ΛΕΣ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΧΘΕΣ

ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΛΗΜΝΟ 3............... Ιουνιος 2019

(Τελευταιο)

Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΗΛΙΑΣ Κοτσαλης και το Ραδιο Αλφα ειναι μια ξεχωριστη περιπτωση στην Λημνο.Ειναι ενας σοβαρος και ανησυχος ανθρωπος που εχει επαφη καθημερινη με ολους τους τοπικους φορεις και τους απλους πολιτες,γνωριζει ολα οσα συμβαινουν στο νησι.Και τα καλα και τα αναποδα.Και δεν δισταζει να πει την γνωμη του ευθαρσως,ακομα κι αν δεν ειναι ευχαριστη.Γι αυτο και ειναι το Νο 1 του νησιου.

Ο κεντρικος δρομος της Μυρινας μας φερνει στο ξεκινημα στο δημοφιλεστερο ταχυφαγειο ,’το Σουβλακι’ που απεναντι μεχρι περυσι ειχε το λαχταριστο παγωτο ninono,που φετος εχει αντικατασταθει απο αλλο παγωτο ,εξ ισου λαχταριστο με ποικιλες γευσεις.Ανακαλυψαμε λιγο πιο επανω,αριστερα ανεβαινοντας,ενα αλλο καταστημα,που περυσι δεν το προσεξαμε,που εκτος απο υπεροχα παγωτα εχει βαφλες,κρεπες,brunch,σαλατες,καφε-αναψυκτικα.Το λενε 'βερυκοκο'.Ευτυχως εχει εξω δυο τραπεζια με καθισματα.Πολυ φιλοξενο.Λειτουργει ολο τον χρονο.

Το πρωτο βραδυ πηγαμε για ποτο στο περυσινο ησυχο μπαρ’Ισαλος’ στα Ρηχα Νερα.που δεν ειχε ομως τα περυσινα δυο εξαιρετικα κοκτειλ με τροπικα φρουτα,μολονοτι ειναι ο ιδιος bartender.H μουσικη δεν μας ενθουσιασε,αλλα μας αποζημιωσε το γεγονος οτι ειμασταν σε μικρη αποσταση απο την θαλασσα και η δροσια ηταν αισθητη.Αποφυγαμε το αλλο πολυτελες καφε-μπαρ ‘Καραγκιοζης’ που εχει παντα πολυ κοσμο και βρισκεται στον ιδιο δρομο.

Το αγαπημενο μας για πολλα χρονια Castro Beach Hotel λιγο πιο περα ειναι παντα κλειστο,δεσμιο μιας διαθηκης που εχει πολλους κληρονομους οι οποιοι δεν τα βρισκουν μεταξυ τους.Τι κριμα.Η Λημνος χρειαζεταο επειγοντως πενταστερα ξενοδοχεια.Και καποιον που θα αναστησει το αλλοτε καλυτερο συγκροτημα-resort της Ελλαδας,το Ακτη Μυρινα,γνωστο και ως Ελβετικα στους ντοπιους,που ειχε τιμη πωλησης 40 εκ.ευρω το οποιο χαμηλωσε κι αλλο την τιμη.Τα δυο 5αστερα του νησιου ειναι μονιμα κλεισμενα απο ξενα πρακτορεια και δεν βρισκεις ποτε δωματιο.

Και βεβαια περασα απο το αγαπημενο μου κουρειο με την πανακριβη ισπανικη πολυθρονα και ζητησα καλοκαιρινο look,που αλλοι το λενε στρατιωτικο η νεοσυλλεκτου.

Στην βεραντα του ξενοδοχειου ‘Λημνος’ γιορτασα και τα γενεθλια.Εκει ηρθε και με βρηκε ο πρωτος ανθρωπος που γνωρισα πριν 25 χρονια στην Λημνο,που αναζητουσα απο περυσι,ο φιλος μου Ρουλης Καραγιαννης και ο Πετρος Βαρτεμαναν,που εχει το καλυτερο καφεκοπτειο,και μας εφερε σε επαφη με τον γνωστο ζωγραφο του νησιου,τον Θωμα Σφουνη,που εμενε στον Κοντια και τωρα στην Μυρινα.

Περυσι ειχαμε επισκεφθει τις Αμμοθινες,την Πολιοχνη,το Μουσειο και οτι αλλο επρεπε να δουμε σε μακρινες περιοχες.

Δεν μπορεσα ουτε φετος να συναντησω τα νεα παιδια που καποτε συνεργαζονταν με τους τοτε 4 ραδιοφωνικους σταθμους της Λημνου.ΕΞΗΓΟΥΜΑΙ.Ενα βραδυ στην ‘Ανεμοεσσα’ γνωρισα εναν στρατιωτη που μου συστηθηκε ως δημοσιογραφος.Ηταν ο Τασος Δουσης,που η εκπομπη του ‘Εικονες’ μας εχει ξεναγησει σ’ολο τον πλανητη.Ο ΤΟΤΕ διοικητης του τον εβαλε να κανει σεμιναριο δημοσιογραφιας στην δημοτικη βιβλιοθηκη στα νεα παιδια των ραδιοσταθμων του νησιου.Με ρωτησε αν θελω να τον βοηθησω και απο την αλλη μερα αντι να πηγαινω στην θαλασσα αρχισα με ευχαριστηση να διδασκω.Τα παιδια ηταν υπακουα,κρατουσαν σημειωσεις,ειχαν αποριες και ενιωσα πολυ χρησιμος.Στα επομενα ταξιδια μου περπατωντασ στην Μυρινα με χαιρετουσαν κι ενιωθα οτι επεστρεφα στο χωριο μου.Τα χρονια περασαν.Προφανως τα παιδια μεγαλωσαν ,εκαναν οικογενεια,ισως αλλαξαν εργασια.Ουτε εγω θα τους αναγνωριζα ουτε αυτοι εμενα.Μου ελειψαν…

Η επιστροφη εγινε με το ΕΞΠΡΕΣ ΠΗΓΑΣΟΣ της HELLENIC SEAWAYS,επιβατηγο-οχηματαγωγο(ετος ναυπηγησης 1977)με ταχητητα 19 κομβων και σε 4 ωρες φθασαμε στην Καβαλα.Περυσι ανακαλυψαμε εκει στην οδο Σοφοκλη Βενιζελου 17,το ταχυφαγειο ‘Τα καρβουνακια’,με τον καλυτερο γυρο και σουτζουκακια της πολης.Αν δεν εισαι ντοπιος ουτε που θα το προσεξεις.Ειναι τοσο μικρο και συνηθως εχει ουρες που περιμενουν την σειρα τους.

Ξεκινωντας απογευμα Κυριακης για την Θεσσαλονικη περασαμε απο τον Σταυρο,οπου ολα τα εστιατορια,ταχυφαγεια,μπαρ-καφε,ζαχαροπλαστεια ηταν καταμεστα απο κοσμο.Πηραμε ενα χωνακι παγωτο-παιδικη συνηθεια- και την ωρα που αρχιζε ενας κατακλυσμος προχωραμε.Περασαμε μετα απ ο μερικα χιλιομετρα αλλη νεροποντη,οπου με δυσκολια βλεπαμε μπροστα μας.Ειδαμε εξω απο ενα εργοστασιο δυο τεραστιες ξυλινες πολυθρονες και μετα το ονειρο της αποδρασης τελειωσε. Ολα τα ταξιδια ειναι υπεροχα οταν εχεις καλη παρεα.ευχαριστω τον Αγι και την Δημητα Κασαπογλου για την εξαιρετικη παρεα

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΟΓΚΑΛΙΔΗΣ.