Ξημερώματα της Πέμπτης 26 Δεκεμβρίου, πέθανε μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο, στα 71 του χρόνια ο γνωστός τραγουδιστής και ηθοποιός Νίκος Δημητράτος.
Η κηδεία του θα γίνει σημερα το μεσημέρι (2.30 μ.μ.) στο Νεκροταφείο του Βύρωνα.
Η οικογένειά του επιθυμεί, αντί στεφάνων, προσφορά χρημάτων στη Μη Κυβερνητική Οργάνωση ''Κιβωτός του Κόσμου''.
Το Γραφείο Τύπου του ΠΑΣΟΚ, με αφορμή τη σημαντική αυτή απώλεια για την τέχνη, σε ανακοίνωσή του αναφέρει:
«Σήμερα έφυγε από κοντά μας ο Νίκος Δημητράτος. Δεν σίγησε μόνο μια σπουδαία φωνή, αλλά και ένας εξαίσιος άνθρωπος, προοδευτικός, δημοκράτης που σφράγισε με την παρουσία του μια ολόκληρη περίοδο του ελληνικού πολιτισμού».
Ο Νίκος Δημητράτος είχε γεννηθεί στις 6 Μαρτίου του 1942 στην Αθήνα, στην αγαπημένη του Πλάκα.
Σπούδασε σολφέζ, βυζαντινή μουσική και θέατρο στη σχολή του Γρηγόρη Βαφιά.
Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο σε δύο παραστάσεις-σταθμούς κατά την περίοδο της δικτατορίας: αρχικά το 1971 στο «Παραμύθι Χωρίς Όνομα» του Ιάκωβου Καμπανέλλη με τον θίασο της Νέας Πορείας και στη συνέχεια στην ιστορική παράσταση «το Μεγάλο Μας Τσίρκο» επίσης του Καμπανέλλη με τον θίασο της Τζένης Καρέζη και του Κώστα Καζάκου -όπου και τραγούδησε το συγκλονιστικό «Προσκύνημα» του Σταύρου Ξαρχάκου, που γράφτηκε για τα παιδιά του Πολυτεχνείου και σηματοδότησε την έναρξη της πολυετούς στενής συνεργασίας τους, στη δισκογραφία, τον κινηματογράφο και το θέατρο.
Επίσης συνεργάστηκε με τον θίασο του Γιώργου Μιχαλακόπουλου και με τον Μίνω Βολανάκη, ενώ έπαιξε και έγραψε τη μουσική για την παράσταση του «Ματωμένου Γάμου» (του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα) στο θέατρο Στοά του Θανάση Παπαγεωργίου και της Λήδας Πρωτοψάλτη.
Η κηδεία του θα γίνει σημερα το μεσημέρι (2.30 μ.μ.) στο Νεκροταφείο του Βύρωνα.
Η οικογένειά του επιθυμεί, αντί στεφάνων, προσφορά χρημάτων στη Μη Κυβερνητική Οργάνωση ''Κιβωτός του Κόσμου''.
Το Γραφείο Τύπου του ΠΑΣΟΚ, με αφορμή τη σημαντική αυτή απώλεια για την τέχνη, σε ανακοίνωσή του αναφέρει:
«Σήμερα έφυγε από κοντά μας ο Νίκος Δημητράτος. Δεν σίγησε μόνο μια σπουδαία φωνή, αλλά και ένας εξαίσιος άνθρωπος, προοδευτικός, δημοκράτης που σφράγισε με την παρουσία του μια ολόκληρη περίοδο του ελληνικού πολιτισμού».
Ο Νίκος Δημητράτος είχε γεννηθεί στις 6 Μαρτίου του 1942 στην Αθήνα, στην αγαπημένη του Πλάκα.
Σπούδασε σολφέζ, βυζαντινή μουσική και θέατρο στη σχολή του Γρηγόρη Βαφιά.
Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο σε δύο παραστάσεις-σταθμούς κατά την περίοδο της δικτατορίας: αρχικά το 1971 στο «Παραμύθι Χωρίς Όνομα» του Ιάκωβου Καμπανέλλη με τον θίασο της Νέας Πορείας και στη συνέχεια στην ιστορική παράσταση «το Μεγάλο Μας Τσίρκο» επίσης του Καμπανέλλη με τον θίασο της Τζένης Καρέζη και του Κώστα Καζάκου -όπου και τραγούδησε το συγκλονιστικό «Προσκύνημα» του Σταύρου Ξαρχάκου, που γράφτηκε για τα παιδιά του Πολυτεχνείου και σηματοδότησε την έναρξη της πολυετούς στενής συνεργασίας τους, στη δισκογραφία, τον κινηματογράφο και το θέατρο.
