Βαθύς μπλε ουρανός σκεπάζει ένα εγκαταλελειμμένο βενζινάδικο στο Τέξας. Μία μοναχική φιγούρα περπατάει πίσω από την πρόσοψη με το κόκκινο φως ενός ενεχυροδανειστήριου στο Μισισίπι. 

Ένα έντονο ροζ φόρεμα τραβά τα βλέμματα σε μία βιτρίνα μαγαζιού, σε κεντρικό, ερημικό δρόμο στη Τζόρτζια.
Μπορεί ο γερμανικής καταγωγής φωτογράφος, Jörg Rubbert, να επέλεξε ως θέμα των φωτογραφιών του τις εγκαταλελειμμένες γωνιές της Αμερικής, οι φωτογραφίες του όμως είναι γεμάτες χρώμα και ζωντάνια. Και αυτός ήταν ο σκοπός του.
«Η αντίθεση είναι αυτό που μετράει» εξηγεί ο Rubbert σε συνέντευξή του. «Τα δυνατά χρώματα, ειδικά αυτό του μπλε ουρανού, καταφέρουν να τονίσουν λίγο παραπάνω την κραυγαλέα αντίθεση ανάμεσα στο χρώμα και στην γκρι πραγματικότητα των περιοχών».
01
Οι φωτογραφίες απεικονίζουν πόλεις και κωμοπόλεις, τις οποίες ο φωτογράφος περιγράφει ως «ξεχασμένες» – περιοχές που έχουν αλλοιωθεί από τη βιομηχανία και τον υπέρογκο πληθυσμό.
Και ενώ ο Rubbert παραδέχεται πως τις φωτογραφίες τις τράβηξε βιαστικά, περνώντας με το αμάξι του από τα μέρη αυτά, τελικά, είναι κάτι παραπάνω από αυτό. Όλες οι εικόνες με τα ενεχυροδανειστήρια, τα ερειπωμένα εμπορικά κέντρα και τους αγοραστές χρυσού, αποκαλύπτουν την ευρύτερη ιστορία για την οικονομία της Αμερικής.
«Όταν ταξίδευα στο Νότο το 2007, ένα πράγμα που με άφηνε έκληκτο ήταν η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην πόλη της Ατλάντα και την κατάσταση σε αυτές τις αγροτικές περιοχές» αφηγείται ο φωτογράφος.
«Προφανώς ήταν πιο φτωχοί και έμοιαζαν τόσο μόνοι – πολύ καταθλιπτικό. Έτσι αποφάσισα να κάνω τα δικά μου ταξίδια, ώστε να καταγράψω την οικονομική κατάσταση του Νότου».

Μία «κενή» ατμόσφαιρα

Ο φωτογράφος με την αποστολή αυτή κατάφερε να επισκεφθεί τη Τζόρτζια, το Μισισίπι, την Αλαμπάμα, το Τενεσί και το Τέξας.
Παρά την ποικιλία των πόλεων που παρουσιάζονται, οι φωτογραφίες έχουν μία κοινή αισθητική. Στις περισσότερες από αυτές φαίνεται ένα ετοιμόρροπο κτίριο απέναντι από τον γαλάζιο ουρανό και όλες έχουν τραβηχτεί από το ύψος «του πόμολου του αυτοκινήτου» ώστε να είναι φανερή η πρώτη εντύπωση του φωτογράφου.
02
Όμως η σημαντικότερη ομοιότητα των φωτογραφιών ίσως να είναι η απουσία των ανθρώπων. Ακόμη και στις λίγες εικόνες που φαίνονται κάποια άτομα, είναι εκεί μόνο και μόνο για να καταλάβει το κοινό πόσο «νεκρές» είναι οι περιοχές.
«Η συλλογή φωτογραφιών έχει ως σκοπό να παρουσιάσει το αποτέλεσμα της παρακμής, ειδικά μετά την οικονομική κρίση του 2008. Σχετίζεται περισσότερο με τον περίγυρο και τις γειτονιές παρά με τους ίδιους τους ανθρώπους».
«Οι φωτογραφίες μία ατμόσφαιρα άδεια και χωρίς ελπίδα. Οι λίγοι άνθρωποι σε αυτές δείχνουν τόσο χαμένοι. Φαίνεται σα να έχουν χάσει την ελπίδα τους για ένα καλύτερο μέλλον».

Κρυμμένη δυναμική

Ο Rubbert είναι σταθερός στην άποψη πως όλες αυτές οι πόλεις της Αμερικής δεν είναι καταδικασμένες. Λόγω περιοχών όπως το Τέξας, η Αλαμπάμα και η Τζόρτζια -οι οποίες έχουν μία πολύ καλή οικονομική κατάσταση- ο φωτογράφος αναφέρει πως οι εικόνες του δεν είναι αναγκαία πορτρέτα μίας μη αναστρέψιμης παρακμής.
«Οι εικόνες παρουσιάζουν ερημωμένα μέρη αλλά την ίδια στιγμή, φανερώνουν κρυμμένες προοπτικές» δήλωσε.
«Δείχνοντας την ομορφιά αντικειμένων του παρελθόντος, προσπαθώ να θέσω ερωτήματα σχετικά με το πώς αυτά τα κτίρια μπορούν να ανακαινιστούν και πως όλοι αυτοί οι κεντρικοί δρόμοι έχουν τη δυνατότητα να σφίξουν ξανά από ζωή».
03
«Πίσω στο 2007, τράβηξα μια σειρά φωτογραφιών στην Hawkinsville της Τζόρτζια. Σε μία από αυτές φαίνεται ένα εγκαταλελειμμένο μαγαζί τροφίμων και στο υπόβαθρο ξεχωρίζει ένα τοπικό βαμβακουργείο. Όταν γύρισα το 2014, αποθανάτισα ξανά το ίδιο μέρος. Υπήρχε ένα ασιατικό κατάστημα και στο background φαίνονταν τα καινούρια σιλό».