KΗΔΕΥΤΗΚΕ Η ΕΛΕΝΗ ΛΑΖΑΡΙΔΟΥ

Κηδεύτηκε την Πέμπτη στη Θεσσαλονίκη η Ελένη Λαζαρίδου, εμβληματική μορφή του πολιτισμού στη Θεσσαλονίκη. Η ταυτότητα της πόλης  που αγάπησε και  που σημάδεψε με το έργο της, οι φίλοι που ορφάνεψαν με την απώλειά της, έχουν ανεξάλειπτα τα ίχνη της στον βίο τους. Τα ίχνη αυτά μαρτυρούν την εκπλήρωση στο ακέραιο του στόχου τους και μονάχα οι κοντινοί της φίλοι γνωρίζαμε πως οδηγούν σε εκείνην, τόσο διακριτική και χαμηλόφωνη σχετικά με τα μακρόπνοα πεπραγμένα της υπήρξε.

 Από νέα κοπέλα πλοήγησε το καράβι της ΔΕΘ στην επικοινωνία και στα μέσα της ως υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων. Παράλληλα άνοιγε πόρτες και παράθυρα στους νέους δημιουργούς στη μουσική, στις καλές τέχνες, στην ποίηση, στο θέατρο μέσα από τις φιλόξενες στήλες της στον Τύπο και τη ζεστή και απροσποίητη φωνή της στο ραδιόφωνο. Στάθηκε γενναιόδωρη με τις ιδέες, τις ικανότητες αλλά και το μικρό της εισόδημα σε όλους τους θεσμούς της πόλης, εθελοντικούς και επίσημους, ιδιωτικούς και κρατικούς: το Κρατικό Θέατρο Β.Ε. αλλά και η Πειραματική Σκηνή της Τέχνης, το Τελλόγλειο ίδρυμα του ΑΠΘ αλλά και το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το Φεστιβάλ, το Ωδείο, η Μακεδονική καλλιτεχνική Εταιρεία Τέχνη, το Τμήμα Θεάτρου,  Τμήματα των ανθρωπιστικών σπουδών του πανεπιστημίου, όλα και όλοι, κάτι  χρωστάνε διαρκώς, είναι μόνιμοι οφειλέτες της Ελένης. 

Δούλεψε ακούραστα για το Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη τα τελευταία είκοσι χρόνια ως ψυχή των Φίλων του Ιδρύματος Μελίνα Μερκούρη. Ο φίλος της Ζυλ Ντασέν πολλές φορές δημόσια της εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του ως πρόεδρος του Ιδρύματος. Το Πρόγραμμα Μελίνα, που φέρει το όνομα της στενής της φίλης, το υποστήριξε θερμά και ουσιαστικά. Η συλλογικότητα Φίλοι του Ιδρύματος Μελίνα Μερκούρη, την οποία η ίδια ίδρυσε και ενίσχυσε οικονομικά διαρκώς, οργάνωσε και πραγματοποίησε στην εικοσαετία που πέρασε, ένα τεράστιο συγκρότημα εκθέσεων, εκδηλώσεων, υποτροφιών και εκδόσεων διεθνούς εμβέλειας ανελλιπώς  από το θάνατο της Μελίνας μέχρι πέρυσι, όταν η αρρώστια την κατέβαλε. 

Τώρα ενώθηκε ξανά, αν είχε χωριστεί ποτέ, με τη Μελίνα και τη Δέσπω που κουβαλούσε πάντα μέσα της. Για μας  αυτό  σήμανε διακοπή, τέλος. Αλλά μνήμη των ανθρώπων είναι οι άνθρωποι. Όσο ζουμε, δικοί και  φίλοι, θα φέρουμε την ουσία της γενναίας παρουσίας της στη ζωή μας, κρατώντας την ως  ζωντανή αίσθηση. Μετά, η Ελένη θα γίνει έννοια,  όπως αξίζει στο πέρασμά της από τον κόσμο: έννοια του πολιτισμού, της αλληλεγγύης, της αφοσίωσης στους πολλούς.

 Αντώνης Κωτίδης , Καθηγητής του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης