Οι επιστήμονες συνεχίζουν να συνδυάζουν την πολύπλοκη ιστορία της Σελήνης χρησιμοποιώντας σεληνιακά δείγματα που συλλέχθηκαν κατά τη διάρκεια των αποστολών Apollo της NASA πριν από μισό αιώνα. Μια νέα μελέτη φωτίζει την… κρυμμένη μέχρι σήμερα ιστορία του φεγγαριού.

Μια νέα ανάλυση της σεληνιακής σκόνης που συλλέχτηκε από τους αστροναύτες του Apollo 16 το 1972 προσφέρει μια σαφέστερη εικόνα των επιπτώσεων των χτυπημάτων αστεροειδών στο φεγγάρι, επιτρέποντας στους επιστήμονες να ανασυνθέσουν δισεκατομμύρια χρόνια σεληνιακής ιστορίας. Τα ευρήματα θα μπορούσαν επίσης να βοηθήσουν τις επερχόμενες αποστολές με πλήρωμα να εντοπίσουν πολύτιμους φυσικούς πόρους για τη δημιουργία βάσεων σελήνης λένε οι ερευνητές.

Μετά την προσγείωση στην περιοχή Descartes με βαριά κρατήρες στα σεληνιακά υψίπεδα, οι αστροναύτες Τζον Γιανγκ, Τσαρλς Ντιουκ και Κεν Μάτινγκλι συνέλεξαν περίπου 96 κιλά υλικού από την επιφάνεια της Σελήνης. Οι χημικές αναλύσεις των μικρών πετρών, «βοτσαλάκια» που μοιάζουν με χώμα σε αυτά τα δείγματα, τα οποία οι αστροναύτες είχαν συγκεντρώσει με τσουγκράνα στο σημείο προσγείωσης, αποκάλυψαν την παρουσία διαφόρων ευγενών αερίων, όπως αργό και ξένο.

Αυτά τα παγιδευμένα αέρια αποκαλύπτουν χρήσιμα στοιχεία για κοσμικά φαινόμενα όπως ο ηλιακός άνεμος αλλά και για  τις συγκρούσεις διαστημικών βράχων στην επιφάνεια του φεγγαριού οι οποίες την αναμορφώνουν εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια.

Τα περισσότερα από τα δείγματα που συλλέχθηκαν από τις αποστολές Apollo έχουν ήδη εξεταστεί. Για να εκμεταλλευτεί τα νέα εργαλεία επιστήμης και τεχνολογίας η NASA άνοιξε ένα από τα τελευταία σφραγισμένα δείγματα που συλλέχθηκαν κατά τη διάρκεια της αποστολής Apollo 17 μόλις πριν από δύο χρόνια αποκαλύπτοντας μας νέες πληροφορίες συμπεριλαμβανομένης της πραγματικής ηλικίας της Σελήνης που είναι 40 εκατομμύρια χρόνια μεγαλύτερη από ό,τι πιστεύαμε σύμφωνα τουλάχιστον με τις νέες πληροφορίες που αποκτήσαμε.

Η νέα μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Meteoritics & Planetary Science» αναλύει τέτοια παγιδευμένα σεληνιακά αέρια από δείγματα της αποστολής Apollo 16 και αποκαλύπτονται νέα κεφάλαια της σεληνιακής ιστορίας.

«Μπορούμε να οικοδομήσουμε μια πολύ πιο ολοκληρωμένη εικόνα της ιστορίας αυτού του τμήματος της σελήνης κατά τη διάρκεια του πρώιμου ηλιακού συστήματος όπου η μεγαλύτερης συχνότητας συγκρούσεις στη σεληνιακή επιφάνεια κατά τα πρώτα δισεκατομμύρια χρόνια περίπου έδωσαν τη θέση τους σε λιγότερο έντονες περιόδους συγκρούσεων πριν από δύο δισεκατομμύρια χρόνια» λέει ο Μάρκ Νότινγκχαμ από το Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

Τα νέα ευρήματα

Κατά την ανάλυση των δειγμάτων που συλλέχθηκαν κατά τη διάρκεια της αποστολής Apollo 16 οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τεχνικές φασματομετρίας μάζας για να εντοπίσουν διάφορα ευγενή αέρια και την αφθονία τους στα δείγματα, που τους βοήθησε να «προσδιορίσουν πόσο χρόνο εκτέθηκαν τα δείγματα πάνω ή κοντά στην επιφάνεια της Σελήνης».

Η χημική σύνθεση αυτών των αερίων δείχνουν ότι παρέμειναν εκτεθειμένα στον ηλιακό άνεμο και τις πτώσεις διαστημικών βράχων στη Σελήνη για παρατεταμένη περίοδο.

Οι συγκεκριμένες ηλικίες έκθεσης διέφεραν ευρέως μεταξύ των δειγμάτων, από πριν από 2,5 δισεκατομμύρια χρόνια έως λιγότερο από ένα δισεκατομμύριο, υποδηλώνοντας ότι το έδαφος της Σελήνης γύρω από την περιοχή της πρόσκρουσης είναι «καλά αναμεμειγμένο», με ένα μέρος από αυτό να βυθίζεται στην επιφάνεια από πιο πρόσφατες συγκρούσεις.

Οι ερευνητές λένε ότι μελέτες όπως αυτή θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα πού μπορεί να βρεθούν ευγενή αέρια και άλλα στοιχεία στο φεγγάρι και σε ποια αφθονία, βοηθώντας την ανθρωπότητα να σχεδιάσει καλύτερα τη μελλοντική σεληνιακή εξερεύνηση.

«Είναι αξιοσημείωτο να πιστεύουμε ότι τα δείγματα που έφερε πίσω από το Apollo 16 πριν από περισσότερο από μισό αιώνα εξακολουθούν να έχουν μυστικά να αποκαλύψουν για την ιστορία της Σελήνης και ότι θα μπορούσαν ακόμη να βοηθήσουν στη διαμόρφωση του τρόπου με τον οποίο εξερευνούμε το ηλιακό σύστημα τις επόμενες δεκαετίες» αναφέρουν οι ερευνητές.

Naftemporiki.gr