Όταν το 1963 γνωρίσαμε εδώ στην Θεσσαλονίκη, χάρη στο Φεστιβάλ Τραγουδιού, τη Νίκη Καμπά, είδαμε μια απλή και χαριτωμένη κοπέλα του διπλανού σπιτιού, που ήταν χαμηλών τόνων, μιλούσε ντροπαλά στους δημοσιογράφους, αλλά όταν έφθανε στο μικρόφωνο ήταν ένας άλλος άνθρωπος με την καθαρή και κρυστάλλινη φωνή της κέρδιζε μικρούς και μεγάλους.
Ήταν αυτή η φωνή που μέσα σε έξη χρόνια κέρδισε εννέα βραβεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Η Ν.Κ ανήκει σε μια μειοψηφία καλλιτεχνών που έμειναν πιστοί στο ελαφρό τραγούδι και δεν το πρόδωσαν. Σε μία εποχή που πολλοί άλλοι εγκατέλειπαν το ελαφρό τραγούδι και για να επιβιώσουν στρεφόταν στο λαϊκό ή Ν.Κ έμεινε ακλόνητη στο είδος του τραγουδιού που πίστευε, την καθιέρωσε και την αντιπροσώπευε, σε ένα είδος που έχει πάντα φανατικούς οπαδούς και η μόδα του μπορεί να υποχωρεί για ένα διάστημα αλλά επιστρέφει πάντα ανανεωμένο, πάντα διεκδικητικό.
Η Ν.Κ γεννήθηκε στην Μυτιλήνη κάποιον Δεκέμβρη ως Νίκη Καμπαδέλλη, αλλα μονολότι έζησε στην Αθήνα νιώθει περισσότερο Σαλονικιά , λόγω του συζύγου της που κατάγεται από την Θεσσαλονίκη.
Ήταν η μητέρα της που της ενέπνευσε την αγάπη για το τραγούδι και της έμαθε να τραγουδά . Είχε ώς πρότυπο φωνές όπως της Ella Fitzgerald, του Charles Aznavour και του Nat King Cole.
Από μαθήτρια στο σχολείο η Ν.Κ είχε πάθος με το τραγούδι, ενώ παράλληλα σπούδαζε κλασικό μπαλέτο , την κέρδισε το τραγούδι όταν ερασιτεχνικά τραγούδησε στον Σταθμό Ενόπλων. Η απήχηση που είχε η παρθενική εμφάνιση της την όπλισε με αρκετό θάρρος ώστε να χτυπήσει την πόρτα του μαέστρου και συνθέτη Μίμη Πλέσσα. «Θέλω να με ακούσετε» του είπε.«Ελπίζω ότι έχω καλή φωνή και κάτι μπορώ να προσφέρω στο τραγούδι».
Ο μαέστρος ξαφνιάστηκε αλλά μίλησε μόνο όταν την άκουσε να ερμηνεύει ένα από τα παλιά τραγούδια του, το «Παραθύρι».
Εντυπωσιασμένος της έδωσε μερικές συμβουλές και την έστειλε σε ειδική σχολή για να καλλιεργήσει την φωνή της. Λίγα χρόνια αργότερα ο Μ. Πλέσσας στο Βελιγράδι ενθουσιασμένος της φώναξε «Μπράβο Νίκη είσαι καταπληκτική» βλέποντας το κοινό να την αποθεώνει.
Ένα χρόνο μετά την επίσκεψη της στον Μίμη Πλέσσα η Ν.Κ δίνει εξετάσεις στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας και περνά με άριστα. Αυτό ήταν το διαβατήριο που χρειαζόταν για να συμμετέχει σε εκπομπές τραγουδώντας με την μεγάλη ορχήστρα του σταθμού.
Δυο μήνες αργότερα ηχογραφούσε τον πρώτο δίσκο της. Ακολούθησαν οι εμφανίσεις σε κοσμικό κέντρο όπου την ακούει ο Μάνος Χατζηδάκης, της προτείνει αμέσως συνεργασία και την παρουσιάζει στο θέατρο «Πάρκ» στην «Μαγική Πόλη».
