Στα χαρέμια των Σουλτάνων

-A+A

Mε αφορμή την πρεμιέρα του έργου του Μότσαρτ «Απαγωγή από 

το Σεράϊ» στο Γκλιντεμπορν Opera του Σάσεξ, η Daily Mail, μας 

κάνει μία ξενάγηση στην πραγματική ιστορία πίσω από το έργο, 

παρουσιάζοντας πώς πραγματικά ήταν τα χαρέμια στην εποχή

 των σουλτάνων.

Οπως εξηγεί στο άρθρο, ο Σουλτάνος, δεν είχε παρά να κοιτάξει έντονα μία κοπέλα,

 ή να της κάνει σχόλιο θαυμασμού και κέρδιζε το προσωνύμιο «guzdheh» που

 σήμαινε ότι ο σουλτάνος την έχει «βάλει στο μάτι».

Αμέσως η κοπέλα μεταφερόταν σε δικό της διαμέρισμα με ένα στρατό υπηρετών.

 Ο Φύλακας των Λουτρών την έβαζε να κάνει μασάζ με αρωματικά έλαια ενώ τα 

μαλλιά της λούζονταν με νερό από ασημένια κανάτια και δένονταν με μαργαριτάρια.

 Το σώμα της θα έπρεπε να είναι ξυρισμένο και βαμμένα τα νύχια της. Στη συνέχεια

 περνούσε στους θαλάμους ένδυσης ώστε να τη στολίσουν με μετάξια και κοσμήματα.

Μόλις ολοκληρωνόταν η περιποίηση, την οδηγούσαν στην κρεβατοκάμαρα του

 Σουλτάνου συνοδευόμενη από έναν ευνούχο του παλατιού, ο οποίος την

 τοποθετούσε στα κατωπόδαρα του κρεβατιού.

Το κρεβάτι του σουλτάνου ήταν ένα παλάτι σε μικρογραφία και έμοιαζε με απομίμηση

 ρωμαϊκού ναού με κίονες από πτυχωτό ασήμι. Κρυστάλλινα λιοντάρια πλαισίωναν 

τις γωνίες και τα παραπετάσματα ήταν χρυσά μπροκάρ. Ενα φανάρι από ασήμι με

 χρυσή επίστρωση και ρουμπίνια κρεμόταν από το ταβάνι και δίπλα στο κρεβάτι του

 Σουλτάνου ήταν το τόξο και τα βέλη του.

Τα μυστικά του χαρεμιού συναρπάζουν τους Δυτικούς επισκέπτες στην

 Κωνσταντινούπολη, εδώ και αιώνες, με τα περιφραγμένα παλάτια με μυστικούς

 διαδρόμους, το σπίτι σε 370 γυναίκες - 12 συζύγους, παλλακίδες και παρθένες -

 και 127 ευνούχους.

  

Το μεγαλύτερο χαρέμι ήταν το παλάτι Τοπ Καπί στην Κωνσταντινούπολη, όπου για 

εκατοντάδες χρόνια οι γυναίκες,οι παλλακίδες και οι ευνούχοι ζούσαν σε εξαιρετική

 λαμπρότητα και απόλυτη απομόνωση από τον έξω κόσμο.

Περισσότερα από 300 δωμάτια οδηγούσαν σε 44 αυλές. Υπήρχαν λουτρά, ένα τζαμί,

 κήποι, σιντριβάνια, υδραγωγεία, πτηνοτροφεία, ακόμη και μια βάρκα στη λίμνη 

από την οποία ο Σουλτάνος μπορούσε να πετάξει τον γελωτοποιό στο νερό για

 να διασκεδάσει.

Οσο για το φαγητό, υπήρχαν 10 κουζίνες που εξυπηρετούσαν το χαρέμι με εκλεκτές 

λιχουδιές: δαμάσκηνα από την Αίγυπτο, μέλια από τη Ρουμανία και την Ουγγαρία,

 δροσερά σορμπέ, λάδι από την Ελλάδα, περιστέρια και φραγκόκοτες και πεπόνια 

από τον Όλυμπο. Τα τουρκικά επιδόρπια ήταν αρωματισμένα με μούρα, λευκά

 σταφύλια, βερίκοκα και ροδόνερο.

Το χαρέμι ήταν πλούσιο, αλλά αυτό δεν αναιρούσε το γεγονός ότι ήταν μια φυλακή.

 Κάθε παράθυρο πάνω από το Βόσπορο - το στενό που χώριζε την Ευρώπη και την

 Ασία- έκλεινε με σιδερένια κάγκελα και μία φρουρά 50 ανδρών στεκόταν στις

 κύριες πύλες, ενώ τη νύχτα ο αριθμός τους διπλασιαζόταν από γενίτσαρους και μία

 μονάδα πεζικού οπλισμένη με γιαταγάνια. Μέσα στο παλάτι, οι γυναίκες ήταν κάτω 

από την επιτήρηση των ευνούχων.

Ακόμα κι εκεί όμως υπήρχε μία ιεραρχία: Οι λευκοί ευνούχοι από τη Γεωργία, την

 Ουγγαρία και την Κροατία ήταν επιφορτισμένοι με διοικητικά και γραμματειακά 

καθήκοντα, ενώ οι έγχρωμοι από την Αβησσυνία και το Σουδάν έκαναν χειρωνακτικές

 εργασίες. Ολοι τους ωστόσο ήταν σκλάβοι που είχαν ευνουχιστεί κατά την

 εισαγωγή τους στο παλάτι, ενώ οι γιατροί του σουλτάνου τους εξέταζαν

 κάθε τόσο για να βεβαιωθούν ότι δεν είχε ξαναβγεί κάτι που δεν έπρεπε.