Ο Mario Lanza γεννήθηκε Alfredo Arnold Cocozza στη Φιλαδέλφεια, στις 31 Ιανουαρίου 1921. Γιος μεταναστών ήταν παιδί-θαύμα, χωρίς ιδιαίτερη μουσική μόρφωση. Τον ανακάλυψε ο Serge Kousevitzky σε μια ακρόαση στην Φιλαδέλφεια και τον προσέλαβε να υποδυθεί τον Fenton σε μία παράσταση της όπερας “The merry wives of Windsor” τον Αύγουστο του ’42.
Αφού για ένα διάστημα υπηρέτησε τη θητεία του, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μαζί με τους George London-Frances Yeend συγκρότησαν το Bel Canto Trio.
Όταν ο διευθυντής των στούντιο της MGM Louis B. Mayer άκουσε τον Lanza να τραγουδά στο Hollywood Bowl, του έκλεισε επτάχρονο συμβόλαιο με την εταιρία του.
Εκτός από δύο εμφανίσεις στην “Madama Butterfly” στη Νέα Ορλεάνη, ο κόσμος της όπερας δεν θα τον χειροκροτούσε ξανά. Τον ανακάλυψαν, όμως, εκατομμύρια φίλοι του κινηματογράφου. Οι ταινίες και οι δίσκοι του τον καθιέρωσαν ως ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια της δεκαετίας του ’50.
Ο ξαφνικός θάνατος του στη Ρώμη, στις 7 Οκτωβρίου 1959, ήταν σοκ για τους θαυμαστές του. Ο θάνατος του, σε ηλικία 38 χρονών, αποδόθηκε σε καρδιακή προσβολή, αλλά υπάρχει μια άλλη θεωρία σύμφωνα με την οποία ήταν θύμα του γκάνγκστερ Lucky Luciano, διότι ο τενόρος αρνήθηκε να συνεργαστεί μαζί του.
Έως και σήμερα παραμένει ο μοναδικός οπερατικός τενόρος στην ιστορία που έγινε σουπερσταρ του Χόλλυγουντ. Το 1951 το περιοδικό “Time” υπογράμμιζε την επιτυχία του λέγοντας ότι τον λατρεύουν οι έφηβοι, οι νοικοκυρές και οι λάτρεις του τραγουδιού. Παρ’ όλα αυτά οι φίλοι της κλασικής μουσικής, υποστήριζαν ότι η θέση του ήταν στην Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης και όχι στην Metro-Goldwyn-Mayer.
Στο περιοδικό “Opera News” o Eric Myers χαρακτηρίζει τη φωνή του ως “πλούσια, ώριμη, αλάνθαστη. Μια φωνή που αναμειγνύει την ιταλική φλόγα με την αμερικάνικη σπιρτάδα”. Ο Lanza ήταν Ιταλο-αμερικάνος πρώτης γενιάς και πέτυχε να προωθήσει τα στοιχεία του παλιού κόσμου με την ενθουσιώδη αισιοδοξία του νέου. “Υπάρχει μια χαρά στη φωνή του, υποστηρίζει ο Myers, που ακτινοβολεί αγνή αγάπη για το τραγούδι, με μια καρδιά ολάνοιχτη στο ακροατήριο”.
Όταν ο Arturo Toscanini αποκάλεσε τον Lanza “σπουδαιότερη φυσική φωνή του 20ου αιώνα”, δεν ήταν ο μόνος που πίστευε στον Ιταλο-Αμερικανο τενόρο. Σαράντα χρόνια μετά το θάνατο του, το καλοκαίρι του 1999, στο Grant Park του Σικάγο 12.000 θαυμαστές συγκεντρώθηκαν για ια γιορτή στην μνήμη του. Και όλα αυτά για έναν άνθρωπο που τραγούδησε μόνο σε τρεις όπερες σε ολόκληρη την ζωή του.
Στους θαυμαστές του Mario Lanza περιλαμβάνονται οι Sinatra, Presley, Schipa, Kousevitsky, Tebaldi, Tucker, Kirsten, Albanese.
Ο ίδιος είχε δηλώσει “Τραγουδώ από την καρδιά…ερμηνεύω τα λόγια του τραγουδιού και πραγματικά τα νιώθω, από την κορυφή του κεφαλιου μου ως τις άκρες των ποδιών μου…Τραγουδώ σα να εξαρτάται η ζωή μου από αυτό και αν ποτέ σταματήσω να το κάνω αυτό τότε θα σταματήσω να ζω”.
Αφού για ένα διάστημα υπηρέτησε τη θητεία του, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μαζί με τους George London-Frances Yeend συγκρότησαν το Bel Canto Trio.
Όταν ο διευθυντής των στούντιο της MGM Louis B. Mayer άκουσε τον Lanza να τραγουδά στο Hollywood Bowl, του έκλεισε επτάχρονο συμβόλαιο με την εταιρία του.
Εκτός από δύο εμφανίσεις στην “Madama Butterfly” στη Νέα Ορλεάνη, ο κόσμος της όπερας δεν θα τον χειροκροτούσε ξανά. Τον ανακάλυψαν, όμως, εκατομμύρια φίλοι του κινηματογράφου. Οι ταινίες και οι δίσκοι του τον καθιέρωσαν ως ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια της δεκαετίας του ’50.
Ο ξαφνικός θάνατος του στη Ρώμη, στις 7 Οκτωβρίου 1959, ήταν σοκ για τους θαυμαστές του. Ο θάνατος του, σε ηλικία 38 χρονών, αποδόθηκε σε καρδιακή προσβολή, αλλά υπάρχει μια άλλη θεωρία σύμφωνα με την οποία ήταν θύμα του γκάνγκστερ Lucky Luciano, διότι ο τενόρος αρνήθηκε να συνεργαστεί μαζί του.
Έως και σήμερα παραμένει ο μοναδικός οπερατικός τενόρος στην ιστορία που έγινε σουπερσταρ του Χόλλυγουντ. Το 1951 το περιοδικό “Time” υπογράμμιζε την επιτυχία του λέγοντας ότι τον λατρεύουν οι έφηβοι, οι νοικοκυρές και οι λάτρεις του τραγουδιού. Παρ’ όλα αυτά οι φίλοι της κλασικής μουσικής, υποστήριζαν ότι η θέση του ήταν στην Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης και όχι στην Metro-Goldwyn-Mayer.
Στο περιοδικό “Opera News” o Eric Myers χαρακτηρίζει τη φωνή του ως “πλούσια, ώριμη, αλάνθαστη. Μια φωνή που αναμειγνύει την ιταλική φλόγα με την αμερικάνικη σπιρτάδα”. Ο Lanza ήταν Ιταλο-αμερικάνος πρώτης γενιάς και πέτυχε να προωθήσει τα στοιχεία του παλιού κόσμου με την ενθουσιώδη αισιοδοξία του νέου. “Υπάρχει μια χαρά στη φωνή του, υποστηρίζει ο Myers, που ακτινοβολεί αγνή αγάπη για το τραγούδι, με μια καρδιά ολάνοιχτη στο ακροατήριο”.
