Η ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ.  #15

CIRIBIRIBIN

H Grace Moore ήταν το δημοφιλέστερο αστέρι της όπερας στη δεκαετία του ’30. Από το 1928 ήταν στη Μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης έως τον ξαφνικό θάνατό της, σε αεροπορικό δυστύχημα το 1947. Η ταινία του 1953 «So this is love» είναι βασισμένη στη ζωή της. Το 1934, παίζει στην καλύτερη ταινία της, το «One night of love», που θεωρείται «απόλαυση από την αρχή ως το τέλος», όπου μεταξύ άλλων ερμηνεύει ένα παλιό ιταλικό τραγούδι, το «Ciribiribin». Η δημιουργία αυτή του Alberto Pestalozza από το 1898 έγινε για πρώτη φορά επιτυχία στις ΗΠΑ, το 1911, από την Prince’s Orchestra. Πέρασαν 23 χρόνια πριν ξαναγυρίσει στην επικαιρότητα, αυτή τη φορά με την Grace Moore (15/ 34), που συνοδεύει η χορωδία της Metropolitan Opera. Κι ακολουθούν άλλες δύο δημοφιλείς εκτελέσεις: με τους Bing Crosby – Andrews Sisters (13/ 39) και Harry James (10/ 40).

CIVILIZATION

Ο συνθέτης Carl Sigman και ο στιχουργός Bob Hilliard έγραψαν το 1947 για τη ρεβί του Μπρόντγουέι «Angel in the wings» τη δημιουργία τους «Civilization (Bongo, Bongo, Bongo)» Το θέμα του τραγουδιού: παρ’ όλες τις προσπάθειες ενός ιεραπόστολου, ένας ιθαγενής από το Κογκό, δεν έχει την πρόθεση να αλλάξει την ευτυχισμένη, απλή και ανέμελη ζωή του για τα λαμπρά φώτα, τα ψευτικά δόντια και τα κουδούνια της πόρτας του λεγόμενου πολιτισμού. Από τις πέντε εκτελέσεις που ξεχώρισαν σε δίσκο το 1947 τη μεγαλύτερη απήχηση είχε η συνεργασία του Danny Kaye με τις Andrews Sisters.

CLASSICAL GAS

Δέκα βιολιά, τέσσερα τσέλο, ένα βαρύτονο σαξόφωνο, δύο tubin horns (πολύ σπάνια πνευστά), δύο τρομπόνια, δύο πιάνα, τρεις κιθάρες, ένα μπάσο και κρουστά χρησιμοποιεί ο Mason Williams για να δημιουργήσει τον ιδιαίτερο ήχο της σύνθεσής του «Classical gas» σε δίσκο, όπου η κλασική παντρεύεται με το bluegrass και τη rock μουσική (2/ 68). Ο Williams γεννήθηκε το 1938 στο Τέξας. Κιθαρίστας φολκλορικής μουσικής, συνθέτης και στιχουργός, φωτογράφος, σεναριογράφος κωμικών σειρών για την τηλεόραση, όπως: «The Smothers Brothers Comedy Hour» (1967-69) και «Saturday Night Live» (1980). O Williams είχε άλλες τρεις δισκογραφικές επιτυχίες μικρότερης σημασίας: «Baroque-a-nova» (96/ 68), «Saturday night at the world» (99/ 69), «Greensleeves» (90/ 69). Δική του σύνθεση είναι το «Cinderella Rockefella», που έκαναν επιτυχία το 1968 οι Esther and Abi Ofarim.

CLEMENTINE

Με τίτλο «Oh, my darling Clementine» ο Percy Montrose συνέθεσε το 1884 ένα τραγούδι που θα έμενε ζωντανό ως τις μέρες μας, γνωστό ως «Clementine». Η πρώτη εμπορική εκτέλεσή του ήρθε 57 χρόνια αργότερα, όταν το ηχογράφησε ο Bing Crosby συνοδευόμενος από τους Music Maids και Hal Hopper (20/ 41). Το τραγούδι επέστρεψε στην επικαιρότητα, ξανά, ύστερα από 19 χρόνια. Αυτή τη φορά σε δύο εκτελέσεις: με τον Bobby Darin (21/ 60) και με τους Jan & Dean (65/ 60). Η νέα προσαρμογή οφείλεται στον Woody Harris. Άλλα δύο τραγούδια διασώθηκαν ως σήμερα από την εποχή που γράφηκε το «Clementine». Είναι τα «Polly wolly doodle» και «La golondrina». Και τα δύο του 1883.

