Χρονολόγιο του μακρινού μέλλοντος

Καλλιτεχνική απεικόνιση της καρβουνιασμένης Γης λόγω της μετατροπής του Ηλίου σε κόκκινο γίγαντα, σε περίπου 7 δισεκατομμύρια χρόνια.

Βαρέλια αποθήκευσης πυρηνικών αποβλήτων. Τα πυρηνικά απόβλητα είναι το πλέον ανθεκτικό προϊόν του ανθρώπινου είδους.

Καλλιτεχνική απεικόνιση μαύρης τρύπας η οποία απορροφά ένα γειτονικό αστέρι. Οι μαύρες τρύπες είναι τα αντικείμενα με τη μεγαλύτερη διάρκεια ζωής στο σύμπαν.

Παρότι οι επιστημονικές προβλέψεις για τα μελλοντικά γεγονότα δεν μπορούν να είναι ποτέ βέβαιες σε απόλυτο βαθμό,^[1] η παρούσα αντίληψη της έρευνας των διαφόρων επιστημονικών πεδίων επιτρέπει την σε γενικά πλαίσια πρόβλεψη γεγονότων του πολύ μακρινού μέλλοντος. Τα γεγονότα αυτά διακρίνονται σε αστρονομικά, όπως το πώς σχηματίζονται και αλληλεπιδρούν οι πλανήτες και τα άστρα, γεγονότα της σωματιδιακής φυσικής, η οποία ασχολείται με την συμπεριφορά της ύλης σε μικροσκοπικές διαστάσεις, αυτά της εξελικτικής βιολογίας, η οποία προβλέπει πως η ζωή θα εξελιχθεί σε βάθος χρόνου, και της γεωτεκτονικής, η οποία προβλέπει την μετακίνηση των ηπείρων στη Γη με την πάροδο των χιλιετιών.

Όλες οι προβλέπεις σχετικά με το μέλλον της Γης, του Ηλιακού Συστήματος και του Σύμπαντος πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους τον δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής, ο οποίος αναφέρει πως η εντροπία - η απώλεια της απαραίτητης ενέργειας για να συμβεί ένα γεγονός - αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου.^[2] Τα άστρα θα φτάσουν στο τέλος της ζωής του εξαντλώντας τα αποθέματα υδρογόνου και ηλίου που διαθέτουν. Οι πλανήτες και τα ηλιακά συστήματα επηρεάζονται βαρυτικά από άλλα μεγαλύτερα σώματα του γαλαξία τους.^[3] Στο τέλος, η ίδια η ύλη του σύμπαντος αναμένεται να επηρεαστεί από την ραδιενεργή αποσύνθεση, καθώς ακόμα και τα πλέον σταθερά υλικά θα διασπαστούν σε υποατομικά σωματίδια.^[4] Τα σύγχρονα δεδομένα δείχνουν πως το σύμπαν διαθέτει επίπεδη γεωμετρία, και έτσι δεν πρόκειται να καταρρεύσει εντός του εαυτού του μετά από καιρό.^[5][6]

Οι χρονολογικοί κατάλογοι που παρατίθενται παρακάτω καλύπτουν γεγονότα τα οποία ξεκινούν περίπου 8.000 έτη από τις αρχές του 21ου αιώνα,^[α] μέχρι τις μακρινότερες εσχατιές του σύμπαντος και των μελλοντικών χρόνων. Υπάρχουν αρκετά πιθανά μελλοντικά γεγονότα τα οποία συσχετίζονται με ερωτήματα τα οποία δεν έχουν απαντηθεί ακόμη, όπως το αν τελικά η ανθρωπότητα θα εξαφανιστεί, το αν τα πρωτόνια αποσυντίθενται, καθώς και το κατά πόσο η Γη θα επιζήσει μετά από την μετατροπή του Ηλίου σε ερυθρό γίγαντα. Επίσης καλύπτονται και γεγονότα στα άκρα της κοσμικής κλίμακας, όπως ο εκτιμώμενος απαιτούμενος χρόνος για όλους τους κύκλους καταστροφής και επαναδημιουργίας του σύμπαντος υπό όλους τους πιθανούς συνδυασμούς των υποατομικών σωματιδίων που υπάρχουν στο παρατηρήσιμο σύμπαν.

Επεξήγηση συμβόλων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Α	Αστρονομία και Αστροφυσική
Γ	Γεωλογία
Β	Βιολογία
Φ	Σωματιδιακή Φυσική
Μ	Μαθηματικά
Π	Πολιτισμός

Μέλλον της ανθρωπότητας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γενικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης: ιστορία της ανθρωπότητας και ανθρώπινη εξέλιξη

	Έτη στο μέλλον	Συμβάν
Π	10.000	Η πιο πιθανή διάρκεια ζωής των τεχνολογικών πολιτισμών, σύμφωνα με τις συχνότερα χρησιμοποιούμενες τιμές στις παραμέτρους της εξίσωσης Ντρέικ(D/R) του Φρανκ Ντρέικ.[7]
Β	10.000	Εάν οι τάσεις της Παγκοσμιοποίησης οδηγήσουν σε πανμιξία(D/R), η ανθρώπινη γενετική παραλλαγή(D/R) δεν θα είναι πλέον τοπική, καθώς το απαιτούμενο μέγεθος πληθυσμού(D/R) θα είναι ίσο με το πραγματικό μέγεθος του πληθυσμού.[8] Αυτό δεν σημαίνει πως θα υπάρξει καθολική ομογενοποίηση, αλλά πως π.χ. οι άνθρωποι με ξανθό τρίχωμα θα είναι κατανεμημένοι ομοιόμορφα σε όλα τα σημεία του κόσμου.
Μ	10.000	Οι πιθανότητες εξαφάνισης της ανθρωπότητας φτάνουν το 95% έως αυτό το χρονικό σημείο, σύμφωνα με τις απαισιόδοξες παραμέτρους στην εξίσωση του επιχειρήματος της ημέρας της κρίσης(D/R), κατά το οποίο οι μισοί από τους ανθρώπους που θα έχουν ζήσει ποτέ θα έχουν πιθανώς ήδη γεννηθεί.[9]
Π	20.000	Σύμφωνα με το γλωσσοχρονολογικό μοντέλο, οι γλώσσες του μέλλοντος θα διατηρούν μόνο 1 από τις 100 λέξεις του κυρίου λεξιλογίου του καταλόγου Σουάντες σε σχέση με αυτές του παρόντος από όπου θα προέρχονται.[10]
Φ	20.000	Η ζώνη αποκλεισμού του Τσερνομπύλ (D/R), μια έκταση 2.600 χλμ2 σε Ουκρανία και Λευκορωσία η οποία εγκαταλείφθηκε μετά το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ το 1986, είναι πλέον ασφαλής για την ανθρώπινη διαβίωση.[11]
Γ	100.000+	Ο απαιτούμενος χρόνος για την γαιοπλασία του πλανήτη Άρη ώστε να διαθέτει ατμόσφαιρα πλούσια σε οξυγόνο, χρησιμοποιώντας μόνο φυτά και με ηλιακή επάρκεια συγκρίσιμη με αυτή της βιόσφαιρας στη Γη στις αρχές του 21ου αιώνα.[12]
Π	1 εκ. έτη	Ο εκτιμώμενος ελάχιστος χρόνος βάσει του οποίου η ανθρωπότητα θα μπορούσε να εποικίσει τον Γαλαξία και να είναι σε θέση να εκμεταλλευτεί όλη την ενέργεια του Γαλαξία, σε περίπτωση όπου θα διαθέτει δυνατότητα διαστημικών πτήσεων με ταχύτητα εφάμιλλη του 10% της ταχύτητας του φωτός[13]
Β	2 εκ. έτη	Τα σπονδυλωτά είδη τα οποία είναι διαχωρισμένα για τόσο καιρό θα εμφανίσουν γενικώς αλλοπάτρια ειδογένεση(D/R).[14] Για παράδειγμα εάν η ανθρωπότητα είναι διασκορπισμένη σε γενετικά απομονωμένες διαστημικές αποικίες(D/R), ως φυσική διαδικασία λόγω των απομονωμένων περιβαλλόντων ο γαλαξίας θα διαθέτει μια τεράστια ποικιλία ανθρωπίνων ειδών με εκτεταμένες διαφοροποιήσεις μεταξύ τους.[15]
Μ	7,8 εκ. έτη	Η πιθανότητα εξαφάνισης της ανθρωπότητας φτάνει στο 95% έως αυτό το χρονικό διάστημα, σύμφωνα με τις αισιόδοξες παραμέτρους στην εξίσωση του επιχειρήματος της ημέρας της κρίσης(D/R) κατά το οποίο το ανθρώπινο είδος θα έχει ήδη διανύσει το μισό της συνολικής ιστορίας του.[16]
Π	5 – 50 εκ. έτη	Το μικρότερο απαιτούμενο χρονικό διάστημα για τον αποικισμό ολόκληρου του Γαλαξία με χρήση των τεχνολογικών μέσων στις αρχές του 21ου αιώνα.[17]
Π	100 εκ. έτη	Η μέγιστη διάρκεια ζωής των τεχνολογικών πολιτισμών, σύμφωνα με εξίσωση του Ντρέηκ(D/R) του Φρανκ Ντρέηκ.[18]
Α	1 δισ. έτη	Ο εκτιμώμενος απαιτούμενος χρόνος για την αλλαγή της τροχιάς της Γης μέσω των τεχνολογικών μέσων της αστρομηχανικής(D/R) σε αναζήτηση πλανητικά κατοικήσιμης περιοχής.[19][20]