Όταν ο Arturo Toscanini αποκάλεσε τον Lanza “σπουδαιότερη φυσική φωνή του 20ου αιώνα”, δεν ήταν ο μόνος που πίστευε στον Ιταλο-Αμερικανο τενόρο. Σαράντα χρόνια μετά το θάνατο του, το καλοκαίρι του 1999, στο Grant Park του Σικάγο 12.000 θαυμαστές συγκεντρώθηκαν για ια γιορτή στην μνήμη του. Και όλα αυτά για έναν άνθρωπο που τραγούδησε μόνο σε τρεις όπερες σε ολόκληρη την ζωή του.
Στους θαυμαστές του Mario Lanza περιλαμβάνονται οι Sinatra, Presley, Schipa, Kousevitsky, Tebaldi, Tucker, Kirsten, Albanese.
Ο ίδιος είχε δηλώσει “Τραγουδώ από την καρδιά…ερμηνεύω τα λόγια του τραγουδιού και πραγματικά τα νιώθω, από την κορυφή του κεφαλιου μου ως τις άκρες των ποδιών μου…Τραγουδώ σα να εξαρτάται η ζωή μου από αυτό και αν ποτέ σταματήσω να το κάνω αυτό τότε θα σταματήσω να ζω”.
Οι επιτυχίες του Mario Lanza στις ΗΠΑ
1. BE MY LOVE
w Sammy Cahn m Nicholas Brodszky (1949) RCA Victor 78-1561
Η πρώτη δισκογραφική επιτυχία του Mario Lanza, το “Be my love”, έγινε και ο πρώτος δίσκος του που πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα – για την ακρίβεια ξεπέρασε τα δύο εκατομμύρια. Οι Cahn-Brodszky το έγραψαν για την ταινία του 1950 “The toast of New Orleans” (“Τα αηδόνια κάνουν σερενάτα”) όπου πρωταγωνιστούσαν οι Mario Lanza, Kathryn Grayson, David Niven, J. Carrol Naish και σ’ έναν μικρό ρόλο η Rita Moreno. Στο φιλμ ο Lanza το τραγουδά μαζί με την Grayson, ενώ τους παρακολουθεί με φθόνο ο Niven. Όταν το 1959 το κυκλοφόρησε σε δίσκο η RCA Victor, με την ετικέτα των εκδόσεων κλασικής μουσικής Red Seal, έγινε Νο 1 στις ΗΠΑ, για μια εβδομάδα, ενώ για 34 εβδομάδες ήταν ανάμεσα στον κατάλογο με τις μεγαλύτερες επιτυχίες. Λίγο καιρό αργότερα κρίνεται υποψήφιο για βραβείο Όσκαρ και γίνεται το μουσικό θέμα του ραδιοφωνικού προγράμματος “The Mario Lanza Show for Coca Cola” που φιλοξενούσε το δίκτυο CBS.
To 1951 άλλες δύο εκτελέσεις έκαναν την εμφάνισή τους σε δίσκο, από την ορχήστρα Ray Anthony και από τον βαρύτονο Billy Eckstine, με πολύ μικρότερη απήχηση. Στα χρόνια που ακολούθησαν τη σύνθεση ηχογράφησαν, μεταξύ άλλων, οι Guy Lombardo, Keely Smith, Bobby Vinton, Connie Francis, Gloria Lynne, Jerry Vale, Andy Williams, Placido Domingo.
To 1952 στην ταινία “Because you’re mine” (“Μπελλα Γρανάδα”) όπου επίσης πρωταγωνιστεί ο Mario Lanza, το ερμηνεύει από το τηλέφωνο η Doretta Morrow, ενώ στο φιλμ του 1964 “Looking for love” το αποδίδει η Connie Francis.
Στην ηχογράφηση του Lanza τον συνοδεύουν η ορχήστρα Ray Sinatra και οι φωνές του Jeff Alexander Choir.
w Sammy Cahn m Nicholas Brodszky (1949) RCA Victor 78-1561
Η πρώτη δισκογραφική επιτυχία του Mario Lanza, το “Be my love”, έγινε και ο πρώτος δίσκος του που πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα – για την ακρίβεια ξεπέρασε τα δύο εκατομμύρια. Οι Cahn-Brodszky το έγραψαν για την ταινία του 1950 “The toast of New Orleans” (“Τα αηδόνια κάνουν σερενάτα”) όπου πρωταγωνιστούσαν οι Mario Lanza, Kathryn Grayson, David Niven, J. Carrol Naish και σ’ έναν μικρό ρόλο η Rita Moreno. Στο φιλμ ο Lanza το τραγουδά μαζί με την Grayson, ενώ τους παρακολουθεί με φθόνο ο Niven. Όταν το 1959 το κυκλοφόρησε σε δίσκο η RCA Victor, με την ετικέτα των εκδόσεων κλασικής μουσικής Red Seal, έγινε Νο 1 στις ΗΠΑ, για μια εβδομάδα, ενώ για 34 εβδομάδες ήταν ανάμεσα στον κατάλογο με τις μεγαλύτερες επιτυχίες. Λίγο καιρό αργότερα κρίνεται υποψήφιο για βραβείο Όσκαρ και γίνεται το μουσικό θέμα του ραδιοφωνικού προγράμματος “The Mario Lanza Show for Coca Cola” που φιλοξενούσε το δίκτυο CBS.
To 1951 άλλες δύο εκτελέσεις έκαναν την εμφάνισή τους σε δίσκο, από την ορχήστρα Ray Anthony και από τον βαρύτονο Billy Eckstine, με πολύ μικρότερη απήχηση. Στα χρόνια που ακολούθησαν τη σύνθεση ηχογράφησαν, μεταξύ άλλων, οι Guy Lombardo, Keely Smith, Bobby Vinton, Connie Francis, Gloria Lynne, Jerry Vale, Andy Williams, Placido Domingo.
To 1952 στην ταινία “Because you’re mine” (“Μπελλα Γρανάδα”) όπου επίσης πρωταγωνιστεί ο Mario Lanza, το ερμηνεύει από το τηλέφωνο η Doretta Morrow, ενώ στο φιλμ του 1964 “Looking for love” το αποδίδει η Connie Francis.
Στην ηχογράφηση του Lanza τον συνοδεύουν η ορχήστρα Ray Sinatra και οι φωνές του Jeff Alexander Choir.
