Ηταν πρωι Τεταρτης,γυρω στις 5.30,οταν ξεκινησαμε απο Θεσσαλονικη για να προλαβουμε το πλοιο των 9 για την Λημνο απο την Καβαλα.Τα διοδια ηταν 2.40 παντου.Διασχισαμε τεσσερα τουνελ,ενω η κινηση στον δρομο ηταν ελαχιστη.Το αμαξι του φιλου μου Αγι Κασαπογλου,μια ολοκαινουρια BMW X 20,ηταν εξαιρετικα ανετο και οταν ανεβηκαμε στα 170χλμ-για δοκιμη- ουτε που το καταλαβαιναμε.
Φθασαμε εγκαιρως και ανεβηκαμε αμεσως στο ‘Νησος Μυκονος’ της Hellenic Seaways,το οποιο μετα την Λημνο συνεχιζε στην Μυτιληνη,Χιο,Βαθυ,Καρλοβασι,Πειραια.Η εκπληξη ηταν οταν η διαδρομη ως την Μυρινα κρατησε μολις τρεις ωρες,ενω με αλλα πλοια εφθανε τις 3.45-4 ωρες.Πηγαμε κατ’ευθειαν στο ξενοδοχειο να αφησουμε τα πραγματα μας και μετα μπηκαμε στην Fifth Avenue της Μυρινας που ειναι ο κεντρικος εμπορικος δρομος με μικρα πολυχρωμα καταστηματα ολων των ειδων,ενω απο πανω μας κισσοι και αλλα αναριχομενα δροσιζαν τα βηματα μας.Πρωτη σταση στο ‘Καθ όδον’(που εχει εναν μικρο κηπο 4-5 τραπεζιων) της φιλης μου Βικης Βουδαντα,που γνωριζω απο προηγουμενες δεκαετιες,οταν καθε βραδυ συχναζα στο δημοφιλεστατο μπαρ ‘Ανεμοεσσα’,ακουγοντας υπεροχη μουσικη και θυμαμαι τους αγαπημενους μου Simply Red.
Οι καταστηματαρχες καθονται και στα σκαλοπατια της επιχειρησης τους και σε καρεκλες η καναπεδακια που βγαζουν εξω.Εκανε ,ομως ζεστη,και ξεκινησαμεγια μια μακρινη αμμουδια στο Γοματη.Ο δρομος στα βουνα που διασχισαμε δεν ηταν ιδανικος(αν και σε κατοικησιμες περιοχες ηταν αψογος με διαγραμμιση!)
Καποτε φθασαμε σ’ενα στενο που μαζευει αμμοθινες(πισω απο το βουνο που ειναι οι κανονικες αμμοθινες-εκει οπου προσγειωθηκε το αεροπλανο της Ρενας Βλαχοπουπουλου στην ταινια του ’60,οπου ειχαν την εντυπωση οτι ειναι η Σαχαρα).Καθε καλοκαιρι ο δρομος καθαριζεται σχηματιζοντας λοφους 2 μετρων ,αριστερα και δεξια, για να διευκολυνουν τα αυτοκινητα να φθασουν παρα θιν αλως.
Το beach bar ‘Αποδραση’ δυστυχως ηταν κλειστο(12 Ιουνιου),αλλα στην παραλια που ηταν ερημη ειχε 15 ξαπλωστρες ετοιμες,σα να επροκειτο να ανοιξει σε λιγη ωρα.Η θαλασσα ηταν μαγικη,δροσερη,τα νερα κρυσταλλινα,πεντακαθαρα.Καθησαμε κατω απο το υποστεγο για να απολαυσουμε την θαλασσινη αυρα.Απολυτη ησυχια γυρω μας.Ενας παραδεισος.
Φυγαμε για το ξακουστο εστιατοριο 'Φλωμαρη’ σε κοντινη αποσταση που ηταν κι αυτο κλειστο.Ολα τα τραπεζια ειναι καλυμενα απο παλιες ξενες εφημεριδες που εχουν δημοσιευματα για την Λημνο.Η θεα ειναι καταπληκτικη σε μια απεραντη ακτη,οπου εκατονταδς γλαροι παρατασσονται διπλα στην θαλασσα περιμενοντας να πιουν βροχινο νερο σε μια μικρη λιμνη λιγο πιο περα.
Επισης λατρεψαμε την αμμουδια στον Κασπακα,οπου στο τριτο beach bar βρηκαμε το Baia,οπου εργαζονται δυο χαρουμενες και επικοινωνιακες κοπελες απο την περιοχη,που μας ειπαν οτι η ιδια επιχειρηση εχει και το καταστημα με ντονατς στην Μυρινα.Απο εκει πηγαμε για φαγητο στον Κοτσινα.Ειχε τρεις ταβερνες,πανω στη θαλασσα,την μια διπλα στην αλλη.Καθησαμε στην πρωτη,στο ‘Μουραγιο’ ,που λειτουργει απο το 1985.Ρυζοτο,ψαρια,χωριατικη κλπ και ,φυσικα,την γλυκοπιοτη παγωμενη τοπικη ρετσινα.ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΟΓΚΑΛΙΔΗΣ(συνεχιζεται)
No comments:
Post a Comment