Εξερεύνηση του διαστήματος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης: Εξερεύνηση του διαστήματος, Γαιοπλασία και Χρονολόγιο εξερεύνησης του διαστήματος

Έως το 2016 υπήρχαν 5 διαστημικά οχήματα (Βόγιατζερ 1, Βόγιατζερ 2, Πάιονηρ 10, Πάιονηρ 11 και το Νέοι Ορίζοντες) τα οποία βρίσκονταν σε τροχιές με κατεύθυνση εκτός του ηλιακού συστήματος προς το διαστρικό διάστημα. Τα οχήματα αυτά θεωρείται πως θα συνεχίσουν την πορεία τους αδιάλειπτα, εκτός από την περίπτωση όπου θα προσκρούσουν σε κάποιο άλλο αντικείμενο.^[21]

	Έτη στο μέλλον	Συμβάν
Α	10.000	Το Πάιονηρ 10 βρίσκεται σε απόσταση 3,8 ετών φωτός από τον αστέρα του Μπάρναρντ.[22]
Α	25.000	Το μήνυμα του Αρεσίμπο(D/R), μια συλλογή από ραδιοσήματα τα οποία εκπέμπθηκαν στις 16 Νοεμβρίου 1974, φτάνει στο σφαιρωτό σμήνος του Ηρακλέους.[23] Αυτό είναι το μοναδικό διαστρικό ραδιοσήμα(D/R) το οποίο στάλθηκε σε μια τόσο μακρινή περιοχή του γαλαξία. Μέχρι να φτάσει το σήμα του μηνύματος σε αυτόν τον γαλαξία, θα υπάρξει μετατόπιση 24 ετών φωτός στη θέση του γαλαξία.[24]
Α	32.000	Το Πάιονηρ 10 βρίσκεται σε απόσταση 3 ετών φωτός από το Ρος 248.[25][26]
Α	40.000	Το Βόγιατζερ 1 βρίσκεται σε απόσταση 1,6 ετών φωτός από το AC+79 3888(D/R), ένα άστρο στον αστερισμό της Καμηλοπάρδαλης.[27]
Α	50.000	Η διαστημική συσκευή KEO(D/R), εάν εκτοξευθεί, θα επανέλθει στην ατμόσφαιρα της Γης.[28]
Α	296.000	Το Βόγιατζερ 2 βρίσκεται σε απόσταση 4,3 ετών φωτός από τον Σείριο, το λαμπρότερο άστρο στον γήινο νυκτερινό ουρανό.[27]
Α	800.000 – 8 εκ. έτη	Χαμηλό όριο της εκτίμησης σχετικά με την διάρκεια ζωής της χρυσής πλάκας του Πάιονηρ, πριν οι χαράξεις καταστραφούν.[29]
Α	2 εκ. έτη	Το Πάιονηρ 10 περνάει κοντά από τον Αλντεμπαράν.[30]
Α	4 εκ. έτη	Το Πάιονηρ 11 περνάει κοντά από τα άστρα του αστερισμού του Αετού.[30]
Α	8 εκ. έτη	Οι τροχιές των δορυφόρων LAGEOS(D/R) θα εξασθενήσουν, και οι δορυφόροι θα επανέλθουν στην ατμόσφαιρα της Γης, μεταφέροντας μαζί τους ένα μήνυμα στους μακρινούς απογόνους της ανθρωπότητας, και ένα χάρτη των ηπείρων όπως εκτιμήθηκε πως θα είναι εκείνη την εποχή.[31]
Α	1 δισ. έτη	Η εκτιμώμενη διάρκεια ζωής των 2 χρυσών δίσκων του Βόγιατζερ, πριν οι πληροφορίες που είναι αποθηκευμένες σε αυτούς καταστούν μη προσβάσιμες πλέον.[32]

Τεχνολογικά έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

	Έτη στο μέλλον	Συμβάν
Π	10.000	Η προσδιορισμένη διάρκεια ζωής για πολλά από τα εγχειρήματα του Ιδρύματος του Μακρινού Παρόντος(D/R), όπως το ρολόι των 10.000 ετών γνωστό ως Ρολόι του Μακρινού Παρόντος(D/R), το εγχείρημα Ροζέττα, και το Long Bet Project.[33] Εκτιμώμενη διάρκεια ζωής για τον αναλογικό δίσκο HD-Rosetta, ο οποίος είναι χαραγμένος με ακτίνα ιόντων(D/R) σε πλάκα νικελίου, με τεχνολογία που αναπτύχθηκε στο Εθνικό Εργαστήριο του Λος Άλαμος(D/R) των ΗΠΑ και αργότερα έγινε διαθέσιμη στο εμπόριο.
Φ	10.000	Το πιλοτικό σιλό πυρηνικών αποβλήτων(D/R) στο Νέο Μεξικό των ΗΠΑ για την αποθήκευση πυρηνικών αποβλήτων, διαθέτει σύστημα προειδοποίησης έως την περίοδο αυτή το οποίο αποτρέπει τους επισκέπτες από το να προσεγγίσουν, με την ειδοποίηση να είναι στις επίσημες γλώσσες των Ηνωμένων Εθνών(D/R)και την γλώσσα Νάβαχο(D/R) καθώς και εικονογράμματα(D/R).[34]
Α	50.000	Το εύρος της ημέρας που χρησιμοποιείται για την αστρονομική χρονολόγηση φτάνει τα 86.401 SI δευτερόλεπτα, λόγω των σεληνιακών παλιρροιών οι οποίες μειώνουν την περιστροφή της Γης(D/R). Βάσει του τρέχοντος συστήματος μέτρησης του χρόνου, ένα επιπλέον δευτερόλεπτο(D/R) θα χρειάζεται να προστίθεται στο ρολόι κάθε ημέρα.[35]
Π	100.000+	Εκτιμώμενη διάρκεια ζωής του Memory of Mankind (MOM), αποθήκης αυτοεξυπηρέτησης(D/R) στο ορυχείο άλατος Χάλστατ στην Αυστρία, όπου οι πληροφορίες αποθηκεύονται σε εγχάρακτες πλάκες(D/R).[36]
Π	1 εκ. έτη	Προσδιορισμένη διάρκεια ζωής για το Human Document Project το οποίο αναπτύσσεται στο Πανεπιστήμιο του Τβέντε στην Ολλανδία.[37]
Π	1 δισ. έτη	Εκτιμώμενη διάρκεια ζωής της συσκευής μνήμης Nanoshuttle η οποία χρησιμοποιεί σωματίδια σιδήρου νανοκλίμακας (D/R) ως μοριακός διακόπτης(D/R) μέσω νανοσωλήνων άνθρακα, τεχνολογία που αναπτύχθηκε στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϋ.[38]
Π	πάνω από 13 δισ. έτη	Εκτιμώμενη διάρκεια ζωής του κρυστάλλου μνήμης Σούπερμαν(D/R), μέσου αποθήκευσης το οποίο χρησιμοποιεί χαράξεις από εξαιρετικά μικρές ακτίνες λέιζερ(D/R) σε γυαλί, τεχνολογία που αναπτύχθηκε στο πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον.[39][40]

Ανθρώπινες κατασκευές και απόβλητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

