Η ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ. #19

DID YOU SEE JACKIE ROBINSON HIT THAT BALL?

Το 1947, ο Jackie Robinson (1919-72), χάρη στη θαρραλέα απόφαση του προπονητή της ομάδας Brooklyn Dodgers, έγινε ο πρώτος μαύρος που έπαιζε σε μεγάλη ομάδα του μπέιζμπολ. Έμεινε στην ίδια ομάδα σ’ όλη τη διάρκεια της αθλητικής καριέρας του από το 1947-56. Το 1981, ο Robinson έγινε θέμα μιούζικαλ που παίχθηκε στο Μπρόντγουέι με τίτλο «The First» (κράτησε μόνο 37 μέρες). Το 1949 ο νέγρος τραγουδιστής και διευθυντής ορχήστρας Buddy Johnson (1915-77) συνθέτει το «Did you see Jackie Robinson hit that ball?», το ηχογραφεί και το κάνει επιτυχία (17/ 49). Την ίδια χρονιά το ηχογραφεί η ορχήστρα του Count Basie, με φωνητικά Taps Miller.

DIPSY DOODLE

Η ικανότητα του Larry Clinton ως ενορχηστρωτή και συνθέτη αυξανόταν στα μέσα της δεκαετίας του ’30, προετοιμάζοντας το έδαφος για τη δημιουργία της δικής του ορχήστρας. Όταν η σύνθεση του «The dipsy doodle» έγινε μεγάλη επιτυχία από τον Tommy Dorsey (1/ 37) και τον Russ Morgan (2/ 37) αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα. Το 1937 έχει τη δική του μπάντα με ερμηνεύτρια την Bea Wain και μια από τις πρώτες επιτυχίες του είναι το «My reverie», διασκευή της σύνθεσης του Debussy «Reverie» (1895). Μεταξύ του 1937-48 είχε 38 προσωπικές επιτυχίες. Το «Dipsy doodle», που ξανάφερε στην επικαιρότητα ο Tommy Dorsey (21/ 43) και αργότερα ο Johnny Maddox (15/ 53), ηχογραφήθηκε από τον Larry Clinton με ερμηνεύτρια την Bea Wain σε μια κεφάτη, δροσερή, ευτυχισμένη έκδοση –που, όμως, δεν έγινε επιτυχία.

DIZZY

Από 22 επιτυχίες που είχε μεταξύ 1962-73 ο Tommy Roe η μεγαλύτερη ήταν το «Dizzy», No 1 για 4 εβδομάδες τo 1969 και χρυσός δίσκος. Πούλησε πάνω από 6 εκατομμύρια αντίτυπα. Το «Dizzy» έγραψε ο Roe μαζί με τον φίλο και συμπατριώτη του από την Atlanta, Freddy Weller, μέλος των Raiders του Paul Revere.

D-O-D-G-E-R-S SONG

O Danny Kaye ήταν θαυμαστής των Brooklyn Dodgers, ακόμα κι όταν η περίφημη αυτή ομάδα του μπέισμπολ μετακόμισε στο Λος Άντζελες. Έτσι το 1962, σε στίχους της συζύγου του Sylvia Fine ο Καιη ηχογραφεί τη σύνθεση «D-o-d-g-e-r-s song (Oh, really? No, O’Malley)» Οι στίχοι αναφέρονται σε αγώνα μεταξύ των Dodgers και των Giants. Ο περίφημος κωμικός του κινηματογράφου είναι για άλλη μια φορά απολαυστικός στον τρόπο που τραγουδά, μιμείται, σατιρίζει.

DOES YOUR CHEWING GUM LOSE ITS FLAVOR 

(ON THE BEDPOST OVERNIGHT?)

Οι στιχουργοί Billy Rose – Marty Bloom σε συνεργασία με τον συνθέτη Ernest Breuer έγραψαν το 1924 ένα κωμικό τραγούδι με τίτλο «Does the spearmint lose its flavour on the bedpost overnight?», που έκαναν την ίδια χρονιά επιτυχία σε δίσκο οι Ernest Hare & Billy Jones. Ύστερα από 35 χρόνια την ίδια μελωδία με μικρές αλλαγές στους στίχους την ηχογραφεί στη Βρετανία ο Lonnie Donegan και την κάνει επιτυχία (3/ 59). Κυκλοφορεί και στις ΗΠΑ, αλλά περνάει απαρατήρητη. Το 1961, ο ντισκ τζόκεϊ Arnie Ginsburg του σταθμού WMEX της Βοστόνης παίρνει μια κόπια του δίσκου, που του έστειλαν δύο Άγγλοι φίλοι του και αρχίζει να την παίζει. Τότε οι Αμερικανοί προσέχουν το τραγούδι που γίνεται η μεγαλύτερη επιτυχία (5/ 61), από τις τρεις του ερμηνευτή στις ΗΠΑ, μεταξύ 1956-61. O Donegan γεννήθηκε το 1931 στη Γλασκόβη της Σκωτίας. Το 1954, ήταν μέλος της μπάντας του Chris Barber. Στη συνέχεια με το συγκρότημά του (Skiffle Group) καθιερώνεται ως ο «Βασιλιάς του Skiffle» στη Βρετανία. Στην εποχή του rock ’n’ roll (μετά το 1955) το «Does your chewing gum lose its flavor» είναι ένας από τους 14 μεγαλύτερους σε μήκος τίτλους τραγουδιού. Το Νο 1 ανήκει στον Ray Stevens (Jeremiah Peabody’s, etc).