2. VESTI LA GIUBBA
wm Ruggero Leoncavallo (1892) RCA Victor 3228
Ο Ιταλός συνθέτης Ruggero Leoncavallo (1858-1919) έπαιζε πιάνο σε εστιατόρια ως την ημέρα που έγινε επιτυχία η δημιουργία του “I pagliacci” (1892), που τον έκανε αθάνατο, αν και τα μεταγενέστερα έργα του (όπερες, οπερέτες, μπαλέτα κλπ) δεν είχαν την ίδια απήχηση. Το “Vesti la giubba” είναι η άρια του τενόρου Canio στην πρώτη πράξη των “Παλιάτσων”, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να υποδύεται τον γελωτοποιό, ενώ η καρδιά του είναι ραγισμένη. Η δίπρακτη όπερα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Μιλάνο στις 21 Μαίου 1892.
Πρώτος ηχογράφησε και έκανε επιτυχία σε δίσκους την άρια ο Enrico Caruso – το 1904 (είναι ο πρώτος δίσκος που πουλάει περισσότερο από ένα εκατομμύριο αντίτυπα) και σε νέα εκτέλεση το 1907. Ο Mario Lanza, υποδυόμενος τον Caruso στην ταινία “The Great Caruso” (“Ο μέγας Καρούζο”) το 1951, ερμηνεύει σε μια σκηνή τη σύνθεση. Σε δίσκους την ηχογραφεί την ίδια χρονιά, με διευθυντή ορχήστρας τον Constantine Callinicos και την κάνει επιτυχία.
Οι δύο πιο γνωστές κινηματογραφικές εκδόσεις της όπερας “Pagliacci” είναι η βρετανική παραγωγή του 1936 (“A clown must laugh”) και η ιταλική του 1948. Στην πρώτη, σε σκηνοθεσία Karl Grune, πρωταγωνιστούν οι Richard Tauber, Steffi Duna, Diana Napier, Arthur Margetson, Esmond Knight, Jerry Verno. Στη δεύτερη, σε σκηνοθεσία Mario Costa, πρωταγωνιστούν οι Tito Gobbi, Afro Poli (τραγουδά ο Galliano Masini), Gina Lollobrigida (τραγουδά η Onella Fineschi), Filippo Morucci (τραγουδά ο Gino Simimberghi)
wm Ruggero Leoncavallo (1892) RCA Victor 3228
Ο Ιταλός συνθέτης Ruggero Leoncavallo (1858-1919) έπαιζε πιάνο σε εστιατόρια ως την ημέρα που έγινε επιτυχία η δημιουργία του “I pagliacci” (1892), που τον έκανε αθάνατο, αν και τα μεταγενέστερα έργα του (όπερες, οπερέτες, μπαλέτα κλπ) δεν είχαν την ίδια απήχηση. Το “Vesti la giubba” είναι η άρια του τενόρου Canio στην πρώτη πράξη των “Παλιάτσων”, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να υποδύεται τον γελωτοποιό, ενώ η καρδιά του είναι ραγισμένη. Η δίπρακτη όπερα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Μιλάνο στις 21 Μαίου 1892.
Πρώτος ηχογράφησε και έκανε επιτυχία σε δίσκους την άρια ο Enrico Caruso – το 1904 (είναι ο πρώτος δίσκος που πουλάει περισσότερο από ένα εκατομμύριο αντίτυπα) και σε νέα εκτέλεση το 1907. Ο Mario Lanza, υποδυόμενος τον Caruso στην ταινία “The Great Caruso” (“Ο μέγας Καρούζο”) το 1951, ερμηνεύει σε μια σκηνή τη σύνθεση. Σε δίσκους την ηχογραφεί την ίδια χρονιά, με διευθυντή ορχήστρας τον Constantine Callinicos και την κάνει επιτυχία.
Οι δύο πιο γνωστές κινηματογραφικές εκδόσεις της όπερας “Pagliacci” είναι η βρετανική παραγωγή του 1936 (“A clown must laugh”) και η ιταλική του 1948. Στην πρώτη, σε σκηνοθεσία Karl Grune, πρωταγωνιστούν οι Richard Tauber, Steffi Duna, Diana Napier, Arthur Margetson, Esmond Knight, Jerry Verno. Στη δεύτερη, σε σκηνοθεσία Mario Costa, πρωταγωνιστούν οι Tito Gobbi, Afro Poli (τραγουδά ο Galliano Masini), Gina Lollobrigida (τραγουδά η Onella Fineschi), Filippo Morucci (τραγουδά ο Gino Simimberghi)
3. THE LOVELIEST NIGHT OF THE YEAR
w Paul Francis Webster m Irving Aaronson (1888) RCA Victor 3300
Ο φερόμενος ως συνθέτης Aaronson (1895-1963) είχε δική του ορχήστρα με πέντε δισκογραφικές επιτυχίες από το 1927-34. Από το 1929 έως το 1933 από την μπάντα του πέρασαν μουσικοί όπως ο Artie Shaw, ο Tony Pastor και ο Gene Krupa. Αργότερα έγινε μουσικός επιθεωρητής των ταινιών της MGM. Στο “The loveliest night of the year” o Aaronson διασκευάζει το βαλς του Μεξικανού Juventino P. Rosas (1868-94) “Over the waves” (1888), γνωστό ως “Sobre las olas” με το οποίο επενδύει μια σκηνή όπου χορεύει βαλς με τον Mario Lanza - και του το τραγουδά - η Ann Blyth. Σε δίσκους το έκανε επιτυχία ο ίδιος ο Lanza (1951), πουλώντας μάλιστα από ένα εκατομμύριο αντίτυπα. Τη σύνθεση ηχογράφησαν, επίσης, οι Connie Francis, Al Martino, Helen O’ Connell, Ethel Smith, κα.
Σε περισσότερες από 70 ταινίες του Χόλλυγουντ είναι απλωμένες οι στιχουργικές δημιουργίες του Paul Francis Webster (1907-84). Μερικά από τα πιο γνωστά τραγούδια με δικούς του στίχους είναι τα: “Love is a many splendored thing” (1955 – βραβείο Όσκαρ), “Friendly persuasion” (1956), “A very precious love” (1958), “Somewhere my love” (1956), “A time for love” (1968).