Επίσης συνεργάστηκε με τον θίασο του Γιώργου Μιχαλακόπουλου και με τον Μίνω Βολανάκη, ενώ έπαιξε και έγραψε τη μουσική για την παράσταση του «Ματωμένου Γάμου» (του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα) στο θέατρο Στοά του Θανάση Παπαγεωργίου και της Λήδας Πρωτοψάλτη.
Συνεργάστηκε επίσης με το Δ.Η.Π.Ε.Θ.Ε. Κοζάνης στην παράσταση «Μιας Πεντάρας Νιάτα» (των Κώστα Πρετεντέρη-Ασημάκη Γιαλαμά) σε σκηνοθεσία Νανάς Νικολάου καθώς και με το Παιδικό Στέκι» του Εθνικού Θεάτρου στην παράσταση «Η Χώρα Των Πουλιών» (διασκευή του Γιάννη Καλαντζόπουλου στις «Όρνιθες» του Αριστοφάνη)
Επίσης συμμετείχε σε πολλές παραστάσεις στο «Θέατρο Της Δευτέρας» της ΕΡΤ, στα «Παιδικά Παραμύθια» του Νίκου Πιλάβιου καθώς και σε σήριαλ όπως «Οι Έμποροι Των Εθνών» του Κώστα Φερρή, «Παράξενος Ταξιδιώτης» του Βασίλη Γεωργιάδη, «Πυρ Και Μανία» του Άγγελου Πυριόχου, «Μη Φοβάσαι Τη Φωτιά» και «Η Ζωή Που Δεν Έζησα» της Μιρέλλας Παπαοικονόμου, «Στρας» της Ελένης Ακρίτα και του Γιώργου Κυρίτση, «Βαμμένος Ήλιος» της Γιοβάννας, «Τζιβαέρι» και «Σημάδι του Έρωτα» του Λευτέρη Καπώνη, «Ανατομία Ενός Εγκλήματος» του Πάνου Κοκκινόπουλου κ.α.
Ακόμα, πήρε μέρος ως τραγουδιστής και ηθοποιός στην ταινία του Κώστα Φερρή «Ρεμπέτικο», ενώ ως ηθοποιός συμμετείχε σε αρκετές ταινίες, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται οι βραβευμένες «Κλειστή Στροφή» και «Η Εποχή Των Δολοφόνων» του Νίκου Γραμματικού, «Ο Τοίχος» του Στέλιου Παυλίδη, «Σενάριο» του Ντίνου Μαυροειδή, «Δικτάτωρ Καλεί Θανάση» του Πάνου Γλυκοφρύδη κ.α
Το 1991 απέσπασε το Κρατικό Βραβείο β’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία «Άντε Γεια» του Γιώργου Τσεμπερόπουλου.
Εξίσου λαμπρή ήταν η καριέρα του στο τραγούδι, στο χώρο του οποίου πρωτοεμφανίστηκε κατά την εποχή του Νέου Κύματος στις μπουάτ της Πλάκας.
Στην προσωπική δισκογραφική του παρουσία κατέγραψε εξαιρετικές, αλλά λίγες συμμετοχές, όπως «Ο Καραγκιόζης και οι Βάτραχοι" των Ευγένιου Σπαθάρη - Δημήτρη Λέκκα - Γιώργου Παυριανού, «Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας» των Οδυσσέα Ελύτη - Δημήτρη Λάγιου, «Καπνισμένος ουρανός» των Βασίλη Δημητρίου - Βαγγέλη Γκούφα, «Χωρίς παρέα» του Θοδωρή Ξυδιά, «Έρωτας Αρχάγγελος» των Χρήστου Λεοντή - Δημήτρη Λέντζου, «Carte Postale» των Νότη Μαυρουδή - Ηλία Κατσούλη.
Συνεργάστηκε επίσης και με άλλους σημαντικούς συνθέτες όπως ο Σταύρος Κουγιουμτζής, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Δήμος Μούτσης, ο Ηλίας Ανδριόπουλος, ο Γιώργος Χατζηνάσιος, ο Μίμης Πλέσσας και ο Δημήτρης Παπαδημητρίου.
Παράλληλα συμμετείχε σε συναυλίες και μουσικές παραστάσεις με πολλούς ακόμα σημαντικούς Έλληνες τραγουδιστές και μουσικοσυνθέτες, όπως Μάρκος και Στέλιος Βαμβακάρης, Σωτηρία Μπέλλου, Νίκος Ξυλούρης, Ελένη Βιτάλη, Θανάσης Γκαϊφύλλιας, Σωτηρία Λεονάρδου κ.α.