DOIN’ WHAT COMES NATUR’LLY

Στο θεατρικό μιούζικαλ του 1946 «Annie get your gun» η Ethel Merman παρουσίασε για πρώτη φορά τη σύνθεση του Irving Berlin «Doin’ what comes natur’lly». Το 1950 στην κινηματογραφική έκδοση του έργου την αποδίδει η Betty Hutton. Σε δίσκους η σύνθεση είχε τρεις δημοφιλείς εκτελέσεις –και οι τρεις το 1946. Με τους Freddy Martin, Jimmy Dorsey και Dinah Shore.

DO I WORRY?

Τη σύνθεση υπογράφουν οι Stanley Cowan – Bobby Worth (1941). Την ερμήνευσαν πρώτοι οι Ink Spots. Σε δίσκους υπήρξαν τρεις δημοφιλείς εκτελέσεις το 1941, από τους: Tommy Dorsey/ Frank Sinatra, Ink Spots, Bea Wain. Oι Ink Spots το τραγούδησαν στην ταινία του 1942 «Pardon my sarong», μια κωμωδία με τους Lou Costello – Bud Abbott, Virginia Bruce, William Demarest, Nan Wynn.

DOLCE PAOLA

Η ζωή του Adamo άλλαξε όταν ήταν 17 χρονών και κέρδισε το «γκραν πρι» σ’ έναν διαγωνισμό του Ράδιο Λουξεμβούργου. Έμαθε γρήγορα να παίζει κιθάρα, να γράφει τραγούδια που τα ερμήνευε στα γαλλικά, ισπανικά και ιταλικά. Ένα από τα τραγούδια του ήταν αφιερωμένο στην τότε πριγκίπισσα Πάολα με τίτλο «Dolce Paola», που ξαναέγινε επιτυχία όταν η πριγκίπισσα έγινε βασίλισσα-1964.

DOLORES

Για την ταινία του 1941 «Las Vegas nights» έγραψε ο συνθέτης Louis Alter την «Dolores». O Alter, που στα 13 του έπαιζε πιάνο σε κινηματογράφους, από το 1924-28 συνόδευε τη Nora Bayes. Αργότερα η μουσική του έντυσε πολλές ταινίες. Οι δημοφιλέστερες συνθέσεις του είναι «Manhattan serenade», «A melody from the sky» και «Dolores». Δύο εκτελέσεις του «Dolores» είχαν επιτυχία –με τον Βing Crosby και με την ορχήστρα του Tommy Dorsey (ερμηνευτές ο Frank Sinatra και οι Pied Pipers). Και οι δύο το 1941. Έναν χρόνο αργότερα, η σύνθεση χρησιμοποιείται στο φιλμ «Dr Broadway» και το 1948 στο «Saigon».

DONKEY SERENADE, The

Συνδημιουργοί του τραγουδιού «The donkey serenade» (1937), που ακούγεται στην ταινία του 1937 «The Firefly» είναι οι Robert Wright – George Forrest – Rudolf Friml – Herbert Stothart. Η σύνθεση βασίζεται στη μελωδία «Chansonette», που έκανε επιτυχία σε δίσκους ο Paul Whiteman το 1924, αφού προηγουμένως ακούστηκε στην παράσταση του Μπρόντγουέι «Ziegfeld follies of 1923». Αρχικά, όμως, το έγραψε σαν κομμάτι για πιάνο, το 1923, ο Rudolf Friml με τίτλο «Chanson – In love». Οι στίχοι προστέθηκαν το 1927, και το τραγούδι μετονομάστηκε «Chansonette». Η οριστική έκδοσή του, που είναι γνωστή ως σήμερα, παρουσιάστηκε από τον Allan Jones στο φιλμ «The firefly» (1937), και ο ίδιος το έκανε επιτυχία σε δίσκους (8/ 38). Πατέρας του τραγουδιστή Jack Jones, έπαιξε σε πολλά μιούζικαλ και ταινίες από το 1935-45. Τη σύνθεση ηχογράφησαν οι Artie Shaw, Horace Heidt κ. ά. Στην ταινία «Anchors aweigh» (1945) την αποδίδει ο πιανίστας Jose Iturbi.

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΟΓΚΑΛΙΔΗΣ