Περπατώντας στη Θεοδώρου Πουλίδου συναντά κανείς το Ιμαρέτ. Ένα τεράστιο οικοδόμημα το οποίο χτίστηκε το 1817 από το Μεχμέτ Αλή Πασά. Γεννημένος στην Καβάλα το 1769 κατέλαβε το 1805 το αξίωμα του Βαλή (αντιβασιλιά) της Αιγύπτου και δεν ξέχασε ποτέ την αγαπημένη του γενέτειρα. Έτσι, έχτισε σε μια από τις ομορφότερες περιοχές της πόλης (στο λόφο της Παναγίας) ένα ιεροδιδασκαλείο, το Ιμαρέτ, έκτασης 4.500τ.μ.

Ένα τεράστιο οικοδόμημα το οποίο χτίστηκε το 1817 από το Μεχμέτ Αλή Πασά.
Χτίστηκε σε μια από τις ομορφότερες περιοχές της πόλης (στο λόφο της Παναγίας) ένα ιεροδιδασκαλείο, το Ιμαρέτ, έκτασης 4.500τ.μ.
Το Ιμαρέτ φιλοξενούσε εσωτερικούς μαθητές και διέθετε πλήθος δωματίων, ένα τζαμί, δύο «μεντρεσέδες» (μουσουλμανικά ιεροδιδασκαλεία) για τη διδασκαλία διαφόρων επιστημών.
Το Ιμαρέτ φιλοξενούσε εσωτερικούς μαθητές και διέθετε πλήθος δωματίων, ένα τζαμί, δύο «μεντρεσέδες» (μουσουλμανικά ιεροδιδασκαλεία) για τη διδασκαλία διαφόρων επιστημών π.χ. Θεολογίας, Νομικής, Ιστορίας, Γεωγραφίας, Μαθηματικών, Αραβικής γλώσσας και Ποίησης, ένα «μεκτέμπ» (πρωτοβάθμιο σχολείο), κουζίνες, αποθήκες και  εσωτερικές αυλές. Εκτός από τη δωρεάν εκπαίδευση και τη διδασκαλία του κορανίου στο Ιμαρέτ, προσφερόταν και ζεστή σούπα σε όσους την είχαν ανάγκη, ανεξάρτητα από τη θρησκεία τους. Άλλωστε και η κυριολεκτική μετάφραση της λέξης Ιμαρέτ σημαίνει «κουζίνα για σούπες».
Εκτός από τη δωρεάν εκπαίδευση και τη διδασκαλία του κορανίου στο Ιμαρέτ, προσφερόταν και ζεστή σούπα σε όσους την είχαν ανάγκη, ανεξάρτητα από τη θρησκεία τους.
Το Ιμαρέτ υπήρξε θρησκευτικό και εκπαιδευτικό κέντρο μεγάλης ακτινοβολίας που λειτούργησε όλο το 19ο αιώνα, μέχρι τις αρχές του 20ου.
Το 1954 το Ιμαρέτ χαρακτηρίστηκε από την ελληνική κυβέρνηση ως διατηρητέο μνημείο. Αργότερα, στη σκιά της ιστορίας του, το Ιμαρέτ  έγινε μπαρ, ντίσκο, ταβέρνα και καφενείο.
Το Ιμαρέτ υπήρξε θρησκευτικό και εκπαιδευτικό κέντρο μεγάλης ακτινοβολίας που λειτούργησε όλο το 19ο αιώνα, μέχρι τις αρχές του 20ου. Από το 1902 έπαψε να λειτουργεί ως ιεροδιδασκαλείο και υπήρξε φιλανθρωπικό ίδρυμα ως το 1923, όπου βρήκαν καταφύγιο χιλιάδες πρόσφυγες που ήρθαν την εποχή εκείνη από την Μικρά Ασία. Το 1954 το Ιμαρέτ χαρακτηρίστηκε από την ελληνική κυβέρνηση ως διατηρητέο μνημείο. Αργότερα, στη σκιά της ιστορίας του, το Ιμαρέτ  έγινε μπαρ, ντίσκο, ταβέρνα και καφενείο.
Στη συνέχεια η Αιγυπτιακή κυβέρνηση (το ακίνητο ανήκει στην Αίγυπτο) το παραχώρησε σε ιδιωτική εταιρία, η οποία  ανέλαβε την αποκατάσταση του κτιρίου και μετά από τέσσερα χρόνια (2001-2004) έργων αποκατάστασης που εκτελέστηκαν από ειδικούς, το οικοδόμημα ανακαινίστηκε πλήρως αποκαλύπτοντας όχι μόνο το πρωτότυπο αρχιτεκτονικό κάλλος, αλλά και το πνεύμα και την ατμόσφαιρα ενός χώρου εκπαίδευσης και φιλοξενίας. Από τότε έως και σήμερα, λοιπόν, αυτό το κομψοτέχνημα της Ισλαμικής αρχιτεκτονικής λειτουργεί ως ξενοδοχείο πολυτελείας και μάλιστα αποτελεί το πρώτο ξενοδοχείο στην Ελλάδα που λειτουργεί σε έναν ιστορικό χώρο.