Το 1997, στα πλαίσια των εκδηλώσεων της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας ’97 στη Θεσσαλονίκη, συμμετείχε ως ηθοποιός και σολίστας στο Ορατόριο του Γιώργου Χατζηνάσιου «Η Άλωση Της Πόλης», με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Σόφιας και την 70μελή χορωδία της Χαλκιδικής υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Κοντογεωργίου.
Επίσης συμμετείχε σε πολλές παραστάσεις στο «Θέατρο Της Δευτέρας» της ΕΡΤ, στα «Παιδικά Παραμύθια» του Νίκου Πιλάβιου καθώς και σε σήριαλ όπως «Οι Έμποροι Των Εθνών» του Κώστα Φερρή, «Παράξενος Ταξιδιώτης» του Βασίλη Γεωργιάδη, «Πυρ Και Μανία» του Άγγελου Πυριόχου, «Μη Φοβάσαι Τη Φωτιά» και «Η Ζωή Που Δεν Έζησα» της Μιρέλλας Παπαοικονόμου, «Στρας» της Ελένης Ακρίτα και του Γιώργου Κυρίτση, «Βαμμένος Ήλιος» της Γιοβάννας, «Τζιβαέρι» και «Σημάδι του Έρωτα» του Λευτέρη Καπώνη, «Ανατομία Ενός Εγκλήματος» του Πάνου Κοκκινόπουλου κ.α.
Ακόμα, πήρε μέρος ως τραγουδιστής και ηθοποιός στην ταινία του Κώστα Φερρή «Ρεμπέτικο», ενώ ως ηθοποιός συμμετείχε σε αρκετές ταινίες, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται οι βραβευμένες «Κλειστή Στροφή» και «Η Εποχή Των Δολοφόνων» του Νίκου Γραμματικού, «Ο Τοίχος» του Στέλιου Παυλίδη, «Σενάριο» του Ντίνου Μαυροειδή, «Δικτάτωρ Καλεί Θανάση» του Πάνου Γλυκοφρύδη κ.α
Το 1991 απέσπασε το Κρατικό Βραβείο β’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία «Άντε Γεια» του Γιώργου Τσεμπερόπουλου.
Εξίσου λαμπρή ήταν η καριέρα του στο τραγούδι, στο χώρο του οποίου πρωτοεμφανίστηκε κατά την εποχή του Νέου Κύματος στις μπουάτ της Πλάκας.
Στην προσωπική δισκογραφική του παρουσία κατέγραψε εξαιρετικές, αλλά λίγες συμμετοχές, όπως «Ο Καραγκιόζης και οι Βάτραχοι" των Ευγένιου Σπαθάρη - Δημήτρη Λέκκα - Γιώργου Παυριανού, «Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας» των Οδυσσέα Ελύτη - Δημήτρη Λάγιου, «Καπνισμένος ουρανός» των Βασίλη Δημητρίου - Βαγγέλη Γκούφα, «Χωρίς παρέα» του Θοδωρή Ξυδιά, «Έρωτας Αρχάγγελος» των Χρήστου Λεοντή - Δημήτρη Λέντζου, «Carte Postale» των Νότη Μαυρουδή - Ηλία Κατσούλη.
Συνεργάστηκε επίσης και με άλλους σημαντικούς συνθέτες όπως ο Σταύρος Κουγιουμτζής, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Δήμος Μούτσης, ο Ηλίας Ανδριόπουλος, ο Γιώργος Χατζηνάσιος, ο Μίμης Πλέσσας και ο Δημήτρης Παπαδημητρίου.
Παράλληλα συμμετείχε σε συναυλίες και μουσικές παραστάσεις με πολλούς ακόμα σημαντικούς Έλληνες τραγουδιστές και μουσικοσυνθέτες, όπως Μάρκος και Στέλιος Βαμβακάρης, Σωτηρία Μπέλλου, Νίκος Ξυλούρης, Ελένη Βιτάλη, Θανάσης Γκαϊφύλλιας, Σωτηρία Λεονάρδου κ.α.
Το 1997, στα πλαίσια των εκδηλώσεων της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας ’97 στη Θεσσαλονίκη, συμμετείχε ως ηθοποιός και σολίστας στο Ορατόριο του Γιώργου Χατζηνάσιου «Η Άλωση Της Πόλης», με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Σόφιας και την 70μελή χορωδία της Χαλκιδικής υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Κοντογεωργίου.
No comments:
Post a Comment