Την ορχήστρα που συνοδεύει τον Lanza στο “The loveliest night of the year” διευθύνει ο Constantine Callinicos.
w Paul Francis Webster m Irving Aaronson (1888) RCA Victor 3300
Ο φερόμενος ως συνθέτης Aaronson (1895-1963) είχε δική του ορχήστρα με πέντε δισκογραφικές επιτυχίες από το 1927-34. Από το 1929 έως το 1933 από την μπάντα του πέρασαν μουσικοί όπως ο Artie Shaw, ο Tony Pastor και ο Gene Krupa. Αργότερα έγινε μουσικός επιθεωρητής των ταινιών της MGM. Στο “The loveliest night of the year” o Aaronson διασκευάζει το βαλς του Μεξικανού Juventino P. Rosas (1868-94) “Over the waves” (1888), γνωστό ως “Sobre las olas” με το οποίο επενδύει μια σκηνή όπου χορεύει βαλς με τον Mario Lanza - και του το τραγουδά - η Ann Blyth. Σε δίσκους το έκανε επιτυχία ο ίδιος ο Lanza (1951), πουλώντας μάλιστα από ένα εκατομμύριο αντίτυπα. Τη σύνθεση ηχογράφησαν, επίσης, οι Connie Francis, Al Martino, Helen O’ Connell, Ethel Smith, κα.
Σε περισσότερες από 70 ταινίες του Χόλλυγουντ είναι απλωμένες οι στιχουργικές δημιουργίες του Paul Francis Webster (1907-84). Μερικά από τα πιο γνωστά τραγούδια με δικούς του στίχους είναι τα: “Love is a many splendored thing” (1955 – βραβείο Όσκαρ), “Friendly persuasion” (1956), “A very precious love” (1958), “Somewhere my love” (1956), “A time for love” (1968).
Την ορχήστρα που συνοδεύει τον Lanza στο “The loveliest night of the year” διευθύνει ο Constantine Callinicos.
4. BECAUSE
w Edward Teschemacher m Guy d’ Hardelot (1902) RCA Victor 3207
H Helen Guy, που γεννήθηκε στο Hardelot της Βουλώνης το 1858 και πέθανε στο Λονδίνο το 1936, όταν παντρεύτηκε έγινε κα W. I. Rhodes κι όταν άρχισε να γράφει τραγούδια χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο Guy d’ Hardelot. Δημιουργίες της ερμήνευσαν οι Nellie Melba, Emma Calve, Pol Henri Plancon, Victor Maurel, κα. Σπούδασε στο Ωδείο των Παρισίων. Περιόδευσε στις ΗΠΑ με τη Γαλλίδα υψίφωνο E. Calve (1858-1942) το 1896. Μετά το γάμο της εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο.
Ο στιχουργός Edward Teschemacher (1876-1940) έγραψε, μεταξύ άλλων, τους στίχους της “Mattinata”, που συνέθεσε το 1904 ο Ruggiero Leoncavallo. Στην ηχογράφηση του Mario Lanza την ορχήστρα διευθύνει ο Constantine Callinicos.
To “Because” έγινε για πρώτη φορά επιτυχία σε δίσκους από τον Αμερικανό τενόρο Evan Williams (1910) και στη συνέχεια από τους Enrico Caruso (1913), Perry Como (1948) και Mario Lanza (1951). Επίσης, το έκαναν επιτυχία με τίτλο “One love, one heart” οι Four Coins (1959). Η σύνθεση ηχογραφήθηκε, ακόμα, από τους John McCormack, Nelson Eddy, Lauritz Melchior, Rise Stevens, Helen Traubel, Deanna Durbin, κα. Άρια ιδανική για κοντσέρτα κυκλοφόρησε συνολικά σε περισσότερες από πενήντα εκτελέσεις.
Στις ταινίες του 1939 “Three smart girls grow up” (“Τα τρία κορίτσια μεγαλώνουν”) ερμηνεύτηκε από την Deanna Durbin, του 1945 “Thrill of a romance” (“Η βασίλισσα των κυμάτων”) από άγνωστο τραγουδιστή, του 1951 “The Great Caruso” (“Ο Μέγας Καρούζο”) από τον Mario Lanza, του 1953 “The stars are singing” (“Σερενάτα στ’ άστρα”) από τον Lauritz Melchior.
w Edward Teschemacher m Guy d’ Hardelot (1902) RCA Victor 3207
H Helen Guy, που γεννήθηκε στο Hardelot της Βουλώνης το 1858 και πέθανε στο Λονδίνο το 1936, όταν παντρεύτηκε έγινε κα W. I. Rhodes κι όταν άρχισε να γράφει τραγούδια χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο Guy d’ Hardelot. Δημιουργίες της ερμήνευσαν οι Nellie Melba, Emma Calve, Pol Henri Plancon, Victor Maurel, κα. Σπούδασε στο Ωδείο των Παρισίων. Περιόδευσε στις ΗΠΑ με τη Γαλλίδα υψίφωνο E. Calve (1858-1942) το 1896. Μετά το γάμο της εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο.
Ο στιχουργός Edward Teschemacher (1876-1940) έγραψε, μεταξύ άλλων, τους στίχους της “Mattinata”, που συνέθεσε το 1904 ο Ruggiero Leoncavallo. Στην ηχογράφηση του Mario Lanza την ορχήστρα διευθύνει ο Constantine Callinicos.
To “Because” έγινε για πρώτη φορά επιτυχία σε δίσκους από τον Αμερικανό τενόρο Evan Williams (1910) και στη συνέχεια από τους Enrico Caruso (1913), Perry Como (1948) και Mario Lanza (1951). Επίσης, το έκαναν επιτυχία με τίτλο “One love, one heart” οι Four Coins (1959). Η σύνθεση ηχογραφήθηκε, ακόμα, από τους John McCormack, Nelson Eddy, Lauritz Melchior, Rise Stevens, Helen Traubel, Deanna Durbin, κα. Άρια ιδανική για κοντσέρτα κυκλοφόρησε συνολικά σε περισσότερες από πενήντα εκτελέσεις.
Στις ταινίες του 1939 “Three smart girls grow up” (“Τα τρία κορίτσια μεγαλώνουν”) ερμηνεύτηκε από την Deanna Durbin, του 1945 “Thrill of a romance” (“Η βασίλισσα των κυμάτων”) από άγνωστο τραγουδιστή, του 1951 “The Great Caruso” (“Ο Μέγας Καρούζο”) από τον Mario Lanza, του 1953 “The stars are singing” (“Σερενάτα στ’ άστρα”) από τον Lauritz Melchior.
5. BECAUSE YOU’ RE MINE
w Sammy Cahn m Nicholas Brodsky (1951) RCA Victor 3914
Το 1949 οι Cahn – Brodsky έδωσαν στον Mario Lanza την πρώτη επιτυχία του. Το “Because you’re mine” του 1951 ήταν μια νέα προσπάθεια, στο ίδιο ρομαντικό κλίμα, που απέδωσε. Πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα (1952) κι ακόμα έγινε επιτυχία από τον Nat “King” Cole (1952). Ακολούθησαν κι άλλες ηχογραφήσεις από τραγουδιστές όπως οι Al Martino, Jerry Vale, Jimmy Roselli, Placido Domingo.
