Πασίγνωστο βαλς του Γιόχαν Στράους υιού (1825-1899) και από τα δημοφιλέστερα του είδους. Ο πρωτότυπος τίτλος του στα γερμανικά είναι «Wiener Blut», ο οποίος στα ελληνικά μεταφράζεται είτε ως «Βιεννέζικο Αίμα» (κυριολεκτικά), είτε ως «Βιεννέζικο Πνεύμα». Φέρει τον αριθμό 354 στην εργογραφία του αυστριακού συνθέτη, του επονομαζόμενου και «Βασιλιά του Βαλς».
Το κομμάτι γράφτηκε το 1873 και σηματοδοτεί την έναρξη της συνεργασίας του Στράους με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Βιέννης, μία σχέση που συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας, μέσα κυρίως από τις Πρωτοχρονιάτικες Συναυλίες της διάσημης ορχήστρας. Μέχρι τότε, οι ιθύνοντες της Φιλαρμονικής της Βιέννης αρνούνταν να συμπεριλάβουν στο ρεπερτόριο της ορχήστρας έργα του Γιόχαν Στράους υιού, επειδή τον θεωρούσαν «ελαφρό» ως συνθέτη.
Η πρεμιέρα του έργου δόθηκε γύρω στα μεσάνυχτα της 22ας προς 23ης Απριλίου του 1873 στην αίθουσα των «Φίλων της Μουσικής» της Βιέννης (Μusikverein), κατά τη διάρκεια ενός χορού, που εντασσόταν στις εορταστικές εκδηλώσεις για τον γάμο της κόρης του αυτοκράτορα Φραγκίσκου-Ιωσήφ, Αρχιδούκισσας Γκιζέλας Λουίζας Μαρίας (1856-1932) με τον πρίγκηπα της Βαυαρίας Λεοπόλδο (1846-1932), ανιψιό του πρώτου βασιλιά των Ελλήνων, Όθωνα. Την επομένη, οι βιεννέζικες εφημερίδες αφιέρωσαν διθυραμβικά σχόλια για το βαλς του Στράους, ο οποίος εκείνη την περίοδο ήταν απασχολημένος με τη δημιουργία σκηνικών έργων και είχε καιρό να γράψει ένα κομμάτι για χορό.
Το έργο αυτό του Στράους δάνεισε το όνομα και ορισμένες μελωδίες του στην οπερέτα «Βιεννέζικο Αίμα», που η πρεμιέρα της δόθηκε στις 26 Οκτωβρίου 1899 στη Βιέννη, σχεδόν πέντε μήνες μετά τον θάνατο του Γιόχαν Στράους υιού, χωρίς μεγάλη επιτυχία. Ο ίδιος Στράους δεν αναμίχθηκε στη δημιουργία της οπερέτας, επειδή ήταν απασχολημένος με τη σύνθεση ενός μπαλέτου, αλλά την ανέθεσε στον συνεργάτη του Άντολφ Μίλερ.
Το «Βιεννέζικο Αίμα» έχουν διασκευάσει δύο ονόματα της σύγχρονης αυστριακής ροκ σκηνής: το 1988 ο Falco και το 1997 το συγκρότημα του χέβι-μέταλ Stahlhammer.
