ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ ΣΤΟΝ ΚΛΑΣΙΚΟ «ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ»

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΕΡΤ-3

Η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3, στα πλαίσια του αφιερώματός της Ευρωπαϊκό Πολιτικό Σινεμά, παρουσιάζει τη Δευτέρα 30 Mαϊου στις 21:00 στην αίθουσα ΒΑΚΟΥΡΑ 2 (Ιωάννου Μιχαήλ 8, τηλ. 2310233665) το πολιτικό σπαγγέτι γουέστερν του Σέρτζιο Κορμπούτσι Ο επαναστάτης του Μεξικού (Ιταλία, 1968, έγχρωμη, 110'). Παίζουν: Φράνκο Νέρο, Τόνι Μουζάντε, Τζοβάνα Ράλι, Εντουάρντο Φαγιάρντο.

Η συνδιοργάνωση και καλλιτεχνική επιμέλεια γίνονται από το ΚΕΜΕΣ και θα προλογίσει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου. Στους θεατές θα διανεμηθεί έντυπη ανάλυση του Κώστα Τσιναρίδη, ενώ στο τέλος της προβολής θα ακολουθήσει μακρά συζήτηση με το κοινό.

Το προς συζήτηση θέμα στο λαϊκό πανεπιστήμιο για τον κινηματογράφο θα είναι: Η μετεξέλιξη του σπαγγέτι γουέστερν από παρωδία σε πολιτικό σινεμά.

Στο Μεξικό των αρχών του 20ου αιώνα, ένας Πολωνοαμερικάνος μισθοφόρος πουλάει τις υπηρεσίες του σε μια συμμορία Μεξικάνων που απειλεί τα εγχώρια οικονομικά συμφέροντα.

Η ανάλυση που θα διανεμηθεί είναι η ακόλουθη:

«Ο μεγάλος Ιταλός δεξιοτέχνης Σέρτζιο Κορμπούτσι (1926-1990) έμεινε στην ιστορία ως «ο άλλος Σέρτζιο» (μαζί με τον Λεόνε). Η μεγαλύτερη εμπορική του επιτυχία ήταν αναμφισβήτητα ο Τζάνγκο (1966), ωστόσο η πιο κρίσιμη δημιουργία του από πολλές απόψεις ήταν Ο Επαναστάτης του Μεξικού (1968).

Στο Μεξικό των αρχών του 2οου αιώνα, ο Πολωνοαμερικάνος μισθοφόρος Σεργκέι Κοβάλσκι (Φράνκο Νέρο) προσλαμβάνεται από μια μεξικάνικη μεταλλευτική εταιρεία για να μεταφέρει ένα φορτίο ασημιού στις ΗΠΑ. Στην περιοχή, όμως, έχει ξεσπάσει εξέγερση υπό την αρχηγία του Πάκο Ρομάν (Τόνι Μουζάντε), ενός λούμπεν ληστή που αποσκοπεί μόνο στο πλιάτσικο χωρίς γενικότερα επαναστατικά οράματα. Ο Κοβάλσκι αποφασίζει τότε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στη συμμορία του Πάκο, μια και οι στρατιωτικές του γνώσεις μπορούν να του αποφέρουν μεγάλα κέρδη. Η εταιρεία για λόγους εκδίκησης στέλνει στο κατόπι τους τον Μπούκλα (Τζακ Πάλανς), έναν ιδιόρρυθμο Αμερικάνο εκτελεστή. Στο κάδρο προστίθεται μια Μεξικάνα επαναστάτρια (Τζοβάνα Ράλι) που επηρεάζει καθοριστικά τη συνείδηση του Πάκο.

Από τα πλέον πολιτικοποιημένα σπαγγέτι γουέστερν, χάρη στο σενάριο του Φράνκο Σολίνας (Η μάχη του Αλγερίου). Ο πολιτικός προβληματισμός είναι διάχυτος, με κύριο άξονα τη σταδιακή συνειδητοποίηση των λούμπεν και την άνοδό τους από ληστές σε κοινωνικούς επαναστάτες. Ταυτόχρονα, η τεχνική ανωτερότητα των μεγάλων οικονομικών μονοπωλίων και των μηχανισμών εξουσίας που τους περιστοιχίζουν λειτουργεί ως πλεονέκτημα ενάντια στους εξεγερμένους. Ωστόσο, οι δυσκολίες επιλύονται από την αφομοίωση της επαναστατικής τακτικής μέσα σε συνθήκες σκληρής σύγκρουσης. Μαζί προβάλλουν και οι φιγούρες Βορειοαμερικάνων μισθοφόρων που πουλούν κυνικά τις υπηρεσίες τους, μια συμβολική αναφορά στις επεμβάσεις των ΗΠΑ ενάντια στα επαναστατικά κινήματα της Λατινικής Αμερικής. Γνωστά μοτίβα του Σολίνας, που βοήθησαν τον ίδιο και πολλούς πολιτικοποιημένους σκηνοθέτες να εκφραστούν πρωτότυπα μέσα από το σπαγγέτι γουέστερν.

Ταυτόχρονα, η συνδρομή του Λουτσιάνο Βιντσεντσόνι, βασικού συνεργάτη του Σέρτζιο Λεόνε, πλουτίζει το σενάριο με άφθονα ψυχαγωγικά στοιχεία και το σταθερό μοτίβο της παράλληλης τριαδικότητας που οδηγείται στην τελική σύγκρουση. Ο Κορμπούτσι συνεισφέρει με το αγαπημένο του μοτίβο της κατατρεγμένης αλλά δυναμικής γυναίκας, που η παρουσία της οδηγεί τον ήρωα σε ανώτερα επίπεδα αυτογνωσίας. Και όλα υπό την σπουδαία ενορχήστρωση του Ένιο Μορικόνε.

Με αυτή την ταινία ο Κορμπούτσι πέρασε σε νέα επίπεδα αποδοχής, πέραν της εμπορικής, και επηρέασε το ύφος πολλών σπαγγέτι γουέστερν με φόντο τη μεξικάνικη επανάσταση, όπως και τη νέα ματιά του Σαμ Πέκινπα πάνω στη βία και την επανάσταση με την Άγρια Συμμορία (1969). Αποτέλεσε δε το πέρασμα στην πιο ώριμη περίοδό του με το «σκοτεινό» του αριστούργημα Ο Εκδικητής του Διαβόλου (1968) και το αισθητικά ανώτερο Κομπανιέρος (1970), που επαναλαμβάνει τα μοτίβα του Επαναστάτη του Μεξικού, αλλά και της Άγριας Συμμορίας.»

ΔΕΚΑ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ ΤΟΝ «ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ»

Εξάλλου, 10 λόγοι για να μην χάσετε τον Επαναστάτη του Μεξικού είναι:

Για τη δεξιοτεχνική σκηνοθεσία του Σέρτζιο Κορμπούτσι, που αποδεικνύεται εφάμιλλη του Λεόνε.

Για το γεμάτο πολιτικούς συμβολισμούς σενάριο του Φράνκο Σολίνας.

Για τον σημαντικό ρόλο του Φράνκο Νέρο, που του άνοιξε το δρόμο για μια πιο περίπλοκη ερμηνευτικά περίοδο.

Για τον επίσης σημαντικό ρόλο του Τόνι Μουζάντε, που τον καθιέρωσε ως σταρ του ιταλικού σινεμά.

Για την χαρακτηριστική εμφάνιση του Τζακ Πάλανς, που αποτέλεσε μία από τις εμπνεύσεις του Ντι Κάπριο για την ερμηνεία του στον Τζάνγκο του Ταραντίνο.

Για την παρουσία της Τζοβάνα Ράλι, φαινομενικά περιθωριακής αλλά εντέλει καταλυτικής.

Για την εκπληκτική μουσική επένδυση του Ένιο Μορικόνε που χρησιμοποιήθηκε χαρακτηριστικά από τον Ταραντίνο στο Κill Bill.

Για την ηλιοκαμένη φωτογραφία του Αλεχάντρο Ουλόα, βασικού χαρακτηριστικού όλων των δουλειών του.

Γιατί επηρέασε αποφασιστικά τη νέα ματιά του Σαμ Πέκινπα πάνω στο γουέστερν.

Γιατί αποτελεί την επισφράγιση του περάσματος του σπαγγέτι γουέστερν από παρωδία σε πολιτικό σινεμά.

Υ.Γ. Την επόμενη Δευτέρα 6 Ιουνίου η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 παρουσιάζει ως κλείσιμο του αφιερώματός της Ευρωπαϊκό Πολιτικό Σινεμά τη σουρεαλιστική κωμωδία του Ντούσαν Μακαβέγιεφ Sweet Movie (1974).