Ο Χατζηδάκης της εμπιστεύεται ένα τραγούδι που έγραψε ειδικά για αυτήν. Το «Αν θα φύγεις». Επίσης το «Ήρθε βοριάς, ήρθε νοτιάς» που ο συνθέτης έγραψε σε ηλικία 20 χρόνων και ήταν το πρώτο τραγούδι της καριέρας του.
Στο δεύτερο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης το 1963 ο Κώστας Κλαβας συμμετέχει με το «Πέταξε ένα πουλί». Το εμπιστεύεται σε δύο ντουέτα. Τη Νίκη Καμπά με το νεοφερμένο Τέρη Χρυσό και στον Γιαννη Βογιατζη μετη Νινή Ζαχά. Σε δίσκο η Ν.Κ το ηχογράφησε με τον Βογιατζή.
Το «Πέταξε ένα πουλί» κερδίζει το Α Βραβείο και από την μία στιγμή στην άλλη η ΝΚ γίνεται γνωστή και δημοφιλής σε ολόκληρη την Ελλάδα χάρη στην ραδιοφωνική μετάδοση του Φεστιβάλ.
Στο ίδιο φεστιβάλ, το 1963, η ΝΚ κερδίζει και το τρίτο βραβείο ερμηνεύοντας το «Ακου» του Τάκη Παναγόπουλου (εναλλάξ με την Τζένη Βάνου) με ενορχηστρωτή και διευθυντή ορχήστρας τον Αλέκο Γεωργιάδη.
Το 1964 συμμετέχει με δύο τραγούδια στο Φεστιβάλ. Το ένα ήταν «Ο τοίχος» (εναλλάξ με την Δανάη) και διευθυντή ορχήστρας τον Ζάκ Ιακωβίδη. Το δεύτερο ήταν το «Τώρα» (εναλλάξ με την Τζένη Βάνου) σε μουσική Μίμη Πλέσσα και στίχους Κώστα Πρετεντέρη.
Το 1967 τραγουδά στο Φεστιβάλ το «Νιώθω Παράξενα» (εναλλάξ με την Τζένη Βάνου) σε μουσική Ζάκ Ιακωβίδη και στίχους Γιάννη Συλβα.
Τέλος το 1969 ερμηνεύει (εναλλάξ με την Μαίρη Αλεξοπούλου) το «Έχω χτίσει μια φωλιά» σε μουσική Κώστα Πρέντα και στίχους Γ. Σαντοριναίου.
Ο Μάνος Χατζηδάκης κάποια στιγμή ομολογεί στη Ν.Κ «αν θέλεις μπορείς μια μέρα να γίνεις μεγάλη τραγουδίστρια». Κράτησε φυλακτό τα λόγια του που την εμψύχωσαν και την βοήθησαν να ξεπεράσει πολλές δυσκολίες και να τραγουδήσει με επιτυχία και εκτός Ελλάδος.
Πολλές φορές κατέταξαν την φωνή της ανάμεσα σε δύο άλλες σπουδαίες φωνές της εποχής την Νάνα Μούσχουρη και την Τζένη Βάνου. Η Ν.Κ στην πραγματικότητα δεν μοιάζει με καμία. Η φωνή της και η ερμηνεία της έχουν τις δικές τους ευαισθησίες που την κατατάσσουν, αντικειμενικά, σε μία δική της κατηγορία, που σίγουρα θα μελετηθεί από τους μουσικοκριτικούς του μέλλοντος
ΟΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΈΣ ΤΗΣ Ν.Κ ΣΕ ΞΕΝΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ
1964: Βαλκανιάδα Ελαφρού Τραγουδιού.
