Από 30 Οκτωβρίου, προβάλλεται η ταινία - ντοκιμαντέρ με τον περίεργο τίτλο "Βιετ Κώστας. Υπηκοότης: Ακαθόριστος", του Γιάννη Τριτσιμπίδα. Ο σκηνοθέτης μάς περιγράφει πώς ήρθε σε επαφή με τον ελληνικής καταγωγής Κώστα Σαραντίδη, εθνικό ήρωα του Βιετνάμ...
Ο σκηνοθέτης Γιάννης Τριτσιμπίδας, έχει σπουδάσει Νομικά στην Αθήνα και Σινεμά στο Παρίσι, όπου δίδαξε στο Τμήμα Κινηματογραφικών και Οπτικοακουστικών Σπουδών του Πανεπιστημίου 8.
Ο ήρωας που αναδεικνύει στην ταινία του, είναι πράγματι ένα εξαιρετικά "ζωντανό" και ενδιαφέρον πρόσωπο.
Ένας Σαλονικιός, από μια φτωχή λαϊκή οικογένεια της Τούμπας, αγράμματος, μόλις που είχε τελειώσει την τετάρτη δημοτικού, και προσπαθούσε να επιβιώσει όπως όλοι. Πουλούσε τσιγαρόχαρτα στη μαύρη αγορά, ώσπου τον έπιασαν οι Γερμανοί κι στάλθηκε πεζή για τη Γερμανία με ένα μπουλούκι 300 ανδρών, σε ηλικία 16 ετών.
Έκτοτε, η ζωή του είναι μια μικρή Οδύσσεια. Από τα Τάγματα Εργασίας των Γερμανών το 1943 στην κεντρική Ευρώπη, βρέθηκε λεγεωνάριος της γαλλικής Λεγεώνας των Ξένων στην Αλγερία κι έπειτα στην Ινδοκίνα.
Αυτομόλησε στο Απελευθερωτικο Μέτωπο «Βιετμίνχ», πολέμησε με το Λαϊκό Στρατό κι έζησε στο Βιετνάμ για είκοσι χρόνια.
Ο Κώστας Σαραντίδης - Nguyen Van Lap- όπως τον αποκαλούν οι φίλοι του στο Βιετνάμ, συνεχίζει ως σήμερα να βοηθά ενεργά το Βιετνάμ. Ασχολείται ιδιαίτερα με τα παιδιά-θύματα 3ης γενιάς των βομβαρδισμών με διοξίνη. Σήμερα θεωρείται τιμημένος ήρωας της πατρίδας, στο... Βιετνάμ!
Ο σκηνοθέτης έμαθε για τον Κώστα Σαραντίδη από πολύ φιλικό του πρόσωπο που ζει στο Βιετνάμ. Η Νικόλ Φαμ, η οποία και διεκπεραίωσε την εκτέλεση παραγωγής, ενώ ο άντρας της κράτησε την κάμερα, είχε πληροφορηθεί περίπου την ιστορία, μέσω του πρώτου έλληνα Πρέσβη στο Ανόι, Α. Χατζημιχάλη.
"Στο Βιετνάμ ο Κώστας είναι πολύ γνωστός, ας πούμε τύπος εθνικού ήρωα", μας λέει ο σκηνοθέτης.
Και συνεχίζει: "Έχουν γραφτεί πολλά άρθρα, έχουν γίνει τηλεοπτικά ρεπορτάζ, κάθε φορά που πηγαίνει συναντιέται με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή την ηγεσία του Λαϊκού Στρατού, παρασημοφορείται...
Μάλιστα του απένειμαν τιμής ένεκεν την ιθαγένεια".
Παρ' όλα αυτά στην Ελλάδα, μέχρι να τον ανακαλύψει ο Γιάννης Τριτσιμπίδας, ο Κώστας Σαραντίδης, παρέμενε "άγνωστος". Ωστόσο, είχε συνοδεύσει τον Πρόεδρο Παπούλια στο Βιετνάμ προ ετών στην επίσημη επίσκεψή του.
"Η πληροφορία που είχα από το Βιετνάμ είναι πως ήταν Θεσσαλονικιός. Τον έψαχνα εκεί χωρίς αποτέλεσμα, μετά άρχισα να ψάχνω στην Αθήνα, και τελικά τον βρήκα στην Πετρούπολη! Αρχίσαμε συνομιλίες και αποφάσισα να κάνω την ταινία, κατ' αρχήν για την τότε ΕΡΤ", εξηγεί ο σκηνοθέτης.