COCKTAILS FOR TWO

Γράφτηκε το 1934. Το έκανε επιτυχία ο Duke Ellington και ακούγεται στις ταινίες της ίδιας χρονιάς «Murder at the vanities» από τον Carl Brisson και «She loves me not» από τη Myriam Hopkins. Eπίσης στο φιλμ του 1947 «Ladies man» εκτελείται από τον Spike Jones. Έμελλε, όμως, να γίνει μια από τις μεγαλύτερες προσωπικές επιτυχίες ενός ντράμερ και διευθυντή ορχήστρας που χάλασε κόσμο με τις δολοφονίες τραγουδιών. Είναι ο Spike Jones που το 1945 έδωσε το δικό του χρώμα στο «Cocktails for two», πουλώντας πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα.

COCOANUT WOMAN

Η παγκόσμια οργάνωση για τα παιδιά UNICEF φροντίζει να έχει πάντα προσωπικότητες διεθνούς ακτινοβολίας ως «πρέσβεις καλής θελήσεως». Όταν πέθανε ο Danny Kaye, που είχε αυτό τον τίτλο, τον διαδέχθηκε το 1987 ο βασιλιάς του calypso, ο Harry Belafonte. O Harold George Belafonte Jr, που γεννήθηκε το 1927 στο Χάρλεμ, ειδικεύτηκε στη φολκλορική μουσική, διέδωσε το calypso σ’ όλο τον κόσμο, κι έπαιξε σε οκτώ ταινίες από το 1953-74. Μία από τις μεγάλες επιτυχίες του, το 1957, ήταν το «Cocoanut woman». Είναι ο ίδιος και συνθέτης και στιχουργός. Το 1985, ο Belafonte μαζί με τον μάνατζέρ του Ken Kragen έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο «We are the world», τη μεγάλη εκστρατεία για τα θύματα της πείνας στην Αφρική.

COME RAIN OR COME SHINE

Στο μιούζικαλ του 1946 «St Louis Woman» η Ruby Hill και ο Harold Nicholas τραγούδησαν για πρώτη φορά την δημιουργία των Johnny Mercer – Harold Arlen «Come rain or come shine». Το 1946 έγινε επιτυχία σε δίσκους τόσο από την Margaret Whiting όσο και από την Helen Forrest με τον Dick Haymes. 14 χρόνια αργότερα, ήρθε η πιο σημαντική εκτέλεση του τραγουδιού. Ήταν το 1960, όταν το έκανε επιτυχία ο Ray Charles. Προέρχεται από το άλμπουμ «The genius of Ray Charles».

COMIN’ IN ON A WING AND A PRAYER

Καθώς οι φλόγες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έγλειφαν απειλητικά όλο τον πλανήτη οι Αμερικανοί συνθέτες εμπνέονται από το κλίμα της εποχής αλλά και νιώθουν την ανάγκη να γράψουν τραγούδια που θα ενισχύσουν το ηθικό των ιδιωτών και των στρατευμένων. Αυτά τα «moral booster songs», όπως τα αποκαλούσαν, αντιπροσωπεύονται με τραγούδια όπως το «Comin’ in on a wing and a prayer», που έγραψε ο Jimmy McHugh (1894-69). Είναι ο συνθέτης των τραγουδιών «I can’t give you anything but love», «On the sunny side of the street», «Have I told you lately that I love you» και «I’m in the mood for love». To «Comin’» ηχογράφησαν και έκαναν μεγάλη επιτυχία (1/ 43 για τρεις εβδομάδες) οι Song Spinners, το φωνητικό συγκρότημα που συνοδεύει τον Dick Haymes στο «You’ll never know» και άλλες επτά ηχογραφήσεις του.

CONCERTO FOR TWO (A love song)

Ο στιχουργός Jack Lawrence μαζί με τον συνθέτη Robert C. Haring διασκεύασαν το πρώτο τμήμα από το Piano concerto No 1 in B-flat minor (σι ύφεση μινόρε) του Tchaikovsky (1874). Το αποτέλεσμα, που τιτλοφορήθηκε «Concerto for two», έγινε επιτυχία από την ορχήστρα του Claude Thornhill (1941).

CONTRASTS

Το μουσικό θέμα της ορχήστρας Jimmy Dorsey (ή, τουλάχιστον, ένα απ’ αυτά για μια περίοδο) ήταν η σύνθεση του Dorsey «Contrasts» (1941). Βασίζεται σε σόλο σαξόφωνο που έπαιξε ο Jimmy Dorsey στο «Oodles of noodles» (1932)

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΟΓΚΑΛΙΔΗΣ