Δηλώσεις ηθοποιών και συντελεστών από την παρουσίαση των έργων:
«Η Ιφιγένεια στη χώρα των Ταύρων» σε μετάφραση –σκηνοθεσία
Θωμά Μοσχόπουλου
«Πλάτωνα, Απολογία Σωκράτη» σε σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώδη
«Όλη η κατάθεση περί λογικού και παράλογου, βίας και ειρηνικής πρόθεσης, καλού και κακού ορίζονται μέσα στις όχθες των δύο έργων, την “Ιφιγένεια στη χώρα των Ταύρων” και στην “Απολογία Σωκράτη”». Σε αυτό το πλαίσιο τοποθέτησε τις δύο καλοκαιρινές παραγωγές του ΚΘΒΕ, ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του ΚΘΒΕ Γιάννης Βούρος, ο οποίος στάθηκε με ιδιαίτερο σεβασμό στο κομμάτι του Χορού, τα μέλη του οποίου για τις ανάγκες του έργου, δέχτηκαν να ξυρίσουν τα κεφάλια τους, λέγοντας «σε μια εποχή που αρνούμαστε οτιδήποτε μας προτείνεται που είναι διαφορετικό, τα παιδιά του Χορού δέχτηκαν να μπουν σε μια διαδικασία ακύρωσης της εξωτερικής τους εμφάνισης, που αποτελεί και όπλο τους στη δουλειά. Αυτό με συγκίνησε ιδιαίτερα».
Ο Θωμάς Μοσχόπουλος που υπογράφει τη μετάφραση- σκηνοθεσία της παράστασης, αποκάλυψε ότι το χειρόγραφο του αρχαίου κειμένου της «Ιφιγένεια εν Ταύροις» ανακαλύφθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1321, δηλώνοντας για το έργο του Ευριπίδη: «Η επιλογή του συγκεκριμένου έργου στην αρχή έγινε ενστικτωδώς, τώρα ξέρω γιατί το αγαπάω», ενώ στην πορεία της συνέντευξης Τύπου θυμήθηκε με συγκίνηση ότι η πρώτη παράσταση αρχαίου δράματος που είχε δει το 1972 ήταν «Η Ιφιγένεια εν Ταύροις» από το ΚΘΒΕ.
«Θα σταθώ στα λόγια της Εdith Hal (Καθηγήτρια Κλασικών Σπουδών στο King's College London ), σύμφωνα με την οποία, ο χορός στην ελληνική τραγωδία είναι το πιο διακριτό χαρακτηριστικό και η μεγαλύτερή της δύναμη», είπε ο σκηνοθέτης, αναλύοντας το ρόλο του χορού στο αρχαίο δράμα, για να συνεχίσει λέγοντας: «Οι φράσεις- κλειδιά του έργου είναι ο σεβασμός και ο φόβος, ο φόβος απέναντι στο ξένο, στο Άλλο, στο άγνωστο. Το έργο ξεκινάει από το φόβο και καταλήγει στον σεβασμό. Είναι ένας ύμνος απέναντι στον ορθολογισμό και τη σχετικότητα των πραγμάτων. Ο βαθύς ανθρωπισμός είναι η ουσία και η βάση της παράστασης, αυτό είναι το αισιόδοξο στοιχείο του έργου. Δεν έχει τη δομή μιας τυπικής τραγωδίας. Θέλουμε να είναι μια τρυφερή και φιλική παράσταση, η οποία αποτραγικοποιεί τη θέση μας απέναντι στην τραγωδία.
Η ηθοποιός Μομώ Βλάχου(Χορός), μίλησε για έναν κώδικα επαφής, επικοινωνίας και μετάδοσης. «Είναι ευτύχημα να προσπαθείς να μιλήσεις και να μεταφέρεις αισθήματα μέσα από την μουσική που συνέθεσε ο κ. Σελαμσής. Ο Χορός διατρέχει όλο το έργο. Το έργο περνάει μέσα από εμάς και αυτό είναι το συγκλονιστικό».
Κομμάτι της προσωπικής της μυθολογίας, χαρακτήρισε την επαφή της με το αρχαίο δράμα η Αμαλία Μουτούση (Ιφιγένεια). «Αγαπώ πολύ το αρχαίο δράμα. Είναι ένα κομμάτι της προσωπικής μου μυθολογίας αυτά τα καλοκαίρια που παίζω στο αρχαίο δράμα και γυρίζω τις πόλεις της Ελλάδα. Χάρηκα ιδιαίτερα όταν μου έγινε αυτή η πρόταση από τον Κ. Βούρο και τον Θωμά Μοσχόπουλο, στον οποίο έχω απόλυτη εμπιστοσύνη και θεωρώ ότι μας χαρακτηρίζουν κοινές αρχές».
