Μεγάλη Παρασκευή: Ημέρα πένθους για την Ορθοδοξία.

Τι συμβολίζει η Μεγάλη Παρασκευή; Τι γιορτάζουμε την προτελευταία μέρα

 της Μεγάλης Εβδομάδας;

Η Μεγάλη Παρασκευή είναι μέρα απόλυτου πένθους για όλη την Χριστιανοσύνη, 

απόλυτης αργίας και νηστείας, η μέρα που γίνεται η κορύφωση του Θείου Δράματος, όπου

κορυφώνονται τα Πάθη του Χριστού και γίνεται η Σταύρωση του Χριστού το ξημέρωμα

 τις ίδιας μέρας.

Την Ενάτη Ωρα της ημέρας λέει το «Τετέλεσται». Η θεία ψυχή Του κατεβαίνει στον Άδη.

 Το «Πρωτευαγγέλιο», η πρώτη χαρμόσυνη υπόσχεση του Θεού στους πεσμένους 

Προπάτορες, αρχίζει να εκπληρώνεται.

Μέχρι λίγο πριν τις 11:00 το πρωί τελείται η λειτουργία των Μεγάλων Ωρών όπου οι 

γυναίκες μοιρολογούν και κλαίνε για τον Χριστό ενώ άλλοι προσκυνούν και αποτείνουν

 φόρο τιμής στον σταυρωθέντα Χριστό.

Απ' τα ξημερώματα τις ίδιας μέρας ετοιμάζεται ο επιτάφιος και τελείται ολονυχτία στις 

περισσότερες εκκλησίες της Ελλάδας. Το μεσημέρι της ίδιας μέρας ο Χριστός

 αποκαθηλώνεται και τοποθετείται στον Επιτάφιο όπου θα γίνει η περιφορά του το βράδυ.

Η λέξη επιτάφιος, αρχαία ελληνική σημαίνει επί του τάφου, επιτάφιος λόγος (π.χ. επιτάφιος

 του Περικλέους) ή επίγραμμα. Κατά τους χριστιανικούς χρόνους σημαίνει αναπαράσταση

 του σώματος του Ιησού Χριστού μετά την Αποκαθήλωση από τον Σταυρό σε στάση 

προετοιμασίας για την ταφή, εκτός από κεντητή, και ζωγραφισμένη πάνω σε ύφασμα.

Γύρω από την σκηνή της αποκαθήλωσης είναι κεντημένο το τροπάριο της ημέρας:

«Ο ευσχήμων Ιωσήφ από του ξύλου καθελών το άχραντόν σου Σώμα, σινδόνι 

καθαρά ειλήσας και αρώμασιν, εν μνήματι καινώ κηδεύσας απέθετο».

Κατά την ανάγνωση του Ευαγγελίου της Αποκαθήλωσης, που περιγράφει τα γεγονότα

 του θανάτου και της ταφής του Χριστού, ένα ξύλινο ζωγραφισμένο ομοίωμα του 

σώματος του Κυρίου ως Εσταυρωμένου, το οποίο είναι προσηλωμένο στον Σταυρό, 

αποσπάται από τον Σταυρό, τυλίγεται σε λευκό ύφασμα και μεταφέρεται στο ιερό του

 ναού, όπου θα μεταφερθεί μετά την περιφορά του Επιταφίου και ο Σταυρός.

Επιτάφιος, εκτός από το κεντημένη σε ύφασμα αποκαθήλωση, λέγεται, κατά συνεκδοχήν,

 και το ξυλόγλυπτο κουβούκλιο (θόλος), το οποίο στεγάζει το τραπέζι πάνω στο οποίο 

τοποθετείται ο κεντημένος Επιτάφιος. Το κουβούκλιο αναπαριστά τον Τάφο του Χριστού.

Το μεσημέρι, μετά την Αποκαθήλωση του Κυρίου, νεαρά κορίτσια στολίζουν τον Επιτάφιο

 με ανοιξιάτικα λουλούδια (βιολέτες, τριαντάφυλλα και μενεξέδες) και φτιάχνουν

 στεφάνια ή γιρλάντες, ενώ ψέλνουν το μοιρολόι της Παναγίας.

Μετά το στολισμό του επιταφίου οι πιστοί προσέρχονται στις εκκλησίες για να 

προσκυνήσουν και, όπως συνηθίζεται, γυναίκες και παιδιά περνάνε από κάτω “για να τους

 πιάσει η χάρη”.

