Το απολίθωμα ενός ανθοφόρου φυτού που ζούσε μέσα στο γλυκό νερό περίπου πριν από 130 εκατομμύρια χρόνια έφεραν στο φως Αμερικανοί και Ευρωπαίοι επιστήμονες, ενισχύοντας την άποψη ότι το θρυλικό «πρώτο λουλούδι» του πλανήτη μας μπορεί να μην αναπτύχθηκε στη στεριά, αλλά σε λίμνη.
Σύμφωνα με τη δημοσίευση των ερευνητών, με επικεφαλής τον καθηγητή παλαιοβοτανολογίας Ντέιβιντ Ντίλχερ από το Πανεπιστημίο της Ιντιάνα, στην επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences» (PNAS), το σκουροπράσινο υδρόβιο φυτό Montsechia vidalii με τα μικρά φύλα, ανήκει στην κατηγορία των αγγειόσπερμων και είχε γνωρίσει μεγάλη ανάπτυξη κατά την πρώιμη Κρητιδική περίοδο.
Οπως υποστηρίζουν, αναπτύχθηκε παράλληλα με τους δεινόσαυρους, στις λίμνες στην περιοχή της Ισπανίας όπου σήμερα υψώνονται βουνά. Μέχρι σήμερα, ως αρχαιότερο φυτό με άνθη εθεωρείτο το κινεζικό και επίσης υδρόβιο Archaefructus sinensis, που έχει περίπου την ίδια ηλικία. Το Montsechia vidalii δεν διαθέτει πέταλα κι έχει μόνο ένα σπόρο. Παρά το γεγονός ότι ανακαλύφθηκε πριν από 150 χρόνια στην Ιβηρική χερσόνησο και συγκεκριμένα στα Πυρηναία όρη και στην κεντρική Ισπανία, οι επιστήμονες κατάφεραν μόλις τώρα να αποδείξουν πόσο παλιό είναι.
Η εξέλιξη των ανθοφόρων φυτών αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της φύσης. Σύμφωνα, μάλιστα, με τους ερευνητές, το «πρώτο λουλούδι» δεν αποτελεί παρά ένα μύθο, όπως ακριβώς και ο πρώτος άνθρωπος.
Μέχρι πρότινος, οι βοτανολόγοι εκτιμούσαν ότι τα πρώτα φυτά με λουλούδια αναπτύχθηκαν στην ξηρά από άλλα προϋπάρχοντα φυτά, κατά την Ιουράσια περίοδο πριν από περίπου 160 εκατ. χρόνια. Αυτό πιστεύεται ότι έγινε παράλληλα με την έκρηξη στην εξέλιξη των εντόμων, τα οποία λειτούργησαν ως επικονιαστές των νέων φυτών. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να σημαίνει ότι μερικά αγγειόσπερμα φυτά, όπως η Montsechia vidalii, ίσως να «βούτηξαν» στο γλυκό νερό, χρησιμοποιώντας πλέον τα ρεύματα του νερού αντί για τα έντομα, προκειμένου να πολλαπαλσιάζονται.
Χάρη στα τελευταία ευρήματα, όμως, οι ειδικοί εκτιμούν ότι το ξεκίνημα των ανθοφόρων φυτών έγινε πιθανότατα απευθείας μέσα στο γλυκό νερό, ενώ αυτό που παραμένει άγνωστο είναι η «καταγωγή» τους.