Αυτό που κίνησε το ενδιαφέρον του ντοκιμαντερίστα, και αποφάσισε να διηγηθεί κινηματογραφικά την ιστορία, ήταν ακριβώς η μυθιστορηματική ζωή του Κώστα, με τις συνεχείς αναγκαστικές αλλαγές ταυτότητας -εθνικής , προσωπικής, ψυχολογικής, 8 φορές στο σύνολο.
Επίσης ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο ήταν η ιδέα πως, ενώ η ζωή τον έριξε στα βαθιά νερά, κατάφερε να τραβήξει τη δική του ρότα, με τόλμη και ήθος, και τελικά να δικαιωθεί.
Τι κρατάτε εσείς από την επαφή σας με αυτόν τον άνθρωπο και την ιστορία του, κύριε Τριτσιμπίδα; ρωτάμε εύλογα...
"Την αίσθηση ενός ζεστού και ντόμπρου ανθρώπου που, όπως λέει στην ταινία, ακολούθησε πάντα το θεσσαλονικιότικο ένστικτό του. Τη διαπίστωση για άλλη μια φορά, του πόσο σκληροτράχηλοι και επίμονοι υπήρξαν οι παππούδες και οι πατεράδες μας, τι τράβηξαν, καιπόσο ήπια ακούγονται τα σημερινά βάσανα σε σύγκριση με τα δικά τους. Ο Σαραντίδης για παράδειγμα, πολέμησε μια δεκαετία μέσα στη βιετναμέζικη ζούγκλα ξυπόλητος!"
Γιατί όμως ο Κώστας δεν μπορούσε να γυρίσει στην Ελλάδα;Με το τέλος του πολέμου πέρασε από την Αυστρία στην Ιταλία. Προσπάθησε μάταια να επιστρέψει στην Ελλάδα καταφεύγοντας στην Πρεσβεία μας, κάτι εντελώς αδύνατο τότε.
Παιδί 17 ετών, χωρίς εμπειρία, στρατολογήθηκε στη γαλλική Λεγεώνα των Ξένων και στάλθηκε στην Αλγερία, χωρίς καλά καλά να ξέρει τι σήμαινε αυτό. Ήξερε μόνο ότι θα έχει καλό φαγητό και θα βρίσκεται στο εξωτικό Αλγέρι, που είχε δει στις ταινίες...
Ρωτάμε επίσης τον Γιάννη Τσιτσιμπίδα πού αναζήτησε το κινηματογραφικό του υλικό.
"Κάναμε γυρίσματα στην Ελλάδα και το Βιετνάμ και ενσωματώσαμε στην ταινία σπουδαίο αρχειακό υλικόαπό εκεί, το οποίο κανείς στην Ελλάδα δεν έχει ξαναδεί".
Τι έχει να μας διδάξει η ιστορία του Κώστα Σαραντίδη ή Nguyen Van Lap, σε σχέση με τη σύγχρονη κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα, τόσο εμάς τους Έλληνες όσο και πανανθρώπινα;
"Πως ο άνθρωπος που παίρνει ρίσκα έχοντας για μπούσουλα μερικές απλές και αυτονόητες αρχές, το αίσθημα του δικαίου και της ελευθερίας, ας πούμε, επιβιώνει κι έχει καλή κατάληξη, κερδίζοντας και την αγάπη των συνανθρώπων του.
Αυτό το τελευταίο άλλωστε, η τιμή δηλαδή, η καλή φήμη, ή δόξα, διατρέχει συνεχώς όλη την αρχαία μας γραμματεία".
Όσο για τα επερχόμενα σχέδια του κινηματογραφιστή, μας εξομολογείται πως "για την ώρα επείγει η προώθηση της ταινίας μετά το Γολγοθά που ανεβήκαμε με την ΕΡΤ-ΝΕΡΙΤ, χωρίς κατάληξη ακόμα καμία. Όλο και υπάρχουν σχέδια στο συρτάρι, μια αφορμή χρειάζεται για να πηδήξει κανείς στο κενό…"
Δείτε πού και πότε προβάλλεται η ταινία ΕΔΩ.
| Το ντοκιμαντέρ έκανε πρεμιέρα στο 16ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, τον Μάρτη του 2014, ενώ βραβεύτηκε με ένα εκ των δύο Χορηγικών Βραβείων των Ευρωπαϊκών Βραβείων Media 2014 «Έρασμος», στη Βιέννη, στις 10 Οκτωβρίου. Στο σκεπτικό της βράβευσης της ελληνικής ταινίας, αναφέρεται η «ανάδειξη ενός «Αγνώστου Ήρωα» καθώς και η μνήμη του πολέμου και η ιστορική αξιολόγηση. Στα "μπαγκάζια" της ταινίας κι ένα ακόμη βραβείο, το πρώτο βραβείο του 6ου Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας. |
No comments:
Post a Comment