Το “Because you’re mine” προέρχεται απ’ την ομώνυμη ταινία του 1952 (στα ελληνικά τιτλοφορήθηκε “Μπέλλα Γρανάδα”), όπου πρωταγωνιστούν oι Mario Lanza, James Whitmore, Doretta Morrow, Dean Miller, Paula Corday, Jeff Donnell, Bobby Van, κα. Στο φιλμ το “Because you’re mine” ερμηνεύεται, βέβαια, από τον Lanza, ο οποίος στην ηχογράφηση του δίσκου συνοδεύεται από την Jeff Alexander Choir και ορχήστρα που διευθύνει ο Constantine Callinicos. Το τραγούδι ήταν υποψήφιο για Όσκαρ, το οποίο απέσπασε, τελικά, το “High noon” από την ομώνυμη ταινία (“Το τραίνο θα σφυρίξει τρεις φορές”).
O Sammy Cahn ήταν 26 φορές υποψήφιος για Όσκαρ, ο Nicholas Brodsky πέντε φορές και μαζί δύο φορές για τα “Wonder why” (1951) και “I’ll never stop loving you” (1955).
Ο πρώτος κέρδισε Όσκαρ το 1954 για το “Three coins in the fountain” από την ομώνυμη ταινία (“Πιστεύουμε στον έρωτα”), το 1957 για το “All the way” από το “The joker is wild” (“Χαρτοπαίκτης τραγουδιστής”), το 1959 για το “High hopes” από το “A hole in the head” (“Μια τρύπα στο κεφάλι”), το 1963 για το “Call me irresponsible” από το “Papa’s delicate condition” (“Όταν ο μπαμπάς διασκεδάζει”).
w Sammy Cahn m Nicholas Brodsky (1951) RCA Victor 3914
Το 1949 οι Cahn – Brodsky έδωσαν στον Mario Lanza την πρώτη επιτυχία του. Το “Because you’re mine” του 1951 ήταν μια νέα προσπάθεια, στο ίδιο ρομαντικό κλίμα, που απέδωσε. Πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα (1952) κι ακόμα έγινε επιτυχία από τον Nat “King” Cole (1952). Ακολούθησαν κι άλλες ηχογραφήσεις από τραγουδιστές όπως οι Al Martino, Jerry Vale, Jimmy Roselli, Placido Domingo.
Το “Because you’re mine” προέρχεται απ’ την ομώνυμη ταινία του 1952 (στα ελληνικά τιτλοφορήθηκε “Μπέλλα Γρανάδα”), όπου πρωταγωνιστούν oι Mario Lanza, James Whitmore, Doretta Morrow, Dean Miller, Paula Corday, Jeff Donnell, Bobby Van, κα. Στο φιλμ το “Because you’re mine” ερμηνεύεται, βέβαια, από τον Lanza, ο οποίος στην ηχογράφηση του δίσκου συνοδεύεται από την Jeff Alexander Choir και ορχήστρα που διευθύνει ο Constantine Callinicos. Το τραγούδι ήταν υποψήφιο για Όσκαρ, το οποίο απέσπασε, τελικά, το “High noon” από την ομώνυμη ταινία (“Το τραίνο θα σφυρίξει τρεις φορές”).
O Sammy Cahn ήταν 26 φορές υποψήφιος για Όσκαρ, ο Nicholas Brodsky πέντε φορές και μαζί δύο φορές για τα “Wonder why” (1951) και “I’ll never stop loving you” (1955).
Ο πρώτος κέρδισε Όσκαρ το 1954 για το “Three coins in the fountain” από την ομώνυμη ταινία (“Πιστεύουμε στον έρωτα”), το 1957 για το “All the way” από το “The joker is wild” (“Χαρτοπαίκτης τραγουδιστής”), το 1959 για το “High hopes” από το “A hole in the head” (“Μια τρύπα στο κεφάλι”), το 1963 για το “Call me irresponsible” από το “Papa’s delicate condition” (“Όταν ο μπαμπάς διασκεδάζει”).
6. SONG OF INDIA
w Johnny Mercer m Nikolay Rimsky-Korsakov (1897) RCA Victor 4209
“Sadko” ήταν η επωνυμία μιας “συμφωνικής εικόνας” για ορχήστρα που συνέθεσε ο Ρώσος Nikolay Rimsky – Korsakov (1844-1908) το 1861 και αναθεώρησε το 1869 και το 1891. Το 1894-96 αναπτύσσοντας το έργο του ο συνθέτης έγραψε μια όπερα με το ίδιο τίτλο, που εκτείνεται σε επτά σκηνές. Το λιμπρέτο ήταν δικό του και του V. I. Belsky. Το 1898 δίνεται η πρεμιέρα της όπερας στη Μόσχα, το 1930 στην Metropolitan της Νέας Υόρκης και το 1931 στο Λονδίνο.
Απ’ αυτήν την όπερα προέρχεται το “Chanson Indoue” ή “Song of India” που έκαναν επιτυχία σε δίσκους οι Paul Whiteman (1921), Tommy Dorsey (1937-και σε επανέκδοση-1943), Glen Gray (1938) και Mario Lanza (1953). O Lanza είχε τη μοναδική φωνητική εκτέλεση, σε στίχους και διασκευή του Johnny Mercer , με διευθυντή ορχήστρας τον Constantine Callinicos και χορωδία.
Η σύνθεση ηχογραφήθηκε επίσης, από τους Andre Costelanetz, Three Suns, Enoch Light, Percy Faith, Les & Larry Elgart, Clark Sisters, Boston Pops Orchestra, κα.
Ακούγεται στις ταινίες: “Romance in the dark” (1938-“Νυκτερινό ρομάντσο”), “Las Vegas nights” (1941) από την ορχήστρα Tommy Dorsey, “Song of Scheherazade” (1947-“Σεχραζάτ”) από τον Charles Kullman (κόπηκε από την αρχική κόπια), “The Gene Krupa story” (1959-“Γεννήθηκε ένα αστέρι”)
w Johnny Mercer m Nikolay Rimsky-Korsakov (1897) RCA Victor 4209
“Sadko” ήταν η επωνυμία μιας “συμφωνικής εικόνας” για ορχήστρα που συνέθεσε ο Ρώσος Nikolay Rimsky – Korsakov (1844-1908) το 1861 και αναθεώρησε το 1869 και το 1891. Το 1894-96 αναπτύσσοντας το έργο του ο συνθέτης έγραψε μια όπερα με το ίδιο τίτλο, που εκτείνεται σε επτά σκηνές. Το λιμπρέτο ήταν δικό του και του V. I. Belsky. Το 1898 δίνεται η πρεμιέρα της όπερας στη Μόσχα, το 1930 στην Metropolitan της Νέας Υόρκης και το 1931 στο Λονδίνο.
