθεί είναι η ακόλουθη:

«Λοιπόν το έργο ξεκινά με πολύ σασπένς: η μαυροφόρα Τέιλορ επισκέπτεται νεκροταφείο, αλλά στο λεωφορείο μέσα την πλησιάζει πιεστικά μια κοπέλα, η Φάροου, επίσης μαυροφόρα, και τη λέει «μαμά». Η Τέιλορ προσπαθεί να την αποφύγει, πηγαίνει στο νεκροταφείο, η Φάροου την ακολουθεί και στη συνέχεια και μετά από ξιφουλκήσεις καταλήγουν στο σπίτι της Φάροου. Φωτογραφίες γαμήλιες, μητρικές με μάνα και παιδί, η Τέιλορ παρούσα σε όλες….

Τι γίνεται; Μια μυστικότητα απλώνεται παντού, εισέρχονται και συγγενείς (όπου κι εδώ έχει καταπληκτικά στηρίγματα η Τέιλορ, διότι δύο κακόβουλες θείες παίζονται από την μέγιστη Πέγκι Άσκροφτ και την εκπληκτική Πάμελα Μπράουν) για να οδηγηθούμε σε ένα ψυχαναλυτικό παιχνίδι εμβάθυνσης, μπεργκμανικής πέρα για πέρα, όπου ουσιαστικά έχουμε μια μάνα που έχει χάσει το παιδί της και μια κόρη που έχει χάσει τη μάνα της. Κι ανάμεσα στις δύο γυναίκες μπαίνει ένα παιχνίδι ταυτοποίησης που δεν είναι από τα συνηθισμένα, που μόνο σε ταινίες του Μπέργκμαν χωρεί. Στο «Μεγάλο μυστικό της» αυτό που θαυμάζουμε πέρα από την Τέιλορ, η οποία είναι παραπάνω από εκπληκτική στο ρόλο της (εδώ επιβεβαιώνεται για πολλοστή φορά το «όταν ήταν ο σκηνοθέτης καλός, ήμουν κι εγώ καλή» και φαίνεται η αγάπη που της έχει ο Λόουζι κι η δική της εμπιστοσύνη σε αυτόν), είναι ο ίδιος ο Λόουζι. Ο οποίος δεν πάει να μιμηθεί τον Μπέργκμαν, όμως σαφέστατα επηρεάζεται από τις ταινίες του. Ρόλο κλειδί στην ταινία έχει ο Ρόμπερτ Μίτσαμ σε ένα πολύ ενδιαφέρον και παράξενο ζευγάρωμα με τη Λιζ, ο οποίος είναι ο πατριός της Μία Φάροου που την έχει κάποτε σεξουαλικά κακοποιήσει.

Το έργο είναι πολύ προχωρημένο σε περιεχόμενο, έτος 1968 και να μιλάει ευθαρσώς για ενδοοικογενειακή σεξουαλική κακοποίηση κλπ. καθώς και για άλλα, είναι όμορφο και ως σινεμά, γυρισμένο στο Λονδίνο, με θαυμάσια χρωματική αποτύπωση του γκρίζου, αν και στη χρωματική επιλογή προηγούνται το σκούρο μπλε ή και το μωβ, είναι έργο ατμόσφαιρας, που δεν σε αφήνει ούτε δευτερόλεπτο χωρίς να σε έχει στην τσίτα, αλλά καταλαβαίνουμε και τι έγινε τότε. Τουλάχιστον ο υποφαινόμενος έχει την τάση όταν βλέπει ένα έργο, να προσπαθεί να το κατανοήσει ή να το αισθανθεί με τους κανόνες και τους νόμους της εποχής που έγινε. Με τους νόμους του Ενεστώτα.

Πραγματικά αντιλαμβάνομαι πέρα για πέρα την αποτυχία του στα ταμεία κι εκτιμώ ακόμα περισσότερο τη μεγαλοσύνη της Τέιλορ να πάρει τέτοια ρίσκα και να μην τη νοιάζει διότι ήξερε, όπως είπα και πιο πάνω, να παίρνει τη δημοσιότητα που ήθελε με άλλο τρόπο. Κάπου καταλαβαίνω, όμως, ότι αυτό μπορεί και να την κούρασε. Έτσι όπως έβλεπα ξανά το φιλμ. Από που το συμπεραίνω; Απ’ το ότι δεν ενεπλάκη  στο σινεμά των 70ς και με τους νέους σκηνοθέτες καθοριστικής σημασίας για το αμερικάνικο σινεμά, που ενέσκηπταν στη δεκαετία ’70. Σαν να αισθάνθηκε ότι τέλειωσε με τις καλλιτεχνικές της απόπειρες και ότι θα κάνει ταινίες μόνο για να συντηρούν το publicity της. Εκπληκτικό «ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ».

Ταινίες που πλησιάζουν το στιλ , την υπόθεση και την αισθητική του «Μεγάλου μυστικού  της» είναι: «Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι» του Τζόζεφ Μάνκιεβιτς , «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ;» του Μάικ Νίκολς, «Ο ύποπτος του πύργου του Λονδίνου» του  Ότο Πρέμινγκερ.

Την επόμενη Δευτέρα, 2 Δεκεμβρίου, ως «ταινία πρόταση» της Λέσχης στο αφιέρωμα «περί  ηθικής», θα προβληθεί η πολιτική, μαύρη σάτιρα «Το παλτό» του Αλμπέρτο Λατουάντα. 

Για οποιαδήποτε επικαιροποιημένη πληροφορία σχετικά με τις ταινίες, τους συντελεστές και το πρόγραμμα, ανατρέχετε στο kemes facebook  ή στο kemes.wordpress.com