«Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ»

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΡΤ-3 

Συνέχεια του αφιερώματος «Αποξένωση» από την κινηματογραφική λέσχη εργαζομένων της ΕΡΤ-3 και το ΚΕΜΕΣ,την Δευτέρα 22 Ιουνίουστο θερινό «ΑΠΟΛΛΩΝ» (Σαρανταπόρου 4 τηλ.2310-828642) στις 21:30με το «Ο δολοφόνος έρχεται  κάθε βράδυ»(Stage fright, ασπρόμαυρο, Ηνωμένο Βασίλειο 1950,διάρκεια: 110´) σε σκηνοθεσία του Άλφρεντ Χίτσκοκ και σε σενάριο του Γουίτφιλντ Κουκ (από μυθιστόρημα του Σέλγουιν Τζέπσον, όπως το προσάρμοσε η Άλμα Ρεβίλ).Παίζουν: Μάρλεν Ντίτριχ, Τζέιν Γουάιμαν, Ρίτσαρντ Τοντ.

Ψηφίστηκε στις 10 καλύτερες ταινίες του 1950 από το National Board of Review.

Μια νεαρή σπουδάστρια υποκριτικής  κρύβει στο σπίτι της έναν καταζητούμενο από την αστυνομία που κατηγορείται άδικα ότι δολοφόνησε την σύζυγό του.

Ο Χίτσκοκ  με μαεστρία μετατρέπει την αμφιβολία σε βεβαιότητα και ταυτόχρονα την  μετασχηματίζει  σε υποψία,σε ένα παιγνίδι σκιών,παραπλάνησης με κυρίαρχο σημείο  αναφοράς - όπως το συνηθίζει –να δίνεται η λύση επί σκηνής,υμνώντας το θέαμα και κατ΄  επέκταση το σινεμά.

Προλογίζει ο Αλέξης Δερμεντζόγλου,στο κοινό θα διανεμηθεί έντυπη κριτική ανάλυση του κριτικού κινηματογράφου,δημοσιογράφου και συγγραφέα Παύλου Κάγιου,ενώ το προς συζήτηση θέμα,στο τέλος της προβολής ,είναι :Το κυνήγι του αθώου,το θέατρο και ο Χίτσκοκ.

Η κριτική που θα διανεμηθεί είναι η ακόλουθη:

«Με ενδιέφερε η ιδέα να γυρίσω μια ταινία πάνω στο θέατρο», είχε πει ο Άλφρεντ Χίτσκοκ με αφορμή το φιλμ του «Ο δολοφόνος έρχεται κάθε βράδυ» (Stage fright), παραγωγής  1950. Και με το γνωστό του χιούμορ - ζαχαρένιο, ειρωνικό, μαύρο, αλλά και μακιαβελικό - απλώνει κι εδώ τα δίχτυα του: Νεαρά σπουδάστρια υποκριτικής κρύβει στο σπίτι της έναν παλιό της φίλο, ο οποίος καταζητείται από την Αστυνομία που τον υποψιάζεται άδικα για τον φόνο του συζύγου της ερωμένης του, μιας ντίβας του θεάτρου. Και άλλη μια φορά, ο Χίτσκοκ πατάει στο γνωστό μοτίβο του ήρωα κατά λάθος και του κατά παρεξήγηση ενόχου...

Πέρασαν χρόνια από τότε που γυρίστηκε το φιλμ του Άλφρεντ Χίτσκοκ «Ο δολοφόνος έρχεται κάθε βράδυ», αλλά το στυλ του παραμένει μοναδικό. Και να σκεφτείς ότι δεν είναι από τις καλύτερες ταινίες του!

Αλλά σ' αυτό το φιλμ, δεν νομίζω ότι το "παιχνίδι" γίνεται πάνω στο αντιφατικό μοτίβο "αθώος - ένοχος", μα στην ιδέα που ξετρέλανε το μετρ: ένα κορίτσι που θέλει να γίνει ηθοποιός μεταμφιέζεται και παίζει στη ζωή τον πρώτο ρόλο της κάνοντας μια αστυνομική έρευνα. Άσχετα αν η Τζέιν Γουάιμαν, που ερμήνευσε τον ρόλο, ήθελε να... λάμπει σαν τη Μάρλεν Ντίτριχ που έκανε την ντίβα της ταινίας και πήγαινε στα πλατό υπερβολικά μακιγιαρισμένη, με αποτέλεσμα να του σπάει τα νεύρα.

Μόνο που εδώ ο μετρ δεν σέβεται ούτε ο ίδιος τους δικούς του «κανόνες». Βάζει τον αφηγητή της ιστορίας να λέει ψέματα και να τα εμφανίζει, μάλιστα, ως αλήθεια μέσω των φλας μπακ... Αλλά αυτό δεν διαφέρει και πολύ από τη λογική της Αγκάθα Κρίστι, που κάτι τέτοιο ήταν το στυλ της - μα και μανιέρα της - στα βιβλία της. «Το σενάριο της ταινίας βασιζόταν σε ένα μπεστ σέλερ της εποχής και οι κριτικοί είχαν πει ότι μόνο ο Χίτσκοκ θα μπορούσε να το κάνει ταινία. Κι εγώ ο ανόητος τους άκουσα», είχε παραδεχτεί ο ίδιος στον Τριφό!»

Ταινίες που πλησιάζουν  στο στιλ του φίλμ «Ο δολοφόνος έρχεται  κάθε βράδυ» είναι: «Τα 39 σκαλοπάτια», «Το χέρι που σκοτώνει» , «Η ταβέρνα της Τζαμάικα»του Χίτσκοκ, « Ο άγνωστος « του ΄Ορσον Γουέλς, « Snake eyes» του Μπράιαν Ντε Πάλμα

Την επόμενη Δευτέρα ,29 Ιουνίου,στις 21:30 το αφιέρωμα συνεχίζεται με την πολύκροτη οσκαρική ταινία του Γούντυ ΄Αλλεν «Η Χάννα και οι αδελφές της»

Υ.Γ  Για περισσότερες έγκαιρες και έγκυρες πληροφορίες για τις προβαλλόμενες ταινίες και τους συντελεστές τους απευθύνεστε στο kemes facebook και στο   kemes.wordpress.com