	Έτη στο μέλλον	Συμβάν
Γ	30.000	Η εκτιμώμενη διάρκεια ζωής για τα αποθέματα προερχόμενα από σχάση προϊόντα αναπαραγωγών αντιδραστήρων με χρήση γνωστών υλικών, βάσει της τρέχουσας παγκόσμιας κατανάλωσης ενέργειας(D/R).[41]
Γ	50.000	Εκτιμώμενη ατμοσφαιρική διάρκεια ζωής του τετραφθοράνθρακα, του πιο ανθεκτικού από τα αέρια του θερμοκηπίου(D/R).[42]
Γ	60.000	Η εκτιμώμενη διάρκεια ζωής για τα αποθέματα προερχόμενα από σχάση προϊόντα αντιδραστήρων ελαφρού ύδατος(D/R) εάν σταθεί δυνατό να εξαχθούν όλα τα αποθέματα ουρανίου από το θαλάσσιο νερό, βάσει της τρέχουσας παγκόσμιας κατανάλωσης ενέργειας(D/R).[41]
Γ	100.000+	Ως μια από τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της παγκόσμιας υπερθέρμανσης(D/R), το 10% της ανθρωπογενούς παραγωγής διοξειδίου του άνθρακα(D/R) θα εξακολουθεί να παραμένει σε μια σταθεροποιημένη ατμόσφαιρα.[43]
Φ	211.000	Ο χρόνος ημιζωής του τεχνήτιου-99(D/R), του πιο σημαντικού από τα προϊόντα σχάσης μακράς ζωής(D/R) στα πυρηνικά απόβλητα με βάση το ουράνιο.
Γ	1 εκ. έτη	Τα αντικείμενα από γυαλί που βρίσκονται στο περιβάλλον θα αποσυντεθούν.[44] Οι κατασκευές από γρανίτη θα υποστούν διάβρωση που θα φτάνει το ένα μέτρο, σε ήπιο κλίμα, με την υπόθεση πως θα ισχύει ο ρυθμός 1 μονάδας Μπάμπνοφ(D/R) (1 χιλ. / 1.000 έτη, or ~1 ίντσα / 10.000 έτη).[45] Χωρίς συντήρηση, οι πυραμίδες της Γκίζας θα διαβρωθούν έως τον βαθμό όπου θα είναι μη αναγνωρίσιμες.[46] Στην Σελήνη, το αποτύπωμα ποδιού του Νηλ Άρμστρονγκ στην βάση της Γαλήνης(D/R) θα εξαφανιστεί έως αυτή την περίοδο μαζί και με αυτά των υπολοίπων 12 ανθρώπων της προγράμματος Απόλλων που περπάτησαν στο φεγγάρι, λόγω της συσσώρευσης των επιπτώσεων της διαστημικής αποσάρθρωσης(D/R).[47][48](Οι ρυθμοί διάβρωσης στην Σελήνη είναι κατά πολύ αργότεροι στην Σελήνη σε σχέση με την Γη καθώς η Σελήνη διαθέτει σχεδόν ανύπαρκτη ατμόσφαιρα(D/R)).
Β	2 εκ. έτη	Εκτιμώμενος χρόνος για τα οικοσυστήματα κοραλλιογενών ύφαλων ώστε να επανορθωθούν φυσικά μετά την ανθρωπογενή ωκεανική οξίνιση(D/R).[49]
Γ	7,2 εκ. έτη	Χωρίς συντήρηση, το όρος Ράσμορ θα καταστεί μη αναγνωρίσιμο.[50]
Φ	15,7 εκ. έτη	Ο χρόνος ημιζωής της ιωδίνης-129(D/R), του πιο ανθεκτικού από τα προϊόντα σχάσης μακράς ζωής(D/R) στα πυρηνικά απόβλητα με βάση το ουράνιο.
Γ	60 εκ. έτη	Εκτιμώμενη διάρκεια ζωής για τα αποθέματα προϊόντων πυρηνικής σύντηξης(D/R) εάν σταθεί δυνατό να εξαχθούν όλα τα αποθέματα λιθίου από το θαλάσσιο νερό, βάσει της παγκόσμιας κατανάλωσης ενέργειας(D/R) του 1995.[51]
Γ	100 εκ. έτη	Οι μελλοντικοί αρχαιολόγοι πιθανώς θα είναι σε θέση να διακρίνουν ένα αστικό γεωλογικό υπόστρωμα(D/R) απολιθωμένων μεγάλων παράκτιων πόλεων, τα απομεινάρια των οποίων θα είναι κυρίως οι υπόγειες κατασκευές όπως θεμελιοκατασκευές(D/R) και υπόγειες σήραγγες.[52]
Γ	5 δισ. έτη	Εκτιμώμενη διάρκεια ζωής για τα αποθέματα προερχόμενα από σχάση προϊόντων αντιδραστήρων ελαφρού ύδατος(D/R) εάν σταθεί δυνατό να εξαχθεί όλο το ουράνιο από το θαλάσσιο νερό, βάσει της παγκόσμιας κατανάλωσης ενέργειας(D/R) του 1983.[53]
Γ	150 δισ. έτη	Εκτιμώμενη διάρκεια ζωής για τα αποθέματα προϊόντων πυρηνικής σύντηξης(D/R) εάν σταθεί δυνατό να εξαχθεί όλο το δευτέριο από το θαλάσσιο νερό, βάσει της παγκόσμιας κατανάλωσης ενέργειας(D/R) του 1995.[51]

Ημερολόγια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

	Έτη στο μέλλον	Συμβάν
Α	10.000	—	Το γρηγοριανό ημερολόγιο θα είναι περίπου κατά 10 ημέρες εκτός συγχρονισμού με τις εποχές.[54]
Α	~11.000	10 Ιουνίου, 12.892	Στο εβραϊκό ημερολόγιο, το Πάσχα θα συμβαίνει κατά την βόρεια θερινή ισημερία, αντί για την ανοιξιάτικη ισημερία.[55]
Α	~19.000	20.874	Το σεληνιακού τύπου ισλαμικό ημερολόγιο και το ηλιακού τύπου γρηγοριανό ημερολόγιο θα έχουν το ίδιο αριθμητικό έτος. Μετά το έτος αυτό, το ισλαμικό ημερολόγιο θα αποκτήσει σταδιακά μεγαλύτερο αριθμητικό έτος από το γρηγοριανό.[56]
Α	25.000	—	Το πινακοειδές(D/R) αντίστοιχο ισλαμικό ημερολόγιο θα είναι περίπου κατά 10 ημέρες αποσυγχρονισμένο με τις φάσεις της Σελήνης.[57]
Α	~47.000	1 Μαρτίου, 48.901[β]	Το ιουλιανό ημερολόγιο (365,25 ημέρες) και το γρηγοριανό ημερολόγιο (365,2425 ημέρες) θα διαφέρουν κατά μια ημέρα.[58]

Μέλλον της Γης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεωλογία και γεωγραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