Όλη την ημέρα οι καμπάνες χτυπούν πένθιμα σε όλη την Ελλάδα και παραδοσιακά 

απαγορεύεται πάσα εργασία και γίνεται αυστηρότατη νηστεία και απαγορεύεται και η

 κατάποση του λαδιού.

Οι πιστοί συνηθίζεται να προσκυνούν τον Επιτάφιο όλο το απόγευμα της Μ. Παρασκευής

 μέχρι την τέλεση του όρθρου του Μ. Σαββάτου. Πολλοί περνούν και κάτω από το κουβούκλιο

 του Επιταφίου. Ο Επιτάφιος περιφέρεται σε κεντρικά σημεία της ενορίας. Η πομπή σταματά

 σε διάφορα σημεία και αναπέμπεται δέηση. Όπου υπάρχουν περισσότερες από μία ενορίες

 οι πομπές των επιταφίων συναντώνται και συναγωνίζονται στον στολισμό.

Όσοι πιστοί μένουν στα σπίτια τους βγαίνουν έξω με αναμμένα κεριά, όταν περνάει ο

 Επιτάφιος. Κατά τη διάρκεια της περιφοράς ψάλλονται «Εγκώμια». Σε πολλά ελληνικά 

χωρια ο Επιτάφιος περνάει και από το κοιμητήριο, ανάμεσα στους τάφους, για να δώσει

 στους νεκρούς το μήνυμα της ζωής. 

 Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας εκείνη τη μέρα, φτιάχνεται ένα ομοίωμα του Ιούδα το οποίο

 είτε καίγεται είτε πυροβολείται και εν συνεχεία καίγεται.

Επίσης την ίδια μέρα πολλοί πιστοί επισκέπτονται τους τάφους συγγενών και φίλων ή

 πραγματοποιείται η εκταφή των νεκρών αν έχει περάσει το απαιτούμενο διάστημα.

Στην Ύδρα, ο Επιτάφιος της ενορίας Καμίνι μπαίνει και στη θάλασσα. Κατά την επιστροφή

 οι μεταφέροντες τον Επιτάφιο στέκονται στη θύρα του ναού κρατώντας ψηλά το κουβούκλιο

 για να περάσουν όλοι από κάτω για το καλό.

Λουλούδια, κεριά, αβγά ως φυλαχτά και αποτρεπτικά του κακού

Τα λουλούδια από τον επιτάφιο και ιδιαίτερα αυτά που ακουμπούν στο σώμα του 

Χριστού τα κρατούν για φυλαχτό ή στο εικονοστάσι. Τα κεριά του επιταφίου καθώς και

 αυτά που καίνε στο σταυρό τα μοιράζονταν μεταξύ τους οι οικογένειες, πληρώνοντας

 ένα ποσόν στην εκκλησία και τα κρατούσαν στο εικονοστάσι. Όταν έβρεχε ή άστραφτε

 ή έριχνε χαλάζι άναβαν το κερί, σταύρωναν τα σύννεφα και πίστευαν ότι σταματούσε.

 Κυρίως όμως το κερί το έπαιρναν μαζί τους οι ναυτικοί στο ταξίδι για να χρησιμοποιήσουν

 σε περιπτώσεις επικίνδυνης θαλασσοταραχής ή ανεμοστροβίλων (τρούμπας).

Σε πολλές περιοχές έφερναν στην εκκλησία την Μεγάλη Πέμπτη ή Παρασκευή ψωμί,

 αλάτι, αβγά, και νερό σε φιάλη για να ανανεωθούν. Τα περνούσαν όλα κάτω από τον

 Επιτάφιο ή τα έβαζαν κάτω από την Αγία Τράπεζα και τα έπαιρναν μετά την Ανάσταση.

Οι κήποι του Άδωνη (Σέρρες)

Κατά την περιφορά του Επιταφίου οι γυναίκες τοποθετούν στο κατώφλι την εικόνα του

 Εσταυρωμένου με λουλούδια, κεριά και θυμίαμα. Δίπλα τοποθετούν ένα πιάτο στο

 οποίο έχουν φυτέψει φακή ή κριθάρι πριν μερικές ημέρες και έχει δημιουργήσει χλόη. 

Το έθιμο θυμίζει τους αρχαίους "κήπους του Αδώνιδος". Ο Άδωνις σύμβολο της άνοιξης,

 που γρήγορα μαραίνεται, γιορταζόταν με την έκθεση πάνω σε νεκρικό κρεβάτι,

 ομοιώματος στολισμένου με άνθη και πρασινάδες.