(I Can't Get No) Satisfaction

Ύμνος της ροκ μουσικής και σήμα κατατεθέν της τραγουδοποιίας των Rolling Stones.

Η γέννηση του «Satisfaction» κυοφορήθηκε ένα ανοιξιάτικο βράδυ του 1965 στο μυαλό του Κιθ Ρίτσαρντς. Ο νεαρός κιθαρίστας μόλις είχε πέσει για ύπνο, όταν του ήρθε η ιδέα. Αμέσως σηκώθηκε, πήρε το κασετοφωνάκι του και ψιθύρισε μια μελωδία, ενώ σε ένα κομμάτι χαρτί έγραψε τις λέξεις «I can't get no satisfaction». Στη συνέχεια επέστρεψε στο κρεβάτι του για να συνεχίσει τον ύπνο του. Το τραγούδι, που χαρακτήρισε μια ολόκληρη γενιά, βρισκόταν στα σπάργανα.

Στις αρχές Μαίου οι Στόουνς καταπιάστηκαν με το κομμάτι στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου στο Κλίαργουοτερ της Φλώριδας. Ο Τζάγκερ έγραψε τους τολμηρούς για την εποχή στίχους με τα σεξουαλικά υπονοούμενα και το αντικαταναλωτικό μήνυμα. Ο Ρίτσαρντς δίσταζε να προχωρήσει στην ηχογράφησή του, γιατί πίστευε ότι έμοιαζε με το τραγούδι των Martha and the Vandellas «Dancing in the Street» (το ερμήνευσε χρόνια αργότερα ο Τζάγκερ με τον Μπάουι για φιλανθρωπικό σκοπό).

Πείστηκε, όμως, και το συγκρότημα μπήκε στα στούντιο της Τσες στο Σικάγο στις 10 Μαίου 1965. Το ξαναηχογράφησαν λίγες μέρες αργότερα στο Λος Αντζελες, εμπλουτίζοντας με εφέ το κιθαριστικό του μέρος. Το «Sarisfaction» κυκλοφόρησε στις 6 Ιουνίου 1965 στις ΗΠΑ ως προπομπός του άλμπουμ του συγκροτήματος «Out of our Ηeads». Στην Αγγλία και την υπόλοιπη Ευρώπη θα κυκλοφορήσει στις 20 Αυγούστου του ίδιου χρόνου.

Η επιτυχία του τραγουδιού ήταν άμεση και απογείωσε την καριέρα των Rolling Stones. Αμέσως μπήκε στο Hot 100 του Billboard και παρέμεινε στο Νο1 για τέσσερεις εβδομάδες. Άμεση, όμως, ήταν η αντίδραση. Από κάποιους συντηρητικούς κύκλους, το τραγούδι θεωρήθηκε ανήθικο και επικίνδυνο για την καθεστηκυία τάξη. Σε ορισμένες χώρες της Ευρώπης απαγορεύτηκε αρχικά κι έγινε γνωστό μέσα από τους πειρατικούς σταθμούς, ενώ και οι Στόουνς σε κάποιες εμφανίσεις τους αναγκάστηκαν να προσαρμόσουν τους στίχους του τραγουδιού.

Το Satisfaction θεωρείται σήμερα ένα από τα τραγούδια που σημάδεψαν το ροκ και το νεολαιίστικο κίνημα της δεκαετίας του '60. Στον κατάλογο του περιοδικού Rolling Stone με τα 500 κορυφαία τραγούδια όλων των εποχών κατέχει τη 2η θέση και πρόσφατα η Βιβλιοθήκη του Αμερικανικού Κογκρέσου το συμπεριέλαβε στους καταλόγους της. Πολλοί καλλιτέχνες και συγκροτήματα το έχουν ερμηνεύσει και διασκευάσει (Otis Redding, Devo, Britney Spears, The Supremes, The Residents κ.ά.), ενώ αποτελεί σταθερή επιλογή του συναυλιακού ρεπερτορίου των Rolling Stones.