Η ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ   #21

DOWN BY THE RIVERSIDE/ WHEN THE SAINTS GO MARCHING IN

Στην ταινία του 1966 «Frankie and Johnnie» o Elvis Presley ερμηνεύει δύο παραδοσιακά τραγούδια, θρησκευτικού περιεχομένου, που είναι γνωστά, από το 1865 το πρώτο και από το 1896 το δεύτερο. Το πρώτο είναι το «Down by the riverside», που έκαναν επιτυχία οι «Four Lads» το 1953, ο Bing Crosby το 1954, οι «Compagnons De La Chanson» το 1960. Αργότερα το ηχογράφησαν, μεταξύ άλλων, ο Paul Anka και ο Trini Lopez. Τον προπερασμένο αιώνα, ήταν δημοφιλέστατα τα τραγούδια για ποτάμια και, κυρίως, για τον Μισισιπή. Έτσι η υπόθεση του φιλμ εκτυλίσσεται σε ποταμόπλοιο του Μισισιπή, όπου ο Presley υποδύεται έναν τραγουδιστή χαρτοπαίκτη. Το δεύτερο τραγούδι είναι το «When the saints go marching in» που ξεκίνησε από τη Νέα Oρλεάνη και σημείωσε κατά καιρούς επιτυχία σε δίσκους. Το 1939 με τον Louis Armstrong, το 1951 με τους «Weavers», το 1951 με την ορχήστρα Percy Faith, το 1956 με τον Bill Haley και το 1959 με τον Fats Domino. Το ποταμόπλοιο φθάνει στη Νέα Ορλεάνη, ο Presley και οι μουσικοί του βγαίνουν στους δρόμους και τραγουδούν σε medley «Down by the riverside» και «When the saints go marching in».

DOWN THE ROAD A PIECE

Ο συνθέτης-στιχουργός Don Raye ειδικεύτηκε σε τραγούδια βασισμένα σε ρυθμό boogie woogie, που ήταν της μόδας στα τέλη της δεκαετίας του ’30 και στις αρχές της δεκαετίας του ’40. Έγραψε επιτυχίες όπως «Rhumboogie», «Beat me, daddy, eight to the bar», «Scrub me mama with a boogie beat», «Boogie woogie bugle boy», «Cow cow boogie». Το 1940, συνέθεσε το «Down the road a piece», που έκανε επιτυχία ο Will Bradley με την ορχήστρα του, με ερμηνευτή τον Ray McKinley και πιανίστα τον Freddie Slack.

DOWN YONDER

Μια σύνθεση του μουσικού ιδιώματος ragtime που έγραψε ο L. Wolfe Gilbert το 1921, έγινε επιτυχία τότε, ξανά το 1934, αλλά το 1951 επέστρεψε θριαμβευτικά με επτά δημοφιλέστατες εκτελέσεις, από τις οποίες η πιο εμπορική αναδείχθηκε της Del Wood. Ήταν το «Down yonder» (4/ 51 και χρυσός δίσκος), ένα κομμάτι παιγμένο σε στιλ country ragtime, αναδεικνύοντας τη Wood (πραγματικό όνομα Adelaide Hendricks) σε No 1 πιανίστα της country (πριν εμφανισθεί ο Floyd Cramer) και ίσως η σημαντικότερη μουσικός στην ιστορία της country. H Del Wood, που γεννήθηκε το 1920 στη Νάσβιλ και πέθανε το 1989, μπορεί να μην είχε άλλες εμπορικές επιτυχίες, αλλά ο ρόλος της ήταν πολύ σημαντικός, αφού δε σταμάτησε να συμμετέχει στο Grand Ole Opry (το πιο διάσημο ραδιοφωνικό πρόγραμμα της country, από το 1953 και ως σήμερα) από το 1953 ως τον θάνατό της. Οι άλλες δημοφιλείς εκτελέσεις του «Down Yonder»: Joe «Fingers» Carr (14/ 51), Freddy Martin (15/ 51), Eddie Smith and The Chief (16/ 51), Champ Butler (17/ 51), Lawrence Cook (22/ 51), Frank Petty Trio (26/ 51), Johnny and The Hurricanes (8/ 60).

DREAM 

Για τη ραδιοφωνική του εκπομπή χρειάστηκε ένα μουσικό σήμα ο Johnny Mercer και το έγραψε ο ίδιος, το 1944. Ήταν το «Dream», που το έκαναν τεράστια επιτυχία και χρυσό δίσκο οι Pied Pipers (1/ 45). Την ίδια περίοδο δημοφιλέστατες ήταν και οι εκτελέσεις του Frank Sinatra (5/ 45), του Freddy Martin (8/ 45) και του Jimmy Dorsey (13/ 45). Ύστερα από εννέα χρόνια ξαναγύρισε στην επικαιρότητα χάρη στους Four Aces (17/ 54). Αργότερα ξαναέγινε επιτυχία, όταν το ηχογράφησε η Betty Johnson (19/ 58), η Etta James (55/ 61) και η Dinah Washington (92/ 62). Oι Pied Pipers ξεκίνησαν την καριέρα τους το 1937 ως οκταμελές συγκρότημα, αργότερα έγιναν κουαρτέτο με τραγουδίστρια την Jo Stafford. Η μεγάλη ευκαιρία ήρθε το ’39, όταν τους κάλεσε στη ραδιοφωνική του εκπομπή ο Tommy Dorsey. Το «Dream» ήταν ο πρώτος χρυσός δίσκος των Pied Pipers. Τους συνοδεύει η ορχήστρα Paul Weston.

DREAMER’S HOLIDAY 

Δημιουργία των Kim Gannon, Mabel Wayne (1949), έγινε επιτυχία από τους Buddy Clark (1949), Gordon Jenkins (1949), Perry Como – Fontane Sisters (1950), Ray Anthony (1950). Ήταν η πρώτη εμπορική επιτυχία στην καριέρα του Ray Anthony (1922-σημερα 98 χρονων), του τρομπετίστα-διευθυντή ορχήστρας, που, από το 1949-62, 32 ηχογραφήσεις του εμφανίστηκαν στο hit parade των ΗΠΑ.

DRUM BOOGIE

Στην ταινία του 1941 «Ball of fire» (μια διαφορετική έκδοση της «Χιονάτης και των επτά νάνων»), όπου πρωταγωνιστούν ο Gary Cooper και η Barbara Stanwyck, ακούγεται το «Drum boogie». Το τραγουδά η Stanwyck, τη συνοδεύει η ορχήστρα του Gene Krupa και στο τέλος ο μαέστρος και ντράμερ παίζει ένα αξέχαστο σόλο χρησιμοποιώντας σπίρτα. Η σύνθεση αποτελεί διασκευή-προσαρμογή μιας μουσικής ιδέας του Roy Eldridge με τίτλο «Rare back» από τον Gene Krupa. Ο Eldridge, σπουδαίος τρομπετίστας της τζαζ, ήταν με την ορχήστρα του Krupa από το 1941-43 και ως τρομπετίστας και ως τραγουδιστής. Το 1944-45 ήταν με την ορχήστρα Artie Shaw κι αργότερα με την Ella Fitzgerald. Ο Gene Krupa (1909-73) που ήταν απαράμιλλος ντράμερ είχε μοναδικό αντίπαλο τον Buddy Rich στην περίοδο ευημερίας των μεγάλων ορχηστρών. Απέκτησε τη φήμη του, από το 1934-38, όταν ήταν με την ορχήστρα του Benny Goodman. Από το 1938-50 είχε 27 προσωπικές επιτυχίες. Το «Drum boogie» έκανε επιτυχία μόνο ο Gene Krupa με ερμηνεύτρια την Irene Daye (26/ 41). H Daye, που πέθανε το 1971, σε ηλικία 53 χρόνων, τραγούδησε με τις ορχήστρες Mal Hallett, Gene Krupa (1938-41), Charlie Spivak –με τον τελευταίο παντρεύτηκε αργότερα.

