14 Απριλίου του 1912, ο Τσαρλς Τζόουιν είχε επιτέλους αποκοιμηθεί ύστερα από μια μέρα σκληρής δουλειάς στα μαγειρεία του πλοίου. Ξαφνικά ξύπνησε από ένα φοβερό τράνταγμα, καθώς αισθάνθηκε το δάπεδο να τρέμει βίαια κάτω από τα πόδια του. Και μετά, ύστερα από μία στιγμιαία παύση, το πλοίο συνέχισε το ταξίδι του.

Ο Τζόουιν απόρησε, αλλά δεν ανησύχησε. Ήξερε ότι είχαν εντοπιστεί παγόβουνα στα νερά, ήξερε επίσης ότι ο καπετάνιος, Έντουαρντ Σμιθ, είχε διατάξει αλλαγή πορείας κατευθύνοντας τον Τιτανικό νοτιότερα για να αποφύγει μια ενδεχόμενη καταστροφή. Υποθέτοντας ότι ο κίνδυνος είχε περάσει, ο Τζόουιν έπεσε να ξανακοιμηθεί. Τότε, κατά τις 11:35 τη νύχτα, λίγα μόλις λεπτά μετά το τράνταγμα, τον φώναξαν στη γέφυρα. Εκεί έμαθε τα δυσάρεστα νέα.

Ο καπετάνιος Σμιθ είχε στείλει ομάδα επιθεώρησης στα αμπάρια για να διαπιστωθεί εάν υπάρχει πρόβλημα. Οι άντρες επέστρεψαν με τα τρομερά νέα ότι το πλοίο είχε χτυπήσει σε παγόβουνο και ότι από την σφοδρότητα της πρόσκρουσης είχε προκληθεί ρήγμα στην γάστρα. Τα πριτσίνια είχαν βγει από την θέση τους και τώρα τα νερά έμπαιναν στο πλοίο με τρομερή ορμή.

Θα ανέμενε κανείς ότι τα νέα θα προκαλέσουν πανικό, αυτό όμως δεν συνέβη. Ο περισσότερος κόσμος θεωρούσε τον Τιτανικό αβύθιστο. Το πλοίο διέθετε υδατοστεγή διαμερίσματα που σφραγίζονταν σε περίπτωσση καταστροφής, το οποίο σήμαινε ότι ακόμα και μια σοβαρή ζημιά στην γάστρα μπορούσε να περιοριστεί.

Τώρα όμως, την στιγμή της κρίσης, αποδείχτηκε ότι αυτά τα υδατοστεγή διαμερίσμαατα είχαν ένα καταστροφικό σχεδιαστικό ελάττωμα. Καθώς γέμιζαν νερό, πιεζαν με το βάρος τους την πλώρη του πλοίου προς τα κάτω, επιτρέποντας στο νερό να διαχέεται στους χώρους του “τραυματισμένου” σκάφους. Έτσι, ο καπετάνιος Σμιθ κατάλαβε ότι το πλοίο ήταν καταδικασμένο να βυθιστεί.

Ο Τζόουιν, αρχιφούρναρης του Τιτανικού, ανέλαβε δράση. Σήκωσε από το κρεβάτι τους υπόλοιπους μάγειρες κι όλοι βάλθηκαν να συγκεντρώσουν όσα καρβέλια ψωμί έβρισκαν. Έτρεξαν πίσω στο κατάστρωμα και έβαλαν σε κάθε σωσίβια λέμβο από τέσσερα καρβέλια. Ήδη γνώριζαν πως υπήρχαν σωσίβιες λέμβοι για όλους τους επιβάτες, ωστόσο έκαναν λάθος, καθώς στον Τιτανικό επέβαιναν 2.223 άτομα, ενώ στις σωσίβιες λέμβους υπήρχε χώρος μόλις για 1.178!

Ο Τζόουιν κατάλαβε ότι ως μέλος του πληρώματος δεν δικαιούνταν μία θέση στην σωσίβια λέμβο, και όταν το πλοίο άρχισε να παίρνει ανησυχητική κλίση, αποφάσισε να μεθύσει. Κατέβηκε στην καμπίνα του και, σύμφωνα με μία μαρτυρία, άδειασε δύο μπουκάλια ουίσκι. Στην συνέχεια επέστρεψε στο κατάστρωμα και άρχισε να βοηθά τις γυναίκες να μπουν στις σωσίβιες λέμβους.

Ύστερα κατευθύνθηκε προς το μπαταρισμένο κατάστρωμα και αναρωτιόταν πόση ώρα θα πάρει στο πλοίο να βυθιστεί. Βάλθηκε να πετάει διάφορα αντικείμενα στην θάλασσα, ελπίζοντας πως οι άνθρωποι που θα βρίσκονταν στο νερό θα τα χρησιμοποιούσαν ως σχεδίες, και στην συνέχεια βρέθηκε και ο ίδιος στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού.


Κολύμπησε προς τα συντρίμμια, και λόγω του αλκοόλ που είχε καταναλώσει δεν αισθανόταν το κρύο. Προσπάθησε να ανέβει σε μία λέμβο, ωστόσο δεν υπήρχε χώρος και πιάστηκε από αυτήν. Από θαύμα κατάφερε να μείνει ζωντανός, καθώς η θερμοκρασία του νερού ήταν δύο βαθμούς κάτω από το σημείο πήξης και οι περισσότεροι επιβάτες του Τιτανικού που πήδηξαν στην θάλασσα πέθαναν από υποθερμία μέσα σε 15 λεπτά .

Ο Τζόουιν κατάφερε να μείνει στο νερό για 2 ώρες, ώσπου διασώθηκε από μία άλλη λέμβο. Πίστευε ότι σώθηκε εκ θαύματος χάρη στην τεράστια ποσότητα ουίσκι που κατανάλωσε, δεδομένου ότι 1.517 επιβάτες και συνάδελφοι του πέθαναν ξεμέθυστοι στα παγωμένα νερά.

Να σημειώσουμε ότι το ναυάγιο του Τιτανικού δεν ήταν το μόνο από το οποίο επέζησε ο Τζόουιν, καθώς επέβαινε και στο “SS Oregon” όταν αυτό βυθίστηκε στο λιμάνι της Βοστώνης. Επέζησε και τότε, αν και δεν είναι γνωστο αν είχε καταναλώσει επίσης μεγάλες ποσότητες αλκοόλ.