Πρώτη σε δημοψήφισμα με το «Ξημερώνει» του Μ.Χατζηδάκη και «Έχω μεράκι στην καρδιά» του Μ.Πλέσσα. Στην ίδια αποστολή εκτός από τον μαέστρο συμμετείχαν η Κλειώ Δενάρδου και ο Δημ. Μπαξεβανάκης.
1965:Φεστιβάλ Σοποτ (Πολωνία). Β’ Βραβείο με την σύνθεση του Γ
Κατσαρού «Κάθε λιμάνι και καημός». Και Γ’ Βραβείο ερμηνείας με την πολωνική σύνθεση «Ευριδικες».
1965: Φεστιβάλ Βόρειας Θάλασσας (Οστάνδη). Β΄ Βραβείο
τραγουδιού και ερμηνείας με το «Κάθε λιμάνι και καημός».
1967: Φεστιβάλ Τραγουδιού Αγκριτζέντο (Ιταλία). Α΄ Βραβείο με την
δημιουργία του Κώστα Ξενάκη «Μείνε».
1967: 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Τραγουδιού «Λύρα» (Μπρατισλαβα,
Τσεχοσλοβακία. Ερμήνευσε την «Γειτονιά» του Μ. Πλέσσα.
Ραδιόφωνο Μονάχου- «Τα μεγάλα ταλέντα της Ευρώπης»
Στην Γιουγκοσλαβία οι εφημερίδες έγραψαν ότι είναι «η ελληνίδα Εντιθ Πιάφ».
Στην Ιταλία την περιέγραψαν ως μια « διεθνούς ακτινοβολίας βεντέτα».
Στο Μόναζο την χαρακτήρισαν «καλύτερη μεταπολεμική φωνή».
Στην Ισπανία έσπασε ρεκόρ πωλήσεων η διασκευή του «Μην λες τίποτα» που ερμήνευσε η ίδια στα ισπανικά με τίτλο «No digas nada»
Οι επιτυχίες που ερχόταν η μία μετά την άλλη δεν την στέρησαν από μία ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή, δίπλα στο σύζυγο και τα δυο παιδιά τους. Και ακόμα δεν την απομόνωσαν από μερικές πεζές συνήθειες κάθε καλής νοικοκυράς, όμως πάντα τις έκανε με κέφι, η ίδια ράβει τα ρούχα της, μαγειρεύει και κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού.
«Έμαθα να είμαι προσγειωμένη» δήλωσε στην αρχή της καριέρας της η ΝΚ. Ήταν ένα σύνθημα και τρόπος ζωής που ακολούθησε ως σήμερα η ΝΚ και στην προσωπική της ζωή και στην επαγγελματική της καριέρας. Νοσταλγεί την εποχή των φεστιβάλ, αλλά νιώθει ότι οι επιτυχίες γενναιόδωρα μπόλιασαν την πορεία της και η αγάπη του κοινού που λατρεύει το καλό τραγούδι και τις καλές τραγουδίστριες δεν έπαυσε να την αγκαλιάζει τρυφερά με σεβασμό και αφοσίωση.
Ο Μάνος Χατζηδάκης , που ήταν δύσκολος αλλά και γενναιόδωρος σε επαίνους, για ανθρώπους που έκρινε ότι το άξιζαν «Μπορείς να κάνεις διεθνή καριέρα»- της είπε κάποια στιγμή. Και δικαιολόγησε την άποψη του « έχεις ένα δραματικό τρόπο ερμηνείας, βγάζεις συναίσθημα, έχεις σωστή φωνή και μια αψεγάδιαστη τεχνική. Αλλά- την προέτρεψε-μην βιαστείς. Σκαλί, σκαλί»
Η ΝΚ ανήκει στην χρυσή εποχή του ελληνικού τραγουδιού και του Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης. Μία περίοδος που παρήλθε ανεπιστρεπτεί αλλα οι πρωταγωνιστές της ζουν, κινούνται ανάμεσα μας και εισπράττουν την ευγνωμοσύνη όλων αυτόν που κάποτε συγκινήθηκαν και χάρηκαν από τις ερμηνείες και τα τραγούδια τους.Τον Μάρτιο του 2009 ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης την τίμησε με ειδική πλακέτα για την προσφορά της στο τραγούδι σε εκδήλωση που έγινε στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Ήταν αυτή η φωνή που μέσα σε έξη χρόνια κέρδισε εννέα βραβεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Η Ν.Κ ανήκει σε μια μειοψηφία καλλιτεχνών που έμειναν πιστοί στο ελαφρό τραγούδι και δεν το πρόδωσαν. Σε μία εποχή που πολλοί άλλοι εγκατέλειπαν το ελαφρό τραγούδι και για να επιβιώσουν στρεφόταν στο λαϊκό ή Ν.Κ έμεινε ακλόνητη στο είδος του τραγουδιού που πίστευε, την καθιέρωσε και την αντιπροσώπευε, σε ένα είδος που έχει πάντα φανατικούς οπαδούς και η μόδα του μπορεί να υποχωρεί για ένα διάστημα αλλά επιστρέφει πάντα ανανεωμένο, πάντα διεκδικητικό.
Η Ν.Κ γεννήθηκε στην Μυτιλήνη κάποιον Δεκέμβρη ως Νίκη Καμπαδέλλη, αλλα μονολότι έζησε στην Αθήνα νιώθει περισσότερο Σαλονικιά , λόγω του συζύγου της που κατάγεται από την Θεσσαλονίκη.
Ήταν η μητέρα της που της ενέπνευσε την αγάπη για το τραγούδι και της έμαθε να τραγουδά . Είχε ώς πρότυπο φωνές όπως της Ella Fitzgerald, του Charles Aznavour και του Nat King Cole.
Από μαθήτρια στο σχολείο η Ν.Κ είχε πάθος με το τραγούδι, ενώ παράλληλα σπούδαζε κλασικό μπαλέτο , την κέρδισε το τραγούδι όταν ερασιτεχνικά τραγούδησε στον Σταθμό Ενόπλων. Η απήχηση που είχε η παρθενική εμφάνιση της την όπλισε με αρκετό θάρρος ώστε να χτυπήσει την πόρτα του μαέστρου και συνθέτη Μίμη Πλέσσα. «Θέλω να με ακούσετε» του είπε.«Ελπίζω ότι έχω καλή φωνή και κάτι μπορώ να προσφέρω στο τραγούδι».
Ο μαέστρος ξαφνιάστηκε αλλά μίλησε μόνο όταν την άκουσε να ερμηνεύει ένα από τα παλιά τραγούδια του, το «Παραθύρι».
Εντυπωσιασμένος της έδωσε μερικές συμβουλές και την έστειλε σε ειδική σχολή για να καλλιεργήσει την φωνή της. Λίγα χρόνια αργότερα ο Μ. Πλέσσας στο Βελιγράδι ενθουσιασμένος της φώναξε «Μπράβο Νίκη είσαι καταπληκτική» βλέποντας το κοινό να την αποθεώνει.
Ένα χρόνο μετά την επίσκεψη της στον Μίμη Πλέσσα η Ν.Κ δίνει εξετάσεις στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας και περνά με άριστα. Αυτό ήταν το διαβατήριο που χρειαζόταν για να συμμετέχει σε εκπομπές τραγουδώντας με την μεγάλη ορχήστρα του σταθμού.
Δυο μήνες αργότερα ηχογραφούσε τον πρώτο δίσκο της. Ακολούθησαν οι εμφανίσεις σε κοσμικό κέντρο όπου την ακούει ο Μάνος Χατζηδάκης, της προτείνει αμέσως συνεργασία και την παρουσιάζει στο θέατρο «Πάρκ» στην «Μαγική Πόλη».