	Έτη στο μέλλον	Συμβάν
Γ	10.000	Εάν μια πιθανή κατάρρευση του φράγματος πάγου που σχηματίζει η υποπαγετωνική λεκάνη Ουάιλκς(D/R) στην Ανταρκτική αποσταθεροποιήσει το ανατολικοανταρκτικό φύλλο πάγου(D/R), θα λιώσει ολοκληρωτικά έως αυτή την ημερομηνία. Η στάθμη θαλάσσης θα ανέβει από 3 έως 4 μέτρα.[59]
Α	13.000	Έως το σημείο αυτό, στα μέσα του προπορευτικού κύκλου, η αξονική κλίση(D/R) της Γης θα αντιστραφεί, κάνοντας το καλοκαίρι και τον χειμώνα να συμβαίνουν στις αντίθετες πλευρές της τροχιάς της Γης. Αυτό σημαίνει πως οι εποχές στο βόρειο ημισφαίριο, στο οποίο εμφανίζονται εντονότερες εποχιακές μεταλλαγές λόγω της μεγαλύτερης έκτασης εδάφους, θα είναι ακόμα πιο ακραίες, καθώς θα αντικρύζει τον Ήλιο κατά το περιήλιο της Γης, και θα είναι απομακρυσμένο από τον Ήλιο κατά το αφήλιο.[60]
Α	13.727	Η μετάπτωση των ισημεριών της Γης θα έχει τον Βέγα ως τον βόρειο πολικό αστέρα.[61][60][62][63]
Γ	50.000	Η τρέχουσα μεσοπαγετωνική περίοδος(D/R) λήγει[64] στέλνοντας την Γη πίσω σε παγετωνική περίοδο(D/R) της τρέχουσας εποχής των παγετώνων, ανεξάρτητα από την επίδραση της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής(D/R). Οι καταρράκτες του Νιαγάρα θα διαβρώσουν τα εναπομείναντα 32 χλμ στην λίμνη Ήρι, και δεν θα υπάρχει πλέον.[65] Οι πολλές παγετωνικές λίμνες(D/R) της Καναδικής ασπίδας θα σβηστούν κατά την μεταπαγετώδης άνοδο και διάβρωση.[66]
Γ	100.000[γ]	Πιθανώς θα έχει συμβεί στη Γη μια υπερηφαιστειακή έκρηξη αρκετά μεγάλη ώστε να εκτοξεύσει 400 κυβικά χιλιόμετρα μάγματος.[67]
Α	100.000	Η ιδία κίνηση των αστεριών στην ουράνια σφαίρα, η οποία είναι αποτέλεσμα της κίνησης τους στον Γαλαξία, κάνει πολλούς από τους αστερισμούς μη αναγνωρίσιμους.[68]
Γ	250.000	Το υποθαλάσσιο όρος Λόιχι(D/R), το οποίο είναι το νεώτερο ηφαίστειο στην χαβαϊνέζικη υποθαλάσσια οροσειρά(D/R), θα αναδυθεί από τον ωκεανό και θα μετατραπεί σε ηφαιστειογενή νήσο(D/R).[69]
Α	500.000[δ]	Η Γη έως αυτή την περίοδο είναι αρκετά πιθανό πως θα έχει χτυπηθεί από αστεροειδή μεγέθους περίπου 1 χιλιομέτρου σε διάμετρο, εάν δεν είναι δυνατό να επιτευχθεί αποφυγή πρόσκρουσης αστεροειδή(D/R).[70]
Γ	950.000	Ο κρατήρας της Αριζόνα(D/R) θα έχει εξαφανιστεί έως αυτή την περίοδο.[71]
Γ	1 εκ. έτη[ε]	Πιθανώς θα έχει συμβεί στη Γη μια υπερηφαιστειακή έκρηξη αρκετά μεγάλη ώστε να εκτοξεύσει 3.200 κυβικά χιλιόμετρα μάγματος, συμβάν το οποίο θα είναι παρόμοιο με την υπερέκρηξη της Τόμπα(D/R) 75.000 έτη πριν.[67]
Γ	2 εκ. έτη+	Το Γκραντ Κάνυον θα διαβρωθεί ακόμα περισσότερο και θα γίνει ελαφρώς βαθύτερο, αλλά κυρίως θα διαμορφωθεί ως ευρεία κοιλάδα η οποία θα περικυκλώνει τον ποταμό Κολοράντο.[72]
Γ	10 εκ. έτη	Η διευρυνόμενη κοιλάδα του ρήγματος της ανατολικής Αφρικής(D/R) θα πλημμυριστεί από την Ερυθρά θάλασσα, δημιουργώντας μια νέα ωκεανική λεκάνη η οποία θα διαχωρίσει την ήπειρο της Αφρικής[73] και της αφρικανικής πλάκας(D/R) σε Νούβια πλάκα και σομαλική πλάκα(D/R).
Β	10 εκ. έτη	Εκτιμώμενος χρόνος για την πλήρη ανάνηψη της βιοποικιλίας μετά από ένα πιθανό γεγονός ολόκαινους εξαφάνισης(D/R), εάν το γεγονός αυτό ήταν ίδιας κλίμακας με τα 5 προηγούμενα συμβάντα μαζικής εξαφάνισης(D/R).[74]Ακόμα και χωρίς να συμβεί κάποια μαζική εξαφάνιση, έως την εποχή αυτή τα περισσότερα είδη που ζουν στην σημερινή εποχή θα έχουν εξαφανιστεί μέσω του ρυθμό εξαφάνιση υποβάθρου(D/R), με πολλούς βιολογικούς κλάδους να εξελίσσονται σε νέες μορφές ζωής.[75]
Γ	50 εκ. έτη	Η ακτή της Καλιφόρνια ξεκινά να καταβυθίζεται εντός του αλεουτίου ρήγματος(D/R) λόγω της βορειότροπης κίνησης της κατά μήκος του ρήγματος του Αγίου Ανδρέα(D/R).[76]Η σύγκρουση της Αφρικής με την Ευρασία θα κλείσει την μεσογειακή λεκάνη(D/R) και θα δημιουργήσει μια νέα οροσειρά παρόμοια με τα Ιμαλάια.[77] Οι κορυφές στα Απαλάχια όρη θα εξαφανιστούν σε μεγάλο βαθμό,[78] αν και η τοπογραφία θα επεκταθεί καθώς οι κοιλάδες της περιοχής θα βαθύνουν κατά διπλάσιο ρυθμό από την εξαφάνιση των βουνοκορφών.[79]
Γ	50 - 60 εκ. έτη	Τα καναδικά βραχώδη όρη(D/R) θα μετατραπούν σε πεδιάδα, με την υπόθεση ενός ρυθμού 60 μονάδων Μπάμπνοφ(D/R).[80]
Γ	50 - 400 εκ. έτη	Ο εκτιμώμενος χρόνος έτσι ώστε η Γη να αναπληρώσει τα αποθέματα ορυκτών καυσίμων της.[81]
Α	100 εκ. έτη[ζ]	Η Γη θα έχει πιθανώς χτυπηθεί από αστεροειδή ο οποίος θα είναι παρόμοιου μεγέθους με αυτόν που προκάλεσε την εξαφάνιση των δεινοσαύρων(D/R) 65 εκατομμύρια έτη πριν, εάν δεν είναι δυνατό να επιτευχθεί αποφυγή πρόσκρουσης αστεροειδή(D/R).[82]
Γ	250 εκ. έτη	Ενδέχεται όλες οι ήπειροι της Γης να έχουν ενωθεί σε μια υπερήπειρο(D/R). Υπάρχουν 3 πιθανές εκδοχές της ένωσης αυτής οι οποίες έχουν ονομαστεί Αμάσεια(D/R), Νεοπαγγαία(D/R), και Παγγαία εσχάτη(D/R).[83][84]
Γ	400–500 εκ. έτη	Η υπερήπειρος θα έχει πιθανώς διαλυθεί έως την εποχή αυτή.[84]