Απ’ αυτήν την όπερα προέρχεται το “Chanson Indoue” ή “Song of India” που έκαναν επιτυχία σε δίσκους οι Paul Whiteman (1921), Tommy Dorsey (1937-και σε επανέκδοση-1943), Glen Gray (1938) και Mario Lanza (1953). O Lanza είχε τη μοναδική φωνητική εκτέλεση, σε στίχους και διασκευή του Johnny Mercer , με διευθυντή ορχήστρας τον Constantine Callinicos και χορωδία.
Η σύνθεση ηχογραφήθηκε επίσης, από τους Andre Costelanetz, Three Suns, Enoch Light, Percy Faith, Les & Larry Elgart, Clark Sisters, Boston Pops Orchestra, κα.
Ακούγεται στις ταινίες: “Romance in the dark” (1938-“Νυκτερινό ρομάντσο”), “Las Vegas nights” (1941) από την ορχήστρα Tommy Dorsey, “Song of Scheherazade” (1947-“Σεχραζάτ”) από τον Charles Kullman (κόπηκε από την αρχική κόπια), “The Gene Krupa story” (1959-“Γεννήθηκε ένα αστέρι”)
7. DRINK, DRINK, DRINK
w Dorothy Donnelly m Sigmund Romberg (1924) RCA Victor 4220
Για την οπερέτα “The student prince in Heidelberg” (1924) έγραψαν η Dorothy Donnelly και ο Sigmund Romberg το “Drinking song” ή “Drink, drink, drink”.
Η Donnelly έγραψε τα κείμενα βασισμένη στο θεατρικό έργο “Old Heidelberg” του Rudolf Bleichman που κι αυτός με τη σειρά του διασκεύασε το γερμανικό θεατρικό έργο “Alt heidelberg”, που ο Wilhelm Meyer-Forster ανέπτυξε με βάση τη δική ιστορία “Karl Heinrich”. Η πρεμιέρα δόθηκε στη Νέα Υόρκη το 1924, ενώ στο Λονδίνο μεταφέρθηκε δύο χρόνια αργότερα. Στον κινηματογράφο παίχτηκε με πρωταγωνιστές τους Ramon Novarro και Norma Shearer (1927) και με τους Edmund Purdom (ντουμπλαρισμένο φωνητικά από τον Mario Lanza) και την Ann Blyth (1954).
To “Drink, drink, drink” που είναι ένα τραγούδι οινοποσίας, ερμηνεύτηκε και στη Νέα Υόρκη και στο Λονδίνο από τον Raymond Marlowe. Είναι γραμμένο στην παράδοση των τραγουδιών οινοποσίας “brindisi” (στα ιταλικά “πρόποση”) που κοσμούν όπερες όπως “Lucrezia Borgia” του Donizetti, “Macbeth”, “Traviata” και “Otello” του Verdi, “Cavalleria rusticana” του Mascagni.
O Mario Lanza ήταν ο μόνος που έκανε επιτυχία τη σύνθεση (1954), παράλληλα με την προβολή της ταινίας “The student prince” (“Ο πρίγκηψ φοιτητής”) όπου χρησιμοποιήθηκε η φωνή του. Το τραγούδι κυκλοφόρησε τότε με τον Lanza σε δίσκο 45 στροφών (την ορχήστρα διευθύνει ο C. Callinikos), αλλά περιλήφθηκε και στο άλμπουμ “The student prince and other great musical comedies” που κέρδισε χρυσό δίσκο το 1960 και έως το 1961 είχε πουλήσει πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα, ενώ παρέμεινε για 36 εβδομάδες στο Νο 1 των ΗΠΑ.
Η ζωή του S. Romberg έγινε ταινία με τίτλο “Deep in my heart” (“Βαθιά μεσ’ στην καρδιά μου”-1954) και τον Jose Ferrer στο ρόλο του συνθέτη.
w Dorothy Donnelly m Sigmund Romberg (1924) RCA Victor 4220
Για την οπερέτα “The student prince in Heidelberg” (1924) έγραψαν η Dorothy Donnelly και ο Sigmund Romberg το “Drinking song” ή “Drink, drink, drink”.
Η Donnelly έγραψε τα κείμενα βασισμένη στο θεατρικό έργο “Old Heidelberg” του Rudolf Bleichman που κι αυτός με τη σειρά του διασκεύασε το γερμανικό θεατρικό έργο “Alt heidelberg”, που ο Wilhelm Meyer-Forster ανέπτυξε με βάση τη δική ιστορία “Karl Heinrich”. Η πρεμιέρα δόθηκε στη Νέα Υόρκη το 1924, ενώ στο Λονδίνο μεταφέρθηκε δύο χρόνια αργότερα. Στον κινηματογράφο παίχτηκε με πρωταγωνιστές τους Ramon Novarro και Norma Shearer (1927) και με τους Edmund Purdom (ντουμπλαρισμένο φωνητικά από τον Mario Lanza) και την Ann Blyth (1954).
To “Drink, drink, drink” που είναι ένα τραγούδι οινοποσίας, ερμηνεύτηκε και στη Νέα Υόρκη και στο Λονδίνο από τον Raymond Marlowe. Είναι γραμμένο στην παράδοση των τραγουδιών οινοποσίας “brindisi” (στα ιταλικά “πρόποση”) που κοσμούν όπερες όπως “Lucrezia Borgia” του Donizetti, “Macbeth”, “Traviata” και “Otello” του Verdi, “Cavalleria rusticana” του Mascagni.
O Mario Lanza ήταν ο μόνος που έκανε επιτυχία τη σύνθεση (1954), παράλληλα με την προβολή της ταινίας “The student prince” (“Ο πρίγκηψ φοιτητής”) όπου χρησιμοποιήθηκε η φωνή του. Το τραγούδι κυκλοφόρησε τότε με τον Lanza σε δίσκο 45 στροφών (την ορχήστρα διευθύνει ο C. Callinikos), αλλά περιλήφθηκε και στο άλμπουμ “The student prince and other great musical comedies” που κέρδισε χρυσό δίσκο το 1960 και έως το 1961 είχε πουλήσει πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα, ενώ παρέμεινε για 36 εβδομάδες στο Νο 1 των ΗΠΑ.
Η ζωή του S. Romberg έγινε ταινία με τίτλο “Deep in my heart” (“Βαθιά μεσ’ στην καρδιά μου”-1954) και τον Jose Ferrer στο ρόλο του συνθέτη.
8. EARTHBOUND
wm Jack Taylor, Clive Richardson, Bob Musel (1956) RCA Victor 6644
Την ίδια χρονιά που έγραψαν το “Earthbound” οι Taylor-Musel έδωσαν άλλη μια επιτυχία, το “Band of gold”, που ξεχώρισε στις εκτελέσεις των Don Cherry και Kit Carson. To “Earthbound” έγινε επιτυχία σε δύο εκτελέσεις, με τον Sammy Davis Jr. και τον Mario Lanza-και οι δύο το 1956.
