National Geographic: Σίφνος, το…
γκουρμέ νησί της Ελλάδας
που ξεχωρίζει στο εξωτερικό!
Στη Σίφνο το φαγητό βρίσκεται στην καρδιά του τοπίου και του πολιτισμού της. Η γενέτειρα
του πρώτου μεγάλου σεφ στην Ελλάδα είναι ένα μέρος όπου οι ντόπιοι αγκαλιάζουν τις
γαστρονομικές τελετουργίες που είναι ζωντανές εδώ και αιώνες.
Το περιοδικό National Geographic κάνει ένα μοναδικό αφιέρωμα στη Σίφνο, το γκουρμέ
νησί των Κυκλάδων. Και φυσικά η Σίφνος έχει κι άλλες διακρίσεις, αφού ψηφίστηκε
ως ο ονειρικός προορισμός του κόσμου για το 2020! Διθυραμβικά λόγια από βρετανική
εφημερίδα…
Το παραδοσιακό τραπέζι
Στη Σίφνο το Κυριακάτικο τραπέζι απαιτεί προετοιμασία δυο ημερών. Το μαγείρεμα
ξεκινά από το απόγευμα του Σαββάτου με την παραδοσιακή σιφνέικη ρεβυθάδα που ψήνεται
στο φούρνο μέσα σε ειδικό πήλινο σκεύος, τη σκεπασταριά.
Οι ντόπιοι αποδίδουν την ποιότητα της κουζίνας του νησιού στα εκλεκτά υλικά. Όπως
λένε, είναι δύσκολο να φτιάξει κανείς κάτι άσχημο με τόσο καλά υλικά. Στη Σίφνο βρέχει
τόσο σπάνια που οι καλλιέργειες εστιάζουν σε καρπούς που χρειάζονται ελάχιστο νερό.
Από δαμάσκηνα μέχρι πατάτες, ντομάτες και καρπούζια, κάθε υλικό φιλτράρεται μέσα
στις ίδιες του τις γεύσεις αποκτώντας υπέροχη κι έντονη γεύση.
Τοπικές γευσεις
Κάποια από τα πιο δημοφιλή τοπικά φαγητά στη Σίφνο είναι η φάβα, η μανούρα (τυρί
από πρόβειο και κατσικίσιο γάλα που ωριμάζει από το κατακάθι από βαρέλια με κόκκινο
κρασί), χλωρομανούρα, ξινομυζήθρα, αμπελόφυλλα τουρσί, και πολλά ακόμα. Στη
σιφνιώτικη
κουζίνα δε χρησιμοποιούνται βαριά μπαχαρικά και παράταιρες γεύσεις. Όλα τα υλικά
είναι φρέσκα και παράγονται από τη γη του νησιού.
Η ιστορία της παραδοσιακής ρεβυθάδας είναι ταυτόσημη με την κεραμοποιΐα του νησιού
και γεννήθηκε το 3000 π.Χ. Τα εργαστήρια των κεραμοποιών βρίσκονταν κοντά στην
ακτή για να μπορούν να πουλούν τα καλούδια τους στους εμπόρους που έφταναν με το
καράβι. Οι κεραμοποιοί έφευγαν για τα εργαστήρια τους κάθε Δευτέρα κι επέστρεφαν
το Σάββατο περιμένοντας να φάνε. Οι σύζυγοί τους έμαθαν να φτιάχνουν την ξακουστή
ρεβυθάδα για να έχουν μια μέρα…ρεπό. Ο λόγος; Το ολονύχτιο ψήσιμο σήμαινε ότι τη
Κυριακή δε θα χρειαζόταν να μαγειρέψουν.
Το ψήσιμο της ρεβυθάδας αφήνει στο χώρο μια μεθυστική μυρωδιά από τα κρεμμύδια
που έχουν καραμελώσει μέσα στη σάλτσα, το καπνιστό άρωμα από τα ξύλα ελιάς
στο φούρνο
και τα ρεβύθια που μαγειρεύονται μέχρι να μαλακώσουν χωρίς να χάνουν τις γεύσεις τους.
Σερβίρεται σε μπολ και συστήνεται να στύψετε μπόλικο λεμόνι.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό πιάτο του νησιού είναι το μαστέλο. Πρόκειται για αρνί
μαγειρεμένο με κρασί, άνηθο κι άλλα μυρωδικά, που σιγοψήνεται όλη τη νύχτα σε πήλινο
σκεύος και σερβίρεται με πουρέ πατάτας και μια πλούσια σάλτσα από κάπαρη,
κρεμμύδια και ξίδι.
Το φαγητό στη Σίφνο είναι παντού
Ατενίζοντας από τους ξεροτόπια του νησιού, το φαγητό είναι παντού. Στα τοπία, την
αρχιτεκτονική, τη φύση. Οι πλαγιές έχουν σκαφτεί για να γίνουν απέραντες εκτάσεις
για καλλιέργειες καρπών. Η άγρια κάπαρη ξεφυτρώνει μέσα από σχισμές των σπιτιών,
ενώ ο δυόσμος και το φασκόμηλο φυτρώνουν κάτω από τη σκιά από λιόδεντρα, συκιές
και αμυγδαλιές. Παντού ο αέρας μυρίζει θυμάρι.
