Ο κορυφαίος ίσως βιολιστής του 20ού αιώνα ηχογράφησε περισσότερους από 100 δίσκους, αν και ένας από αυτούς έφτανε για να τον στείλει για πάντα στις καρδιές του παγκόσμιου κοινού. Ο λόγος για το βραβευμένο με Όσκαρ σάουντρακ της ταινίας «Ο Βιολιστής στη Στέγη», εκεί όπου χάρισε στην ανθρωπότητα ένα από τα περίφημα σόλο του, τα οποία τον είχαν ήδη ενθρονίσει στο μουσικό στερέωμα. Ο ουκρανός εμιγκρές στον Νέο Κόσμο που ήρθε σε επαφή με τη μουσική πολύ νωρίς, χάρη στη μουσικό μητέρα του, ξεκίνησε την καριέρα του πολύ «φτωχικά», μιας και ποτέ δεν ήταν ανεπανάληπτο ταλέντο ή παιδί-θαύμα! Όταν έκανε όμως το ντεμπούτο του έφηβος ακόμα στη Συμφωνική του Σαν Φρανσίσκο και καθήλωσε τους πάντες με τους θεσπέσιους ήχους που έβγαιναν από το βιολί του, η μοίρα του είχε σφραγιστεί. Έκτοτε έγραψε μια σπουδαία και διεθνή καριέρα γεμάτη διακρίσεις και τιμές, περιοδεύοντας την οικουμένη και συγκλονίζοντας το παγκόσμιο κοινό με το βιολί του. Το οποίο εξάλλου δεν αποχωριζόταν ποτέ. 

Ο μεγάλος δεξιοτέχνης άφηνε πάντα τους ειδικούς της μουσικής με το στόμα ανοιχτό, μιας και οι ήχοι έμοιαζαν να βγαίνουν αβίαστα από το μουσικό όργανο, λες και έπαιζε ένα μαγικό χέρι. Η βιρτουοζιτέ του στη μουσική ξεπεράστηκε ίσως μόνο από το μεγαλείο της ψυχής του, καθώς οι φιλανθρωπίες του τέλος δεν είχαν, όπως και η ακούραστη προσπάθειά του να ανακαλύπτει και να αναδεικνύει διαρκώς νέα μουσικά ταλέντα (όπως τον τσελίτσα Γιο Γιο Μα και τον βιολιστή Ιτζάκ Πέρλμαν). Ο ίδιος πρωτοστάτησε μάλιστα στη διάσωση του φημισμένου Κάρνεγκι Χολ της Νέας Υόρκης και ματαίωσε την προγραμματισμένη κατεδάφισή του το 1960.

 Ενδεικτική της λατρείας που του είχε το κοινό ήταν το αξιομνημόνευτο κονσέρτο που έδωσε στην Ιερουσαλήμ το 1991, κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Κόλπου. Όταν ήχησαν οι σειρήνες για την επαπειλούμενη επίθεση με πυραύλους, το κοινό φόρεσε τις αντιασφυξιογόνες μάσκες του και παρέμεινε καθηλωμένο στις θέσεις του, καθώς αυτό το ρεσιτάλ δεν ήταν διατεθειμένο να το χάσει! Όσο για τον Στερν, παρέμεινε ατάραχος στη σκηνή και συνέχισε να ερμηνεύει τον Μπαχ που τόσο αγαπούσε……