Η ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ «ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΜΑΣ ΚΡΑΟΥΝ»
ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΕΡΤ-3
Η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 και το ΚΕMΕΣ προβάλλουν στα πλαίσια του αφιερώματός τους Καλημέρα Νύχτα την Καθαρά Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου στις 21:00 στην αίθουσα ΒΑΚΟΥΡΑ 1 (Ιωάννου Μιχαήλ 8, τηλ. 2310233665) 50 χρόνια μετά την πρώτη προβολή της την κοσμοπολίτικη περιπέτεια του Νόρμαν Τζούισον Υπόθεση Τόμας Κράουν (ΗΠΑ, 1968, έγχρωμη, 102’). Παίζουν: Στιβ ΜακΚουίν, Φέι Ντάναγουεϊ, Πολ Μπερκ, Τζακ Γουέστον.
Θα προλογίσει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, ενώ στους θεατές θα διανεμηθεί έντυπη ανάλυση της Πόλυς Λυκούργου από το περιοδικό Σινεμά. Στο τέλος της προβολής θα ακολουθήσει μακρά συζήτηση με το κοινό.
Το προς συζήτηση θέμα στο μάθημα για τον κινηματογράφο θα είναι: Το 1968 ως σημείο τομής του αμερικανικού σινεμά.
Ένας πάμπλουτος επιχειρηματίας οργανώνει τη ληστεία μιας μεγάλης τράπεζας, αλλά έχει να αντιμετωπίσει μια ιδιωτική ερευνήτρια που στέλνεται για να τον εξουδετερώσει.
Η ανάλυση που θα διανεμηθεί είναι η ακόλουθη:
«Ο Τόμας Κράουν είναι πάμπλουτος, επιτυχημένος επιχειρηματίας. Το πάθος του όμως είναι το παιχνίδι με την εξουσία. Οργανώνει επτά άτομα που δεν γνωρίζονται σε μία καλοκουρδισμένη συμμορία και τους παρακολουθεί να εκτελούν με ακρίβεια το σχέδιό του: τη ληστεία, μέρα μεσημέρι, της μεγαλύτερης τράπεζας στη Βοστώνη. Μόνο που η ασφαλιστική εταιρεία της τράπεζας αποφασίζει να στείλει στην πόρτα του την Βίκι Αντερσον.
Πανέξυπνη, κλασάτη, ευειδής αποτελεί τον άξιο θηλυκό του αντίπαλο, σε μία αναμέτρηση υψηλών εντάσεων, εγκεφαλικής υπεροχής και εκρηκτικού ερωτισμού. Η ταινία έκανε την πρεμιέρα της υπό τη σκιά του Μάη του ’68. Σήμερα ίσως να μη συνδυάζουμε τα δύο, αλλά η παρουσίαση ενός suave γοητευτικού καπιταλιστή, ο οποίος αρέσκεται να κλέβει την Τράπεζα, όχι γιατί χρειάζεται τα χρήματα, αλλά γιατί επιθυμεί να εξευτελίζει το σύστημα, υπήρξε σχεδόν πολιτικό κλείσιμο ματιού. Ένας χαρακτήρας που συγκεντρώνει την ευρηματικότητα του Τζέιμς Μποντ, τη διπλή ταυτότητα του Μπρους Γουέιν και τη γοητεία του Κάρι Γκραντ, δεν μπορεί παρά να χριστεί αυτόματα ήρωας της κινηματογραφικής, έστω, επανάστασης.
Η ταινία όμως δεν έγραψε αυτό το κομμάτι της ιστορίας. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης την έχει χαρακτηρίσει ως «νίκη του στυλ εις βάρους της ουσίας». Ως εγκέφαλος μίας κινηματογραφικής σπείρας συνεργατών ο Τζούισον εκτέλεσε με μαεστρία ένα καλοδουλεμένο σενάριο ανατροπών, αλλά και διαλόγων τόσο ανάλαφρων ώστε να επιτρέπουν στο μοντάζ του Χαλ Ασμπι και τη φωτογραφία του Χάσκελ Γουέξλερ να κλέβουν την παράσταση.
Η 70ς κινηματογράφηση, τα split screens και οι αντικατοπτρισμοί μπορεί να στοιχειώνουν ακόμα και σήμερα τους Σόντερμπεργκ και Γκίλροϊ αυτού του κόσμου, η ταινία όμως δεν έμεινε κλασική για τα 360 μοιρών κόλπα της με την κάμερα γύρω από μια σκακιέρα, αλλά για τα κόλπα της με το μυαλό μας.
Όσο οι ήρωες κονταροχτυπιούνται σε μία πρόκληση της ευφυΐας απέναντι στο ερωτικό τους ένστικτο, όσο η προδοσία παρασύρει σ'ένα ηδονικό ταγκό ζευγαρώματος την εμπιστοσύνη, τόσο ο Τζούισον μας υπνωτίζει στην κινηματογραφική του φάκα δίνοντάς μας το 70 δευτερολέπτων φιλί του Ιούδα: δεν μας νοιάζει το έπαθλο. Θέλουμε απλά να χαζεύουμε τους παίκτες.»
ΔΕΚΑ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ ΤΗΝ «ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΜΑΣ ΚΡΑΟΥΝ»
Εξάλλου, 10 λόγοι για να μη χάσετε την Υπόθεση Τόμας Κράουν είναι:
Για την εξαιρετική χημεία του ζεύγους.
Για τη λειτουργική μουσική του Μισέλ Λεγκράν.
Για το συγκλονιστικό οσκαρικό τραγούδι του Νόελ Χάρισον, που κρίνει ουσιαστικά τη μυθοπλασία.
Για την κλασική σκηνή του σκακιού, που θεωρήθηκε από τις πιο ερωτικές όλων των εποχών χωρίς να έχει κάτι το προληπτικό.
Για την πρώτη χρήση σε ταινία της λεγόμενης split screen (πολλαπλές λήψεις με πολλαπλή οθόνη).
Για την υποδειγματική χρήση χώρων και κοστουμιών που λειτουργούν άψογα.
Για την εκπληκτική ιδέα για την οποία κατηγορήθηκε αδίκως ο σκηνοθέτης, που για να αποδώσει το κοσμοπολιτικό κλίμα της ταινίας, τη γύρισε ως σαν να ξεφυλλίζεις σελίδες περιοδικού μόδας.
Για να συγκρίνετε την ταινία με το ριμέικ, που παρά τις προσπάθειες, δε συγκρίνεται με το πρωτότυπο.
Για το όνειρο που ξεφυλλίζεται σαν μαραμένο φύλλο, αφήνοντας μια πικρή γεύση.
Για το κρυφό αμφισβητητικό στυλ του φιλμ, που για τους νοήμονες καταλήγει στην άποψη «όλα είναι μαραμένα φύλλα και αέρας μπρος στον έρωτα». Παραπέμπει στο γνωστό χίπικο σλόγκαν, μόνο που εδώ οι αδήριτοι κανόνες του καπιταλισμού, η κοινωνία των ρόλων, οδηγούν στο χωρισμό.
Υ.Γ. Τη Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου στις 21:00 η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 και το ΚΕΜΕΣ εκκινούν το νέο τους αφιέρωμα με τίτλο Αμερικανικό Πολιτικό Σινεμά και προβάλλουν το κοινωνικό δράμα του Άρθουρ Πεν Η καταδίωξη (1966).
No comments:
Post a Comment