Σπήλαιο Καστανιάς: Το πανέμορφο «γλυπτό» της φύσης που ανακάλυψε ένας βοσκός- Μετρά 3 εκατ. χρόνια ζωής

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΖΑΧΟΥ

Αφήνοντας πίσω την Μονεμβάσια κατευθυνθόμαστε προς το Σπήλαιο της Καστανιάς, το οποίο απέχει περίπου μία ώρα από την Καστροπολιτεία. Ο δρόμος γεμάτος στροφές, το γύρω τοπίο με χωριά σκαρφαλωμένα πάνω σε απότομες πλαγιές και από κάτω απλώνεται το γαλάζιο της θάλασσας, σαν να ανταμείβει τους ταξιδευτές. Μάλιστα, κάποια χωριά ούτε καν φαίνονται ξεπροβάλλοντας όσο ανεβαίνουμε πάνω στο βουνό και ο λόγος ήταν για να προστατεύονται από τους πειρατές. Αυτά τα μέρη ίσως να μη γίνονταν ιδιαίτερα γνωστά αν εκεί κοντά δεν υπήρχαν μικρά σπήλαια με σημαντικότερο το Σπήλαιο της Καστανιάς και το Γεωπάρκο Αγίου Νικολάου με τα πλούσια παλαιοντολογικά ευρήματα στην Αγία Μαρίνα, ο υγρότοπος της Στρογγύλης λίμνης και ο βιότοπος των αμμόλοφων με το σπάνιο είδος κέδρων στον οικισμό Βιγκλάφια του Αγίου Γεωργίου. Αξίζει να αναφέρουμε πως το σπήλαιο της Καστανιάς, πλούσιο σε πυκνότητα και ποικιλία σχημάτων, χρωμάτων και μορφών, κατατάσσεται στα καλύτερα στο είδος του σε όλη την Ευρώπη.

Λίγα μέτρα μακριά από το Σπήλαιο Καστανιάς υπάρχει πάρκινγκ για να αφήσετε το όχημα σας και περπατώντας μια μικρή απόσταση φτάνετε στον καταπράσινο υπαίθριο χώρο όπου βρίσκεται το εκδοτήριο -στην τιμή συμπεριλαμβάνεται η ξενάγηση μέσα στον χώρο. Επιπλέον υπάρχει ένα κατάστημα για να απολαύσετε μέσα σε ένα καταπράσινο υπαίθριο περιβάλλον τον καφέ σας ή ένα δροσερό αναψυκτικό.Σπήλαιο Καστανιάς: Πώς δημιουργήθηκε

Στις αρχές του περασμένου αιώνα ένας βοσκός ο Κώστας Στιβακτάς είχε παρατηρήσει τις μέλισσες που από μία μικρή τρύπα μπαινόβγαιναν και ξεδιψούσαν. Έτσι άνοιξε μία σχισμή στο έδαφος ψάχνοντας για νερό και ευθύς βρέθηκε μπροστά σε ένα σπήλαιο μοναδικής ομορφιάς. Από τότε, ο ίδιος και οι απόγονοί του συνήθιζαν να μπαίνουν μέσα στο Σπήλαιο, κρατώντας μια αναμμένη αφάνα για να βλέπουν, και να παίρνουν νερό από μια μικρή γούρνα κάτι που συνέβαινε συστηματικά μέχρι το 1958, οπότε το Σπήλαιο έγινε ευρύτερα γνωστό και ανατέθηκε η φύλαξη και η προσπάθεια αξιοποίησής του στην Κοινότητα Καστανιάς του τέως δήμου Βοιών. Το 1958 ο βοσκός είδε μία καρτ ποστάλ που απεικόνιζε κάποιο σπήλαιο και κατάλαβε τη σημασία και την σπουδαιότητα του σπηλαίου.

Τρία εκατομμύρια χρόνια χρειάστηκε η φύση για να δημιουργήσει τον απαράμιλλο λιθωματικό διάκοσμο και να πλάσει σώματα και μορφώματα μιας φαντασίας αμύθητης. Ανάμεσα στους θεόρατους κόκκινους και λευκούς «καταρράκτες» τις γιγάντιες πολύσχημες κολώνες, τις «κουρτίνες» και τα «σεντόνια» που ξεχύνονται σαν κέρινα ομοιώματα απ' την οροφή, φωλιάζουν «χταπόδια» και «κοράλια», «ελεφαντάκια» και «μανιτάρια», «πουλιά»  και καρικατούρες, «εξωτικά φυτά» και μνημειώδη πλάσματα που αφήνοντας τη φαντασία σας ελεύθερη θα εντυπωσιαστείτε με τις εικόνες που θα αποτυπώσετε κατά την επίσκεψη σας.

Η έκταση του Σπηλαίου είναι 1.500 τ.μ., χωρίζεται σε δύο επίπεδα και ο επισκέπτης το περιέρχεται με μια διαδρομή 500 μ. Σπάνιες παρουσίες όπως δίσκοι, επίπεδοι σταλαγμίτες, εκκεντρίτες και ελικτίτες, έχουν τον ιδιαίτερο τόπο τους στο σπήλαιο και αποτελούν σημαντικούς σταθμούς της ξενάγησης. Με λίγη τύχη, ίσως να συναντήσετε έναν ευγενή μόνιμο κάτοικο του σπηλαίου, το τυφλό και κουφό δολιχόποδο που βρίσκεται σε συγκεκριμένο σημείο.