Τον Mario Lanza συνοδεύει η ορχήστρα Henri Rene και η Jeff Alexander Choir. Ο Rene, που γεννήθηκε το 1906 στη Νέα Υόρκη, από Γερμανό πατέρα και Γαλλίδα μητέρα, όταν ήταν μικρός και για επτά χρόνια σπούδασε στην Βασιλική Ακαδημία Μουσικής του Βερολίνου. Από το 1936 στις ΗΠΑ αναλαμβάνει διευθυντής διεθνούς ρεπερτορίου της RCA και μετά το 1945 μουσικός διευθυντής της ίδιας εταιρίας. Εργάστηκε ως ενορχηστρωτής και διευθυντής ορχήστρας, συνοδεύοντας τους Perry Como, Maurice Chevalier, Mindy Carson, Dinah Shore, Tony Martin, Howard Keel, Earth Kitt, Gogi Grant, κα. Στο τέλος του 1957 έφυγε από την RCA. Η ορχήστρα του είχε έξι επιτυχίες σε δίσκους, από το 1940-56, με μεγαλύτερη “The happy wanderer”.
To “Earthbound” κυκλοφόρησε το 1956 σε δίσκο 45 στροφών και περιλαμβάνεται μαζί με τα “Arrivederci Roma”, “Come dance with me”, “Do you wonder”, Jezebel/Memories are made of this/Temptation/When the saints go marching in”, “Lolita”, “Love in a home”, “My destiny”, “Never till now”, “Serenade”, “Seven hills of Rome”, “There’s gonna be a party tonight”, “Questa o quella” στο άλμπουμ του 1958 “Seven hills of Rome”.
wm Jack Taylor, Clive Richardson, Bob Musel (1956) RCA Victor 6644
Την ίδια χρονιά που έγραψαν το “Earthbound” οι Taylor-Musel έδωσαν άλλη μια επιτυχία, το “Band of gold”, που ξεχώρισε στις εκτελέσεις των Don Cherry και Kit Carson. To “Earthbound” έγινε επιτυχία σε δύο εκτελέσεις, με τον Sammy Davis Jr. και τον Mario Lanza-και οι δύο το 1956.
Τον Mario Lanza συνοδεύει η ορχήστρα Henri Rene και η Jeff Alexander Choir. Ο Rene, που γεννήθηκε το 1906 στη Νέα Υόρκη, από Γερμανό πατέρα και Γαλλίδα μητέρα, όταν ήταν μικρός και για επτά χρόνια σπούδασε στην Βασιλική Ακαδημία Μουσικής του Βερολίνου. Από το 1936 στις ΗΠΑ αναλαμβάνει διευθυντής διεθνούς ρεπερτορίου της RCA και μετά το 1945 μουσικός διευθυντής της ίδιας εταιρίας. Εργάστηκε ως ενορχηστρωτής και διευθυντής ορχήστρας, συνοδεύοντας τους Perry Como, Maurice Chevalier, Mindy Carson, Dinah Shore, Tony Martin, Howard Keel, Earth Kitt, Gogi Grant, κα. Στο τέλος του 1957 έφυγε από την RCA. Η ορχήστρα του είχε έξι επιτυχίες σε δίσκους, από το 1940-56, με μεγαλύτερη “The happy wanderer”.
To “Earthbound” κυκλοφόρησε το 1956 σε δίσκο 45 στροφών και περιλαμβάνεται μαζί με τα “Arrivederci Roma”, “Come dance with me”, “Do you wonder”, Jezebel/Memories are made of this/Temptation/When the saints go marching in”, “Lolita”, “Love in a home”, “My destiny”, “Never till now”, “Serenade”, “Seven hills of Rome”, “There’s gonna be a party tonight”, “Questa o quella” στο άλμπουμ του 1958 “Seven hills of Rome”.
9. ARRIVEDERCI ROMA
wm S. Giovannini, P. Garinei, Renato Rascel (1954) RCA Victor 7164
Δημοφιλέστατος τραγουδιστής και κωμικός στην Ιταλία ο Renato Rascel (ή Ranucci, όπως είναι το πραγματικό του επίθετο) έγραψε και έκανε πρώτος επιτυχία το “Arrivederci Roma” (1954) και αργότερα επανέλαβε την χρυσή συνταγή στην πατρίδα του με τα “Vogliamoci tanto bene” (1957) και “Romantica” (1960). Η σύνθεση του “Arrivederci Roma” φθάνει στις ΗΠΑ το 1955, όπου πρώτοι την παρουσιάζουν οι Three Suns, αλλά γνωρίζει εμπορική επιτυχία από τους Georgia Gibbs (1955), Roger Williams (1958), Mario Lanza (1958). Οι αγγλικοί στίχοι οφείλονται στους Carl Sigman-Jack Fishman. Ακολουθούν ηχογραφήσεις από τους Nat “King” Cole, Lester Lanin, Mantovani, Connie Francis, Arthur Lyman, Dean Martin, Tony Mottola, Sergio Franchi, Jerry Vale, Tommy Garrett, Enoch Light, Johnny Mathis, Perry Como, Lys Assia, Anne Shelton, και στη Γαλλία το 1956 γίνεται “Aure revoir Rome”, και ηχογραφείται από τους Lucienne Delyte, Tino Rossi, Andre Dassary, ενώ στην Ιταλία αρέσει και η εκτέλεση της Nilla Pizzi (1956).
To “Arrivederci Roma” τραγούδησε ο Mario Lanza στην ταινία του 1958 “Seven hills to Rome” (“Οι 7 λόφοι της Ρώμης”) μαζί με την Luisa Di Meo. Την ορχήστρα διευθύνει ο George Stoll. Στην ίδια ταινία ακούγονται “Come dance with me”, “Lolita”, “The seven hills of Rome”, “Italiano calypso”, “Questa o quella” (“Rigoletto”), και το medley “Temptation”, “Jezebel”, “Memories are made of this”, “When the saints go marching in”. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι: Mario Lanza, Peggie Castle, Marisa Allasio, Renato Rascel, Rosella Como.
Η μελωδία ακούγεται, μεταξύ άλλων, στις ταινίες “La dolce vita” (1960) και “Rome adventure” (1962).
wm S. Giovannini, P. Garinei, Renato Rascel (1954) RCA Victor 7164
Δημοφιλέστατος τραγουδιστής και κωμικός στην Ιταλία ο Renato Rascel (ή Ranucci, όπως είναι το πραγματικό του επίθετο) έγραψε και έκανε πρώτος επιτυχία το “Arrivederci Roma” (1954) και αργότερα επανέλαβε την χρυσή συνταγή στην πατρίδα του με τα “Vogliamoci tanto bene” (1957) και “Romantica” (1960). Η σύνθεση του “Arrivederci Roma” φθάνει στις ΗΠΑ το 1955, όπου πρώτοι την παρουσιάζουν οι Three Suns, αλλά γνωρίζει εμπορική επιτυχία από τους Georgia Gibbs (1955), Roger Williams (1958), Mario Lanza (1958). Οι αγγλικοί στίχοι οφείλονται στους Carl Sigman-Jack Fishman. Ακολουθούν ηχογραφήσεις από τους Nat “King” Cole, Lester Lanin, Mantovani, Connie Francis, Arthur Lyman, Dean Martin, Tony Mottola, Sergio Franchi, Jerry Vale, Tommy Garrett, Enoch Light, Johnny Mathis, Perry Como, Lys Assia, Anne Shelton, και στη Γαλλία το 1956 γίνεται “Aure revoir Rome”, και ηχογραφείται από τους Lucienne Delyte, Tino Rossi, Andre Dassary, ενώ στην Ιταλία αρέσει και η εκτέλεση της Nilla Pizzi (1956).
To “Arrivederci Roma” τραγούδησε ο Mario Lanza στην ταινία του 1958 “Seven hills to Rome” (“Οι 7 λόφοι της Ρώμης”) μαζί με την Luisa Di Meo. Την ορχήστρα διευθύνει ο George Stoll. Στην ίδια ταινία ακούγονται “Come dance with me”, “Lolita”, “The seven hills of Rome”, “Italiano calypso”, “Questa o quella” (“Rigoletto”), και το medley “Temptation”, “Jezebel”, “Memories are made of this”, “When the saints go marching in”. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι: Mario Lanza, Peggie Castle, Marisa Allasio, Renato Rascel, Rosella Como.
Η μελωδία ακούγεται, μεταξύ άλλων, στις ταινίες “La dolce vita” (1960) και “Rome adventure” (1962).
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
Οι επιτυχίες του M. Lanza από το 1949-64
45 στροφες
1/51
“Be my love”
21/51
“Vesti la giubba”
3/51
“The loveliest night of the year”
16/51
“Because”
7/52
“Because you’re mine”
20/53
“Song of India”
21/54
“Drink, drink, drink”
53/56
“Earthbound”
97/58
“Arrivederci Roma”
33 στροφες
2/49
“That midnight kiss”
1/51
“The great Caruso”
1/51
“Christmas songs”
1/52
“Because you’re mine”
5/52
“Christmas songs” (επανέκδοση)
1/54
“The student prince”
9/56
“Serenade”
7/58
“Seven hills of Rome”
5/59
“For the first time”
4/59
“Lanza sings Christmas carols”
4/60
“Mario Lanza sings Caruso favorites
67/61
“Lanza sings Christmas carols” (επανέκδοση)
64/62
“I’ll walk with God”
87/64
“The best of Mario Lanza”
Οι επιτυχίες του M. Lanza από το 1949-64
45 στροφες
1/51
“Be my love”
21/51
“Vesti la giubba”
3/51
“The loveliest night of the year”
16/51
“Because”
7/52
“Because you’re mine”
20/53
“Song of India”
21/54
“Drink, drink, drink”
53/56
“Earthbound”
97/58
“Arrivederci Roma”
33 στροφες
2/49
“That midnight kiss”
1/51
“The great Caruso”
1/51
“Christmas songs”
1/52
“Because you’re mine”
5/52
“Christmas songs” (επανέκδοση)
1/54
“The student prince”
9/56
“Serenade”
7/58
“Seven hills of Rome”
5/59
“For the first time”
4/59
“Lanza sings Christmas carols”
4/60
“Mario Lanza sings Caruso favorites
67/61
“Lanza sings Christmas carols” (επανέκδοση)
64/62
“I’ll walk with God”
87/64
“The best of Mario Lanza”
ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ
1949
“That midnight kiss”
“Το φιλί του μεσονυκτίου”
1950
“The toast of New Orleans”
“Τα αηδόνια κάνουν σερενάτα”
1951
“The great Caruso”
“Ο μέγας Caruso”
1952
“Because you’re mine”
“Μπέλλα Γρανάδα”
1954
“The student prince” (ακούγεται μόνο η φωνή του Mario Lanza)
“Πρίγκηψ φοιτητής”
1956
“Serenade”
“Σερενάτα”
1958
“Seven hills of Rome” ή “Arrivederci Roma”
“Οι 7 λόφοι της Ρώμης”
1959
“For the first time” ή “Come prima”
“Πριμαβέρα”
Επίσης:
1944
“Winged victory” (ως μέλος χορωδίας)
1950
“Moments in music” (10λεπτο ασπρόμαυρο φιλμ με 16 διάσημους καλλιτέχνες μεταξύ των οποίων ο M. Lanza, που εμφανίζεται ανώνυμα. Στόχος του φίλμ να συνειδητοποιήσει το κοινό ότι όποιο είδος μουσικής και αν προτιμούν θα το βρουν στον κινηματογράφο)
1974
“That’s entertainment” (στο “Be my love” από την ταινία “The best of New Orleans” που ερμηνεύει με την Κathryn Grayson)
“Μια φορά στο Χόλλυγουντ”
1949
“That midnight kiss”
“Το φιλί του μεσονυκτίου”
1950
“The toast of New Orleans”
“Τα αηδόνια κάνουν σερενάτα”
1951
“The great Caruso”
“Ο μέγας Caruso”
1952
“Because you’re mine”
“Μπέλλα Γρανάδα”
1954
“The student prince” (ακούγεται μόνο η φωνή του Mario Lanza)
“Πρίγκηψ φοιτητής”
1956
“Serenade”
“Σερενάτα”
1958
“Seven hills of Rome” ή “Arrivederci Roma”
“Οι 7 λόφοι της Ρώμης”
1959
“For the first time” ή “Come prima”
“Πριμαβέρα”
Επίσης:
1944
“Winged victory” (ως μέλος χορωδίας)
1950
“Moments in music” (10λεπτο ασπρόμαυρο φιλμ με 16 διάσημους καλλιτέχνες μεταξύ των οποίων ο M. Lanza, που εμφανίζεται ανώνυμα. Στόχος του φίλμ να συνειδητοποιήσει το κοινό ότι όποιο είδος μουσικής και αν προτιμούν θα το βρουν στον κινηματογράφο)
1974
“That’s entertainment” (στο “Be my love” από την ταινία “The best of New Orleans” που ερμηνεύει με την Κathryn Grayson)
“Μια φορά στο Χόλλυγουντ”
No comments:
Post a Comment