Ο Γιώργος Xρυσοστόμου που υποδύεται το ρόλο του Ορέστη θυμήθηκε τα χρόνια των σπουδών του στη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ, τονίζοντας:
«Δεν ξεχωρίζω πρωταγωνιστές και χορό σε αυτή τη δουλειά, νιώθω ότι είμαστε μια ομάδα ηθοποιών που καλούμαστε να πούμε όλοι μαζί μια ιστορία. Ο Θωμάς Μοσχόπουλος έχει το ταλέντο και το ένστικτο να διαλέγει ανθρώπους που έχουν χημεία μεταξύ τους. Με πλοηγό τον σκηνοθέτη, οι πρόβες μας βασίζονται στην ομαδικότητα και στην επικοινωνία και πιστεύω ότι αυτό θα οδηγήσει σε μια πολύ ωραία και τρυφερή παράσταση».
Ο Γιώργος Κολοβός (Θόας), είπε: «Νιώθω ευτυχής που συνεργάζομαι με αυτόν τον θίασο. Η κινητήρια δύναμη των ηθοποιών είναι τα κείμενα κι εδώ μιλάμε για πανάρχαια πλοία που αλλάζουν κάθε φορά κωπηλάτη και ταξιδεύουν σε διαφορετική θάλασσα. Στη δύσκολη εποχή που διανύουμε, συμμετέχοντας σε αυτή τη δουλειά, αισθάνομαι ότι το θέατρο βαθαίνει και πλησιάζει πιο πολύ στις ρίζες του»
Ο Μιχάλης Συριόπουλος (Πυλάδης) δήλωσε: «Είναι σπουδαίο να πηγαίνεις παρακάτω ως ηθοποιός αλλά και ως άνθρωπος. Αυτή η δουλειά είναι ακριβή στιγμή για μένα και πιστεύω ότι θα είναι και μια σπουδαία παράσταση για το ΚΘΒΕ».
Η Σοφία Πάσχου, υπεύθυνη για τις χορογραφίες, αναφέρθηκε στην ανάγκη της να γνωρίσει καλά τα σώματα των ανθρώπων και την κίνησή τους και όχι στην εκτέλεση μιας συγκεκριμένης χορογραφίας. «Οι ασκήσεις που επέλεξα να κάνουμε στην αρχή δεν είχαν καμία σχέση με την χορογραφία, αλλά αντιθέτως ξεκλείδωσε τα σώματα των ηθοποιών που οδήγησαν στο αποτέλεσμα».
«Από μαθητές του κ. Μοσχόπουλου ήρθαμε σήμερα ως συνεργάτες του και αυτό από μόνο του είναι μια ευτυχής συγκυρία. Είναι ανακουφιστικό να γυρνάω στη Θεσσαλονίκη για δουλειά μετά από τόσα χρόνια και πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μια τέτοια συνεργασία. Είμαι ευγνώμων και πολύ χαρούμενη που βρίσκομαι στην πόλη. η οποία συνεχώς ομορφαίνει», τόνισε η ηθοποιός Άννα Καλαϊτζίδου, που υποδύεται τον ρόλο της Αθηνάς.
«Είναι πολύ ωραία η γνωριμία μου με τον Θωμά Μοσχόπουλο. Είναι πολύ σημαντικό να μπορούμε να διακρίνουμε με τι μπορούμε να πάμε μπροστά και να εξελιχθούμε ως άνθρωποι», υπογράμμισε ο Χρίστος Στυλιανού, ο οποίος αν και κατέχει τον ρόλο του Α΄Αγγελιοφόρου, δήλωσε μεταξύ άλλων ότι θα ήταν μεγάλη του τιμή αν συμμετείχε στον Χορό. «Στον Χορό αναδεικνύεται το πόσο σημαντικό είναι αυτό το μέρος της τραγωδίας. Πραγματικά είναι συγκινητικό ότι τα παιδιά δέχθηκαν να ξυριστούν και να αλλοιώσουν την εμφάνισή τους. Η στιγμή του ξυρίσματος ήταν συγκλονιστική. Ήταν σαν να έβλεπες ένα τσούρμο ανθρώπων που πήγαιναν για εκτέλεση. Ουσιαστικά στην συγκεκριμένη τραγωδία αυτοί οι άνθρωποι αυτό επιτελούν… είναι έτοιμοι να πεθάνουν».
Η Ευαγγελία Θεριανού που υπογράφει τα σκηνικά της παράστασης: Ξεκίνησα με ένα φόβο κι ένα δέος απέναντι στο αρχαίο δράμα. Μπαίνοντας στη διαδικασία των προβών και μέσα από αυτή τη συλλογική δουλειά, προσπαθώ να βρω αντίστοιχα από τη δική μου πλευρά ένα στοιχείο για να συνδράμω στο τελικό αποτέλεσμα της παράστασης. Ενώ παραμένει ο σεβασμός μου απέναντι στο έργο, το οποίο είναι κορυφαίο, έχει φύγει λίγο ο φόβος κι αυτό είναι πολύ ωραίο».