Δίπλα στους εγκαταλελειμμένους ανεμόμυλους, θα δείτε μελίσσια όπου οι μελισσοκόμοι
μαζεύουν το μέλι τον Αύγουστο και περιστερώνες, τα ολόλευκα χαρακτηριστικά
κτίσματα με τα παραθυράκια όπου εκτρέφονται περιστέρια. Τα μικρά σπίτια του νησιού,
έχουν σχήμα κύβου κι έχουν βαθιές υδρορροές για να συλλέγουν το νερό της βροχής, ενώ
η καμινάδα στη σκεπή τους θυμίζει το καπάκι του πήλινου σκεύους που ψήνουν
τη ρεβυθάδα.
Η γεύση της Σίφνου
Το νησί χρωστά τη σπουδαία γαστρονομική του φήμη σε έναν μάγειρα, το Νικόλαο
Τσελεμεντέ. Το 1930 ο Σιφνιός σεφ κυκλοφόρησε το πρωτοποριακό του βιβλίο “Οδηγός
Μαγειρικής” που έμελλε να αλλάξει τα δεδομένα της ελληνικής κουζίνας. Η λέξη
“Τσελεμεντές” είναι μέχρι και σήμερα ταυτόσημη του βιβλίου μαγειρικής και υπάρχει
σχεδόν σε κάθε ελληνικό νοικοκυριό.
Έχοντας εκπαιδευτεί στην Αυστρία και τη Γαλλία, ο Τσελεμεντές εισήγαγε την κρέμα και
το βούτυρο στην ελληνική κουζίνα, ανοίγοντας το δρόμο για φαγητά όπως ο μουσακάς με
στρώσεις από πλούσια μπεσαμέλ. Ο Τσελεμεντές ήταν αυτός που έβαλε το νησί στο
γαστρονομικό χάρτη του κόσμου και η κληρονομιά του είναι αισθητή μέχρι σήμερα.
Φυσικά, από το Σιφνιώτικο τραπέζι δε θα μπορούσαν να λείπουν τα θαλασσινά. Αχινοσαλάτα,
κριθαράκι με καραβίδες και ούζο, μπαρμπούνια, κέφαλοι, κι άλλα ψάρια,είτε τηγανιτά ή
μαγειρεμένα με σάλτσα ντομάτας σύμφωνα με την τοπική συνταγή είναι μερικές μόνο από
τις θαλασσινές γεύσεις που μπορεί να γευτεί κανείς στη Σίφνο.
Το τοπικό κρασί με όλα τα αρώματα του νησιού, η μαρμελάδα τριαντάφυλλο, ο ελληνικός
καφές είναι μερικά από τις εικόνες της Σίφνου που μένουν χαραγμένες στο μυαλό. Αυτό
όμως που κάνει τις γεύσεις πιο βαθιές δεν είναι τόσο τα συστατικά, όσο η ζεστή φιλοξενία
των ντόπιων. Σε κάθε γωνιά του νησιού ο κόσμος προσφέρεται να σας φιλέψει κάτι να φάτε
ή να πιείτε.
Τα σιφνέικα γλυκά
Τα ράφια στα ζαχαροπλαστεία του νησιού είναι γεμάτα από σιφνέικα λουκούμια, παστέλι
και βανίλια “υποβρύχιο” και, φυσικά, αμυγδαλωτά, που φτιάχνονται από πάστα
αμυγδάλου με σιρόπι λεμονιού και ροδόνερο.
Η Σίφνος είναι ένα νησί των Κυκλάδων που πρέπει να επισκεφτεί κανείς (τουλάχιστον)
μια φορά στη ζωή του. Τα ολόλευκα σπιτάκια με τις βουκαμβίλιες στις αυλές, οι όμορφες
παραλίες με την άγρια ομορφιά, οι πανέμορφες εκκλησιές, η καθαρότητα του τοπίου, όλα
συνθέτουν την πεμπτουσία της Κυκλαδίτικης εικόνας. Φυσικά, μην παραλείψετε να πάρετε
κεραμικά από τα παραδοσιακά κεραμοποιΐα του νησιού όπως αυτό του Αποστολίδη,
παραδοσιακά αμυγδαλωτά από τον Θεοδώρου, να βγάλετε φωτογραφία στην Παναγιά
Πουλάτη και την Παναγιά Χρυσοπηγή, να ρουφήξετε την παράδοση στα πανέμορφα
χωριά της. Στη Σίφνο δε θα πείτε ποτέ “αντίο”. Θα κάνετε ένα διάλειμμα μέχρι να
σχεδιάσετε το επόμενο ταξίδι σας.
No comments:
Post a Comment