Ο Χατζηδάκης της εμπιστεύεται ένα τραγούδι που έγραψε ειδικά για αυτήν. Το «Αν θα φύγεις». Επίσης το «Ήρθε βοριάς, ήρθε νοτιάς» που ο συνθέτης έγραψε σε ηλικία 20 χρόνων και ήταν το πρώτο τραγούδι της καριέρας του.
Στο δεύτερο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης το 1963 ο Κώστας Κλαβας συμμετέχει με το «Πέταξε ένα πουλί». Το εμπιστεύεται σε δύο ντουέτα. Τη Νίκη Καμπά με το νεοφερμένο Τέρη Χρυσό και στον Γιαννη Βογιατζη μετη Νινή Ζαχά. Σε δίσκο η Ν.Κ το ηχογράφησε με τον Βογιατζή.
Το «Πέταξε ένα πουλί» κερδίζει το Α Βραβείο και από την μία στιγμή στην άλλη η ΝΚ γίνεται γνωστή και δημοφιλής σε ολόκληρη την Ελλάδα χάρη στην ραδιοφωνική μετάδοση του Φεστιβάλ.
Στο ίδιο φεστιβάλ, το 1963, η ΝΚ κερδίζει και το τρίτο βραβείο ερμηνεύοντας το «Ακου» του Τάκη Παναγόπουλου (εναλλάξ με την Τζένη Βάνου) με ενορχηστρωτή και διευθυντή ορχήστρας τον Αλέκο Γεωργιάδη.
Το 1964 συμμετέχει με δύο τραγούδια στο Φεστιβάλ. Το ένα ήταν «Ο τοίχος» (εναλλάξ με την Δανάη) και διευθυντή ορχήστρας τον Ζάκ Ιακωβίδη. Το δεύτερο ήταν το «Τώρα» (εναλλάξ με την Τζένη Βάνου) σε μουσική Μίμη Πλέσσα και στίχους Κώστα Πρετεντέρη.
Το 1967 τραγουδά στο Φεστιβάλ το «Νιώθω Παράξενα» (εναλλάξ με την Τζένη Βάνου) σε μουσική Ζάκ Ιακωβίδη και στίχους Γιάννη Συλβα.
Τέλος το 1969 ερμηνεύει (εναλλάξ με την Μαίρη Αλεξοπούλου) το «Έχω χτίσει μια φωλιά» σε μουσική Κώστα Πρέντα και στίχους Γ. Σαντοριναίου.
Ο Μάνος Χατζηδάκης κάποια στιγμή ομολογεί στη Ν.Κ «αν θέλεις μπορείς μια μέρα να γίνεις μεγάλη τραγουδίστρια». Κράτησε φυλακτό τα λόγια του που την εμψύχωσαν και την βοήθησαν να ξεπεράσει πολλές δυσκολίες και να τραγουδήσει με επιτυχία και εκτός Ελλάδος.
Πολλές φορές κατέταξαν την φωνή της ανάμεσα σε δύο άλλες σπουδαίες φωνές της εποχής την Νάνα Μούσχουρη και την Τζένη Βάνου. Η Ν.Κ στην πραγματικότητα δεν μοιάζει με καμία. Η φωνή της και η ερμηνεία της έχουν τις δικές τους ευαισθησίες που την κατατάσσουν, αντικειμενικά, σε μία δική της κατηγορία, που σίγουρα θα μελετηθεί από τους μουσικοκριτικούς του μέλλοντος
ΟΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΈΣ ΤΗΣ Ν.Κ ΣΕ ΞΕΝΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ
1964: Βαλκανιάδα Ελαφρού Τραγουδιού.
Πρώτη σε δημοψήφισμα με το «Ξημερώνει» του Μ.Χατζηδάκη και «Έχω μεράκι στην καρδιά» του Μ.Πλέσσα. Στην ίδια αποστολή εκτός από τον μαέστρο συμμετείχαν η Κλειώ Δενάρδου και ο Δημ. Μπαξεβανάκης.