Α	500–600 εκ. έτη[η]	Ο εκτιμώμενος χρόνος έως ότου μια έκλαμψη ακτίνων γ από έκρηξη υπερκαινοφανούς αστέρα θα συμβεί εντός απόστασης 6.500 ετών φωτός από την Γη, αρκετά κοντά ώστε οι ακτίνες να επηρεάσουν το στρώμα του όζοντος(D/R) και πιθανώς να οδηγήσουν σε μαζική εξαφάνιση(D/R), εάν υποτεθεί πως μια παρόμοια έκρηξη ήταν αυτή που προκάλεσε την Ορδοβίκια-Σιλούρια εξαφάνιση(D/R). Ωστόσο, ο υπερκαινοφανής αστέρας θα πρέπει να είναι με ακρίβεια προσανατολισμένος προς την Γη ώστε να επιφέρει αρνητικά αποτελέσματα.[85]
Α	600 εκ. έτη	Η παλιρροϊκή επιτάχυνση(D/R) μετακινεί την Σελήνη αρκετά μακριά από την Γη και έτσι οι ολικές ηλιακές εκλείψεις δεν είναι πλέον δυνατό να συμβούν.[86]
Γ	600 εκ. έτη	Η αυξανόμενη λαμπρότητα του Ήλιου αρχίζει να αποσυντονίζει τον κύκλο ζωής με βάση τον άνθρακα και το πυριτικό άλας(D/R). Η υψηλότερη λαμπρότητα προκαλεί περιβαλλοντογενής διάβρωση(D/R) των βράχων στην επιφάνεια, κάτι που προκαλεί την συσσώρευση διοξειδίου του άνθρακα στο έδαφος. Καθώς το νερό εξατμίζεται από την επιφάνεια της Γης, οι βράχοι γίνονται ακόμα σκληρότεροι, κάνοντας τις τεκτονικές πλάκες να επιβραδυνθούν και σταδιακά να σταματήσουν. Χωρίς ηφαίστεια τα οποία θα ανακυκλώνουν τον άνθρακα στην ατμόσφαιρα της Γης, τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα θα αρχίσουν να πέφτουν,[87] και θα πέσουν έως το σημείο όπου η φωτοσύνθεση C3(D/R) δεν θα είναι πλέον δυνατή, κάνοντας όλα τα φυτά τα οποία χρησιμοποιούν φωτοσύνθεση (περίπου το 99 τοις εκατό) να πεθάνουν.[88]
Γ	800 εκ. έτη	Τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα πέφτουν στο σημείο όπου η φωτοσύνθεση C4(D/R) δεν είναι πλέον δυνατή.[88] Το οξυγόνο και το όζον εξαφανίζονται από την ατμόσφαιρα, και η πολυκύτταρη ζωή πεθαίνει.[89]
Γ	1 δισ. έτη[θ]	Η λαμπρότητα του Ήλιου έχει αυξηθεί κατά 10 τοις εκατό, κάτι που προκαλεί την μέση θερμοκρασία επιφανείας της Γης να αυξηθεί στους 47 βαθμούς Κελσίου (~320 K, 116 °F). Η ατμόσφαιρα μετατρέπεται σε ένα υγρό θερμοκήπιο επιφέροντας την εξάτμιση των ωκεανών.[90] Μεμονωμένες περιοχές συγκέντρωσης υδάτων μπορεί να εξακολουθήσουν να υπάρχουν στους πόλους του πλανήτη, επιτρέποντας την παρουσία απλών μορφών ζωής.[91][92]
Γ	1,3 δισ. έτη	Η ευκαριωτική ζωή πεθαίνει λόγω έλλειψης διοξειδίου του άνθρακα. Μόνο οι προκαρυωτικές μορφές ζωής παραμένουν.[89]
Γ	2,3 δισ. έτη	Το εξωτερικό τμήμα του πυρήνα της Γης(D/R) της Γης παγώνει, εάν το εσωτερικό τμήμα(D/R) συνεχίζει να μεγεθύνεται με τον τρέχων ρυθμό του 1 χιλιοστού ανά έτος.[93][94] Χωρίς τον υγρό εξωτερικό πυρήνα της, το γήινο μαγνητικό πεδίο απενεργοποιείται,[95] και η ηλιακή ακτινοβολία του Ηλίου σταδιακά διαλύει την ατμόσφαιρα.[96]
Γ	2,8 δισ. έτη	Η μέση θερμοκρασία επιφανείας της Γης, ακόμα και στους πόλους, φτάνει στους 149 βαθμούς Κελσίου (~422 Κ, 300 Φάρεναϊτ). Σε αυτό το σημείο, η ζωή που απέμενε με τους μονοκύτταρους οργανισμούς να επιζούν σε απομονωμένα και διασκορπισμένα μικροπεριβάλλοντα όπως λίμνες σε μεγάλο υψόμετρο ή υποβρύχια σπήλαια, θα πεθάνει επίσης.[87][97][ι]
Α	3 δισ. έτη	Το μέσο χρονικό σημείο όπου η αυξανόμενη απομάκρυνση της Σελήνης από την Γη αποδυναμώνει την σταθεροποίηση της αξονικής κλίσης(D/R) της Γης. Ως συνέπεια, η πραγματική πολική περιστροφή(D/R) της Γης γίνεται χαοτική και ακραία.[98]
Γ	3,5–4,5 δισ. έτη	Το ποσοστό υδρατμών στα χαμηλά επίπεδα της ατμόσφαιρας αυξάνεται στο 40%, και σε συνδυασμό με την λαμπρότητα του Ηλίου η οποία είναι 35–40% μεγαλύτερη σε σχέση με την σημερινή εποχή, θα οδηγήσει στην θέρμανση της ατμόσφαιρας και την αύξηση της θερμοκρασίας επιφανείας στους 1.330 βαθμούς Κελσίου (1.600 Κ, 2.420 F), αρκετά ζεστή ώστε να λιώσει τους βράχους στην επιφάνεια.[99][100][101][102] Οι συνθήκες αυτές θα κάνουν την Γη να μοιάζει κατά μεγάλο βαθμό όπως η Αφροδίτη την σημερινή εποχή.[103]
Α	7,59 δισ. έτη	Η Γη και η Σελήνη πολύ πιθανώς θα καταστραφούν πέφτοντας μέσα στον Ήλιο, λίγο πριν ο Ήλιος φτάσει στην κορύφωση της μετατροπής του σε ερυθρό γίγαντα και η μέγιστη ακτίνα του επεκταθεί κατά 256 φορές σε σχέση με το μέγεθος του σήμερα.[104][κ] Πριν την τελική πρόσκρουση, η Σελήνη πιθανώς θα παρασυρθεί κάτω από το όριο του Ρος της Γης, και θα διαλυθεί σε κομμάτια τα οποία θα πέσουν στην επιφάνεια της Γης.[105]
Α	50 δισ. έτη	Εάν η Γη και η Σελήνη δεν απορροφηθούν από τον Ήλιο, έως την εποχή αυτή θα είναι παλιρροϊκά κλειδωμένες(D/R), με μια μόνο πλευρά τους να είναι πάντα θεατή αναμεταξύ τους.[106][107] Από εκεί και πέρα, η παλιρροϊκή δράση του Ήλιου θα εξάγει στροφορμή από το σύστημα, προκαλώντας την εξασθένηση της σεληνιακής τροχιάς και την επιτάχυνση της περιστροφής της Γης.[108]
Α	1020 (100 πεντάκις εκ.)	Ο εκτιμώμενος χρόνος έως ότου η Γη συγκρουστεί με τον Ήλιο ο οποίος θα έχει μετατραπεί σε μαύρο νάνο, μετά από την παρακμή της τροχιάς της Γης από τις εκπομπές βαρυτικής ακτινοβολίας,[109] εάν η Γη δεν εκτοξευθεί από την τροχιά της λόγω βαρυτικών επιδράσεων άλλων αστέρων που θα προσεγγίσουν την περιοχή, ή δεν απορροφηθεί από τον Ήλιο κατά την περίοδο όπου αυτός θα μετατρέπεται σε ερυθρό γίγαντα.[109]

