ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ

ο Γιώργος Ζαμπέλας, μπορούσε να κάνει υπερήφανη όχι μόνο τη Μεγάλη Βρετανία αλλά και τη χώρα του, την Ελλάδα. Για τον ίδιο, άλλωστε, λέξεις όπως «γενναιότητα» και «περηφάνια» αντηχούσαν με ακρίβεια μόνο στην ελληνική γλώσσα - ακούγονταν πιο μεγαλεπήβολα και με εντονότερο σθένος. Εξ ου και το ότι πίστεψε σε αυτές ολόψυχα, κάτι που αποδεικνύουν οι τιμητικές διακρίσεις και τα θερμά λόγια όλων όσοι γνωρίζουν. Ο Γιώργος Ζαμπέλας δεν είναι, από τις αρχές του μήνα, μόνο ο περήφανος αρχηγός του Βρετανικού Ναυτικού αλλά και ο Ελληνας που έμελλε να πρωταγωνιστήσει στις τιμητικές εκδηλώσεις για τη σιδηρά κυρία, με το όνομά του να γίνεται γνωστό στα διάφορα σημεία του πλανήτη.

Από την άλλη, όλοι ξέρουν ότι ο τιμημένος με τις ύψιστες διακρίσεις ναύαρχος και υποδειγματικός οικογενειάρχης δεν είχε πάντα εύκολες στιγμές. Η επιχείρηση όπου συμμετείχε και χάρη στην οποία όλοι τον αποκαλούν πλέον «σερ» έχει καταγραφεί στα παγκόσμια χρονικά, έχει γίνει σενάριο για ταινία και διδάσκεται ως παράδειγμα στις στρατιωτικές σχολές. Μιλάμε για τις επιχειρήσεις «Barras» και «Paliser», που φέρουν το λιθαράκι του γενναίου ναυάρχου, ο οποίος αποθέωσε το βρετανικό αίσθημα και έφερε τους Βρετανούς στην καρδιά του πιο αιματηρού εμφυλίου στην Αφρική, τη Σιέρα Λεόνε.
 Ολα ξεκίνησαν τον  Αύγουστο του 2000, όταν μια περίπολος του ΟΗΕ που τριγυρνούσε σχεδόν αμέριμνα σε ουδέτερη περιοχή με οπλισμένους στρατιώτες του Ιρλανδικού Συντάγματος επάνω σε τρία οπλισμένα Land Rover, έπεσε σε ενέδρα μιας συμμορίας αδίστακτων ληστών-ανταρτών με την επωνυμία «Τα παιδιά της Δυτικής Πλευράς» στην περιοχή Οκρα Χιλς. Οι αντάρτες συνέλαβαν τα 11 μέλη της περιπόλου και άρχισαν να παζαρεύουν με τις βρετανικές αρχές. Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων οι Βρετανοί κατάφεραν να εντοπίσουν τους αντάρτες μέσα από δορυφορικό τηλέφωνο οργανώνοντας μια από τις πιο δύσκολες επεμβάσεις στην ιστορία των Ειδικών Δυνάμεων με τον ειρωνικό κωδικό τίτλο «Βέβαιος θάνατος». 



Το αρχικό σχέδιό τους να αποβιβαστούν μέσω φουσκωτών και να ακινητοποιήσουν τους αντάρτες είχε πέσει τότε στο κενό λόγω της ορμητικότητας του ποταμού - δεν έμενε τίποτε άλλο από το να επιχειρήσουν από αέρος με τον προφανή κίνδυνο να αποκαλυφθούν άμεσα λόγω θορύβου.  Η επέμβαση, όμως, ήταν τόσο ορμητική που δεν άφηνε περιθώριο στους ντόπιους αντάρτες να αντιδράσουν: οι όμηροι τελικά απελευθερώθηκαν με έναν στρατιώτη των Βρετανών νεκρό και έντεκα τραυματίες - αποτέλεσμα άκρως επιτυχές δεδομένων των συνθηκών. Ηταν μάλιστα η πρώτη φορά που οι SAS (Special Air Service) συνεργάστηκαν στενά με τους SBS (Spesial Boat Service), με αποτέλεσμα έκτοτε να διαμορφωθεί το νέο βρετανικό συγκρότημα Υποστηρίξεως Ειδικών Δυνάμεων. 
Οι επιχειρήσεις «Barras» και «Paliser» -της οποίας ηγείτο ο σημερινός ναύαρχος, ο οποίος εκτός από άνθρωπος της θάλασσας κάποτε υπήρξε πιλότος σε ελικόπτερα- θεωρήθηκαν άκρως επιτυχημένες όχι μόνο για την τελική τους έκβαση αλλά και γιατί άνοιξαν τον δρόμο για την επέμβαση των Βρετανών στην πολύπαθη Σιέρα Λεόνε - η οποία, ας μην ξεχνάμε, κρύβει ένα χωριό γεμάτο διαμάντια. Το χαρμόσυνο γεγονός είχε μάλιστα κάνει τον τότε Βρετανό πρωθυπουργό κ. Τόνι Μπλερ να διοργανώσει ειδική τιμητική υποδοχή για τους νικητές. Ο Ζαμπέλας, μεταξύ άλλων, τιμήθηκε με τον Σταυρό των Εξαιρετικών Πράξεων, γεγονός που συνέβαλε καταλυτικά ώστε να είναι εκείνος που θα χαράξει τις σύνθετες επιχειρήσεις στο Ιράκ και τρία χρόνια αργότερα να αναλάβει τη διεύθυνση όλων των αμφίβιων δυνάμεων του Βρετανικού Ναυτικού.