Αρκετά χιλιόμετρα μακριά από τις ακτές του Παγασητικού, στο βάθος της χαράδρας του Βρύχωνα και κρυμμένο μέσα στη πυκνή βλάστηση της νότιας πλευράς της χαράδρας, βρίσκεται ο γραφικός Άγιος Λαυρέντιος.

Όπως προδίδει το όνομα του, γενεσιουργός πυρήνας του χωριού ήταν το μοναστήρι του Αγίου Λαυρεντίου που ίδρυσε εδώ ο Όσιος Λαυρέντιος στα 1378, στη θέση ενός προϋπάρχοντος ερειπωμένου μοναστηριού του 12ου αιώνα που είχαν ιδρύσει Αμαλφινοί μοναχοί. Αυτοί ήταν μια ομάδα του Τάγματος του Αγίου Βενέδικτου, από το Αμάλφι της Ιταλίας και παραδόξως.. ορθόδοξοι.


Πρώτοι κάτοικοι του Αγίου Λαυρεντίου ήταν, όπως άλλωστε και σε τόσα άλλα χωριά του Πηλίου οι εργάτες που ήρθαν να εργαστούν στα κτήματα του μοναστηριού. Η σχετική ευημερία δεν άργησε να έρθει καθώς οι ελιές, τα αμπέλια και τα οπωροφόρα που φύτεψαν έδωσαν πλούσιους καρπούς.


Το 1823 οι Τούρκοι πυρπόλησαν και κατέστρεψαν το χωριό ως τιμωρία για τη συμμετοχή του στην εξέγερση εκείνης της χρονιάς. Ορθοπόδησε όμως και πάλι και μάλιστα γνώρισε πνευματική και οικονομική άνθιση.

Στον Άγιο Λαυρέντιο γεννήθηκε και ο καλόγερος Ζήσης Καμηλάκης με πλούσια πνευματική δραστηριότητα όπως η έκδοση των περιοδικών «Φήμη» και «Προμηθεύς» στο Βόλο, ο οποίος έμεινε γνωστός στην ιστορία με το όνομα Ζωσιμάς Εσφιγμενίτης.

Σήμερα το χωριό είναι ένα από τα ωραιότερα του Πηλίου.

Λιθόστρωτα καλντερίμια περνούν μέσα από την πλούσια φύση και τα πετρόχτιστα οικήματα που κοσμούν με την καλαισθησία τους το χωριό.

Πνιγμένος στο γενναιόδωρο πράσινο του βουνού των Κενταύρων, καστανιές, πλατάνια και οξιές, μοιάζει να έχει σταματήσει στο παρελθόν, διατηρώντας την παραδοσιακή ταυτότητά του Ο βασικός ήχος που ακούει κανείς είναι τα ρυάκια, τα ρέματα και το νερό που ρέει.

Κάθε χρόνο γίνεται η Γιορτή του Κερασιού, το 3ο Σαββατοκύριακο του lουνίου. Γύρω από το χωριό μπορούμε να επισκεφθούμε δώδεκα εκκλησίες και ξωκλήσια. Μεταξύ αυτών και τον Ναό του Αγίου Αποστόλου του Νέου, όπου τελείται πανελλήνιο προσκύνημα.
Ο δρόμος προς το σημαντικότερο αξιοθέατο της περιοχής, το μοναστήρι του Αγίου Λαυρεντίου δηλαδή, ξεκινάει λίγο πριν τη είσοδο του χωριού. Ξεχωρίζει από μακριά ο χαρακτηριστικός μοβ τρούλος του πανέμορφου ναού. Μπορεί οι τοίχοι του να μην είναι αγιογραφημένοι αλλά το ξυλόγλυπτο επιχρυσωμένο τέμπλο και οι εικόνες του είναι πραγματικά αριστουργήματα.



Τα τελευταία χρόνια το όμορφο χωριό έχει γίνει γνωστό πανελλαδικά, αλλά και εκτός Ελλάδας, ως το χωριό των μουσικών, καθώς φιλοξενεί κάθε Αύγουστο το περίφημο “Μουσικό Χωριό”, έναν θεσμό με ιδιαίτερα επιτυχημένη πορεία.

Ουσιαστικά πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες μουσικές κοινότητες στην Ευρώπη, έναν θεσμό ελεύθερης ανταλλαγής και διασποράς καλλιτεχνικών ιδεών και πρωτότυπων εκπαιδευτικών μοντέλων διαμέσου της μουσικής πράξης.

Οι εκδηλώσεις διαρκούν δύο εβδομάδες και περιλαμβάνουν πολλά μουσικά σεμινάρια, παραστάσεις, ομιλίες αλλά και αρκετές συναυλίες σε πλατείες και αλάνες του χωριού. Ένα ολόκληρο χωριό που για δυο εβδομάδες ζει και αναπνέει για την μουσική!