Για την παράσταση «Πλάτωνα, Απολογία Σωκράτη» ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του ΚΘΒΕ, Γιάννης Βούρος στάθηκε στον εκπαιδευτικό της χαρακτήρα λέγοντας: «Πρόκειται για ένα εργαλείο που προωθεί τον μορφωτικό και εκπαιδευτικό χαρακτήρα του Κρατικού Θεάτρου. Η βάση της παράστασης είναι το ότι παρουσιάζεται στα αρχαία ελληνικά, μετά από πολύ δουλειά, έρευνα και αναζήτηση του Δήμου Αβδελιώδη». Στη συνέχεια, ευχαρίστησε την εταιρεία ΒΙΚΟΣ για τη στήριξη της παράστασης.
Ο Δήμος Αβδελιώδης που υπογράφει την σκηνοθεσία της παράστασης ευχαρίστησε τον Γιάννη Βούρο, Καλλιτεχνικό Διευθυντή του ΚΘΒΕ, για το σημαντικό βήμα που έδωσε ένας Κρατικός Οργανισμός σε αυτή την παράσταση, την οποία ο ίδιος προετοιμάζει τα τρία τελευταία χρόνια, τονίζοντας: «Mε την «Απολογία» φθάνει στην πιο κορυφαία του έκφραση ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός, γιατί σωματοποιείται, αποκτώντας πραγματική και αναμφισβήτητη υπόσταση με τον Σωκράτη, ο οποίος επιλέγει συνειδητά τον θάνατο, αντί να στερηθεί της ελευθερίας να ζει και να δρα αναζητώντας τον πραγματικό σκοπό της ύπαρξής μας. Ταυτόχρονα αρχίζει και η δύση του ελληνικού κόσμου, εφ’ όσον το πνεύμα αυτού του πολιτισμού δεν μπόρεσε να ενσωματωθεί μέσα στην πραγματική ζωή, της λειτουργίας της δημοκρατίας και των θεσμών, παραμένοντας σαν μια ουτοπική και άπιαστη ιδέα για ποιητές»
Συνεχίζοντας, ο Δ.Αβδελιώδης δήλωσε: «Δεν πρόκειται για μια θεατρική παράσταση. Είναι η αυθεντική αναπαράστασης της πιο συγκλονιστικής Δίκης στην ιστορία του πολιτισμού. Ο τελετουργικός χαρακτήρας αυτής της αναπαράστασης και η απόδοση τιμής στο εξαιρετικό και δραματικό αυτό ιστορικό γεγονός, μας επιβάλει να μην πραγματοποιηθεί στο τέλος του έργου στο τέλος του έργου η επιστροφή των ηθοποιών για χαιρετισμό».
Μιλώντας για την ατμόσφαιρα της παράστασης υπογράμμισε ότι: «η τελετουργική αυτή αναπαράσταση γίνεται με ένα πατάρι και μια κλεψύδρα, χωρίς άλλα στοιχεία νατουραλισμού, αλλά μόνο με την ατμόσφαιρα που δημιουργεί η ενσάρκωση, από τους δυο ηθοποιούς, της αρχαίας πλατωνικής γλώσσας, η οποία αποκαθιστά το ‘χαμένο’ νόημα, στο έργο που θεμελιώθηκε η προοπτική ενός οικουμενικού πολιτισμού».
Ο Βασίλης Καραμπούλας μιλώντας για τον ρόλο του Σωκράτη αποκάλυψε ότι στη διάρκεια του πρώτου 6μήνου της συνεργασίας του με τον Δήμο Αβδελιώδη, δεν γνώριζε κανείς τίποτα γιατί δεν το έλεγε σε κανέναν. Ήταν ο χρόνος που χρειάστηκε για να αρχίσει να κατοικεί στον κόσμο του αρχαίου κειμένου, τονίζοντας ότι «άρχισα να κατοικώ σε αυτόν τον κόσμο χωρίς ωστόσο να τον νιώθω οικείο μου. Στη συνέχεια διαπίστωσα πόσο λίγο προχωρήσαμε σαν κοινωνία και πόσο ίδια έμειναν τα πράγματα. Αυτό και μόνο κάνει το έργο άφθαρτο».
Τέλος, ο Θανάσης Δισλής που υποδύεται τον Μέλητο, δήλωσε:
«Αυτή η παράσταση νιώθω ότι είναι ένα μεγάλο δώρο για μένα, αλλά και για όλους τους Έλληνες. Είναι μεγάλη τιμή να έρχομαι σε επαφή με ένα τόσο σπουδαίο κείμενο. Κλήθηκα να τρέξω έναν μαραθώνιο μέσα σε διάστημα 2, 5 μηνών, αλλά όλο αυτό έγινε πιο εύκολο και ο δρόμος πολύ πιο βατός μέσα από τη βοήθεια του Βασίλη Καραμπούλα και του σκηνοθέτη Δήμου Αβδελιώδη. Είναι ένα έργο που έχει να πει πολλά κι αυτό θα κρατήσει για πολλούς αιώνες ακόμη».
No comments:
Post a Comment