Αστρονομικά συμβάντα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξαιρετικά σπάνια αστρονομικά συμβάντα από το έτος 10.000 και έπειτα.

	Χρονικό σημείο	Συμβάν
Α	20 Αυγούστου 10.663	Ταυτόχρονη ολική ηλιακή έκλειψη και διέλευση του Ερμή(D/R) (διέλευση μπροστά από άλλο πλανήτη και τον Ήλιο)[110]
Α	25 Αυγούστου 11.268	Ταυτόχρονη ολική ηλιακή έκλειψη και διέλευση του Ερμή(D/R) .[110]
Α	28 Φεβρουαρίου 11.575	Ταυτόχρονη δακτυλιοειδής ηλιακή έκλειψη και διέλευση του Ερμή(D/R).[110]
Α	17 Σεπτεμβρίου 13.425	Σχεδόν ταυτόχρονη διέλευση της Αφροδίτης(D/R) και του Ερμή.[110]
Α	5 Απριλίου 15.232	Ταυτόχρονη ολική ηλιακή έκλειψη και διέλευση της Αφροδίτης(D/R).[110]
Α	20 Απριλίου 15.790	Ταυτόχρονη δακτυλιοειδής ηλιακή έκλειψη και διέλευση του Ερμή(D/R).[110]
Α	14.000-17.000	Η μετάπτωση των ισημεριών της Γης θα κάνει τον Κάνωπο τον νότιο πολικό αστέρα, αλλά θα είναι μόνο εντός 10° του νοτίου ουρανίου πόλου(D/R).[111]
Α	20.346	Ο Θουμπάν θα γίνει ο βόρειος πολικός αστέρας.[112]
Α	27.800	Ο α της Μικράς Άρκτου θα γίνει ξανά ο βόρειος πολικός αστέρας.[113]
Α	27.000	Η εκκεντρότητα της τροχιάς της Γης θα φτάσει στο ελάχιστο, 0.00236 από 0.01671 που είναι τώρα.[114][115]
Α	26 Ιουλίου 69.163	Ταυτόχρονη διέλευση της Αφροδίτης και του Ερμή.[110]
Α	27 και 28 Μαρτίου 224.508	Η Αφροδίτη και ο Ερμής θα περάσουν μπροστά από την Γη και τον Ήλιο.[110]
Α	571.741	Ταυτόχρονη διέλευση της Αφροδίτης και διέλευση της Γης από τον Άρη(D/R).[110]

Μέλλον του Ηλιακού συστήματος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

	Έτη στο μέλλον	Συμβάν
Γ	25.000	Το βόρειο αρειανό πολικό κάλυμμα πάγου(D/R) θα μπορούσε να υποχωρήσει καθώς ο Άρης φτάνει στην κορύφωση της θερμοκρασίας του στο βόρειο ημισφαίριο κατά την περίοδο των περίπου 50.000 ετών της αψιδωτής μετάπτωσης(D/R) του κύκλου Μιλάνκοβιτς(D/R).[116][117]
Α	36.000	Ο μικρός κόκκινος νάνος Ρος 248 θα περάσει σε απόσταση 3.024 ετών φωτός από την Γη, και θα γίνει το πλησιέστερο άστρο στον Ήλιο.[118] Θα υποχωρήσει μετά από περίπου 8.000 χρόνια, με το άστρο του Άλφα του Κενταύρου να γίνεται πάλι το κοντινότερο και μετέπειτα το Γκλίζε 445(D/R). [118]
Α	Οκτώβριος 38.172	Η διέλευση του Ουρανού από τον Ποσειδώνα, η πλέον σπάνια από όλες τις πλανητικές διελεύσεις.[119]
Α	70.000	Ο κομήτης Χιακουτάκε επιστρέφει στο εσωτερικό Ηλιακό σύστημα, ολοκληρώνοντας την τροχιά του έως το αφήλιο 3410 αστρονομικές μονάδες από τον Ήλιο και πίσω.[120]
Α	1.4 εκ. έτη	Το άστρο Γκλίζε 710(D/R) θα περάσει σε απόσταση 1,1 ετών φωτός από τον Ήλιο πριν απομακρυνθεί και πάλι. Αυτό μπορεί να προκαλέσει βαρυτικές αναταράξεις και πάρελξη σε σώματα του νέφους του Όορτ, αυξάνοντας έτσι την πιθανότητα πρόσκρουσης κομητών στο εσωτερικό Ηλιακό σύστημα.[121]
Α	6 εκ. έτη	Ο κομήτης Καταλίνα(D/R), ένας από τους κομήτες με τις μακρύτερες χρονικά περιόδους, επιστρέφει στο εσωτερικό Ηλιακό σύστημα μετά την ολοκλήρωση της τροχιάς του στο αφήλιο του, 66.600 αστρονομικές μονάδες (1,05 έτη φωτός) από τον Ήλιο και πίσω.[122]
Α	50 εκ. έτη	Ο μέγιστος εκτιμώμενος χρόνος πριν ο Φόβος προσκρουστεί με τον Άρη.[123]
Γ	100 εκ. έτη	Το άνω εκτιμωμένο διάστημα για την διατήρηση των δακτυλίων του Κρόνου στην τρέχουσα κατάσταση τους.[124]
Α	240 εκ. έτη	Από την τωρινή θέση του, το Ηλιακό σύστημα έχει πλέον ολοκληρώσει μια πλήρη τροχιά (γαλαξιακό έτος) γύρω από το κέντρο του Γαλαξία.[125]
Α	1,5–1,6 δισ. έτη	Η αυξανόμενη λαμπρότητα του Ηλίου προκαλεί την επέκταση της ζώνης κατοικισιμότητας(D/R). Καθώς το διοξείδιο του άνθρακα αυξάνεται στην ατμόσφαιρα του Άρη, η θερμοκρασία επιφανείας του ανεβαίνει στα ίδια με της Γης όταν αυτή βρισκόταν στην εποχή των παγετώνων.[89][126]
Α	3,3 δισ. έτη	1 τοις εκατό πιθανότητα ώστε η βαρύτητα του Δία θα κάνει την τροχιά του Ερμή τόσο εκκεντρική ώστε να προκαλέσει την σύγκρουση του με την Αφροδίτη, φέρνοντας χαοτικές συνέπειες στο εσωτερικό Ηλιακό σύστημα και πιθανώς οδηγώντας και την Γη σε πρόσκρουση. Αλλά πιθανά ενδεχόμενα είναι η πρόσκρουση του Ερμή στον Ήλιο, ή η έξοδος του από το Ηλιακό σύστημα, ή η πρόσκρουση του με την Γη.[127]
Α	3,6 δισ. έτη	Ο Τρίτωνας, δορυφόρος του Ποσειδώνα, πέφτει στο όριο Ρος του πλανήτη, και πιθανώς μετατρέπεται σε σύστημα δακτυλίων(D/R) παρόμοιο με αυτό του Κρόνου.[128]
Α	5 δισ. έτη	Με τα αποθέματα υδρογόνου να έχουν εξαντληθεί στο εσωτερικό του, ο Ήλιος μετατρέπεται σταδιακά από αστέρα κύριας ακολουθίας σε ερυθρό γίγαντα.[104]
Α	7,5 δισ. έτη	Η Γη και ο Άρης μπορεί να παλιρροϊκά κλειδωμένοι(D/R) λόγω της επέκτασης του Ήλιου.[126]
Α	7,9 δισ. έτη	Με την κορύφωση της μετατροπής του Ήλιου σε ερυθρό γίγαντα κατά το διάγραμμα Χέρτζσπρουνγκ-Ράσελ, και την μεγένθυση του κατά 256 φορές σε σχέση με την σημερινή εποχή, ο Ερμής και η Αφροδίτη με βεβαιότητα, πολύ πιθανώς η Γη, και πιθανώς και ο Άρης, θα καταστραφούν.[104][129]Κατά την περίοδο αυτή, είναι πιθανό πως ο Τιτάνας, δορυφόρος του Κρόνου, θα αποκτήσει θερμοκρασία επιφανείας κατάλληλη για την υποστήριξη της ζωής.[130]
Α	8 δισ. έτη	Ο Ήλιος γίνεται λευκός νάνος άνθρακα-οξυγόνου έχοντας πλέον περίπου μόνο το 54,05 της μάζας που έχει σε σχέση με την σημερινή εποχή.[104][131][132][λ]
Α	4x1012 (4 τρισ. έτη)	Το εκτιμώμενο χρονικό σημείο όπου ο κόκκινος αστέρας Εγγύτατος Κενταύρου, το πλησιέστερο άστρο στον Ήλιο σε απόσταση 4,25 ετών φωτός, αρχίζει να μετατρέπεται σε λευκό νάνο.[133]

Μέλλον του Γαλαξία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

	Έτη στο μέλλον	Συμβάν
Α	100.000[μ]	Ο υπεργίγαντας αστέρας με την ονομασία VY Μεγάλου Κυνός πιθανώς θα έχει εκραγεί ως υπερκαινοφανής αστέρας.[134]
Α	1 εκ. έτη[ν]	Το ανώτατο εκτιμώμενο χρονικό όριο έως ότου ο ερυθρός υπεργίγαντας(D/R) με την ονομασία Βετελγόζης εκραγεί ως υπερκαινοφανής αστέρας. Μια τέτοια έκρηξη θα είναι ορατή καθαρά υπό το φως της ημέρας.[135][136]
Α	2.7 εκ. έτη	Η μέση τροχιακή ημιζωή των κενταύρων που υπάρχουν σήμερα, και είναι ασταθείς λόγω της βαρυτικής αλληλεπίδρασης με τους εξωτερικούς πλανήτες(D/R).[137]
Μ	230 εκ. έτη	Η πρόγνωση των τροχιών των πλανητών γίνεται αδύνατη μετά από αυτό το διάστημα, λόγω των περιορισμών που ισχύουν σύμφωνα με τον χρόνο Λυαπουνόφ(D/R).[138]
Α	4 δισ. έτη	Η μέση τιμή της χρονολογικής εκτίμησης όπου ο γαλαξίας της Ανδρομέδας θα έχει συγκρουστεί με τον Γαλαξία(D/R) (όπου βρίσκεται η Γη), δημιουργώντας έναν νέο γαλαξία.[139] Οι πλανήτες του Ηλιακού συστήματος δεν αναμένεται να επηρεαστούν σημαντικά από την σύγκρουση αυτή.[140][141][142]
Α	100 δισ. έτη	Η διαστολή του σύμπαντος κάνει όλους τους γαλαξίες πέρα από την τοπική ομάδα γαλαξιών του πρώην Γαλαξία να εξαφανιστούν πίσω από τον ορίζοντα του κοσμικού φωτός(D/R), και να μην είναι πλέον ορατοί στο παρατηρήσιμο σύμπαν.[143]
Α	450 δισ. έτη	Η μέση τιμή της χρονολογικής εκτίμησης όπου οι ~47 γαλαξίες[144] της τοπικής ομάδας γαλαξιών θα συνενωθούν σε έναν μεγάλο γαλαξία.[4]
Α	800 δισ. έτη	Το εκτιμώμενο χρονικό σημείο όπου η ακτινοβολία φωτός του νέου γαλαξία που προέκυψε από την σύγκρουση Ανδρομέδας και Γαλαξία, ξεκινά να εξασθενεί καθώς τα άστρα κόκκινοι νάνοι ολοκληρώνουν την φάση του κυανού νάνου(D/R) κατά την κορύφωση της λαμπρότητας τους.[145]
Α	1.2x1013 (12 τρισ. έτη)	Ο εκτιμώμενος χρόνος έως ότου ο κόκκινος νάνος VB 10, ο οποίος έως το 2016 ήταν το άστρο κύριας ακολουθίας με την μικρότερη μάζα (εκτιμώμενη μάζα 0.075 ηλιακές μάζες), εξαντλεί το υδρογόνο στον πυρήνα του και γίνεται λευκός νάνος.[146][147]

Μέλλον του σύμπαντος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

	Έτη στο μέλλον	Συμβάν
Α	22 δισ. έτη	Το τέλος του σύμπαντος σε περίπτωση όπου ισχύει η θεωρία της Μεγάλης Ρήξης(D/R), υποθέτοντας την περίπτωση όπου η σκοτεινή ενέργεια έχει εξίσωση κατάστασης(D/R) w = −1.5.[148] Οι παρατηρήσεις των ταχυτήτων των σμηνών γαλαξιών από το παρατηρητήριο ακτίνων Χ Τσάντρα(D/R) δείχνουν να συγκλίνουν στην τιμή ~-0.991 για το w ως πραγματική, κάτι που απομακρύνει το ενδεχόμενο της Μεγάλης Ρήξης.[149]
Α	150 δισ. έτη	Η θερμοκρασία της ακτινοβολίας υποβάθρου χαμηλώνει από το τρέχων ~2.7 K έως 0.3 K, και έτσι δεν είναι πλέον δυνατό να ανιχνευθεί υπό την σημερινή τεχνολογία.[150]
Α	1012 (1 τρισ. έτη)	Το χαμηλό όριο της εκτίμησης σχετικά με τον χρόνο που θα χρειαστεί έως ο σχηματισμός αστέρων(D/R) να σταματήσει στους γαλαξίες καθώς εξαντλούνται τα νέφη αερίων τα οποία είναι αναγκαία για την δημιουργία των άστρων.[4] Η επέκταση του σύμπαντος, με την υπόθεση ότι η πυκνότητα της σκοτεινής ενέργειας είναι σταθερή, πολλαπλασιάζει το μήκος κύματος της ακτινοβολίας υποβάθρου κατά 1029, υπερβαίνοντας την κλίμακα του φωτός στον κοσμικό ορίζοντα και κάνοντας την ανίχνευση της Μεγάλης Έκρηξης μη δυνατή. Ωστόσο, ίσως θα είναι ακόμα δυνατό να εξακριβωθεί η επέκταση του σύμπαντος μέσω της παρατήρησης των υπερταχέων αστέρων.[143]
Α	3×1013(30 τρισ. έτη)	Ο εκτιμώμενος χρόνος για τα άστρα (συμπεριλαμβανομένου του Ήλιου) ώστε να έρθουν σε κοντινή απόσταση με άλλο άστρο στην τοπική αστρική περιοχή τους. Όταν 2 αστέρες (ή υπολείμματα αστέρων) περνούν σε κοντινή απόσταση ο ένας από τον άλλον, οι τροχιές των πλανητών τους διακόπτονται, και πιθανώς τους εκτοξεύουν εκτός του ηλιακού συστήματος τους. Κατά μέσο όρο, όσο πιο κοντινή είναι η τροχιά ενός πλανήτη προς το μητρικό του άστρο, τόσο περισσότερος χρόνος απαιτείται ώστε ο πλανήτης να εκτοξευθεί εκτός του ηλιακού συστήματος του κατά αυτόν τον τρόπο, καθώς είναι ισχυρά βαρυτικά συνδεδεμένος στο άστρο.[151]
Α	1014 (100 τρισ. έτη)	Το υψηλό όριο της εκτίμησης για τον χρόνο που θα περάσει έως ότου ο κανονικός σχηματισμός αστέρων(D/R) σταματήσει στους γαλαξίες.[4] Η περίοδος αυτή σηματοδοτεί την μετάβαση από μια περίοδο πολλών αστέρων σε μια περίοδο παρακμής των αστέρων, χωρίς διαθέσιμο υδρογόνο για τον σχηματισμό νέων αστέρων, και με όλα τα εναπομείναντα αστέρα να εξαντλούν τα καύσιμα τους και να πεθαίνουν.[3]
Α	1,1–1,2×1014(110–120 τρισ. έτη)	Ο απαιτούμενος χρόνος σύμφωνα με τον οποίο όλα τα άστρα στο σύμπαν θα έχουν εξαντλήσει τα καύσιμα τους (τα πλέον μακρόβια άστρα, οι κόκκινοι νάνοι με χαμηλή μάζα, έχουν διάρκεια ζωής περίπου 10–20 τρισεκατομμύρια έτη).[4] Μετά από αυτό το σημείο, τα αντικειμένα που παραμένουν και έχουν παρόμοια μάζα με τα άστρα είναι τα αστρικά κατάλοιπα(D/R) (λευκοί νάνοι, αστέρες νετρονίων, αστρικές μαύρες τρύπες(D/R), καθώς και φαιοί νάνοι). Οι συγκρούσεις μεταξύ των φαιών νάνων δημιουργούν νέους ερυθρούς νάνους στο περιθώριο, όπου κατά μέσο όρο περίπου 100 αστέρια θα παραμείνουν να λάμπουν στην περιοχή όπου κάποτε ήταν ο Γαλαξίας. Οι συγκρούσεις μεταξύ των αστρικών κατάλοιπων περιστασιακά θα οδηγούν και σε εκρήξεις παρόμοιες με αυτές των υπερκαινοφανών αστέρων.[4]
Α	1015(1 τετράκις εκ.)	Ο εκτιμώμενος χρόνος έως ότου οι στενές επαφές των αστέρων θα προκαλέσουν την απαγκίστρωση των πλανητών τους από τις τροχιές που διατηρούν στα ηλιακά συστήματα αυτά.[4] Έως την εποχή αυτή, ο Ήλιος θα έχει ψυχράνει στους 5 βαθμούς πάνω από το απόλυτο μηδέν.[152]
Α	1019 με 1020(10–100 τετράκις εκ.)	Ο εκτιμώμενος χρόνος έως ότου το 90%–99% των φαιών νάνων και των αστρικών κατάλοιπων(D/R) εκτιναχθούν από τους γαλαξίες τους. Όταν 2 αντικείμενα περνούν σε κοντινή απόσταση το ένα από το άλλο, ανταλλάσσουν τροχιακή ενέργεια, με τα χαμηλής μάζας αντικείμενα να λαμβάνουν την περισσότερη ενέργεια. Μέσω επαναλαμβανομένων τέτοιων ανταλλαγών ενέργειας, τα αντικείμενα με την μικρότερη μάζα αποκτούν ικανό ποσό τροχιακής ενέργειας έτσι ώστε να διαφύγουν από τον γαλαξία τους. Η διαδικασία αυτή θα κάνει τον Γαλαξία να απαλλαγεί από την πλειοψηφία των καφέ νάνων και των αστρικών υπολειμάτων του.[4][153]
Α	1030	Ο εκτιμώμενος χρόνος έως ότου τα άστρα που παραμένουν στους γαλαξίες (1% – 10% του αρχικού συνόλου) απορροφηθούν από τις υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες(D/R) στο κέντρο των γαλαξιών. Έως το σημείο αυτό, οι διπλοί αστέρες θα έχουν συγκρουστεί μεταξύ τους, οι πλανήτες θα έχουν απορροφηθεί από τα άστρα τους, και τα μόνα αντικείμενα που θα παραμένουν στο σύμπαν θα είναι τα αστρικά κατάλοιπα(D/R), φαιοί νάνοι, ορφανοί πλανήτες οι οποίοι έχουν διαφύγει των τροχιών τους από τα ηλιακά συστήματα όπου βρισκόταν, και μαύρες τρύπες.[4]
Φ	2×1036	Ο εκτιμώμενος χρόνος έως ότου όλα τα νουκλεόνια στο παρατηρήσιμο σύμπαν αποσυντεθούν, εάν η έχει την ελάχιστη δυνατή τιμή της (8.2×1033 έτη).[154][155][ξ]
Φ	3×1043	Ο εκτιμώμενος χρόνος έως ότου όλα τα νουκλεόνια στο παρατηρήσιμο σύμπαν αποσυντεθούν, εάν η ημιζωή του πρωτονίου(D/R) έχει την μέγιστη δυνατή τιμή της, 1041 έτη,[4] υποθέτοντας πως η Μεγάλη Έκρηξη ήταν πληθωριστική(D/R) και πως η ίδια διαδικασία η οποία οδήγησε στην επικράτηση των βαρυονίωνεπί των αντιβαρυονίων στο πρώιμο σύμπαν οδηγεί στην αποσύνθεση των πρωτονίων.[155][ο] Έως την εποχή αυτή, εάν τα πρωτόνια δεν αποσυντεθούν, θα ξεκινήσει η περίοδος όπου οι μαύρες τρύπες θα είναι τα μοναδικά ουράνια αντικείμενα.[3][4]
Φ	1065	Υποθέτοντας πως τα πρωτόνια δεν αποσυντίθενται, ο εκτιμώμενος χρόνος για τα συμπαγή και άκαμπτα αντικείμενα όπως οι βράχοι ώστε να αναδιατάξουν τα άτομα και μόρια τους μέσω του φαινομένου της σήραγγας. Σε αυτή την χρονική κλίμακα, όλη η ύλη είναι πλέον υγρή.[109]
Φ	5,8×1068	Ο εκτιμώμενος χρόνος έως ότου μια αστρική μαύρη τρύπα(D/R) μεγέθους 3 ηλιακών μαζών αποσυντεθεί σε υποατομικά σωματίδια μέσω της ακτινοβολίας Χώκινγκ(D/R).[156]
Φ	1,342×1099	Ο εκτιμώμενος χρόνος έως ότου η κεντρική μαύρη τρύπα του S5 0014+81, η οποία διαθέτει μάζα ίση με 40 δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες, διαλυθεί λόγω της ακτινοβολίας Χώκινγκ(D/R),[156] υποθέτοντας μηδενική γωνιακή δυναμική (μη περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα).
Φ	1,7×10106	Ο εκτιμώμενος χρόνος έως ότου μια υπερμεγέθης μαύρη τρύπα με μάζα 20 τρισεκατομμυρίων ηλιακών μαζών αποσυντεθεί από την ακτινοβολία Χώκινγκ(D/R).[156] Αυτό σηματοδοτεί το τέλος της Εποχής των μαύρων τρυπών. Πέρα από αυτήν την εποχή, το σύμπαν εισέρχεται σε μια εποχή στην οποία όλα τα φυσικά αντικείμενα έχουν αποσυντεθεί σε υποατομικά σωματίδια, τα οποία σταδιακά οδηγούνται στην τελική κατάσταση ενέργειας τους στον θάνατο του σύμπαντος μέσω της Μεγάλης Ψύξης(D/R).[3][4]
Φ	10200	Ο εκτιμώμενος χρόνος έως ότου όλα τα νουκλεόνια στο παρατηρήσιμο σύμπαν αποσυντεθούν -εάν δεν έχουν ήδη από τις προηγούμενες διαδικασίες- μέσω διαφόρων μηχανισμών οι οποίοι προβλέπονται από την σύγχρονη φυσική σωματιδίων (διαδικασίες μη διατήρησης των βαρυόντων, εικονικές μαύρες τρύπες(D/R), σφαληρά(D/R) κτλ) σε χρονολογικές κλίμακες που αποτελούνται από 1046 έως 10200 έτη.[3]
Φ	101500	Υποθέτοντας πως τα πρωτόνια δεν αποσυντίθενται, ο εκτιμώμενος χρόνος έως ότου όλη η βαρυονική ύλη έχει ήδη ενωθεί μεταξύ της ώστε να σχηματίσει σίδηρο-56(D/R) ή έχει αποσυντεθεί από ένα στοιχείο υψηλότερης μάζας σε σίδηρο-56.[109] (αστέρα σιδήρου(D/R))
Φ	${\displaystyle {10}^{{10}^{26}}}$Το [π][ρ]	Το χαμηλό όριο της εκτίμησης μέχρι όλα τα αντικείμενα τα οποία υπερβαίνουν την μάζα Πλανκ(D/R) να καταρρεύσουν μέσω του φαινομένου σήραγγας σε μαύρες τρύπες, υποθέτοντας την μη ύπαρξη αποσύνθεσης των πρωτονίων(D/R) ή εικονικών μαύρων τρυπών(D/R).[109] Σε αυτή την τεράστια χρονολογική κλίμακα, ακόμα και τα υπερσταθερά άστρα σιδήρου καταστρέφονται μέσω των γεγονότων του φαινομένου σήραγγας.
Φ	${\displaystyle {10}^{{10}^{50}}}$[σ]	Ο εκτιμώμενος χρόνος για έναν εγκέφαλο Μπόλτζμαν(D/R) να εμφανιστεί στο κενό μέσω μια στιγμιαίας μείωσης της εντροπίας.[6]
Φ	${\displaystyle {10}^{{10}^{76}}}$	Το υψηλό όριο της εκτίμησης για τον απαιτούμενο χρόνο έως ότου όλη η ύλη καταρρεύσει σε αστέρες νετρονίων ή μαύρες τρύπες, υποθέτοντας την μη ύπαρξη της αποσύνθεσης προτονίων ή εικονικών μαύρων τρυπών,[109] οι οποίοι με την σειρά τους και εντός των χρονολογικών αυτών κλιμάκων, αποσυντεθούν σε υποατομικά σωματίδια.
Φ	${\displaystyle {10}^{{10}^{120}}}$	Το υψηλό όριο της εκτίμησης για τον χρόνο που απαιτείται ώστε το σύμπαν να φτάσει στην κατάσταση τελικής ενέργειας του και να πεθάνει κατά την Μεγάλη Ψύξη(D/R), ακόμα και με την ύπαρξη ψευδούς κενού(D/R).[6]
Φ	${\displaystyle {10}^{{10}^{{10}^{56}}}}$[τ]	Ο απαιτούμενος χρόνος ώστε μέσω τυχαίων κβαντικών μεταλλαγών(D/R) και του φαινομένου της σήραγγας να δημιουργηθεί μια νέα Μεγάλη Έκρηξη.[157] Καθώς ο συνολικός αριθμός τρόπων όπου μπορούν να συνδυαστούν τα υποατομικά σωματίδια στο παρατηρήσιμο σύμπαν είναι ${\displaystyle {10}^{{10}^{115}}}$,[158][159] αριθμός ο οποίος όταν πολλαπλασιαστεί με το ${\displaystyle {10}^{{10}^{{10}^{56}}}}$, χάνεται στο σφάλμα στρογγυλοποίησης, αυτός είναι και ο απαιτούμενος χρόνος για την εμφάνιση μιας Μεγάλη Έκρηξης και την δημιουργία ενός νέου σύμπαντος ακριβώς ίδιου με αυτό στο οποίο συνέβησαν όλα τα παραπάνω γεγονότα, υποθέτοντας πως το κάθε νέο σύμπαν που δημιουργείται τουλάχιστον περιέχει τον ίδιο αριθμό υποατομικών σωματιδίων και διέπεται από τους ίδιους νόμους της φυσικής εντός του χώρου(D/R) που προβλέπεται από την θεωρία χορδών.[160] Έως την περίοδο αυτή, όλος ο κύκλος ζωής του σύμπαντος, από την Μεγάλη Έκρηξη έως την τελική κατάσταση ενέργειας του και την επαναδημιουργία του, θα έχει επαναληφθεί τόσες φορές όσες είναι και οι πιθανοί δυνατοί συνδυασμοί όλων των υποατομικών σωματιδίων στο παρατηρήσιμο σύμπαν.