1965:Φεστιβάλ Σοποτ (Πολωνία). Β’ Βραβείο με την σύνθεση του Γ
Κατσαρού «Κάθε λιμάνι και καημός». Και Γ’ Βραβείο ερμηνείας με την πολωνική σύνθεση «Ευριδικες».
1965: Φεστιβάλ Βόρειας Θάλασσας (Οστάνδη). Β΄ Βραβείο
τραγουδιού και ερμηνείας με το «Κάθε λιμάνι και καημός».
1967: Φεστιβάλ Τραγουδιού Αγκριτζέντο (Ιταλία). Α΄ Βραβείο με την
δημιουργία του Κώστα Ξενάκη «Μείνε».
1967: 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Τραγουδιού «Λύρα» (Μπρατισλαβα,
Τσεχοσλοβακία. Ερμήνευσε την «Γειτονιά» του Μ. Πλέσσα.
Ραδιόφωνο Μονάχου- «Τα μεγάλα ταλέντα της Ευρώπης»
Στην Γιουγκοσλαβία οι εφημερίδες έγραψαν ότι είναι «η ελληνίδα Εντιθ Πιάφ».
Στην Ιταλία την περιέγραψαν ως μια « διεθνούς ακτινοβολίας βεντέτα».
Στο Μόναζο την χαρακτήρισαν «καλύτερη μεταπολεμική φωνή».
Στην Ισπανία έσπασε ρεκόρ πωλήσεων η διασκευή του «Μην λες τίποτα» που ερμήνευσε η ίδια στα ισπανικά με τίτλο «No digas nada»
Οι επιτυχίες που ερχόταν η μία μετά την άλλη δεν την στέρησαν από μία ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή, δίπλα στο σύζυγο και τα δυο παιδιά τους. Και ακόμα δεν την απομόνωσαν από μερικές πεζές συνήθειες κάθε καλής νοικοκυράς, όμως πάντα τις έκανε με κέφι, η ίδια ράβει τα ρούχα της, μαγειρεύει και κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού.
«Έμαθα να είμαι προσγειωμένη» δήλωσε στην αρχή της καριέρας της η ΝΚ. Ήταν ένα σύνθημα και τρόπος ζωής που ακολούθησε ως σήμερα η ΝΚ και στην προσωπική της ζωή και στην επαγγελματική της καριέρας. Νοσταλγεί την εποχή των φεστιβάλ, αλλά νιώθει ότι οι επιτυχίες γενναιόδωρα μπόλιασαν την πορεία της και η αγάπη του κοινού που λατρεύει το καλό τραγούδι και τις καλές τραγουδίστριες δεν έπαυσε να την αγκαλιάζει τρυφερά με σεβασμό και αφοσίωση.
Ο Μάνος Χατζηδάκης , που ήταν δύσκολος αλλά και γενναιόδωρος σε επαίνους, για ανθρώπους που έκρινε ότι το άξιζαν «Μπορείς να κάνεις διεθνή καριέρα»- της είπε κάποια στιγμή. Και δικαιολόγησε την άποψη του « έχεις ένα δραματικό τρόπο ερμηνείας, βγάζεις συναίσθημα, έχεις σωστή φωνή και μια αψεγάδιαστη τεχνική. Αλλά- την προέτρεψε-μην βιαστείς. Σκαλί, σκαλί»
Η ΝΚ ανήκει στην χρυσή εποχή του ελληνικού τραγουδιού και του Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης. Μία περίοδος που παρήλθε ανεπιστρεπτεί αλλα οι πρωταγωνιστές της ζουν, κινούνται ανάμεσα μας και εισπράττουν την ευγνωμοσύνη όλων αυτόν που κάποτε συγκινήθηκαν και χάρηκαν από τις ερμηνείες και τα τραγούδια τους.Τον Μάρτιο του 2009 ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης την τίμησε με ειδική πλακέτα για την προσφορά της στο τραγούδι σε εκδήλωση που έγινε στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο της Θεσσαλονίκης.
No comments:
Post a Comment