EAGER BEAVER

Eager beaver σημαίνει: ο υπερβάλλων σε ζήλο για εργασία. Αυτός ήταν ο τίτλος της σύνθεσης που έγραψε, ηχογράφησε κι έκανε επιτυχία ο Stan Kenton (14/ 44). To 1962, o Richard Rodgers έγραψε ένα τραγούδι με τον ίδιο τίτλο, που η μελωδία του δεν έχει σχέση με τη δουλειά του Kenton. Ο διευθυντής ορχήστρας, ενορχηστρωτής και πιανίστας Stan Kenton (1912-79), έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στο κίνημα της «προοδευτικής τζαζ». Με την ορχήστρα του τραγούδησαν οι Anita O’Day, June Christy. Από το 1944-52 είχε 17 προσωπικές επιτυχίες –μια απ’ αυτές, το «Orange colored sky» με τον Nat «King» Cole (5/ 50).

EARTH ANGEL

Ένας πιγκουίνος ήταν το σήμα κατατεθέν της μάρκας σιγαρέτων Kool στα μέσα της δεκαετίας του ’50. Έτσι πήραν το όνομά τους οι Penguins, ένα τετραμελές φωνητικό συγκρότημα των rhythm ’n’ blues που δημιουργήθηκαν στο Λος Άντζελες το 1954. Μάνατζέρ τους ήταν ο Buck Ram, που έγινε διάσημος ως μέλος των Platters, των οποίων ήταν επίσης μάνατζερ. Το 1955 το γκρουπ ηχογράφησε τη σύνθεση του μπασίστα τους Curtis Williams «Earth angel (will you be mine)», που την έγραψε για μία φίλη του. Το τραγούδι αυτό που θεωρείται κορυφαίος δίσκος των rhythm ’n’ blues όλων των εποχών, λόγω της συνεχούς δημοτικότητάς του, έγινε χρυσός δίσκος για το συγκρότημα, αλλά οι λευκοί Crew Cuts που έκαναν τη δική τους β’ εκτέλεση είχαν μεγαλύτερη επιτυχία. Το 1960 το ηχογράφησε ο Johnny Tillotson, το 1969 οι Vogues και το 1986 οι New Edition. Οι Penguins διαλύθηκαν το 1963.

EASTER PARADE

Ίσως το μοναδικό δημοφιλές τραγούδι που αναφέρεται άμεσα στο Πάσχα είναι η σύνθεση του Irving Berlin «Easter parade». Ο συνθέτης την έγραψε το 1933 για τη ρεβί του Μπρόντγουέι «As thousands cheer», κι είναι βασισμένη σ’ ένα άλλο δικό του τραγούδι του 1917, το «Smile and show your dimple». To «Easter parade» χρησιμοποιήθηκε το 1948 στην ομώνυμη ταινία, όπου το ερμηνεύουν οι Fred Astaire – Judy Garland. Στην ταινία συμπρωταγωνιστούν οι: Ann Miller, Peter Lawford. Ως την τελευταία ώρα τον πρώτο ρόλο επρόκειτο να παίξει ο Gene Kelly, ο οποίος στραμπούληξε το πόδι του και τότε εκλήθη ο Fred Astaire. Στο φινάλε του φιλμ ο Fred Astaire και η Judy Garland βγαίνουν στην 5η Λεωφόρο, συμμετέχοντας στον παραδοσιακό πασχαλιάτικο περίπατο, όπου όλες και όλοι είναι καλοντυμένοι και με εορταστική διάθεση, ερμηνεύοντας «Easter parade».

EASY DOES IT

Όταν το 1940 ο Sy Oliver και ο James «Trummy» Young συνέθεσαν το «Easy does it», η ορχήστρα Tommy Dorsey ήταν η πρώτη που το παρουσίασε στο κοινό και το ηχογράφησε, με ενορχήστρωση του Oliver. O Oliver, άλλωστε, ενορχήστρωσε όλες τις μεγάλες επιτυχίες της ορχήστρας Dorsey. Σε δίσκους το «Easy does it» είχε απήχηση σε δύο εκτελέσεις, με τον Bobby Byrne (24/ 40) και με τον Count Basie (28/ 40). O Oliver και ο Young είχαν συνεργαστεί παλιά μαζί, ως μουσικοί, στην ορχήστρα Jimmie Lunceford.

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΟΓΚΑΛΙΔΗΣ