«Γεννήθηκα Ελληνίδα, θα πεθάνω Ελληνίδα» ήταν η απάντηση της Μελίνας Μερκούρη, όταν πληροφορήθηκε την απόφαση της χούντας για στέρηση του δικαιώματος της ελληνικής της υπηκοότητας.
Η δήλωσή της θα μείνει ιστορική, ενώ ο αγώνας της για τον διάλογο των πολιτισμών της Ευρώπης, αλλά και την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα, παραμένουν επίκαιρα κι ας έχουν περάσει 20 χρόνια από τον θάνατό της.
«Όταν ανακοινωθεί ο θάνατός μου να το διασταυρώσετε πάλι και πάλι. Γιατί μάλλον δεν θα έχω πεθάνει», είχε πει στον δημοσιογράφοΒασίλη Καββαθά. Εκείνο το κυριακάτικο πρωινό της 6ης Μαρτίου του 1994, η είδηση μεταδόθηκε σαν αστραπή από τη Νέα Υόρκη στην Ελλάδα. Πάγωσαν όλοι...
Yπήρξε πολύμορφη προσωπικότητα, γυναίκα σύμβολο. Σπάνια ένας άνθρωπος, μόνο με το μικρό του όνομα, μένει στη συνείδηση του κόσμου και η Μελίνα Μερκούρη τo είχε καταφέρει. Ήταν η Μελίνα της «Στέλλας», του «Ποτέ την Κυριακή», των «Παιδιών του Πειραιά», η Μελίνα του Θεάτρου, της Πολιτικής, των Μαρμάρων, η Μήδεια, η Φαίδρα, η Ίλια Ντάρλινγκ, η Μελίνα όλων των Ελλήνων.
Την είπαν «τελευταία Ελληνίδα θεά» και «γυναίκα - φλόγα». Κορυφαία αγωνίστρια της Δημοκρατίας κατά της χούντας, σπουδαία ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου, με διεθνή καριέρα και με ερμηνείες που έχουν χαραχτεί στη μνήμη. Πολιτικός, που σημάδεψε με την παρουσία της τον Πολιτισμό της Ελλάδας και τον έφερε στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων.
Πίστευε ακράδαντα ότι «ο Πολιτισμός είναι η βαριά βιομηχανία μας». Ότι είναι ένα σοβαρό εξαγώγιμο προϊόν και ότι έχει μεγάλη σημασία και αξία η ανάδειξή του. Σε μια συνέντευξη της στην ΕΡΤ, είχε πει: «Η Ελλάδα πρέπει να πρωταγωνιστεί για τον Πολιτισμό. Η Ελλάδα αυτό είναι. Η κληρονομιά της, η περιουσία της. Και αν το χάσουμε αυτό δεν είμαστε κανείς».
Στενοί συνεργάτες και φίλοι της αείμνηστης ηθοποιού και πολιτικού θυμούνται και μιλούν στο ΑΠΕ- ΜΠΕ για τη «δικιά τους» Μελίνα.
Η δήλωσή της θα μείνει ιστορική, ενώ ο αγώνας της για τον διάλογο των πολιτισμών της Ευρώπης, αλλά και την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα, παραμένουν επίκαιρα κι ας έχουν περάσει 20 χρόνια από τον θάνατό της.
«Όταν ανακοινωθεί ο θάνατός μου να το διασταυρώσετε πάλι και πάλι. Γιατί μάλλον δεν θα έχω πεθάνει», είχε πει στον δημοσιογράφοΒασίλη Καββαθά. Εκείνο το κυριακάτικο πρωινό της 6ης Μαρτίου του 1994, η είδηση μεταδόθηκε σαν αστραπή από τη Νέα Υόρκη στην Ελλάδα. Πάγωσαν όλοι...
Yπήρξε πολύμορφη προσωπικότητα, γυναίκα σύμβολο. Σπάνια ένας άνθρωπος, μόνο με το μικρό του όνομα, μένει στη συνείδηση του κόσμου και η Μελίνα Μερκούρη τo είχε καταφέρει. Ήταν η Μελίνα της «Στέλλας», του «Ποτέ την Κυριακή», των «Παιδιών του Πειραιά», η Μελίνα του Θεάτρου, της Πολιτικής, των Μαρμάρων, η Μήδεια, η Φαίδρα, η Ίλια Ντάρλινγκ, η Μελίνα όλων των Ελλήνων.
Την είπαν «τελευταία Ελληνίδα θεά» και «γυναίκα - φλόγα». Κορυφαία αγωνίστρια της Δημοκρατίας κατά της χούντας, σπουδαία ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου, με διεθνή καριέρα και με ερμηνείες που έχουν χαραχτεί στη μνήμη. Πολιτικός, που σημάδεψε με την παρουσία της τον Πολιτισμό της Ελλάδας και τον έφερε στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων.
Πίστευε ακράδαντα ότι «ο Πολιτισμός είναι η βαριά βιομηχανία μας». Ότι είναι ένα σοβαρό εξαγώγιμο προϊόν και ότι έχει μεγάλη σημασία και αξία η ανάδειξή του. Σε μια συνέντευξη της στην ΕΡΤ, είχε πει: «Η Ελλάδα πρέπει να πρωταγωνιστεί για τον Πολιτισμό. Η Ελλάδα αυτό είναι. Η κληρονομιά της, η περιουσία της. Και αν το χάσουμε αυτό δεν είμαστε κανείς».
Στενοί συνεργάτες και φίλοι της αείμνηστης ηθοποιού και πολιτικού θυμούνται και μιλούν στο ΑΠΕ- ΜΠΕ για τη «δικιά τους» Μελίνα.
No comments:
Post a Comment